Όπως ήταν αναμενόμενο, και εύκολα προβλέψιμο, η ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας ξεκίνησε εκ νέου.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Η κυβέρνηση στην Ιερουσαλήμ δεν είχε πλέον την πολυτέλεια να διστάζει. Παράταση της εκεχειρίας για την ανταλλαγή όλων των ομήρων. Αυτό που οργανώνει η Χαμάς, ακριβώς για να παρατείνει την περίοδο εκεχειρίας, και έτσι να έχει χρόνο να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις της.
Μάλιστα, η μεσολάβηση του Κατάρ, με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, αποδείχθηκε ημι-αποτυχημένη. Δεν είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση όλων των ομήρων που κρατούσε η Χαμάς και των ακόμη πιο δύσκολο να ελεγχθούν ομάδες Ισλαμικής Τζιχάντ. Και η σύγκρουση συνεχίστηκε με ίσως ακόμη πιο αιματηρό τρόπο.
Το casus belli είναι οι επιθέσεις που ανέλαβε η Χαμάς. Ή μάλλον από περιθώρια της οργάνωσης, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ενιαίος μονόλιθος. Μάλλον, είναι ένας ετερόκλητος γαλαξίας ομάδων, που συχνά δρουν εκτός της λογικής που πρεσβεύει η πολιτική ηγεσία. Το οποίο, κατοικώντας στο Ντουμπάι, έχει μόνο πολύ σχετικό έλεγχο, και κυρίως μια νεφελώδη αντίληψη, της πραγματικότητας στη Γάζα.
Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, το ερώτημα είναι ποιες είναι οι προοπτικές του Ισραήλ. Και, κυρίως, ποιες επιλογές εξετάζει ο μεγάλος σύμμαχός της, η Ουάσιγκτον.
Διότι αν ο Νετανιάχου βρεθεί σε αδιέξοδο, ο Μπάιντεν, ή μάλλον η κυβέρνησή του, δεν είναι καλύτερη. Πράγματι.
Το στοίχημα για τη μεσολάβηση του Κατάρ αποδείχθηκε (εν μέρει) ανεπιτυχές. Και η μυϊκή δοκιμασία αποστολής του στόλου, με δύο αεροπλανοφόρα, το Ford και το Eisenhower, δεν είχε ως αποτέλεσμα να εμπλέξει την Τεχεράνη. Ούτε ο στενότερος και ισχυρότερος Άραβας σύμμαχός της, η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ.
Πέρα από τις διακηρύξεις και τις απειλές, η ιρανική κυβέρνηση είναι επιφυλακτική για την άμεση επέμβαση στη σύγκρουση της Γάζας. Αυτό θα οδηγούσε στην αναπόφευκτη αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό πιθανώς υπολόγιζαν τα γεράκια της Ουάσιγκτον για να τακτοποιήσουν οριστικά τους λογαριασμούς τους με τους μουλάδες.
Όσο για τον Νασράλα, τον πολιτικο-θρησκευτικό ηγέτη της Χεζμπολάχ, περιορίζεται σε ανατρεπτικές ενέργειες στα σύνορα του Λιβάνου. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να αναγκάσει ένα σημαντικό μέρος του ισραηλινού στρατού να κινηθεί προς αυτό το Limes.
Μια στρατηγική, όπως φαίνεται, ακολούθησαν και οι Χούτι της Υεμένης, ένας άλλος ιρανικός δορυφόρος, που καθιστά τις θαλάσσιες διαδρομές του Κόλπου του Άντεν όλο και λιγότερο ασφαλείς.
Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε, εάν συνεχιστεί με την πάροδο του χρόνου, να υποστηρίξει το ινδικό σχέδιο μιας εναλλακτικής διαδρομής προς τον λεγόμενο «θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού» ή «ευγενή σειρά μαργαριταριών» στην οποία δραστηριοποιείται η Κίνα.
Ένα ινδικό έργο που, εννοείται, ευνοείται από την Ουάσιγκτον.
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, ακόμη και ορισμένους Ισραηλινούς πολιτικούς, η μόνη πιθανή λύση θα ήταν η «εξουδετέρωση» μεγάλου τμήματος της Λωρίδας της Γάζας. Σπρώξτε πίσω εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους προς το Σινά.
Αυτή η λύση, ωστόσο, αντιμετωπίζει αποφασιστική αντίθεση από την Αίγυπτο. Ο Αλ Σίσι δεν θέλει απολύτως να αναλάβει τέτοιο βάρος.
Και, πάνω απ' όλα, να φέρει άντρες που συνδέονται με τη Χαμάς. Και στους Αδελφούς Μουσουλμάνους που θεωρεί τους χειρότερους εσωτερικούς εχθρούς του.
Η άλλη επιλογή, που προτάθηκε από την Ουάσιγκτον, είναι να υποστηρίξει την ανακατάκτηση της Γάζας από την Παλαιστινιακή Αρχή: αυτή η επιλογή φαίνεται να έχει ακυρωθεί.
Ο Αμπού Μαζέν δεν έχει την απαραίτητη δύναμη για να φέρει εις πέρας αυτό το έργο και η φιγούρα του είναι πολύ βαρετή για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη Χαμάς. Κινδυνεύει ακόμη και να χάσει τον έλεγχο μεγάλων περιοχών της Δυτικής Όχθης.
Επιπλέον, ο Νετανιάχου συνεχίζει να βλέπει τους κληρονόμους της Αλ Φατάχ ως πολύ πιο σοβαρή απειλή για το Ισραήλ από τη Χαμάς. Ιδίως μια απειλή για τους εβραϊκούς «οικισμούς» στη Δυτική Όχθη που πάντα υπερασπιζόταν. Λαμβάνοντας, ως αντάλλαγμα, ισχυρή εκλογική πολιτική υποστήριξη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο να οραματιστεί κανείς μια διέξοδο από την κρίση βραχυπρόθεσμα.
Ο πόλεμος, εξουθενωτικός και αιματηρός, μοιάζει προορισμένος να διαρκέσει πολύ. Θα είναι πόλεμος φθοράς. Και θα πρέπει να δούμε ποιος, το Ισραήλ ή η Χαμάς, θα βγουν πιο φθαρμένοι μακροπρόθεσμα.
Επιπλέον, είναι αδύνατο να μην παρατηρήσουμε ότι η στρατηγική της κυβέρνησης Μπάιντεν να εκμεταλλεύεται τις τοπικές συγκρούσεις για να «επιλύσει» γρήγορα προβλήματα με τους ιστορικούς ανταγωνιστές – τη Ρωσία και το Ιράν – αποδεικνύεται μπούμερανγκ.
Καθιστά τον αμερικανικό έλεγχο σε αυτές τις περιοχές όλο και πιο αβέβαιο. Εν ολίγοις, η πρωτοκαθεδρία της Ουάσιγκτον αποδυναμώνεται.
πηγή: Electromagazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου