Η ιστορική φάση που βιώνουμε σημαδεύεται από μια βαθιά, ακόμη και τερματική, κρίση της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Με την πτώση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και την αποδυνάμωση του αμερικανικού ελέγχου στον κόσμο, οι διαδικασίες ελέγχου, εκβιασμού και στρατηγικής αποσταθεροποίησης που προωθούνται από αμερικανικά κέντρα εξουσίας έχουν επιταχυνθεί.
Δεδομένου ότι οι χώρες του μπλοκ της αμερικανικής συμμαχίας είναι όλες φιλελεύθερες δημοκρατίες, το πρόβλημα του ελέγχου της κοινής γνώμης είναι κεντρικό. Έτσι, ξεκίνησε μια θεμελιώδης μάχη για την ψυχή των δυτικών πληθυσμών και αυτή η μάχη είχε το επίκεντρό της όχι στην Αμερική, αλλά στην Ευρώπη, όπου η παράδοση μιας κριτικής και πλουραλιστικής κουλτούρας ήταν πολύ πιο έντονη από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η υποταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αμερικανική αλυσίδα διοίκησης, μια υποταγή που δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και πλέον καθιερώθηκε. Λίγοι θυμούνται ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα γεννήθηκε υπό την αιγίδα ενός αντίβαρου στην αμερικανική δύναμη, ενός τρίτου οργανωμένου πόλου που θα εναντιωνόταν όχι μόνο στο σοβιετικό μοντέλο, αλλά και σε αυτό των Αμερικανών συμμάχων. Αυτός ο αυτόνομος ρόλος, εμπνευσμένος από την εμπειρία των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών κρατών πρόνοιας, μπήκε σε κρίση με τη μετατροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σε Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη νεοφιλελεύθερη στροφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και δεν είναι πλέον μόνο μια μακρινή ανάμνηση.
Για να κατανοήσουμε τα άκρα της συνεχιζόμενης μάχης για τις ψυχές, ας ρίξουμε μια ματιά, ως παράδειγμα, σε ορισμένες πρόσφατες εξελίξεις που σχετίζονται με την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση.
Τις τελευταίες ημέρες, η ΕΕ ζήτησε από τα META να αφαιρέσουν από τις πλατφόρμες τους κάθε περιεχόμενο που θεωρείται «παραπληροφόρηση», με την επιβολή προστίμων έως και 6% του παγκόσμιου τζίρου.
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Τιερί Μπρετόν παρενέβη επίσημα στον Έλον Μασκ για να τον ενθαρρύνει να αναλάβει δράση για τον έλεγχο και τη λογοκρισία της «παραπληροφόρησης» στο Twitter που σχετίζεται με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση.
Ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2022 είναι η πρώτη νομοθετική παρέμβαση που θεσμοθετεί τη λογοκρισία στις ευρωπαϊκές πλατφόρμες μέσων ενημέρωσης. Φυσικά, αυτό που δέχεται το στίγμα της «παραπληροφόρησης» και των «ψευδών ειδήσεων» είναι πάντα μόνο οι θέσεις που διαταράσσουν την επίσημη αφήγηση, και η επίβλεψη των «ανεξάρτητων ελεγκτών στοιχείων» διασφαλίζει ότι οι αρχές λαμβάνουν συνεχώς τις σωστές πληροφορίες.
Εν τω μεταξύ, η σαχλαμάρα των αλλαγών και τροποποιήσεων σε σελίδες της Wikipedia με άβολο περιεχόμενο συνεχίστηκε, σύμφωνα με ό,τι συνέβη με τον Covid και την Ουκρανία.
Στην Ιταλία, ο μηχανισμός ρόπαλων των ΜΜΕ σε μόνιμη υπηρεσία που κατοικούν στην τηλεόραση και τις εφημερίδες έχει ενεργοποιηθεί στις συνήθεις πλέον τιμωρητικές αποστολές εναντίον αντιφρονούντων με σχετικό δημόσιο προφίλ. Έτσι, ο Alessandro Orsini και η Elena Basile έγιναν τα επίμονα αντικείμενα κοροϊδίας, ενέδρων μέσων ενημέρωσης και φετβά. Ο καημένος ο Πάτρικ Ζάκι, που ήταν ένα είδωλο του ευρύτερου κοινού, έπεσε αμέσως σε αηδία παίζοντας με ευρωπαϊκές υποψηφιότητες και διάφορα πλεονεκτήματα επειδή είπε αφελώς τη γνώμη του για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Ο Μόνι Οβαδία, για τον οποίο οι ομάδες ΜΜΕ δεν καταφεύγουν στη συνηθισμένη αντισιωνιστική = αντισημιτική εξίσωση, κλήθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του διευθυντή του δημοτικού θεάτρου της Φεράρα.
Σε διεθνές επίπεδο, οι δημοσιογράφοι που δεν αντιγράφουν απλώς τα φυλλάδια των Αμερικανών apparatchik διατρέχουν συστηματικά τον κίνδυνο να πέσουν θύματα ενός τυχαίου πυροβολισμού πολυβόλου. Αυτό συνέβη τις προάλλες με δημοσιογράφους του Reuters και του Al Jazeera , αλλά ο κατάλογος των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό τα τελευταία χρόνια είναι μακρύς.
Ευτυχώς υπάρχουν δημοσιογράφοι σαν τους δικούς μας, που κάθονται στο ρωμαϊκό δείπνο στροβιλίζοντας σημαίες υποστηρικτών και παίζοντας τους κοιλιακούς του Αμερικανού φίλου, αλλιώς δεν θα ξέραμε πού να διοχετεύσουμε τις προκαταλήψεις και τις επαίνους.
Σε αυτό το στάδιο, το αμερικανικό συμφέρον είναι εξ ολοκλήρου στον πολλαπλασιασμό των πηγών σύγκρουσης, διότι αυτό της επιτρέπει να εκμεταλλευτεί τις δύο τελευταίες εναπομείνασες δυνάμεις της: τη διαρκή υπεροχή της όσον αφορά τα συμβατικά όπλα και την απομονωμένη γεωγραφική της θέση που την καθιστά ανοσία στο άμεσο. συνέπειες των συγκρούσεων που προκαλεί. Με αυτό το πνεύμα καταλαβαίνουμε τι αποκάλυψε η χθεσινή διαβούλευση εσωτερικών μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( Huffington Post ), δηλαδή ότι το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών έχει αποθαρρύνει τους διπλωμάτες που εργάζονται σε θέματα Μέσης Ανατολής να κάνουν δημόσιες δηλώσεις που περιέχουν λέξεις όπως «αποκλιμάκωση», «κατάπαυση του πυρός », «τέλος της βίας», «αιματοχυσία», «αποκατάσταση ηρεμίας». Οι σταθερές εντολές αφορούν το λάδι στη φωτιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο έλεγχος της ροής της κοινής γνώμης είναι ζωτικής σημασίας.
Η μέθοδος –πρέπει να γίνει κατανοητό– δεν είναι πλέον αυτή της συστηματικής λογοκρισίας, που ζητούσαν οι αυταρχικοί ενός αιώνα πριν, αλλά αυτή της χειραγώγησης και της λεπτής λογοκρισίας.
Από αυτή την άποψη, μπορούμε να πάρουμε το παράδειγμα των «ειδήσεων» πριν από τέσσερις ημέρες σχετικά με τα 40 μωρά που αποκεφαλίστηκαν από τη Χαμάς. Η είδηση διαδόθηκε βασισμένη σε φήμες και την επόμενη μέρα ήταν στο πρωτοσέλιδο πάνω κάτω σε κάθε ειδησεογραφικό μέσο του κόσμου. Χθες, η ρεπόρτερ του CNN , Σάρα Σνάιντερ, που αρχικά έκανε την «είδηση» να γίνει viral, ζήτησε συγγνώμη γιατί η πληροφορία δεν είχε επιβεβαιωθεί. Sky News είπε σήμερα ότι η είδηση δεν είχε «ακόμη» επιβεβαιωθεί (μετά από τέσσερις ημέρες, σε τι βασιζόμαστε; ειδικοί στα ειδικά εφέ;)
Κάποιοι θα πουν αφελώς ότι αυτή η παραδοχή του CNN είναι ένδειξη ελευθερίας του Τύπου στη Δύση. Αλλά φυσικά, η ασυμμετρία μεταξύ μιας συγκλονιστικής είδησης που διαδίδεται στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου και των πιθανών αμφιβολιών που διέρχονται αργότερα μεταξύ των γραμμών εδώ και εκεί ισοδυναμεί πολιτικά με το να κατευθύνει την πλειοψηφία της κοινής γνώμης σε μια ακριβή κατεύθυνση ( Συναισθηματική οργή κατά των δολοφόνων), έστω και σε λίγους μήνες ή χρόνια, θα παραδεχτούμε ήρεμα ότι η είδηση ήταν στην πραγματικότητα αβάσιμη.
Αυτό είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τη μέθοδο «Colin Powell» ή τη μέθοδο «οι καλοί Ινδοί είναι νεκροί Ινδοί».
Πρώτον, δημιουργούμε αρκετή υπόθεση για να δαιμονοποιήσουμε ένα από τα μέρη και το κάνουμε με αρκετό σθένος για να δημιουργήσουμε μια επιχείρηση εξόντωσης.
Μόλις ολοκληρωθεί η επιχείρηση, παραδεχόμαστε καβαλάρηδες ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι, ενώ καυχιόμαστε για την ειλικρίνεια και τη διαφάνειά μας.
Πρώτα χτυπήσαμε φιαλίδια με υποτιθέμενα χημικά όπλα μπροστά στον ΟΗΕ, εξοντώσαμε ένα κυρίαρχο κράτος, γυναίκες, παιδιά, σκύλους και χάμστερ και μετά χρόνια αργότερα – μεταξύ ενός σκωτσέζου και ενός άλλου απεριτίφ – παραδεχτήκαμε με ένα αποσπασματικό χαμόγελο ότι, λοιπόν, ήταν ένα τέχνασμα, τι να κάνουμε, αυτός που το είχε πάθει το είχε πάθει όντως.
Ξεκινά με την εξόντωση του ιθαγενούς πληθυσμού των ιθαγενών της Αμερικής, παρουσιάζοντάς τους ως φρικτά, αιμοδιψή τέρατα, και στη συνέχεια, όταν περιορίζονται σε λαογραφικά αξιοθέατα, ξεκινά μια κινηματογραφική βιομηχανία γεμάτη καλούς Ινδούς και ευσυνείδητους αποίκους.
Στον σύγχρονο κόσμο, δεν υπάρχει λόγος να επιχειρήσετε το επίτευγμα, τόσο περίπλοκο όσο και μάταιο, του αποκλεισμού 100% αληθινών πληροφοριών. Αρκεί να χειραγωγείς, να λογοκρίνεις και να φιλτράρεις επιλεκτικά τη μάζα του κοινού για αρκετό καιρό για να δημιουργήσεις ανεπανόρθωτη ζημιά.
Αλλά ο κυνικός θα αυταπατούσε αν σκεφτόταν ότι σήμερα αυτό το καταστροφικό παιχνίδι έχει μόνο μερικά εκατομμύρια «αναλώσιμα παλαιστινιακά πιόνια» στο κέντρο του. Εάν η κατάσταση δεν παγώσει και εκτονωθεί αμέσως, οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται και θα βρίσκονται στο επίκεντρο της μεγάλης επιχείρησης κατεδάφισης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είναι η Ευρώπη που ήδη υποφέρει και θα υποστεί τον αντίκτυπο της καταστροφής των σχέσεων με την Ανατολή λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Και είναι η Ευρώπη που θα υποστεί τον αντίκτυπο μιας διαρκούς αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής, όπου μια σύγκρουση περιλαμβάνει το Ισραήλ, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ιράν και ίσως επίσης το Ιράκ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία κ.λπ. θα αντιπροσώπευε μια αόριστη κοινωνική και οικονομική βόμβα για την Ευρώπη – για να μην αναφέρουμε τους κινδύνους της άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο.
Και περιέργως, ο μόνος χαμηλότερος κοινός παρονομαστής σε αυτές τις συγκρούσεις βρίσκεται στον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες είναι επίσης η δύναμη που ωφελείται περισσότερο και αυτή με τη μεγαλύτερη ικανότητα να επηρεάζει τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Αλλά είναι αυτονόητο ότι όποιος συνδέει τις τελείες είναι θεωρητικός συνωμοσίας.
πηγή: Arianna Editrice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου