O όρος πολιτιστική διπλωματία αναφέρεται στην σύναψη διακρατικών σχέσεων εμπιστοσύνης μέσω της προώθησης της πολιτισμικής κληρονομίας, των αξιών και των εθίμων ενός έθνους. :
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Σε βαθύτερη ανάλυση, στην ανάπτυξη διπλωματικών σχέσεων διαδραματίζουν ρόλο ανθρωπογενείς παράγοντες και η γεωγραφία. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Πολιτιστικής Διπλωματίας, απώτερος στόχος αυτής της πολιτικής είναι «η προώθηση της ειρήνης και της ασφάλειας μέσω διαπολιτισμικών σχέσεων». Ωστόσο, η δυσκολία στην εφαρμογή έγκειται στο ότι οι σύγχρονο διπλωμάτες δεν θεωρούν την πολιτιστική αλληλεπίδραση μεταξύ των λαών σημαντικό μέσο για την άσκηση της πολιτικής τους. Έτσι καταφεύγουν κυρίως σε οικονομικές ή στρατηγικές «απειλές» αγνοώντας την υποκείμενη δύναμη που θα είχε η εξύμνηση των πολιτισμικών αξιών στην σύναψη μίας συμφωνίας.
Πως ασκείται η πολιτιστική διπλωματία;
Η πολιτιστική διπλωματία επιδιώκει να γεφυρώσει τα χάσματα μεταξύ των εθνών. Η προώθηση των πολιτιστικών εθίμων, της ιστορίας και της γλώσσας είναι ο κυριότερος τρόπος. Όπως υποστηρίζει και ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης: «Δεν υπάρχει πιο άμεσος και ουσιώδης τρόπος να γνωρίζεις ένα λαό από το να μάθεις την γλώσσα του[…]». Ακόμη, η ανταλλαγή επιστημονικών, τεχνολογικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων καθώς και η μεταλαμπάδευση ιδεών και κοινωνικών συνηθειών συμβάλλουν στην κατοχύρωση των διεθνών σχέσεων.
Αυτά τα μέσα πολιτιστικής αλληλεπίδρασης μπορούν να ασκηθούν όχι μόνο από διπλωμάτες αλλά και μη-κυβερνητικές οργανώσεις, εκπατρισμένων ατόμων και εκπαιδευτικά ινστιτούτα στο εξωτερικό(π.χ. Goethe Institut). Και ας μην ξεχνάμε πως κινούμαστε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Κάθε στοιχείο πολιτισμού και κουλτούρας μπορεί να διαδοθεί πιο εύκολα και γρήγορα από ποτέ άλλοτε.
Το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών Οι ΗΠΑ έχουν θεμελιώσει γερά την πολιτιστική τους υπεροχή, λόγω της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας σε άρτιο συνδυασμό με την χρήση της αγγλικής γλώσσας. Εκτιμάται ότι περίπου 2 δισεκατομμύρια άτομα στον κόσμο γνωρίζουν βασικές αγγλικές έννοιες, κάτι που τους βοηθά να καταλάβουν και να ψυχαγωγηθούν από τα αμερικάνικα προγράμματα.
Ωστόσο, η «υπεροχή» ή, καλύτερα, η ψευδαίσθηση πως αυτός ο δυτικός τρόπος ζωής και σκέψης είναι ανώτερος των άλλων δεν ήταν πάντα τόσο διαδεδομένος. Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις ΗΠΑ στο πλευρό των νικητών, Αμερικάνοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες αναλάμβαναν να δώσουν παραστάσεις στην Ευρώπη, αυξάνοντας έτσι την δημοτικότητά τους και συνεισφέροντας στην πολιτιστική διπλωματία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ομοίως, το ίδρυμα Fullbright προσέφερε υποτροφίες για σπουδαστές αλλά και ο κλάδος των αθλημάτων διευρύνεται και προσκαλεί Ευρωπαίους αθλητές να συμμετάσχουν.
Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, η πολιτιστική διπλωματία αποτέλεσε σημαίνον εργαλείο των ΗΠΑ, αναγνωρισμένη πλέον ως παγκόσμια υπερδύναμη,. Υποστηριζόταν, ακόμα, και από πρωτοβουλίες της CIA. Παρ’ όλα αυτά, με το τέλος του πολέμου και την πρόοδο της τεχνολογίας, οι στρατηγικές αυτές αποδείχτηκαν ατελέσφορες. Στην εποχή της τεχνολογικής αιχμής και των ηλεκτρονικών μέσων, η προώθηση της αμερικάνικης κουλτούρας εκτοξεύτηκε δραματικά. Ο καθένας είχε, πλέον, ένα εργαλείο «εικονικής» περιήγησης και πληροφόρησης και η Αμερική, άριστα εκμεταλλευόμενη αυτή την επανάσταση, διέσπειρε την επιρροή της στον υπόλοιπο πλανήτη.
Κίνδυνοι και στάση των διπλωματών
Όσο περισσότερο η έννοια της πολιτιστικής διπλωματίας γίνεται αποδεκτή από τους διπλωμάτες των κρατών του κόσμου, τόσο πιο «ανθεκτικές» θα γίνουν οι κοινωνίες σε εχθροπραξίες και προκαταλήψεις. Αναμφίβολα, προκλήσεις γεννιούνται συνεχώς: Πως είναι δυνατόν, για παράδειγμα, μια δυτική κουλτούρα να μυήσει ένα ισλαμικό καθεστώς στην ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών;
Ή πόσο θεμιτή είναι η εγκαθίδρυση της ειρήνης αν απαιτεί την «θυσία» άλλων αρετών; Σαφώς μπορούμε να ισχυριστούμε πως η πολιτιστική διπλωματία και η ανάπτυξη διεθνούς συνείδησης αποτελούν μέσα θεμελίωσης της ειρήνης και της σταθερότητας αλλά οι διπλωμάτες και όσοι ασκούν αυτό το είδος πολιτικής πρέπει να είναι αρκετά προσεκτικοί, «ζυγίζοντας» κάθε παράμετρο και αντίκτυπο που θα έχει η όποια απόφαση στον λαό που αντιπροσωπεύουν. Η διπλωματία και η διασκέδαση πήγαιναν πάντα χέρι-χέρι στην πρωτεύουσα του έθνους. Ο Άντερσον Χάουζ, η έδρα της Εταιρείας του Σινσινάτι, έπαιξε έναν ιστορικό ρόλο σε αυτή την ιστορία κατά τον εικοστό και τον εικοστό πρώτο αιώνα — αλλά έναν ρόλο που σε μεγάλο βαθμό έχει μείνει ανείπωτος.
Από το άνοιγμά της το 1905, η έπαυλη ήταν ο τόπος εκατοντάδων διπλωματικών, πατριωτικών, φιλανθρωπικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων - καθιερώνοντας το Anderson House ως έναν μοναδικά περιζήτητο προορισμό στην Ουάσιγκτον, DC, για αρχηγούς κρατών, κυβερνητικούς αξιωματούχους, διπλωμάτες και κοινωνία. ηγέτες που θέλουν ένα μέρος για να δημιουργήσουν σχέσεις, να εξετάσουν τις προκλήσεις και να μοιραστούν κοινές αξίες.
Το Affairs of State εξιστορεί σχεδόν 120 χρόνια ανθρώπων και γεγονότων που έδωσαν στον Άντερσον Χάουζ την θέση του στη διπλωματική και πολιτιστική ιστορία της αμερικανικής δημοκρατίας και της πρωτεύουσάς της. Αν είχατε πάρει κάποια σημαντική εφημερίδα στην Ανατολική Ακτή μεταξύ 1902 και 1905, το πιθανότερο είναι ότι θα είχατε δει μια ιστορία σχετικά με τα σχέδια για μια ανακτορική νέα κατασκευή που κατασκευαζόταν στην Ουάσιγκτον, DC
Όταν ο Larz και η Isabel Anderson ξεκίνησαν να σχεδιάσουν ένα σπίτι στο Η λεωφόρος της Μασαχουσέτης -το δευτερεύον σπίτι τους αλλά το πρώτο που δημιούργησαν μαζί- σχεδιάστηκε ειδικά για να διασκεδάσει αρχηγούς κρατών, κυβερνητικούς ηγέτες, άλλους διπλωμάτες, φίλους και συγγενείς σε ένα περιβάλλον που μετέφερε τα ενδιαφέροντα και τις αξίες του ζευγαριού.
Ο Αμερικανός διπλωμάτης και η σύζυγός του, μια επίδοξη συγγραφέας, έχτισαν την έπαυλη για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη δημόσια υπηρεσία και τη φιλανθρωπία. Όταν οι καλεσμένοι τους πέρασαν κάτω από το porte cochère και μπήκαν στους μαρμάρινους εσωτερικούς χώρους, συναντήθηκαν με πλούσιο συμβολισμό των ταξιδιών, της μόρφωσης, της καταγωγής και της πατριωτικής υπηρεσίας του ζευγαριού.
Για περισσότερα από τριάντα χρόνια, το Άντερσον Χάουζ υπηρέτησε ως προσωρινή κατοικία αρχηγών ξένων κρατών, τόπος συνάντησης του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και βάση επιχειρήσεων για ξένες αποστολές κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και ως χώρος ιδιωτικών διπλωματικών και κοινωνικών λειτουργιών. Ο Άντερσον φιλοξένησε. Από το πρώτο δείπνο για έξι που βάφτισε το Dining Room στις 29 Μαρτίου 1905, μέχρι οκτακόσιους καλεσμένους στις εναρκτήριες δεξιώσεις που έγιναν για τον φίλο τους Πρόεδρο William H. Taft, μέχρι τις δεκάδες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για την υποστήριξη διαφόρων πατριωτικών ή διεθνών σκοπών. Οι Άντερσον χρησιμοποίησαν το σπίτι τους για να υπηρετήσουν τη χώρα τους και τους σκοπούς της.
Η τελευταία πράξη πατριωτικής υπηρεσίας του Larz Anderson ήταν να ζητήσει από τη σύζυγό του να δωρίσει το σπίτι τους στην Ουάσινγκτον στην Εταιρεία των Σινσινάτι μετά τον θάνατό του, ο οποίος ήρθε το 1937.
Η Εταιρεία των Σινσινάτι είναι η πρώτη πατριωτική οργάνωση της Αμερικής, που ιδρύθηκε το 1783 στο τέλος του την Αμερικανική Επανάσταση για να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη αυτού του τεράστιου γεγονότος που εξασφάλισε την ανεξαρτησία μας. Ο δισέγγονος ενός αξιωματικού του Επαναστατικού Πολέμου, ο Larz ήταν αφοσιωμένο μέλος της Εταιρείας και τα σύμβολα και η ιστορία της είχαν ενσωματωθεί στη διακόσμηση του Anderson House. Το δώρο του Άντερσον, που επισημοποιήθηκε το 1938, παρείχε στον οργανισμό το ένα και μοναδικό κτίριο της έδρας του. Ακολουθώντας το αστικό μοντέλο του Άντερσον, η Εταιρεία συνέβαλε σε μια περίοδο εθνικής κρίσης όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βυθίστηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δανείζοντας το κτίριο στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ για επειγόντως απαραίτητους χώρους γραφείων.
Μετά το τέλος αυτής της σύγκρουσης, η Εταιρεία επέτρεψε στην επίσημη κυβέρνηση να διασκεδάζει στο σπίτι για δεκαετίες, καθώς η ανάγκη για κατάλληλο χώρο για τη διασκέδαση των αρχηγών κρατών και των εκπροσώπων τους ήταν τεράστια. Πριν από την ίδρυση οι Αίθουσες Υποδοχής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στη δεκαετία του 1960, και ακόμη και για πολλά χρόνια μετά, το Άντερσον Χάουζ ήταν ένα προτιμώμενο σκηνικό για διπλωματική ψυχαγωγία στην Ουάσιγκτον.
Ο Winston Churchill, ο Thurgood Marshall, η Marjorie Merriweather Post, η Jacqueline Kennedy και εννέα Αμερικανοί πρόεδροι είναι μεταξύ των προσκεκλημένων που παραδόθηκαν στις πόρτες του. Αυτές οι παραδόσεις συνεχίζονται και σήμερα, με το Άντερσον Χάουζ να αναζητείται από κυβερνητικούς αξιωματούχους, διπλωμάτες, δημοσιογράφους, σχολεία, ηγέτες επιχειρήσεων, πολιτικούς και πολιτιστικούς οργανισμούς και οικογένειες με μια σημαντική ευκαιρία να σηματοδοτηθεί.
Το Affairs of State βασίζεται στις πλούσιες συλλογές της Society of the Cincinnati και σε αυτές πολλών γενναιόδωρων δανειστών—ορισμένα αντικείμενα παρουσιάζονται για πρώτη φορά—για να εξερευνήσουν το εύρος της διπλωματικής, φιλανθρωπικής και πολιτιστικής διασκέδασης που έχει λάβει χώρα στο Anderson House σε περισσότερα από έναν αιώνα. Η διπλωματική στολή του Larz Anderson, τα αρχεία των δραστηριοτήτων του Ερυθρού Σταυρού της Isabel Anderson και κομμάτια από το δείπνο του ζευγαριού καταγράφουν την πρώτη εποχή δημόσιας υπηρεσίας στο Anderson House στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Τα μενού, οι προσκλήσεις, οι φωτογραφίες και η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης φωτίζουν το εύρος και το ύφος του ευρέος φάσματος ειδικών εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στο αρχοντικό τις δεκαετίες από τότε. Ιστορικά κινηματογραφικά πλάνα αξιοσημείωτων γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Άντερσον Χάουζ για περισσότερο από έναν αιώνα φωτίζουν τη σημασία αυτού του σπιτιού στην αμερικανική ιστορία. Μεταξύ των σημαντικών αντικειμένων που δανείστηκαν για την έκθεση είναι δύο από τα πέντε μετάλλια Purple Heart που απονεμήθηκαν μετά θάνατον στους αδελφούς Sullivan του Waterloo της Αϊόβα, οι οποίοι σκοτώθηκαν όλοι όταν το πλοίο τους, το USS Juneau , βυθίστηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ παρουσίασε το Purple Hearts στους γονείς των αδελφών στο Άντερσον Χάουζ το 1944, και τα δύο μετάλλια που επέζησαν παραμένουν στην οικογένεια.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους κορυφαίους υποστηρικτές αυτής της έκθεσης:
κυρία William H. Savage • Ο αξιότιμος Trevor D. Traina
Jennifer B. London, Ph.D.
Hannah C. Cox • The Honorable Howard H. Leach • Lucy S. Rhame
Ανώνυμος δωρητής • Κόρες του Σινσινάτι • Η Εθνική Εταιρεία των Αποικιακών Νταμών της Αμερικής • Στίβεν Π. Σο Πηγή :
Αμερικανική επανάσταση και Μαx Mag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου