Ώρα γιορτής, τέλος χειμώνα. Περιβαλλοντικό καρναβάλι πριν τη Σαρακοστή. Στην ηττημένη χώρα... διασκεδάζουμε. Υπάρχει, πιστεύεται, ακόμη χρόνος. Όπως συχνά στην ιστορία που καταναλώνεται τοπικά, η Αυτοκρατορία τότε ξέρει πώς να μοιράζει ψίχουλα και παραστάσεις. Ωραία ελληνική παράσταση λοιπόν… σε κομμάτια.
Η γιορτή που κλείνει το καρναβάλι, πρώτα αυτό της Πάτρας και μετά τόσων άλλων σε όλη τη χώρα αυτή την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, παραμένει μια μέρα… που υποτίθεται ότι προαναγγέλλει την έναρξη της Σαρακοστής. Την επόμενη μέρα είναι «Καθαρά Δευτέρα» ή «Καθάρα Δευτέρα», γιορτή παράδοσης και πάνω απ' όλα αγαλλίασης. Και κάπως έτσι το πλοίο από τον Πειραιά έφερε το μερίδιό του από... εφήμερους φυγάδες από την πρωτεύουσα στη γωνιά μας της Πελοποννήσου. Για τους περισσότερους, από οικογένειες της χώρας αλλά που ζουν σε Αθήνα και Πειραιά.
Είναι επίσης η ώρα για τη συντήρηση των σκαφών, παραδοσιακών ή μη, όχι μακριά από τα λουτρά όπου κάποτε ο Παυσανίας ωφελήθηκε από την υδροθεραπεία κάτω από το ηφαίστειο, πριν από πολύ καιρό. Οι επίγονοι, αν τολμώ να πω, έχουν προστεθεί σε αυτό, εγκαθιστώντας μια ηλεκτρική αντλία εκεί χάρη στην τελευταία Βιομηχανική Επανάσταση. Στη συνέχεια, πριν από λίγο περισσότερο από ένα μήνα, η αντλία ξεσκίστηκε για να κλαπεί και η εφεδρική αντλία, όπως αναμενόταν, δύσκολα κάνει τη δουλειά. Κατά συνέπεια, οι πιθανοί χρήστες προειδοποιούνται τώρα για τη βλάβη, η οποία ωστόσο συνέβη όχι πολύ μακριά από δεκαεννέα αιώνες... μετά το πέρασμα του Παυσανία: « Εκτός λειτουργίας ».
Η παράδοση, αν όχι για αυτή τη μέρα της «Καθαρής Δευτέρας», παραμένει αυτή του ψωμιού «Λαγάνα», ενός ψωμιού φτιαγμένο χωρίς μαγιά, όσο... ο σημερινός μας πολιτισμός. Ειδικότερα, η μετα-παράδοση θα κάνει αυτή τη μέρα, όπως και τώρα τις ημέρες των εθνικών εορτών, «ευκαιρίες για χαλάρωση» τα μεγάλα Σαββατοκύριακα, παρατείνοντας διαφορετικά τον θάνατο της πλειοψηφίας ενός λαού και ενός έθνους.
Το Καθεστώς σίγουρα παίζει τις προεκτάσεις του, οι οποίες σέρνονται. Ήδη από την Αττική, την περιφέρεια της Αθήνας, σχεδόν 80.000 αυτοκίνητα έφυγαν μεταξύ Παρασκευής και Σαββάτου από τον οικισμό της πρωτεύουσας των τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων, εκ των οποίων τα τρία εκατομμύρια μπορεί να είναι ακόμα αυτόχθονες. « Μετά από τρία χρόνια περιορισμών που σχετίζονται με τον COVID, έρχεται η ελευθερία, όταν όλοι θέλουν να είναι καρναβάλι παντού στην Ελλάδα. Ανυπομονούμε να διασκεδάσουμε », τότε σφυρηλατήστε όλα τα σάπια μέσα, μαζί.
Ωστόσο, τίποτα δεν κερδίζεται, και επιπλέον κάτω από το δέρμα του Τέρας. Τα αντισυνταγματικά μέτρα Covidist and Vaccinist παραμένουν, διότι ακόμη και το πρόστιμο των 100 ευρώ μηνιαίως, που επιβάλλεται σε μη εμβολιασμένους άνω των 60 ετών, απλώς αναστέλλεται, εν αναμονή της προγραμματισμένης ψήφισης των επόμενων βουλευτικών εκλογών. όπως γνωρίζουμε θα διοργανωθούν κάπου μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου.
Γιατί και χωρίς να περιμένουμε τις εκλογές, οι αλγόριθμοι του Πιερακάκη, υπηρέτη της ΓΑΦΑΜ και άρα νυν υπουργού ψηφιακού ολοκληρωτισμού, έριξαν τα κουκιά. Σύμφωνα με επαληθευμένες πληροφορίες, φτάνοντας στα προσεκτικά αυτιά του Zóis Béchlis, αρχηγού του «Κινήματος – Κίνημα-21», τώρα πολλοί... ηλικιωμένοι, μη εμβολιασμένοι δεν μπόρεσαν να αγγίξουν τα ψίχουλα που μοίρασε το καθεστώς Μητσοτάκη και για καλό λόγο.
Εξηγήσεις. Το Σχέδιο έχει δημιουργήσει ένα σύστημα ψευδοπρόνοιας, το οποίο συνίσταται στη διανομή, μεταξύ άλλων, από 16 έως 32 ευρώ σε πολλούς συνταξιούχους, εκτός από το ότι σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να γίνει αίτημα μέσω Διαδικτύου. Και μόλις συμπληρωθούν τα πεδία, συμπεριλαμβανομένου του ΑΦΜ, σε συνδυασμό εδώ και λίγο καιρό… με αυτό του ΑΦΜ, ένα μήνυμα ειδοποίησης ενημερώνει αμέσως τους μη εμβολιασμένους, ότι από τον Φεβρουάριο του 2022, χρωστάνε 1200€ στο Régime des rots, και ότι εάν δεν καταφέρουν να ρυθμίσουν αυτό το «χρέος», δεν θα έχουν πρόσβαση σε βοήθεια.
Το λογισμικό… Ο καλπάζων Hararist δεν έχει εξουδετερωθεί στιγμιαία παντού στους διακομιστές, από τους ειδικούς πληροφορικής του οίκου ανοχής του Μητσοτάκη, που λέει πολλά για το τι περιμένει τους Έλληνες, αμέσως μετά τις εκλογές. Ο Zóis Béchlis, ένας πολύ σπάνιος άξιος πρώην καπετάνιος και γιατρός του Πολεμικού Ναυτικού, σίγουρα το επαναλαμβάνει συνεχώς. « Ο καιρός πλησιάζει, ξυπνήστε, το καθεστώς σας έχει αφαιρέσει τη γη, την περιουσία και τα δικαιώματά σας… σύντομα, αφού έδωσε το Αιγαίο στην Τουρκία… ή ίσως στην αδελφότητα των παγκοσμιοποιημένων Χαζάρων, στη «Σαν τη μισή Κύπρο, Λοιπόν… στο επόμενο σύνολο, αυτό το ίδιο καθεστώς θα αρπάξει τα δικά σας παιδιά ».
Πιστεύεται ότι είναι πολύ μακριά, αυτή τη φορά του Παυσανία του Περιηγητή, καθώς και του σχεδόν συγχρόνου του, Πλούταρχου. Και ακόμη. Όταν η Volodia, η γενναία γατόγατα μας έχει ήδη ένα πόδι… στον Πλούταρχο, είναι να διαβάζει ή να ξαναδιαβάζει τα «Ηθικά Έργα» του, χωρίς αμφιβολία να περιλαμβάνει τέτοια αποσπάσματα.
Ο Ηράκλειτος είπε ότι ο θάνατος της φωτιάς ήταν η γέννηση του αέρα και ότι ο θάνατος του αέρα γέννησε νερό. Αυτό όμως επαληθεύεται πολύ πιο λογικά στον εαυτό μας. Ο ενήλικας πεθαίνει όταν αρχίζει ο γέρος. και ο ίδιος είχε υπάρξει μόνο μέσω του θανάτου του νεαρού άνδρα, και αυτός μέσω του θανάτου του παιδιού. Ο άνθρωπος του χθες πέθανε σήμερα και ο σημερινός θα πεθάνει αύριο. Δεν υπάρχει κανείς που επιβιώνει και που είναι πάντα ένας. Είμαστε διαδοχικά πολλά όντα και η ύλη από την οποία σχηματιζόμαστε αναδεύεται και μεταβάλλεται συνεχώς γύρω από ένα ομοιόμορφο και ένα κοινό καλούπι ». Ξεκουραστείτε… για διαλογισμό.
Μόνο που σε αυτές τις εποχές του ατμοσφαιρικού Καρναβαλιού πριν τη Σαρακοστή, ο Πλούταρχος δεν είναι επίκαιρος, και όσο για τους παροδικούς ασκούμενους του σαββατοκύριακου, κανείς δεν προσέχει την αρχαία επιγραφή, που σηματοδοτεί για παράδειγμα τη διαδρομή των προσκυνητών από παλιά, που ταξιδεύουν προς την Επίδαυρο.
Οι σύγχρονοί μας, ωστόσο από έναν επίσημο Χριστιανισμό παιδερασμένο από τη Στοά του Δυτικού κόσμου, καταλήγουν ακόμα να ανάβουν το κερί του Αγίου Νικολάου, προφανώς στη θάλασσα, πριν πάρουν τον κεντρικό δρόμο για καφετέριες και ταβέρνες.
Στο τοπικό καφέ γνώρισα επίσης τον Νίκο, τοπικό υδραυλικό και χαρούμενος που είμαι. Και από σωλήνα σε σωλήνα αυτού του χαμηλού κόσμου, « το ξέρει » που λένε στο χωριό. « Τώρα ξέρω. Μου πήρε τόσα χρόνια για να καταλάβω. Ο κόσμος, ένα καλό μέρος αυτού του κόσμου ούτως ή άλλως, εξακολουθεί να κυβερνάται από το αόρατο. Όλοι οι κυβερνώντες μας, δημοσιογράφοι, γιατροί, δικαστές, κωμικοί, επιτυχημένοι μουσικοί, είναι όλοι οι μαριονέτες τους. Και για να αλλάξουμε το παιχνίδι, θα πρέπει να εξαλείψουμε πολλά από αυτά, ξεκινώντας από τις μαριονέτες. Το να πληκτρολογείς στα πληκτρολόγια ως πιθανή αντίδραση είναι σαν να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο ».
Ο Στέλιος, με καταγωγή από τη χώρα και πρώτος δικηγόρος με έδρα τον Πειραιά για σχεδόν είκοσι χρόνια, φρεσκοκομμένος για το Σαββατοκύριακο του, δεν εκτίμησε τις παρατηρήσεις. « Νίκο, υπερβάλλεις ».
Και ο Νίκος να συνεχίζει χωρίς δισταγμό. « Καημένε μου δικηγόρο και παρόλα αυτά ξαδέρφη μου, ακόμα δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Όλα σχηματίζουν ένα μπλοκ… από ολοκληρωτικό γρανίτη. Αρκεί να καταλάβουμε ότι ούτε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα ή κλάσμα του δεν είναι, για παράδειγμα, εξουσιοδοτημένο να πει ότι, για παράδειγμα, συμπαρατάσσεται ξεκάθαρα με τους Ρώσους και όχι με αυτό των ΝΑΤΟϊκών δαιμόνων, που είναι τόσο κραυγαλέα και μάλιστα αρκετά ξεκαρδιστικό ».
« Σε αυτή την εποχή του Καρναβαλιού, όλοι στέκονται πίσω από την ίδια μάσκα. Δεν είναι διάσημο… και κανονικά, όλα αυτά θα έπρεπε να τελειώνουν στο αίμα, μόνο που δεν βλέπω να είναι ικανοί οι Έλληνες, ούτε καν οι άλλοι λαοί σε αυτήν την κυριαρχούμενη Δύση» .
Έχει δίκιο ο Νίκος. Όπως αλλού για παράδειγμα, έτσι στη Γαλλία, και πάντα στη Ρωσία, η θέση του RNείναι λοιπόν του Μακρόν, όσο ουσιαστικά και του κόμματος που ξεκίνησε ο Μελανσόν. Ή ακόμα και στην Ιταλία, υπό την Τζόρτζια Μελόνι και τους νατοϊκούς της Κιέβες. Φτωχή Ιταλία, όπως τότε φτωχή Γαλλία και τόσο φτωχή Ελλάδα. Και οι τρεις αιχμάλωτοι των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ υπέρ της Ουκρανίας, κατά του Πούτιν, επομένως μηχανικά εκπαιδεύσιμοι σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας… γιατί « η Ευρώπη είναι Ειρήνη » σύμφωνα με την πάλαι ποτέ πρωταρχική προπαγάνδα των ευρωπαϊκών βοοειδών.
Και ούτε ένας «εκλεκτός»... να βγαίνει από τον κλήρο και την τρύπα. Και μάλλον μόνο οι πολιτικοί δεν θα βγουν πια από το δυτικό χάσμα, αν όχι… μόνο με τον ριζοσπαστικό τρόπο που συνέστησε ο Νίκος ο υδραυλικός. Αυτές τις μέρες, ας το πούμε, δεν υπάρχει κανείς να λυτρώσει τον άλλον στη Δύση και το σινεμά τους δεν πείθει πια τους πάντες.Αυτό επισημαίνει και ο Laurence με τον δικό του τρόπο ο Guillon στο blog τουΧρονικά του Περεσλάβλ.
« Είδα ότι η γαλλική συμμαχία μιας αφρικανικής χώρας είχε κάνει τον εθνικό ποιητή των Ρώσων, Αλεξάντερ Πούσκιν, έναν – Γαλλοαφρικανό ρωσικής καταγωγής! – Ο Φράνκο, επειδή μιλούσε γαλλικά, όπως όλοι οι αριστοκράτες της Αγίας Πετρούπολης, και αφρικανούς, επειδή ήταν ο προπάππους του, ήταν μαύρος σκλάβος που αγοράστηκε από τον Μέγα Πέτρο, ο οποίος είχε καταλήξει να έχει υψηλά αξιώματα στη Ρωσία . ”
« Ταυτόχρονα, ο Μητροπολίτης Νέας Υόρκης ουκρανίζει τους Ρώσους ζωγράφους του 19ου αιώνα, Répin, Aïzazovski, Koundji. Στο βαθμό που όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν περιστασιακά τους βασιλιάδες μας του Μεσαίωνα ή τους ήρωες της Ιλλιάδας Αφρικανούς, γιατί όχι; Είναι απολύτως ανοησία, το εντελώς τρελοκομείο, αλλά ποιος θα προσέξει, ανάμεσα στους ανεγκέφαλους, ότι τη διεύθυνση του ασύλου την έχουν πάρει οι τρελοί; »
Γιορτή, ο χειμώνας τελειώνει, αναμφίβολα με ψωμί χωρίς μαγιά. Περιβαλλοντικό ελληνικό καρναβάλι πριν τη Σαρακοστή. κάτω από τη νέα πέτρινη εποχή, για την οποία ακόμη και η δική μας γενναία Volodya γνωρίζει αρκετά.
Διαφορετικά, τίποτα άλλο από ιστορία… καταναλώνεται τοπικά, το σαββατοκύριακο και πάντα χωρίς μαγιά.
πηγή: Ελληνική Κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου