Το ιρανικό κοινοβούλιο μόλις ενέκρινε την ένταξη της Ισλαμικής Δημοκρατίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), που είχε καθιερωθεί προηγουμένως στη σύνοδο κορυφής της Σαμαρκάνδης τον περασμένο Σεπτέμβριο, σηματοδοτώντας έτσι το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που δεν κράτησε κάτω από 15 χρόνια.
Το Ιράν έχει ήδη υποβάλει αίτηση για να γίνει μέλος του ταχέως αναπτυσσόμενου BRICS+, το οποίο πριν από το 2025 αναπόφευκτα θα διαμορφωθεί ως η εναλλακτική G20 του Παγκόσμιου Νότου που έχει πραγματικά σημασία.
Το Ιράν είναι ήδη μέρος του Quad που έχει πραγματικά σημασία, μαζί με τα μέλη των BRICS (Ρωσία, Κίνα και Ινδία). Το Ιράν εμβαθύνει τη στρατηγική του εταιρική σχέση με την Κίνα και τη Ρωσία και αυξάνει τη διμερή του συνεργασία με την Ινδία.
Το Ιράν είναι βασικός εταίρος για την Κίνα στην Πρωτοβουλία New Silk Roads ή Belt and Road Initiative (BRI). Βρίσκεται στα πρόθυρα της σύναψης συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) και αποτελεί βασικό κόμβο του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), μαζί με τη Ρωσία και την Ινδία.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν την ταχεία ανάδειξη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν ως μεγάλης δύναμης της Δυτικής Ασίας και της Ευρασίας, με τεράστια εμβέλεια στον Παγκόσμιο Νότο.
Όλες οι αυτοκρατορικές «πολιτικές» σε σχέση με την Τεχεράνη έχουν περιοριστεί στο τίποτα.
Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι συσσωρευμένα προηγουμένως υπόγεια ρεύματα ιρανοφοβίας – που τροφοδοτούνταν από την Αυτοκρατορία για τέσσερις δεκαετίες – έχουν πρόσφατα μετασταθεί σε μια νέα επίθεση της Έγχρωμης Επανάστασης, που υποστηρίζεται πλήρως και διαδίδεται από τα αγγλοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Το σενάριο είναι πάντα το ίδιο. Ο ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης, Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ, έδωσε έναν συνοπτικό ορισμό. Το πρόβλημα δεν είναι οι απερίσκεπτοι όχλοι και/ή οι μισθοφόροι: « Η κύρια αντιπαράθεση », είπε, «είναι αυτή της «παγκόσμιας ηγεμονίας». »
Ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ απηχούσε κάπως τον Αμερικανό μελετητή και συγγραφέα Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος παρατήρησε πώς μια σειρά κυρώσεων των ΗΠΑ τεσσάρων δεκαετιών είχε βλάψει σοβαρά την οικονομία του Ιράν και « προκάλεσε τεράστια δεινά ».
Χρήση των Κούρδων ως περιουσιακών στοιχείων μιας χρήσης
Η τελευταία κλιμάκωση της έγχρωμης επανάστασης υπερτίθεται στη χειραγώγηση των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ. Από αυτοκρατορική άποψη, ο πόλεμος αντιπροσώπων στη Συρία, ο οποίος απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει, όχι μόνο αποτελεί ένα πρόσθετο μέτωπο στη μάχη κατά της Ρωσίας, αλλά επιτρέπει επίσης την εργαλειοποίηση πολύ εξαρτημένων Κούρδων ενάντια στο Ιράν και την Τουρκία.
Το Ιράν δέχεται επίθεση αυτή τη στιγμή σε μια στρεβλή παραλλαγή του προτύπου που εφαρμόστηκε στη Συρία το 2011. Ένα είδος κατάστασης «μόνιμης διαμαρτυρίας» έχει επιβληθεί σε μεγάλες περιοχές του βορειοδυτικού Ιράν.
Αυτό που άλλαξε στα μέσα Νοεμβρίου ήταν ότι ένοπλες συμμορίες άρχισαν να εφαρμόζουν τρομοκρατικές τακτικές σε πολλές πόλεις κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, και μάλιστα πιστεύεται ότι ήταν αρκετά οπλισμένες για να πάρουν τον έλεγχο ορισμένων από αυτές τις πόλεις.
Η Τεχεράνη αναπόφευκτα έπρεπε να στείλει στρατεύματα του IRGC για να περιορίσει την κατάσταση και να ενισχύσει την ασφάλεια των συνόρων. Συμμετείχαν σε επιχειρήσεις παρόμοιες με αυτές που είχαν γίνει πριν στη Νταράα, στη νοτιοδυτική Συρία.
Αυτή η στρατιωτική επέμβαση ήταν αποτελεσματική. Αλλά σε ορισμένα γεωγραφικά πλάτη, οι τρομοκρατικές συμμορίες συνεχίζουν να επιτίθενται σε κυβερνητικές υποδομές και ακόμη και σε αστική περιουσία. Το ουσιαστικό γεγονός είναι ότι η Τεχεράνη προτιμά να μην καταστείλει αυτές τις απείθαρχες διαδηλώσεις με θανατηφόρα βία.
Το πραγματικά κρίσιμο πρόβλημα δεν είναι οι διαμαρτυρίες αυτές καθαυτές: είναι η μεταφορά όπλων από τους Κούρδους από το Ιράκ στο Ιράν για να υποστηρίξουν το σενάριο της έγχρωμης επανάστασης.
Η Τεχεράνη εξέδωσε de facto τελεσίγραφο στη Βαγδάτη: συμβιβαστείτε με τους Κούρδους και κάντε τους να καταλάβουν τις κόκκινες γραμμές.
Επί του παρόντος, το Ιράν χρησιμοποιεί εκτενώς βαλλιστικούς πυραύλους Fateh και μη επανδρωμένα αεροσκάφη αυτοκτονίας Shahed-131 και Shahed-136 εναντίον ορισμένων βάσεων των Κούρδων τρομοκρατών στο βόρειο Ιράκ.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτό θα είναι αρκετό για να ελέγξει την κατάσταση. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι το «κουρδικό χαρτί», αν δεν εξημερωθεί, θα μπορούσε εύκολα να το παίξουν οι συνήθεις ύποπτοι σε άλλες ιρανικές επαρχίες, δεδομένης της ισχυρής οικονομικής, στρατιωτικής και πληροφοριακής υποστήριξης που προσφέρουν οι Κούρδοι του Ιράκ στους Κούρδους του Ιράν.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει ένα σχετικά παρόμοιο πρόβλημα με τους Κούρδους της Συρίας που εργαλειοποιούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στη βόρεια Συρία, πρόκειται κυρίως για ένοπλες συμμορίες που παρουσιάζονται ως «Κούρδοι». Είναι επομένως πολύ πιθανό αυτές οι κουρδικές ένοπλες μπάντες, που ουσιαστικά παίζονται από την Ουάσιγκτον ως χρήσιμοι ηλίθιοι, να καταλήξουν να αποδεκατιστούν, ταυτόχρονα, βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, τόσο από την Άγκυρα όσο και από την Τεχεράνη.
Εάν όλα τα άλλα αποτύχουν, προσευχηθείτε για αλλαγή καθεστώτος
Μια γεωπολιτική αλλαγή του παιχνιδιού, αδιανόητη ακόμη και πριν από λίγο καιρό, θα μπορούσε σύντομα να συμβεί: μια συνάντηση υψηλού επιπέδου μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ερντογάν και του Σύρου ομολόγου του Μπασάρ αλ Άσαντ (θυμηθείτε τη φράση «Ο Άσαντ πρέπει να φύγει») στη Ρωσία , με τη μεσολάβηση κανενός άλλου από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Τι θα χρειαζόταν για να καταλάβουν οι Κούρδοι ότι κανένα κράτος –είτε είναι το Ιράν, η Συρία είτε η Τουρκία– δεν θα τους προσφέρει γη για το δικό τους έθνος; Οι παράμετροι θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλάξουν εάν οι Ιρακινοί στη Βαγδάτη καταφέρουν τελικά να εκδιώξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το γεγονός είναι ότι το Ιράν έχει ήδη ανατρέψει τη γεωπολιτική της Δυτικής Ασίας, χάρη στους έξυπνους πυραύλους κρουζ, τα εξαιρετικά αποτελεσματικά drones καμικάζι, τον ηλεκτρονικό πόλεμο και ακόμη και τους προηγμένους υπερηχητικούς πυραύλους του.
Οι «σχεδιαστές» της Αυτοκρατορίας δεν το είδαν ποτέ να έρχεται: μια στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Ρωσίας και Ιράν που όχι μόνο έχει τέλειο γεωοικονομικό νόημα, αλλά είναι επίσης ένας πολλαπλασιαστής στρατιωτικής δύναμης.
Επιπλέον, αυτό είναι μέρος της ευρύτερης εικόνας στην οποία επικεντρώνονται τα διευρυμένα BRICS+: Η ενοποίηση της Ευρασίας (και πέρα από αυτήν) μέσω πολυτροπικών οικονομικών διαδρόμων όπως το INTSC, οι αγωγοί και οι σιδηροδρομικές γραμμές μεγάλης ταχύτητας.
Το Σχέδιο Α της Αυτοκρατορίας, για το Ιράν, ήταν μια απλή πυρηνική συμφωνία (JCPOA), που σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα ως τίποτε άλλο από ένα ακατέργαστο σχέδιο περιορισμού.
Ο Τραμπ βασικά τα έχει ανατινάξει όλα – και δεν έχει μείνει τίποτα: Η αναβίωση του JCPOA, η οποία –θεωρητικά– επιχειρήθηκε επί μήνες στη Βιέννη, ήταν πάντα καταδικασμένη γιατί οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν ξέρουν περισσότερα για το τι περιμένουν.
Έτσι, αυτό που απομένει ως σχέδιο Β για τους νεοσυντηρητικούς/νεοφιλελεύθερους Στράουσιαν ψυχοπαθείς που είναι υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι να πετάξουν κάθε λογής αποδιοπομπαίους τράγους –από τους Κούρδους μέχρι τους τοξικούς PMOI– στο ιρανικό καζάνι και, ενισχυμένο 24 ώρες το 24ωρο από τα υστερικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. , να προσευχηθούν για αλλαγή καθεστώτος.
Λοιπόν, αυτό δεν θα συμβεί. Η Τεχεράνη πρέπει απλώς να περιμένει, να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να παρακολουθήσει πώς τόσα πολλά σήματα αρετής της έγχρωμης επανάστασης θα εξαφανιστούν τελικά.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», όπως είπε ο Βολταίρος. Για αυτό με βάση αυτό το αξίωμα και στα πλαίσια της πραγματικής δημοκρατίας, στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
πηγή: Press TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου