« Τα κράτη δεν έχουν φίλους, έχουν μόνο συμφέροντα », μας λέει ο στρατηγός Charles de Gaulle. μια λέξη, a priori, σπάνια αρνούμενη.
 |
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Εξ ου και το ερώτημα που ισοδυναμεί με το ερώτημα εάν υπάρχουν κράτη που θα είχαν «ενδιαφέρον» να επέμβουν, πριν να είναι πολύ αργά, προκειμένου να βοηθήσουν τους Παλαιστίνιους να ξεφύγουν από τις σφαγές των αρπακτικών, πιο αποφασισμένοι από ποτέ να τους στερήσουν τη γη τους ξεριζώνοντας τους ή εξοντώνοντάς τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να πραγματοποιηθούν οι φιλοδοξίες του Ισραήλ που εκτείνονται από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη, καθώς και τις φιλοδοξίες του διεθνούς σιωνισμού που σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τον δολοφονικό επεκτατισμό του.
Ένα εύλογο ερώτημα, ειδικά αφού το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο της οποίας η ένταξη έγινε αποδεκτή από τον ΟΗΕ ακόμη και πριν από σαφώς καθορισμένα σύνορα, και δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί κρίσεις για να επιτύχει δύο στόχους: την οριστική εκκαθάριση της παλαιστινιακής υπόθεσης και την επιβολή τη μονομερή ηγεμονία του σε όλες τις αραβικές χώρες, είτε είναι ανθεκτικές, είτε ουδέτερες είτε συνένοχες.
Ερώτηση στην οποία ο κ. Νάσερ Καντίλ απαντά ότι μια ηθική πολιτική της Ρωσίας και της Κίνας έναντι των Παλαιστινίων μπορεί να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα τα συμφέροντα αυτών των δύο δυνάμεων. Αν και η συμφιλίωση ηθικής και πολιτικής φαίνεται εδώ παρακάτω ουτοπική, εναπόκειται στους αναγνώστες να κρίνουν τη λογική των επιχειρημάτων του...
Η Ρωσία και η Κίνα επικρίνονται για αυτό που περιγράφεται ως εν ψυχρώ επωμιστεί τη βαρβαρότητα του πολέμου Ισραήλ-ΗΠΑ εναντίον του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα. ένας πόλεμος που διεξήχθη με πρόσχημα την εκδίκηση για την επιχείρηση της Παλαιστινιακής αντίστασης της 7ης Οκτωβρίου, με τίτλο Πλημμύρα Al-Aqsa, και την αποκατάσταση της αποτρεπτικής δύναμης που αυτή η πλημμύρα θα είχε συντρίψει.
Κριτικές τις περισσότερες φορές διατυπώνονται από πολιτική οπτική γωνία, υπογραμμίζοντας ότι ο άξονας της Αντίστασης είναι σύμμαχος της Ρωσίας και της Κίνας στη σημερινή τους αντιπαράθεση με την αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία. ότι η Μόσχα και το Πεκίνο γνωρίζουν πολύ καλά ότι το Τελ Αβίβ είναι μόνο η περιφερειακή σκιά της Ουάσιγκτον που είναι ο κύριος αυτού του πολέμου που διευρύνεται σε σημείο να γίνει πόλεμος μεταξύ της Αμερικής και του άξονα της Αντίστασης που πηγαίνει από το Ιράκ στην Υεμένη και από τη Μεσόγειο στη Ερυθρά Θάλασσα· ότι αυτός ο πόλεμος έχει ως αποτέλεσμα την εξάντληση της Αμερικής, του κύρους της καθώς και της αποτρεπτικής της δύναμης, και ότι μια από τις συνέπειές του είναι ακριβώς ότι έχει εκτρέψει την Αμερική από την αντιπαράθεσή της με αυτές τις δύο δυνάμεις σε σημείο που, υλικοτεχνικά, προκάλεσε τη συγκέντρωση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ και συνεπώς της αδυναμίας του να καλύψει τις ανάγκες της Ουκρανίας.
Ποιες επικρίσεις ισοδυναμούσαν με το να λένε: δεν έχουμε το δικαίωμα να περιμένουμε περισσότερα από τη Ρωσία και την Κίνα από την αλληλεγγύη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ;
Μπροστά σε αυτές τις επικρίσεις, η ανταπόκριση προσωπικοτήτων από τον άξονα της Αντίστασης ήταν ανάμεικτη:
• Αφενός, χωρίς να αμφισβητήσει την ιδιότητά τους ως συμμάχων, λέει ότι η Ρωσία και η Κίνα έχουν ιδιαιτερότητες που καθιστούν την προσέγγισή τους στο παλαιστινιακό ζήτημα και τη σύγκρουση με το Ισραήλ ασύμβατη με την προσέγγιση του άξονα αντίστασης, είτε αφορά ζητήματα. συμφερόντων, ισορροπιών ή προτεραιοτήτων.
• Από την άλλη, λέει ότι είναι παράλογο να απαιτούνται πιο ενωμένες θέσεις από τη Ρωσία και την Κίνα όταν οι αραβικές χώρες που έχουν συνάψει πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες με το Ισραήλ δεν τις έχουν διακόψει, ούτε καν αναστείλει, και ότι ορισμένες από αυτές κρατούν την αντίσταση. υπεύθυνη για τον πόλεμο και φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τις ενέργειές της ως τρομοκρατία. Κάτι που δεν συμβαίνει απολύτως με τη θέση της Ρωσίας και της Κίνας.
Από πολιτική άποψη, αυτή η απάντηση είναι πιθανώς σωστή, όπως και αυτή που θεωρεί ότι είναι προς το συμφέρον της Μόσχας και του Πεκίνου να εμπλακούν ακόμη περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτόν τον πόλεμο και, επομένως, να ασκήσουν ταφή. τα κεφάλια τους στην άμμο για να εμπλακούν περισσότερο.
Με άλλα λόγια, η Ρωσία θα συμπεριφερόταν σήμερα στον πόλεμο κατά της Γάζας όπως συμπεριφέρθηκε στον πόλεμο κατά της Συρίας όταν περίμενε χρόνια το αμερικανικό σχέδιο να καταστρέψει αυτή τη χώρα για να υποστεί στρατηγικές οπισθοδρομήσεις πριν πάρει την απόφαση να επέμβει στρατιωτικά. Αλλά, φυσικά, αυτή η σύγκριση περιορίζεται στο γεγονός ότι η Ρωσία κατείχε θέση αρχής στο Συμβούλιο Ασφαλείας καθ' όλη την περίοδο που προηγήθηκε της απόφασής της, και δεν υπονοεί σε καμία περίπτωση την τροφή της ψευδαίσθησης της άμεσης παρέμβασής της στον πόλεμο κατά της Γάζας.
Από την άλλη πλευρά, το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι ηθικό και βασίζεται στις διακηρύξεις της Ρωσίας και της Κίνας που ζητούν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και κραδαίνουν το λάβαρο της πολυπολικότητας που υποτίθεται ότι εγγυάται τη δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. από όλα τα κράτη. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι το σπάνιο παράδειγμα που θα μπορούσε να μαρτυρήσει την ηθική αυτής της νέας παγκόσμιας τάξης και τον τρόπο με τον οποίο θα συμπεριφέρονταν οι πυλώνες της.
Αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι το σπάνιο παράδειγμα, διότι η οντότητα που την καταλαμβάνει δεν έχει όμοιο στον κόσμο όσον αφορά τις παραβιάσεις διεθνών ψηφισμάτων και νόμων, ότι δεν υπάρχει άλλη οντότητα κατακτητής που να ασκεί φυλετικό διαχωρισμό συγκρίσιμο με τον δικό της. καμία άλλη οντότητα δεν έχει επωφεληθεί από τόση ατιμωρησία και ευνοιοκρατία από την αμερικανική υπερδύναμη που υποστηρίζει την παγκόσμια τάξη που επικρατεί σήμερα.
Επομένως, είναι ηθικά αποδεκτό να παραβλέπουμε μια τόσο μοναδική πραγματικότητα ενός επιτιθέμενου και ενός επιτιθέμενου για πολιτικούς λόγους; Ποια εμπιστοσύνη θα μπορούν να ζητήσουν από τους λαούς του κόσμου οι νέοι υπερασπιστές μιας τέτοιας νέας παγκόσμιας τάξης, που υποστηρίζεται από τη σινο-ρωσική συμμαχία, όταν αυτοί με τη σειρά τους ενεργούν σύμφωνα με τους πολιτικούς τους υπολογισμούς και τα μοναδικά τους συμφέροντα, αντιμετωπίζοντας ένα κατεξοχήν ηθική αιτία;
Αυτό που έκανε η Νότια Αφρική, φέρνοντας το ζήτημα των σφαγών στη Γάζα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, δεν είναι μια απλή πολιτική πράξη, αλλά μια ηθική πράξη. Και αυτό που έκαναν η Βολιβία, η Χιλή και η Κολομβία διακόπτοντας τις σχέσεις με το Ισραήλ για να διαμαρτυρηθούν για τις σφαγές στη Γάζα δεν είναι επίσης απλώς μια πολιτική πράξη, αλλά μια ηθική πράξη.
Και το ερώτημα γίνεται: ανεξάρτητα από τις έννοιες των συμμαχιών, των συμφερόντων και των ισορροπιών δυνάμεων, οι λαοί του κόσμου δεν έχουν το δικαίωμα να δουν ότι η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στην οποία τόσες ελπίδες, αξίζει να στοιχηματιστεί; παραπάνω, επειδή οι πυλώνες και οι υπερασπιστές της έδρασαν με βάση ένα ηθικό κανόνα και επειδή αντιμέτωποι με εγκλήματα που παρέμειναν ατιμώρητα, πήραν μια απόφαση που τους ανήκει ως κράτος: την εφαρμογή της ελάχιστης ποινής για την αναστολή των πολιτικών, διπλωματικών, οικονομικών και εμπορικών τους σχέσεων με το Ισραήλ μέχρι να σταματήσει τις σφαγές του;
Έχουμε το δικαίωμα να ακούσουμε μια ηθική απάντηση σε μια πρόκληση της οποίας η ουσία είναι ηθική σε μια εποχή που ο κόσμος δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Το να ακούς για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που βασίζεται στην ισορροπία συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων δεν αξίζει να περιμένεις και να εργαστείς για την έλευση της...
πηγή: Al-Binaa Ρωσία والصين… ليست القضية موجبات اـ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου