Και όπως είπε ο Παρέτο, « η ιστορία είναι το νεκροταφείο των αριστοκρατιών ».
Οι Αμερικανοί σαμποτάρισαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Οι Αμερικανοί σαμποτάρουν τη γαλλική αυτοκρατορία, υποστηρίζοντας το FNL (Βιετνάμ), υποδαυλίζοντας την εξέγερση της 8ης Μαΐου 1945 στην Αλγερία, υποστηρίζοντας voir ιδρύοντας το FLN στη συνέχεια και στη συνέχεια υποστηρίζοντας τον OAS, επιχειρώντας να σκοτώσει τον De Gaulle. εντυπωσιακές φορές και τέλος, με την ενεργοποίηση του Μαΐου 68.
Όλα αυτά γιατί δεν ανέχονταν ανταγωνιστές, ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι ισοδύναμοι, ακόμα και σύμμαχοι.
Στη συνέχεια, οι εκλογές φέρνουν έναν τραπεζίτη δεκτικό στις επιθυμίες των αμερικανικών οικονομικών, τον Πομπιντού, τότε έναν πράκτορα που χρησιμοποιούσαν μέχρι αηδίας, τον Μιτεράν. Στη «δημοκρατία», είναι εύκολο να ανατρέψεις κυβερνήσεις δημιουργώντας μια πολύ μικρή κομβική ομάδα, το UDSR του Μιτεράν (Δεν το βρήκε, σταδιακά ανέλαβε). Ένας άνθρωπος που μπορεί να τρέξει εναντίον του Ντε Γκωλ το 1965, με τα απόκοσμα στρατεύματά του, έχει ισχυρούς υποστηρικτές και στη συνέχεια, ήταν μαλάκας με τον Ρίγκαν. Όπως είπα, οι Αμερικανοί δεν έχουν φίλους, μόνο υπηρέτες. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι πολλοί πολιτικοί δεν είναι μάρμαρο μπροστά σε βαλίτσες με πράσινα χαρτονομίσματα, ειδικά σε μια εποχή που κάτι άξιζαν. Ειδικά αν έχουν τη φήμη ότι έχουν τρύπες στις τσέπες τους και πλάκες παντού...
Το UDSR ήταν το όργανο για τη δημιουργία της «Ευρώπης». Όχι, αστειεύομαι, οι ΗΠΑ δεν έχουν παρέμβει ποτέ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, το πιστοποιούν οι Aldo Moro, Olof Palme και Dag Hammarskjold. Θα μπορούσαν οι πολιτικοί να μην είναι πλάσμα των Αμερικανών; Ναι, αν ήταν κομμουνιστές ή γκωλιστές, όχι οι άλλοι. Ο Μιτεράν, πάντα με άδεια τσέπη, αδιαφορώντας για άλλα κοινωνικά προβλήματα εκτός από το μέλλον του, αποπροσαρμογή των μισθών, δεν κατάργησε τον νόμο του 1973 αλλά τον χειροτέρεψε και χρηματοοικονομοποίησε την κοινωνία.
Όμως, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές αυτοκρατορίες εξαφανίζονται, παρ' όλες τις αηδίες τους. Αυτά παρέχουν τακτικές νίκες, αλλά στρατηγικά, τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι μια αυτοκρατορία αναλαμβάνει το θηρίο, τον δικό της πληθυσμό, τους απαραίτητους πόρους για μια επέκταση που είναι όλο και λιγότερο δικαιολογημένη. Και η αυτοκρατορία παίρνει όλο και περισσότερους πόρους για όλο και λιγότερα αποτελέσματα και η λεηλασία των αριστοκρατών αυξάνεται ασταμάτητα.
« Είναι προφανές ότι η ευφορία της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ βασίστηκε στην οικονομική ευημερία, η οποία τροφοδοτείται από φθηνή ενέργεια, πρώτες ύλες και τρόφιμα από τη Ρωσία, καθώς και πνευματικούς πόρους και εργασία που εισάγεται από τον Τρίτο Κόσμο ».
Στην πραγματικότητα, η εισαγόμενη εργασία είναι περισσότερο βάρος από οτιδήποτε άλλο, η Κορέα και η Ιαπωνία τα πήγαν πολύ καλά χωρίς αυτήν. Αλλά τα υπόλοιπα είναι αλήθεια. Το "L'Europe" είναι ένα θαλάσσιο ποδήλατο που μπορεί να πλοηγηθεί σε μια λιμνούλα με πάπια. Το να διασχίζεις θαλασσοταραχή με ποδήλατο είναι ένα όριο.
Οι νέες «αφυπνισμένες», «παγκοσμιοποιητικές» και «πολυπολιτισμικές» ευρωπαϊκές ελίτ δεν ανταποκρίνονται στους λαούς που φτωχαίνουν. Οι ουκρανικές ελίτ βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό, χωρίς αμφιβολία «οργανώνουν την αντίσταση». Είναι η μοίρα των ελίτ, να νιώθουν καλά μόνο μεταξύ τους… Φαίνεται ότι είναι στο πλευρό του Μονακό, μετρώντας τα εκατομμύρια τους, και επιτέλους απαλλάσσονται από αυτά τα καθάρματα των φτωχών.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», όπως είπε ο Βολταίρος. Για αυτό με βάση αυτό το αξίωμα και στα πλαίσια της πραγματικής δημοκρατίας, στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
πηγή: The Fall
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου