Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Χίτλερ και οι ΝΑΖΙ θαύμαζαν και αντέγραψαν τους τρεις Ιεράρχες.

           

Ο σκοπός της πολιτικής των Ναζί σχετικά με τον Χριστιανισμό ήταν να αφαιρέσουν την Παλαιά Διαθήκη. Πιο συγκεκριμένα το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, μετατρέποντας την Χριστιανική πίστη σε μια νέα θρησκεία. 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197).

Ο νέος Χριστιανισμός δεν θα είχε Εβραϊκές διδασκαλίες. Όπως οι πρόγονοι μας έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό   τον μεσαίωνα, το ίδιο έπραξαν και οι Γερμανοί του Χίτλερ, με στόχο να μετατρέψουν την Χριστιανική πίστη σε Ναζιστική. Οι Ναζί ήταν άριστοι γνώστες της Ελληνικής ιστορίας. Για αυτό αντέγραψαν τους τρεις Ιεράρχες με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία. 

Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην παγκόσμια ιστορία έγινε όταν ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ελληνικού Imperium Romanu. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.

Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Μέγας Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. 

Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.  Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. 

Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. 

Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο. 

Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. 

Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας. Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού. 

Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.

Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ με πρότυπο του τρεις Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητας (Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος), επιχείρησαν να ενώσουν την Ορθόδοξη πίστη με τον Ναζισμό, ώστε να κάνουν την Γερμανία παγκόσμια αυτοκρατορία. Μέσα στο νέο δόγμα θα υπήρχε και  η Völkisch (Γερμανική λαϊκιστική ιδεολογία), μαζί με την ιδειολογία σχετικά με την οικουμενική κυριαρχία του Ηγέτη-Führer (Führerprinzip) σε μια θρησκεία που ονομάζεται «Θετικός Χριστιανισμός». Τα σχέδια του Φύρερ-Χίτλερ για ένα Ράιχ 1000 Ετών αντίστοιχο με το Imperium Romanum του Βοσπόρου (Κωνσταντινούπολη), έχουν σχέση με το ιδεολογικό υπόβαθρο των νεοναζί της Θούλης.

Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (Alfred Rosenberg ήταν ο κορυφαίος θεωρητικός των Ναζί και Υπουργός. Ο Ρόζενμπερκ είχε συμμετοχή στην ανάπτυξη του Θετικού Χριστιανισμού. Ενδεικτικό ήταν ότι στο βιβλίο του "Ο Μύθος του Εικοστού Αιώνα", έγραψε ότι : Ο Απόστολος Παύλος ήταν υπεύθυνος για την καταστροφή των φυλετικών αξιών του Ελληνικού και τη Ρωμαϊκού Πολιτισμού. Το δόγμα της κόλασης που κυριάρχησε κατά τον Μεσαίωνα κατέστρεψε το ελεύθερο Σκανδιναβικό πνεύμα. Το προπατορικό αμάρτημα και η θεία χάρη είναι Ανατολίτικες ιδέες που καταστρέφουν την καθαρότητα και τη δύναμη του λευκού αίματος. Η Παλαιά Διαθήκη και η Εβραϊκή φυλή δεν αποτελούν εξαίρεση και όλοι θα έπρεπε να επιστρέψουν στους μύθους και τους θρύλους των Σκανδιναβικών λαών. Ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος, αλλά είχε Σκανδιναβικό αίμα από τους Αμορίτες προγόνους του.

Στο πρόγραμμα του Ναζιστικού κόμματος του 1920 είχαμε μια αναφορά για τον Χριστιανισμό. Σε αυτή την αναφορά το Ναζιστικό κόμμα απαιτεί την ανεξιθρησκεία (για όλα τα θρησκευτικά δόγματα που δεν αντιτίθενται στα ήθη και τα έθιμα της Γερμανικής φυλής). Στην ίδια παράγραφο διακηρύσσεται η υποστήριξη του Ναζιστικού  κόμματος στον Θετικό Χριστιανισμό.  Σύμφωνα με τον Richard Steigmannς οι Ναζί ισχυρίστηκαν ότι το κίνημά τους ήταν χριστιανικό !!!

Οι Ναζί υποστηρίχθηκαν και από θεολόγους, όπως ο Δρ. Ernst Bergmann. Ο Bergmann, στο έργο του “Die 25 Thesen der Deutschreligion” («Είκοσι Πέντε Σημεία της Γερμανικής Θρησκείας»), εξέθεσε τη θεωρία ότι η Παλαιά Διαθήκη και τμήματα της Καινής Διαθήκης ήταν ανακριβή. Πρότεινε ότι ο Ιησούς ήταν Άριας καταγωγής και ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο νέος μεσσίας !!! Στις πρώτες πολιτικές δηλώσεις του, ο Χίτλερ προσπάθησε να παρουσιαστεί στο Γερμανικό κοινό ως Χριστιανός. Στο βιβλίο του “Mein Kampf” («Ο Αγών Μου»)  και σε δημόσιες ομιλίες τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του,  δήλωνε Χριστιανός. Ο Χίτλερ και το Ναζιστικό κόμμα προωθούσαν τον «Θετικό Χριστιανισμό», ένα κίνημα που απέρριπτε τα περισσότερα παραδοσιακά Χριστιανικά αξιώματα, όπως την θεότητα του Ιησού, καθώς και εβραϊκά στοιχεία όπως την Παλαιά Διαθήκη.

Ο Αδόλφος περιέγραφε τον Ιησού ως «Άριο μαχητή» που αγωνίστηκε ενάντια στη «δύναμη και τις υποκρισίες των διεφθαρμένων Φαρισαίων» και του Εβραϊκού υλισμού. Εν τούτοις ο Χίτλερ επανειλημμένα είχε αποδοκιμάσει τον Χριστιανισμό και έλεγε στους έμπιστούς του, ότι η απροθυμία του να δημοσιοποιήσει τις επιθέσεις αυτές στην Εκκλησία δεν ήταν θέμα αρχής, αλλά μια πολιτική κίνηση.

Στα προσωπικά του ημερολόγια, ο Γκαίμπελς (Goebbels – Υπουργός Προπαγάνδας των Ναζί, έγραφε τον Απρίλιο του 1941 ότι αν και ο Χίτλερ ήταν «σφοδρός αντίπαλος» του Βατικανού και του Χριστιανισμού, «μου απαγορεύει να φύγω από την εκκλησία. Για λόγους τακτικής». Οι δηλώσεις του Χ'ιτλερ, όπως περιγράφονται στα Ημερολόγια του Γκαίμπελς, τα απομνημονεύματα του Άλμπερτ Σπέερ (Albert Speer – Υπουργός Εξοπλισμών των Ναζί) και οι απομαγνητοφωνήσεις των ιδιωτικών συνομιλιών του Χίτλερ που ηχογράφησε ο Μάρτιν Μπόρμαν (Martin Bormann ο ιδιαίτερος γραμματέας του Χίτλερ και κορυφαίο στέλεχος του Ναζιστικού κόμματος) στο “Hitler’s Table Talk” αποτελούν περαιτέρω στοιχεία για τις  αντιχριστιανικές πεποιθήσεις του. Οι πηγές αυτές καταγράφουν ορισμένες ιδιωτικές δηλώσεις στις οποίες ο Χίτλερ γελοιοποιεί το Χριστιανικό ως μια παράλογη θρησκεία η οποία είναι ενάντια στην κοινωνία, τις επιστήμες και την εξέλιξη.  

Η ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΘΟΥΛΗ.

Η Εταιρεία της Θούλης συνδέεται άμεσα με την προέλευση του Ναζιστικού κόμματος, ήταν μια από τις θεοσοφικές ομάδες  των τελών της δεκαετίας του 1910. “Thule Gesellschaft”. Η Θούλη ήταν αρχικά το όνομα του παραρτήματος του Γερμανικού Τάγματος Άγιο Δισκοπότηρο (Germanenorden Walvater), μιας οργάνωσης με βάση την στοά η οποία ιδρύθηκε από τον Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ (Rudolf von Sebottendorf) το 1917. Δεδομένου ότι οι τελετουργικές δραστηριότητες της στοάς συνοδεύονταν από απροκάλυπτα δεξιές συναντήσεις, το όνομα Thule Gesellschaft υιοθετήθηκε για να τραβήξει λιγότερο την προσοχή των σοσιαλιστών και των δημοκρατικών.

Η Θούλης πήρε το ονομά της από μια υποτιθέμενη χαμένη γη. Ο Σεμπότεντορφ ταύτισε την Θούλη που επισκέφθηκε ο Αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας, με την Ισλανδία. Στον Αρμανισμό του Γκουίντο φον Λιστ (Guido von List), στον οποίο ο Σεμπότεντορφ έκανε ξεχωριστές αναφορές, πιστεύεται ότι η  Άρια φυλή προέρχεται από την μυθική χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας και κατέφυγε στην Θούλη-Ισλανδία καθώς είχε κατακλυσθεί και βυθιστεί κάτω από θάλασσα. Η Υπερβορεία αναφέρθηκε επίσης από τον Γκουίντο φον Λιστ, με άμεσες αναφορές στον θεοσοφιστή (ΥΓ.3) συγγραφέα William Scott-Elliot.

Στον «Μύθο του Εικοστού Αιώνα», το σημαντικότερο Ναζιστικό βιβλίο μετά το «Ο Αγών Μου», ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ αναφέρεται στην Ατλαντίδα ως χαμένη χώρα ή τουλάχιστον ως ένα πολιτιστικό κέντρο των Άριων. Επειδή ο Ρόζενμπεργκ παρακολούθησε συναντήσεις της Θούλης, ήταν εξοικειωμένος με τις αποκρυφιστικές εικασίες σχετικά με τις χαμένες χώρες. 

Το φθινόπωρο του 1918 ο Σεμπότεντορφ προσπάθησε να επεκτείνει την εθνικιστική-ιδεολογία της θροσοφικής Εταιρείας  Θούλη, σε κατώτερες κοινωνικές τάξεις.  Είναι γεγονός ότι η προέλευση του Ναζιστικού Κόμματος αποτελεί την φανερή συνέχεια της Εταιρείας Θούλη. Ωστόσο υπήρχαν μόνο δύο σημεία στα οποία το NSDAP ήταν ο διάδοχος της Εταιρείας της Θούλης. Το ένα είναι η χρήση της σβάστικας. Ο Friedrich Krohn, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το έγχρωμο σχέδιο της Ναζιστικής σημαίας, ήταν μέλος της Θούλης και επίσης του Γερμανικού Τάγματος ( Germanenorden) από το 1913.

Ο ιστορικός Goodrick-Clarke καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η προέλευση του Ναζιστικού συμβόλου μπορεί να εντοπιστεί στα εμβλήματα της Εταιρείας Θούλη και του Γερμανικού Ναζιστικού Τάγματος. Το στέλεχος των Ναζί που είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και την μεταφυσική ήταν ο Αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ. Ο Χίμλερ ήταν υπέρμαχος του Διονυσιακού πολιρισμού για αυτο και καταδίκαζε την Χριστιανική-σεξουαλική ηθική και την «αρχή του Χριστιανικού ελέους», και θεωρούσε και τα δύο ως επικίνδυνο  το μεγαλύτερο εμπόδιο για την εξάπλωση του τρίτου ράιχ . Το 1937, δήλωσε ότι το κίνημα βρισκόταν στην εποχή της «τελικής σύγκρουσης με τον Χριστιανισμό» και ότι ήταν μέρος της αποστολής των SS να δώσουν στον Γερμανικό λαό τον επόμενο μισό αιώνα τα μη Χριστιανικά ιδεολογικά θεμέλια πάνω στα οποία θα ζήσουν και θα διαμορφώσουν τη ζωή τους.

Σύμφωνα με τον Χίμλερ : «Πιστεύουμε σε έναν Παντοδύναμο Θεό που βρίσκεται πάνω από μας, δημιούργησε τη γη, την Πατρίδα και το Λαό (Volk), και μας έστειλε τον Φύρερ. Οποιοδήποτε ανθρώπινο ον που δεν πιστεύει στο Θεό πρέπει να θεωρείται αλαζονικό, μεγαλομανές και ηλίθιο και ως εκ τούτου ακατάλληλο για τα SS» Εδώ βλέπουμε την αντιγραφή από την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τους Ελέω Θεού Έλληνες Βασιλείς. Η πίστη στο Θεό μεταξύ των SS δεν συνιστούσε προσχώρηση στο παραδοσιακό Χριστιανικό δόγμα ούτε τα μέλη του ήταν άριστοι θεολόγοι, καθώς τα SS απαγόρευαν ρητά ορισμένους Χριστιανικούς οργανισμούς όπως η Διεθνής Οργάνωση Έρευνας της Βίβλου, μια ομάδα της οποίας την φιλειρηνικότητα απέρριπταν τα SS.

Πολλές από τις έννοιες που προωθήθηκαν από τα SS παραβίαζαν την αποδεκτές Χριστιανικές δοξασίες, αλλά ούτε ο Χίμλερ ούτε ο αναπληρωτής του, Χάιντριχ,  Οι Ναζί υποστήριζαν τις αμβλώσεις, την αντισύλληψη, την στείρωση των αδύναμων οικονομικά-κοινωνικά και των αναπήρων-ασθενών, ενώ παράλληλα ήταν υπέρμαχοι της πολυγαμίας για χάρη της φυλετικής διάδοσης. Επίσης ότι ο Χίμλερ έδειχνε ενδιαφέρον και για την αστρολογία. Συμβουλεύτηκε τον αστρολόγο Wilhelm Wulff κατά τις τελευταίες εβδομάδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [Μια λεπτομερής αλλά δύσκολη πηγή για αυτό είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον ίδιο τον Wulff, το “Tierkreis und Hakenkreuz”, που δημοσιεύθηκε στη Γερμανία το 1968.

Ο Βάλτερ Σέλενμπεργκ (Walter Schellenberg  – Επικεφαλής του τμήματος Amt VI της RSHA και της εξωτερικής κατασκοπείας από το 1944) είχε ανακαλύψει έναν αστρολόγο ονόματι Wulf αναφέρεται στις «Τελευταίες Ημέρες του Χίτλερ» του Hugh Trevor-Roper].

Ως τάγμα τα SS χρειάζονταν ένα συνεκτικό δόγμα που θα το ξεχώριζε. Ο Χίμλερ προσπάθησε να οικοδομήσει μια τέτοια ιδεολογία και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε μια Γερμανική παράδοση» από την ιστορία. Σε ένα υπόμνημα του 1936, ο Χίμλερ παρουσίασε έναν κατάλογο εγκεκριμένων αργιών βασισμένων σε παγανιστικές και πολιτικές παραδόσεις και είχε ως σκοπό να αποκόψει τα μέλη των SS από την εξάρτησή τους από τις Χριστιανικές εορταστικές εκδηλώσεις. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ή Yuletide, ήταν η κορύφωση του χρόνου. Έφερνε τους ανθρώπους των SS μαζί σε τραπέζια δεξιώσεων και γύρω από μανιασμένες φωτιές που ανάγονταν στις Γερμανικές φυλετικές τελετές.

Το Allach Julleuchter κατασκευάστηκε ως ένα μέρος παρουσίασης των αξιωματικών των SS, για να γιορτάσουν το χειμερινό ηλιοστάσιο. Κατασκευασμένο από πηλό χωρίς σμάλτο, το Julleuchter ήταν διακοσμημένο με παγανιστικά Γερμανικά σύμβολα.  Το 1935 ο Χίμλερ μαζί με τον Νταρέ ίδρυσαν την Ahnenerbe («Εταιρεία Κληρονομιάς των Προπατόρων»). Αρχικά υπήρξε ανεξάρτητη και έγινε το τμήμα πατρογονικής κληρονομιάς των SS. Με επικεφαλής τον  Hermann Wirth ήταν αφιερωμένη κυρίως στην αρχαιολογική έρευνα, αλλά συμμετείχε επίσης στην απόδειξη της ανωτερότητας της «Άριας φυλής» και σε αποκρυφιστικές πρακτικές. 

Πολύς χρόνος και πολλοί πόροι δαπανήθηκαν για την έρευνα ή την δημιουργία ενός δημοφιλούς ιστορικού-πολιτιστικού και «επιστημονικού» υπόβαθρου,  ώστε οι ιδέες για μια «ανώτερη» Άρια φυλή  να γίνουν αποδεκτές από το κοινό.. Υπάρχουν μερικές μαρτυρίες αξιωματικών των SS που γιόρταζαν τα ηλιοστάσια,  προσπαθώντας να αναπαραστήσουν ένα παγανιστικό τελετουργικό. Στο βιβλίο του “El Cuarto Lado del Triangulo” (Sudamericana 1995), ο καθηγητής Ρόναλντ Νιούτον περιγράφει πολλές περιπτώσεις που πραγματοποιήθηκε ένα Sonnenwendfeier στην Αργεντινή.

Όταν Sturmbannführer (Ταγματάρχης των SS) Baron von Thermann, ως νέος επικεφαλής της Γερμανικής διπλωματικής αποστολής έφθασε τον Δεκέμβριο του 1933, μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν να παρευρεθεί στο Sonnenwendfeier του Ναζιστικού κόμματος στο σπίτι του Vicente Lopez στα προάστια του Μπουένος Άιρες, «μια νεο-παγανιστική γιορτή με πυρσούς στους οποίους οι Ναζί της Αργεντινής υποδέχονταν τα χειμερινά και θερινά ηλιοστάσια».

Ο Ότο Ραν (Otto Rahn -φωτό) είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Kreuzzug gegen den Gral” («Σταυροφορία εναντίον του Δισκοπότηρου» το 1933. Τον Μάιο του 1935 προσχώρησε στην Ahnenerbe και τον Μάρτιο του 1936 εντάχθηκε επίσημα στα SS. «Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο Ραν έγραψε ενθουσιωδώς στον Weisthor [Καρλ Μαρία Βίλιγκουτ – Karl Maria Wiligut] σχετικά με τα μέρη που επισκεπτόταν στο κυνήγι των παραδόσεων του Δισκοπότηρου στη Γερμανία, ζητώντας πλήρη εχεμύθεια για το θέμα, με με την εξαίρεση του Himmler». Το 1936 ο Ραν πραγματοποίησε ένα ταξίδι για τα SS στην Ισλανδία και το 1937 εξέδωσε σε βιβλίο το ταξιδιωτικό του ημερολόγιο στην αναζήτησή του για την παράδοση των Γνωστικών-Καθαρών στην Ευρώπη με τίτλο “Luzifers Hofgesinde” («Υπηρέτες του Διαβόλου»). Για το βιβλίο αυτό έκανε τουλάχιστον μία ανάγνωση μπροστά σε ένα «εξαιρετικά μεγάλο» ακροατήριο. Ένα άρθρο σχετικά με αυτή τη διάλεξη δημοσιεύθηκε στην Westfälische Landeszeitung («Φύλλο της Κομητείας της Βεστφαλίας»)  που ήταν επίσημη Ναζιστική εφημερίδα.Η σύνδεση των Καθάρων με το Άγιο Δισκοπότηρο σύμφωνα με τον Ραν οδηγεί τελικά στο Montségur στη Γαλλία, που ήταν το τελευταίο εναπομείναν φρούριο των Καθαρών στην Γαλλία τον Μεσαίωνα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, σε αυτό το κάστρο υπήρχαν Ναζί αρχαιολόγοι και αξιωματικοί του στρατού. Ο Χίμλερ μεταξύ άλλων αγόρασε το κάστρο  Βέβελσμπουργκ. 

Στο κάστρο του Βέβελσμπουργκ γινόταν οι μυστικές παγανιστικές τελετές σχετικά με την μύηση των SS. Ταυτόχρονα ήταν το κέντρο των αρχαιολογικών ερευνών της περιοχής. Γερμανοί Ναζί ήταν υπέρμαχοι ενός είδους εσωτερικισμού των SS που περιελάμβανε τον Γερμανικό μυστικισμό, την λατρεία των προγόνων, την λατρεία των ρούνων και τις φυλετικές δοξασίες. Ο Χίμλερ, για παράδειγμα, προσάρμοσε την ιδέα του Δισκοπότηρου για να δημιουργήσει ένα παγανιστικό δρώμενο για τα SS. Ο Χίμλερ οραματιζόταν το κάστρο ως το επίκεντρο της αναγέννησης των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης και όρισε δώδεκα αξιωματικούς των SS σαν ακολούθους του, οι οποίοι συγκεντρώνονταν σε διάφορα δωμάτια σ’ όλο το κάστρο και έκαναν άγνωστες τελετές. Τα SS είχαν δώδεκα κύρια τμήματα (SS-Hauptämter) με δώδεκα ηγέτες. Ο αριθμός δώδεκα παίζει σημαντικό ρόλο στο σχέδιο του Βόρειου Πύργου: δώδεκα βάθρα στην κρύπτη, δώδεκα κολώνες και κόγχες στην “Obergruppenführersaal” (Αίθουσα των αρχηγών των SS) και δώδεκα ακτίνες του ηλιακού τροχού. Στην μελέτη των αρχαίων αισθητικών εννοιών κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο ήλιος γενικά ερμηνεύτηκε ως «η ισχυρότερη και πιο ορατή έκφραση του Θεού» και ο αριθμός δώδεκα δηλώνει τα «πράγματα του στόχου και την ολοκλήρωση».

Αναφορικά με τον αριθμό 12 στις μελέτες για την Γερμανική μυθολογία, αναφέρθηκε μια σχέση με «τις δώδεκα Æsir (κύριες θεότητες της Σκανδιναβικής μυθολογίας) που έχουν (σύμφωνα με την Edda –ΥΓ.4) δώδεκα κατοικίες και δώδεκα επιβήτορες» και στα «δώδεκα ποτάμια που πηγάζουν από το σιντριβάνι Hwergelmir στο Νιφλέιχ (Niflheim –βασίλειο του πάγου και του κρύου) . 

Μέσα στον Βόρειο Πύργο σχεδιάστηκαν δύο δωμάτια (1938-1943) επηρεασμένα από την μυθολογία: 

Το Obergruppenführersaal (Αίθουσα Στρατηγών των SS) και το Gruft (κρύπτη). Τα ταβάνια τους κατασκευάστηκαν με μπετόν και καλύφθηκαν με φυσική πέτρα. Στους επάνω ορόφους σχεδιάστηκε άλλη μια αίθουσα. Ο άξονας αυτού του πύργου ήταν να αποτελέσει το πραγματικό «Κέντρο του Κόσμου» (Mittelpunkt der Welt). Η ακριβής σημασία της κρύπτης είναι άγνωστη. Παρόλα αυτά, το δωμάτιο είναι σημαντικό για τις οιονεί θρησκευτικές πλευρές του Ναζισμού – ειδικά για την προγονική λατρεία. Στην κρύπτη υπήρχε ένας βωμός με άσβεστη φλόγα και στο ψηλότερο σημείο ήταν διακοσμημένη μια σβάστικα. Το σύμβολο της άσβεστης φλόγας σήμαινε την επιδίωξη της προγονικής ψυχής από την οποία εγείρεται ο άνθρωπος κατά τη γέννησή του και στην οποία επανέρχεται κατά το θάνατό του.

Στο ισόγειο η “Obergruppenführersaal” η Αίθουσα των Ανώτερων Ηγετών, αναφέρεται στους δώδεκα αρχικούς κορυφαίους στρατηγούς των SS, που ονομάζονται Obergruppenführer), μια αίθουσα με δώδεκα κολώνες ενωμένες με σταυροθόλιο, δώδεκα παράθυρα και κόγχες πόρτας και οκτώ διαμήκη παράθυρα. Ο Χίμλερ προωθούσε την σεξουαλική μαγεία-Διονυσιακή κουλτούρα την οποία είχε επαναφέρει ο Βρετανός μάγος-εωσφοριστής  Άλιστερ Κρόουλι. .Τ.Ο Λονδίνου, Θούλη και η Ερμητική Χρυσή Αυγή ήταν θεοσοφικά τάγματα τα οποία προωθούσαν τον σεξουαλικό σατανισμό.   

Δυστυχώς στην σύγχρονη εποχή η ανομία, η αταξία, η ανωμαλία, η βία, οι πόλεμοι, η έλλειψη παιδείας κυριαρχούν στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κάνεις πλην ελαχίστων, δεν ενδιαφέρεται για τον Αριστόκλειο πολιτισμό και την Ορθοδοξία.  Ο αποκρυφισμός του Τρίτου Ράιχ αναγεννήθηκε στην Ελλάδα, την Ουκρανία , το ΝΑΤΟ κα σε ολόκληρη την Αμερική και τηγν Ευρώπη. Οι ναζιστικές μειονότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη εγκαθιδρύσοαν μια τερατώδη παγκόσμια τάξη με γνώμονα τον Φρυγικό των καταστροφών Savazio.  Ο πρώην εξορκιστής του Βατικανού Malachi Martin, στο μπεστ σέλερ του στους NY Times «Keys of Blood», αναφέρεται στο εγγενές κακό που διαπερνά την Ευρώπη και τον χριστιανικό κόσμο: «Το πιο τρομακτικό πράγμα για τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο Β' ήταν ότι είχε αντιμετωπίσει την ανίκητη παρουσία μιας κακής δύναμης στο δικό του Βατικανό και σε ορισμένες. Αυτό αποκαλούν «υπερδύναμη» οι γνώστες των κληρικών.

Φήμες που είναι δύσκολο να επαληθευτούν συνέδεαν την εμφάνισή του με την αρχή της βασιλείας του Πάπα Παύλου VI το 1963. Πράγματι ο Παύλος είχε κάνει μια σκοτεινή νύξη στον «καπνό του Σατανά που μπήκε στο Ιερό»... μια πλάγια αναφορά στην ενθρόνιση τελετή από σατανιστές στο Βατικανό. Επιπλέον, η συχνότητα της σατανικής παιδεραστίας –τελετουργίες και πρακτικές είχε ήδη τεκμηριωθεί σε ορισμένους επισκόπους και ιερείς τόσο διάσπαρτους όσο το Τορίνο της Ιταλίας και η Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Οι λατρευτικές πράξεις της σατανικής παιδεραστίας θεωρούνται από τους επαγγελματίες ως το αποκορύφωμα των Τελετουργιών του Αρχαγγέλου της σεξουαλικής μαγείας (Savazios-Διουνυσός). Ο Μάρτιν ο κορυφαίος σύμβουλος του Πάπα Ιωάννη XXIII, πίστευε ότι ο Λουσιφεριανός αποκρυφισμός και τα θεοσοφικά τάγματα κρυβόταν πίσω από το σκοτάδι που θα καλύψει την ανθρωπότητα.

Τα βαριά λογοκριμένα σκάνδαλα Presidio δείχνουν πώς οι Εωσφοριακές δυνάμεις-οπαδοί του Savaziou, διείσδυσαν στον Aμερικανικό στρατό και ιδιαίτερα στις στρατιωτικές ακαδημίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΗΠΑ την δεκαετία του 1980, προσθέτουν αξιοπιστία σε αυτές τις παρατηρήσεις.

Όταν το σκάνδαλο κάλυψε ολόκληρο τον αμερικανικό στρατό, την τελετουργική κακοποίηση παιδιών και τις σατανικές «συνελεύσεις» στο Πεντάγωνο, η ιστορία ξαφνικά έγινε «σκοτεινή». Τότε συναντάμε μια προσπάθεια στρατιωτικών μονάδων να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο. Οι εσωτερικές πηγές λένε μια πολύ διαφορετική ιστορία του περιστατικού Barksdale-Minot το 2007 από αυτή που δίνεται στο ευρύ κοινό. Ένα B-52 πλήρως φορτωμένο με πυρηνικά όπλα παραλήφθηκε σε «άγνωστες τοποθεσίες», αλλά συνελήφθη και μεταφέρθηκε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τελειώνει η ιστορία και αρχίζουν τα ψέματα.

Σήμερα, ο κόσμος υποφέρει από συνθήκες που δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα επικρατήσουν στον πλανήτη. Υπάρχει παγκόσμια πείνα-σκλαβιά. Καμία κυβέρνηση στη συλλογική Δύση δεν ασχολήθηκε με αυτό το ζωτικής σημασίας ζήτημα, αν και υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Πίσω από το πραξικόπημα του 2014 και τον πόλεμο στην Ουκρανία βρίσκονται τα ίδια ονόματα, Noodleman-Nuland, Kagan, Wolfowitz και μια λίστα με μυστηριώδεις Αμερικανούς δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες, οι οποίοι βοήθησαν στην δημιουργία της 11ης Σεπτεμβρίου, του πραξικοπήματος του Μαϊντάν και άλλων έγχρωμων επαναστάσεων και αυτός ο κατάλογος είναι εκτενής.

Αυτοαποκαλούνται Νεοσυντηρητικοί αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι άλλο και υπηρετούν θεούς-αφέντες πέρα από τον ανθρώπινο ορθολογισμό. Το γεγονός ότι αυτή η ομάδα μοιράζεται μια κοινή θρησκεία με τους ηγεμόνες της Ουκρανίας είναι ένα πολύ επικίνδυνο θέμα. Ο πρώην αξιωματικός της CIA Ρόμπερτ Ντέιβιντ Στιλ που ερεύνησε τους Αμερικανούς αποκρυφιστές ολιγάρχες, μια ομάδα που ονόμασε MEGA. Όταν ο Τραμπ μετέφερε την πρεσβεία των ΗΠΑ στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ σε αυτό που νομίμως μπορεί να ονομαστεί Παλαιστίνη, κατά παράβαση του Άρθρου IV της Σύμβασης της Γενεύης, ήταν μια πληρωμή 100.000.000 δολαρίων από έναν υποτιθέμενο ολιγάρχη MEGA, τον προϊστάμενο των τυχερών παιχνιδιών Sheldon Adelson, ο οποίος προκάλεσε αυτή την κίνηση.

Αυτή η ίδια πληρωμή τερμάτισε επίσης απότομα και παράνομα την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Ο Steele πιστεύει ότι ήταν το MEGA που χρηματοδότησε την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και χρησιμοποίησε την τεράστια πολιτική του επιρροή στην Ουάσιγκτον για να πλαισιώσει ανύπαρκτους τρομοκράτες όπως ο μακροχρόνιος πράκτορας της CIA Οσάμα Μπιν Λάντεν. Βασικό ζήτημα είναι η ατζέντα του MEGA, τα συμφέροντα του οποίου απειλούν την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Είναι οι MEGA που χρηματοδοτούν τα χρήματα του καρτέλ και έχουν δημιουργήσει έναν παγκόσμιο ιδιωτικό στρατό από πρώην στρατιώτες των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας τα κεφάλαια από τη μαζική παραγωγή ηρωίνης στο Αφγανιστάν. Δεν είναι μυστικό ότι η καρδιά της αμερικανικής «οικοδόμησης έθνους» στο Αφγανιστάν ήταν η παραγωγή οπίου, η επεξεργασία και διανομή ηρωίνης σε όλο τον κόσμο με χρήση στρατιωτικών μέσων. , οι υπηρεσίες πληροφοριών και η «οικοδόμηση του έθνους» των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι τρέχουσες πολιτικές θεωρίες δεν περιγράφουν πλέον τον σημερινό κόσμο. Είναι αδύνατον να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τις πολιτικές των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας, να ανατινάξουν αγωγούς φυσικού αερίου που εξυπηρετούν τους συμμάχους τους ή να υποδαυλίσουν σκόπιμα τον Γ παγόσμιο πυρηνικό πόλεμο. 

Η Ρωσία ήταν πάντα στόχος. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί Ρώσοι. Ο υποτιθέμενος ιδρυτής των ολιγαρχών MEGA στις Ηνωμένες Πολιτείες, Jacob Schiff (1876-1958), βοηθούμενος από τους φίλους του τραπεζίτες που κυβέρνησαν την Αγγλία, δημιούργησε το ιαπωνικό ναυτικό και το εξαπέλυσε στην τσαρική Ρωσία το 1904. Ο Σιφ κυβέρνησε ουσιαστικά τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της ζωής του, με τους προέδρους να λυγίζουν σε κάθε ιδιοτροπία του.

Λίγα χρόνια αργότερα, ήταν ο Schiff, με τη βοήθεια του Paul Warburg, ιδρυτή του Federal Reserve System και υποτιθέμενου αρχιτέκτονα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, και του Max Moritz Warburg, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη χειραγώγηση των παγκόσμιων γεγονότων που οδήγησαν στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Κόσμο.

Ένα ίχνος καταπιεσμένων μελετών συνδέει αυτές τις οντότητες, τους προδρόμους του σημερινού MEGA, με την Ιβηρία του 15ου αιώνα, την ίδρυση της αίρεσης των Ιησουιτών και την εξάπλωση του Τεκτονισμού. Από την Ιβηρία εξαπλώθηκαν στη Βενετία, ιδρύοντας τις πρώτες ευρωπαϊκές τραπεζικές αυτοκρατορίες, μετά στη Θεσσαλονίκη, χάρη στην οποία πήραν τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, ταυτόχρονα, στη Γερμανία, στη συνέχεια στην Ολλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία.-Βρετάνη.

Τα πλοκάμια της εξουσίας εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, ακολούθησαν την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εγκαταστάθηκαν στη Μέση Ανατολή, εκδηλώνοντας τη μορφή του ISIS και της Αλ Κάιντα. Στην Ευρώπη το σχέδιο του ΝΑΤΟ υπό την Επιχείρηση Gladio, μια ανοιχτή συνεργασία με τον σαρανισμό, οδήγησε σε τρεις δεκαετίες τρομοκρατικών επιθέσεων, ακόμη και στην απαγωγή και δολοφονία του Ιταλού πρωθυπουργού Άλντο Μορ.

Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας πολεμούν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ. Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού. Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται από την τεράστια πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο σε μικρότερη μορφή στην Συρία. Εξαιτίας της αναβίωσης, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, για την μοιρασιά του υπάρχοντος ορυκτού πλούτου και τις αλλαγές των συνόρων. 

Η σύγκρουση των πολιτισμών ανάμεσα σε Ορθοδοξία-Ισλάμ που επιδιώκουν οι νεοταξίτες, είναι προ των πυλών. Ήδη βιώνουμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, με την μαζική εισβολή του Ισλάμ στην Ελλάδα και τον μαζικό αφελληνισμό. Ο θρησκευτικός πόλεμος που θα ξεκινήσει, θα είναι ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών. Οι λόγοι που επιθυμεί η Αμερική-ΝΑΤΟ και η Ευρώπη τον αφανισμό του Πούτιν και του Ασσάντ είναι πολύ σημαντικοί και ζωτικής σημασίας για την νέα τάξη πραγμάτων. Εν τούτοις ένας είναι ο βασικότερος όλων και ο πιο καθοριστικός. Εκτός από τον ενεργειακό πλούτο των δύο κρατών, και το πιο νόμισμα θα χρησιμοποιούν στις διεθνείς συναλλαγές τους, το μεγαλύτερο εμπόδιο για την νέα τάξη πραγμάτων είναι η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών και Μωαμεθανών. Αυτή την εποχή ο Ελληνισμός βρίσκεται στο απόγειον της παρακμής του, και την θέση του έχει πάρει η Ορθόδοξη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η Ρωσική Ομοσπονδία ηγείται των Ορθοδόξων Χριστιανών, σε παγκόσμιο  επίπεδο. 

Είναι προφανές ότι το τρίτο ράιχ αποτελούσε τον πρόμαχο στα πλαίσια της σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών. 

Oι εργασίες της στήλης Ισχύς δια της γνώσεως αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Mytilenepress και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Mytilenepress.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ. 

Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα... 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε.

Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.

Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.

Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »

« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.

Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.

Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84