Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η Φοβία της Ρωσίας είναι η καρδιά των προσπαθειών του Ηνωμένου Βασιλείου να εκτροχιάσει την εξαγορά της Telegraph

 

Ο ρατσισμός, η ασφάλεια και η χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης εξακολουθούν να είναι μόνο μέρος της πραγματικής ιστορίας για την οποία τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν, γράφει ο Μάρτιν Τζέι.

Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.

Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι δημοσιογράφοι στην Telegraph που διαφωνούν σχετικά με την ανάληψη ολόκληρης της εταιρείας τους από έναν μέγα όμιλο των ΗΑΕ. Ορισμένες ηλικιωμένες γυναίκες ανησυχούν ότι το φτωχό ιστορικό που έχει η χώρα του ΚΣΚ θα φτάσει στην αίθουσα σύνταξης του Λονδίνου τη στιγμή που ο αντιπρόεδρος του Άμπου Ντάμπι θα βάλει τα χέρια του στο βρετανικό έντυπο, που συχνά θεωρείται η εφημερίδα του ίδιου του συντηρητικού κόμματος.

Πρόσφατα, ο πρώην επικεφαλής της MI6 έκανε έκκληση μέσω των μέσων ενημέρωσης ότι η κυβέρνηση πρέπει να μπλοκάρει τη συμφωνία, επισημαίνοντας ότι οι καταπιεστικοί «δεσπότες» δεν πρέπει να επιτρέπεται να αγοράζουν βρετανικά ΜΜΕ με τον ίδιο τρόπο που αγοράζουν βρετανικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Το επιχείρημά του χτυπά με αρκετούς συντηρητικούς βουλευτές που ελπίζουν ότι ο Rishi Sunak θα μπλοκάρει τη συμφωνία για λόγους ασφαλείας.

Τα επιχειρήματά τους, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται κουτά. Ανησυχούν ότι η εφημερίδα, η οποία έχει σημαντική επιρροή στους συντηρητικούς ψηφοφόρους, θα μπορούσε να υποκλέψει τη συντακτική της κρίση και να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο από το Άμπου Ντάμπι για τον έλεγχο τόσο του κόμματος όσο και των ψηφοφόρων του.

Εξεζητημένος? Όχι πραγματικά. Είναι αλήθεια ότι οι δύο κυβερνώντες Εμίρηδες των ΗΑΕ έχουν μεγάλα σχέδια να κάνουν θραύση σε βασικούς κόμβους σε όλο τον κόσμο για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και να κερδίσουν επίσης χρήματα. Από πολλές απόψεις οφείλεται στο ότι η αγορά τίτλων βρετανικών μέσων ενημέρωσης φαίνεται πιο αποτελεσματική για να αποκτήσει τη μόχλευση που στόχευε η χρηματοδότηση των τοπικών μέσων στον κόσμο. Η εφημερίδα National, για παράδειγμα, είναι τόσο κακή που ακόμη και οι δικοί της δημοσιογράφοι δεν αντέχουν να τη διαβάσουν και οι επιτυχίες στον ιστότοπό της πέφτουν κάθε χρόνο. Αυτό είναι το τίμημα του ελέγχου δεκαετιών από τις ελίτ των ΗΑΕ που έχουν δημιουργήσει μια τόσο ακραία ολοκληρωτική κοινωνία που οι ντόπιοι δημοσιογράφοι σπάνε όλα τα ρεκόρ αυτολογοκρισίας σε μια χώρα όπου τα περισσότερα δελτία ειδήσεων ξεκινούν με την κύρια ιστορία να είναι τι έκανε ή τι ανέβασε στο Twitter οι κορυφαίοι βασιλικοί εκείνη την ημέρα. Είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο που έχει τους περιορισμούς του όταν φθάνει πέρα ​​από τα σύνορα της χώρας και, επομένως, η απόσπαση των βρετανικών μέσων ενημέρωσης σε τιμές ευκαιρίας είναι κάτι το αδιανόητο.

Αλλά η ιδέα ότι δεν θα παρεμβαίνουν στις συντακτικές αποφάσεις είναι αστεία, παρόλο που η συμφωνία αντιμετωπίζεται από τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του CNN, ο οποίος, όπως τόσα πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης, έρχεται στα ΗΑΕ με καρό παρελθόν.

Ο ρατσισμός είναι επίσης ένα μέρος του γιατί πολλοί βουλευτές είναι κατά της συμφωνίας. Η ιδέα των καστανόχρωμων Αράβων σεΐχηδων να διευθύνουν ένα ίδρυμα που κάποτε αντιπροσώπευε τις βασικές βρετανικές αξίες του Συντηρητικού Κόμματος είναι δύσκολο να καταπιούν πολλοί συντηρητικοί βουλευτές.

Αλλά ο ρατσισμός, η ασφάλεια και η χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης εξακολουθούν να είναι μόνο μέρος της πραγματικής ιστορίας για την οποία τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν. Ψάξτε βαθύτερα και θα διαπιστώσετε ότι το αφεντικό του Mi6 ανησυχεί για τη ρωσική παρέμβαση. Η ιστορία του σεΐχη του πετρελαίου των ΗΑΕ και της προσφοράς της Telegraph έχει να κάνει πραγματικά με τη γεωπολιτική, την κατασκοπεία και το ποιοι είναι οι πιο στενοί σας φίλοι. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι πιο στενοί μας φίλοι είναι φυσικά οι Αμερικανοί. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι η Ρωσία είναι ο πιο στενός φίλος των ΗΑΕ στην παγκόσμια σκηνή και μετά τη βασιλική υποδοχή που έλαβε ο Πούτιν μόλις πρόσφατα όταν πέταξε για να συναντήσει την ελίτ των ΗΑΕ, δεν είναι περίεργο που το βρετανικό κατεστημένο θα ανησυχεί για το ποιος είναι αφήστε την πίσω πόρτα όταν η Telegraph γίνει το νέο παιχνίδι για τον αντιπρόεδρο των ΗΑΕ. Είναι ένα πράγμα που η Telegraph θα μπορούσε να επηρεάσει τις εκλογές, την πολιτική και ακόμη και ποιος θα διευθύνει το Συντηρητικό Κόμμα. Είναι εντελώς διαφορετικό αν οι χορδές που τραβιέται συνδέονται με τον Πούτιν. Είναι πιθανό ότι η OFCOM, η ρυθμιστική αρχή του Ηνωμένου Βασιλείου από την οποία έχει ζητηθεί να αποφανθεί επ' αυτού, θα επηρεαστεί από το δίκτυο των Etonians του παλιού παιδιού που θα κανονίσει τη λήψη μιας αρνητικής απόφασης.

Το τεράστιο ερώτημα είναι αν τελικά η συμφωνία θα μπλοκαριστεί από τον ίδιο τον Rishi Sunak, ο οποίος έχει ένα θολό ιστορικό στην καλύτερη περίπτωση να συνδέεται με αποφάσεις που παίρνει ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Αυτή τη φορά όμως, η CIA και το Πεντάγωνο σχεδόν σίγουρα στηρίζονται πάνω του για να πουν όχι σε αυτή τη συγκεκριμένη συμφωνία. Η διαφθορά βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας. Διαφθορά σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι υπάρχουν βουλευτές στη Βουλή των Κοινοτήτων που μπορούν πραγματικά να διατηρήσουν το βλέμμα τους όταν μιλούν για το πόσο δυσάρεστο είναι να υπάρχουν αραβικές ελίτ να αγοράζουν τέτοιους άψογους θεσμούς. Ή ότι ακόμη και η Telegraph είναι τόσο καλός κήρυξ της εξαιρετικής δημοσιογραφίας που πρέπει να σωθεί από τα βρωμερά χέρια των Αράβων ιδιοκτητών που θα την μολύνουν με τις ψεύτικες ειδήσεις και τον κατασταλτικό χαρακτήρα τους. Η ίδια η Βρετανία έχει γίνει τόσο καθυστερημένη και ολοκληρωτική που τέτοιοι ηγέτες κάνουν τέτοιες κινήσεις καθώς το Λονδίνο γίνεται όλο και λιγότερο ξένο γι' αυτούς. Σε τελική ανάλυση, συλλαμβάνουμε τους διαδηλωτές εδώ επειδή απλώς κυματίζουν μια παλαιστινιακή σημαία, οι δημοσιογράφοι μας απεχθάνονται τον κίνδυνο που ακολουθούν την αφήγηση του κατεστημένου αρχηγού και οι πολιτικοί μας ελέγχουν κάθε γραμμή του τι τυπώνεται τις περισσότερες μέρες στις εφημερίδες μας. Νιώθουν σαν στο σπίτι τους.