Πρόσφατα εμφανίστηκε η έκφραση «συλλογική Δύση». Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τι πραγματικά δηλώνει, το αποτέλεσμα είναι πολύ ασαφές, σε σημείο που η χρήση του απαιτεί πάντα μια διευκρίνιση που αναφέρει τα έθνη που κατανοούν αυτήν την ετικέτα.
Εδώ και πολύ καιρό, ο Κομφούκιος απαιτούσε, για κάθε εξέταση που αποσκοπούσε στην κατανόηση μιας πραγματικότητας, να ξεκινήσει με τον σωστό ορισμό των όρων. Μετά από αυτόν, ο Boileau δήλωσε την αναγκαιότητα της σωστής χρήσης των λέξεων, μιλώντας για μια γάτα όταν πρόκειται για μια γάτα, και για έναν ράκος όταν πρόκειται για ένα ράκος.
Ας εξετάσουμε λοιπόν αυτή τη «συλλογική Δύση».
Ο πρώτος όρος υποδηλώνει έναν γεωγραφικό χώρο . Ωστόσο, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν, που αποτελούν μέρος αυτής της «συλλογικής Δύσης», δεν βρίσκονται στη «Δύση» αλλά στην Άπω Ανατολή. Επιπλέον, ο απέραντος χώρος της Ρωσίας αποτελείται από ένα δυτικό τμήμα που είναι μέρος της γεωγραφικής Δύσης, αλλά όχι αυτού που αναφέρεται ως «συλλογική Δύση».
Εάν, λοιπόν, με τον όρο «Δύση» εννοείται μια γενική μορφή « πολιτισμού », « πολιτισμού » ή πολιτικοοικονομικής ιδεολογίας , επομένως χώρες γεωγραφικά στην Άπω Ανατολή αποτελούν ιδεολογικά μέρος αυτής της «Δύσης», για παράδειγμα τα έθνη της Αυστραλίας και η Νέα Ζηλανδία, όσον αφορά τον πολιτισμό και τον πολιτισμό, και η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν, από την άποψη της ιδεολογίας.
Ας έρθουμε στο επίθετο «συλλογικό».
Γενικά, αυτή η λέξη υποδηλώνει μια ομάδα εταίρων που συνδέονται με ελεύθερο, εθελοντικό και ισότιμο τρόπο . Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι σε αυτή τη «συλλογικότητα», που αναφέρεται ως «Δύση», υπάρχει στην πραγματικότητα ένας Ηγέτης (η κυβέρνηση των ΗΠΑ) και υποτελείς (έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα έθνη).
Η έκφραση «συλλογική Δύση είναι επομένως σύγχυση, μη λειτουργική. Και όμως χρησιμοποιείται από διανοούμενους που κανονικά θα έπρεπε να προσέχουν την ποιότητα του λεξιλογίου τους.
Ποιος ωφελείται από αυτή τη σύγχυση των λέξεων; Σίγουρα όχι η αλήθεια των γεγονότων που αναφέρθηκαν παραπάνω, ούτε οι συγγραφείς που αντιτίθενται σε αυτή τη «συλλογική Δύση».
Ας πάμε πιο βαθιά. Εξετάζοντας τα έθνη που απαρτίζουν αυτή την ομάδα, βλέπουμε ότι ο Ηγέτης και οι κύριοι υποτελείς είναι έθνη:
1. οικισμοί, σε βάρος της γενοκτονίας των αυτόχθονων πληθυσμών: Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία,
2. αποικιακά έθνη, με τίμημα σφαγών και λεηλασιών αυτοχθόνων πληθυσμών: Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες,
3. Νεοαποικιακά έθνη: εκείνα των οποίων οι κυβερνήσεις επιβάλλουν, από την πολιτική ανεξαρτησία ορισμένων πρώην αποικισμένων εθνών, τους αρχηγούς κρατών αυτών των εθνών, προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία-εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των δεύτερων από τα πρώτα - αποικιακά έθνη.
Υπάρχει κάποιος όρος που να ορίζει σωστά, δηλαδή με βάση τα πραγματικά γεγονότα, αυτά τα έθνη των εποικισμών, αυτά τα αποικιακά έθνη και αυτά τα νεοαποικιακά έθνη;… Ναι! Ιμπεριαλιστές και νεοιμπεριαλιστές .
Οι πρώτοι επεμβαίνουν άμεσα μέσω επιθέσεων των στρατών τους εναντίον άλλων εθνών, ενώ οι δεύτεροι ενεργούν έμμεσα μέσω των ενεργειών των μυστικών τους υπηρεσιών και του προπαγανδιστικού πολέμου για να επιβάλλουν κρατικούς ηγέτες σε άλλα έθνη, με στόχο να θέσουν τον έλεγχο των φυσικών τους πόρων. Έτσι, αναγνωρίζουμε τον ηγέτη των ιμπεριαλιστικών εθνών (Ηνωμένες Πολιτείες), των βασικών υποτελών εθνών (ευρωπαϊκών, κατά πρώτο λόγο της Αγγλίας και της Γερμανίας) και των άλλων υποτελών εθνών στον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το Ισραήλ.
Κάποιος θα είχε αντίρρηση: η Σοβιετική Ένωση ήταν ιμπεριαλιστική στις ένοπλες επεμβάσεις της, από εκείνη του 1953 στην Ανατολική Γερμανία έως την τελευταία στο Αφγανιστάν. Απάντηση: Σήμερα δεν υπάρχει πλέον η Σοβιετική Ένωση, αλλά η Ρωσική Ομοσπονδία.
Θα προσέθετε κανείς ότι η σημερινή ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία είναι μια ιμπεριαλιστική ένοπλη επέμβαση. Τα αντικειμενικά γεγονότα δείχνουν ότι είναι κάτι άλλο: μια «ειδική στρατιωτική» αντίδραση εθνικής άμυνας , να αποτρέψει τον στόχο που εξέφρασε δημόσια ο ιμπεριαλιστής ιδεολόγος Zbigniew Brzeziński: να γίνει η Ουκρανία το υποτελές έθνος των κρατών, με στόχο την καταστροφή της Ρωσίας. , να αρπάξει τους φυσικούς της πόρους και να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον μοναδικό αντίπαλο που θα έμενε, την Κίνα.
Ας πάμε πιο βαθιά. Η έκφραση «συλλογική Δύση» δεν παρουσιάζει εγγενώς κάτι αρνητικό. Θα μπορούσε ακόμη και να είναι εφεύρεση των υπηρεσιών προπαγάνδας ενός ιμπεριαλιστικού ή νεοϊμπεριαλιστικού έθνους να παρουσιαστεί με αποδεκτό και ακόμη και ελκυστικό τρόπο. Πράγματι, η «Δύση» ήταν πάντα μια προτιμώμενη έκφραση των ιμπεριαλιστικών εθνών (με εξαίρεση την ιμπεριαλιστική Ιαπωνία) και το επίθετο «συλλογικότητα» υποδηλώνει μια ένωση ελεύθερων, πρόθυμων και ισότιμων εταίρων. Τώρα, ας ελπίσουμε να έχουμε δείξει ότι τα ιμπεριαλιστικά και νεοϊμπεριαλιστικά έθνη, αφενός, δεν είναι όλα «δυτικά», ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτισμικά, και, από την άλλη, δεν είναι «συλλογικό», αλλά οργάνωση που αποτελείται από ένα κυρίαρχο έθνος και έθνη υποτελή, ακόμα κι αν αυτά τα έθνη παρουσιάζονται ως «εταίροι» ενός «ελεύθερου», «δημοκρατικού» κόσμου. Ομολογουμένως, αυτός ο «κόσμος» θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο να επιβάλλει τους «κανόνες» του σε όλα τα έθνη του πλανήτη, κανόνες που στην πραγματικότητα χαρακτηρίζονται από κυριαρχία-εκμετάλλευση.
Επομένως, δεν είναι σωστό να εγκαταλείψουμε την έκφραση «συλλογική Δύση» για να μιλήσουμε για ιμπεριαλιστικό και νεοιμπεριαλιστικό μπλοκ ; Και αν θέλουμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: ιμπεριαλιστικό και νεοιμπεριαλιστικό μπλοκ υπό την ηγεσία της ολιγαρχίας των ΗΠΑ ; Αυτές οι εκφράσεις δεν καθιστούν δυνατή την αποσαφήνιση της πραγματικότητας προσδιορίζοντάς την με τους κατάλληλους όρους;
Τότε, τα έθνη που αντιτίθενται σε αυτό το μπλοκ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σωστά ως αντιιμπεριαλιστικό μπλοκ.
Κάποιος θα είχε αντίρρηση: αυτό το μπλοκ αποτελείται από έθνη που κυβερνώνται από αυταρχικούς. Απάντηση: Ακόμα και τότε, το σημαντικό είναι ότι αυτά τα έθνη θέλουν να βάλουν ένα τέλος στην κυριαρχία του ιμπεριαλισμού.
Θα μπορούσε κανείς ακόμα να αντιταχθεί: η Ρωσία και η Κίνα δεν έχουν στόχο να ενεργήσουν, με τη σειρά τους, ως ιμπεριαλιστές απέναντι στα έθνη των οποίων τους φυσικούς πόρους στοχεύουν να εκμεταλλευτούν;
Απάντηση: Η Ρωσία και η Κίνα δεν επεμβαίνουν στρατιωτικά εναντίον άλλων εθνών (ας επαναλάβουμε ότι η τρέχουσα ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία είναι μια επιχείρηση για την υπεράσπιση της εδαφικής της ασφάλειας ), μην οργανώνουν λαθραία κυβερνητικές αλλαγές και έγχρωμες επαναστάσεις», ότι η Ρωσία επεμβαίνει στη Συρία σε αλληλεγγύη ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της οποίας αυτό το τελευταίο έθνος είναι θύμα, ότι οι σχέσεις μεταξύ, αφενός, Ρωσίας και Κίνας, και, αφετέρου, των άλλων εθνών πραγματοποιούνται σύμφωνα με την αρχή «win-win» και χωρίς παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των εθνών. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δράσης είναι αντίθετα από εκείνα των ιμπεριαλιστικών και νεοϊμπεραλιστικών εθνών.
Επομένως, δεν είναι χρήσιμο, όταν μιλάμε για την τρέχουσα παγκόσμια σύγκρουση, να ορίζουμε τους δύο αντιπάλους με αυτόν τον τρόπο: αφενός, μια μονοπολική ιμπεριαλιστική και νεοιμπεριαλιστική θέση και, αφετέρου, μια πολυπολική αντι- ιμπεριαλιστικές και ενωμένες ;… Όπως γνωρίζουμε από τη στιγμή που η ανθρωπότητα έχει χρησιμοποιήσει τη γλώσσα των λέξεων, οι τελευταίες είναι υψίστης σημασίας, εξ ου και η ανάγκη να τις επιλέγουμε προσεκτικά.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», όπως είπε ο Βολταίρος. Για αυτό με βάση αυτό το αξίωμα και στα πλαίσια της πραγματικής δημοκρατίας, στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
από τον Kadour Naimi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου