Θεσσαλία, γη των προγόνων. Είναι κάτω από τα αναπόφευκτα Μετέωρά του, κοντά στις παλιές γέφυρες που το blog της Greekcrisis , τώρα υπό μακροχρόνια θεραπεία σύμφωνα με τους γιατρούς έτσι επίσημα, επιστρέφει σταδιακά στη χρέωση που είναι δική του.
Τελικά έκανε το υποχρεωτικό αλλά απαραίτητο διάλειμμα, μπροστά στη μετριότητα των ΜΜΕ… έχοντας τελικά βλάψει την υγεία του. Ωστόσο, σε αντάλλαγμα, και στο θεσσαλικό χωριό κοντά στην πρωτεύουσα των Τρικάλων, μπόρεσε να περπατήσει όσο πιο μακριά γινόταν για να συναντήσει την οικογένειά του, και αυτό δεν είναι καθόλου σημαντικό.
Στη Θεσσαλία και σε αυτόν τον φθινοπωρινό καιρό, τα χρώματα της φύσης είναι πολύ πιο έντονα, θα έλεγα μάλιστα πιο σοβαρά, από ό,τι στο νότιο τμήμα της χώρας. Έχει δροσιά το πρωί και η οργωμένη γη, που προφανώς ακόμα δεν ψεύδεται, θα έφερνε –ας το πούμε– υπό ορισμένες ιδιαίτερα πολύ ανθρώπινες συνθήκες, ακόμα ελπίδα.
Το χωριό παραμένει εκπληκτικό, απλωμένο σε πολύ επίπεδη γη. λαχανόκηπους, κοτόπουλα και γαλοπούλες επιπλέον. Για τον ανιψιό μου Ανδρέα, έναν αγρότη 30 ετών, « είναι λίγο πολύ τακτοποιημένο. Χρειάζονται τουλάχιστον εκατό εκτάρια για να παραμείνει κερδοφόρο. Γιατί για να τα βγάλεις πέρα με λιγότερη γη για να δουλέψεις, το παραμικρό λάθος μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο, καθώς η απόδοση σε αυτή την περίπτωση πρέπει να διατηρηθεί στο 100%, κάτι που δεν είναι ποτέ απολύτως εφικτό ».
« Καλλιεργώ τριφύλλι αλλά και καλαμπόκι, όλη η παραγωγή μου πηγαίνει σε ζωοτροφές. Αυτό είναι θεωρητικά επικερδές δεδομένου ότι οι τιμές στις οποίες πουλάμε έχουν σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια, εκτός από το ότι διπλασιάστηκαν και τα κόστη ενέργειας και λιπασμάτων μας. Χωρίς να ξεχνάμε τη νέα αυξημένη φορολογία, αυτή που μας επιβάλλουν από φέτος οι εφορίες ».
« Ωστόσο, είμαι ικανοποιημένος, προς το παρόν σε κάθε περίπτωση, αλλά βλέπω ότι την ίδια στιγμή, άλλοι αγρότες και ιδιαίτερα κτηνοτρόφοι, βυθίζονται σε στενοχώρια. Τούτου λεχθέντος, η ευρύτερη οικογένειά μας βασίζεται τόσο πολύ στους λαχανόκηπους μας που παρέχουν μέρος της τροφής μας όλο το χρόνο. Δεν είναι τίποτα ».
Ο ανιψιός μου ψάχνει επίσης για μεταχειρισμένο τρακτέρ μέσω εξειδικευμένων ιστοσελίδων στο Διαδίκτυο, μια... πρώτη εύρεση στη Γαλλία ήταν σύντομη. Πήρα τηλέφωνο αλλά το μηχάνημα, ένα VALTRA N 142 είχε ήδη πουληθεί και γρήγορα.
Η θεσσαλική ομορφιά είναι όπως λέμε «τυπική», όπως το χωριό μας που τα σπίτια του είναι ακατοίκητα… έως και 40%. Οι μικρότεροι του χωριού και μαζί τους τα παιδιά τους, έχουν μεταναστεύσει εδώ και δέκα χρόνια στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελβετία. Άλλα παιδιά δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και ακόμη και κάποιες αλβανικές οικογένειες που έφτασαν εδώ γύρω στο 1995 προτίμησαν να φτάσουν στα Βρετανικά νησιά, ή ακόμα και στο Μέλανα Δρυμό, για να... δουλέψουν περισσότερο και ίσως να κερδίσουν περισσότερα.
Έτσι η πιο παλιά διαμονή στο χωριό, οι συνήθειές τους που ξαναδουλεύτηκαν κατά μια δεκαετία υπό την αυτοκρατορία της Τρόικας και όλες οι ασθένειές τους, αναγκαστικά αυτές του παλιού, ο επαναλαμβανόμενος COVID ως μπόνους για τα εμβολιασμένα άτομα.
Εξ ου και όλη αυτή η εικόνα σε αντίθεση, εμφανώς παραπλανητική για την κοντινή πόλη των Τρικάλων, πρωτεύουσα της περιοχής αυτής της δυτικής Θεσσαλίας. Στην πόλη, σίγουρα υπάρχουν ακόμα αντιληπτοί «όμορφοι άνθρωποι», ξεκινώντας από δημόσιους υπαλλήλους κάθε είδους διοικήσεων, συνταξιούχους αστικών περιοχών, στρατιώτες στους στρατώνες και καταστηματάρχες, όλη αυτή η φαινομενική λάμψη θα έλεγε κανείς όταν το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν είναι πλέον τόση παραγωγή.
Περιττό να πούμε ότι ο σημερινός δήμαρχος, εμφανώς ο Γουόκε και ο... Καρδιάς Μητσοτακιέν, αναλαμβάνει διαρκώς πολλά αναπτυξιακά έργα, καθώς και πολλές δράσεις κάποιου υποτιθέμενου εξωραϊσμού της παλιάς πόλης, παλαιότερα μάλιστα αφιερωμένη στον Ασκληπιό. Είναι σε αρμονία με την εποχή, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους ανακαίνισης της κεντρικής πλατείας.
Ο μήνας Νοέμβριος και οι έμποροι από τη χαμηλότερη πλευρά τους, επιδεικνύουν ήδη τις ιστορικές φιγούρες της Coca-Cola όταν πρόκειται να «ετοιμάσουν» τα αποστάγματα και τις τραπεζικές κάρτες για τα Χριστούγεννα, γιατί παραμένει τόσο αληθινό όσο ένα μέρος της τοπικής κρέμας Η κοινωνιολογία εμφανίζεται τότε… και πάντα πιο φρέσκια από ποτέ, έτοιμη για κατανάλωση.
Τελικά όλα εξηγούνται. Από τους φίλους μου από τα Τρίκαλα με μακρά επαγγελματική εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση, κάποιοι μπορούν να μου πουν ότι « σήμερα, μέρος της οικονομίας ποινικοποιείται σε όλα τα επίπεδα, όταν σε κάθε πολιτικό επίπεδο, τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό, ο υπόκοσμος που βασιλεύει εκεί, αφοσιώνεται στις… επιχειρήσεις χωρίς καν να κρύβεται. Και στην ηλικία μας, στα πενήντα μας, εμείς, όπως και τόσοι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, σιωπούμε .
Έτσι προχωρά το έργο του Δήμου και ότι η τοπική αγορά ανακαινίστηκε με επιτυχία και επιπλέον όλοι περιμένουν στους εμπόρους την έναρξη που θα δοθεί στα τέλη Νοεμβρίου του μεγάλου τοπικού πανηγυριού που καλύπτει την περίοδο των Χριστουγέννων. δηλαδή, «ο μύλος των παράξενων πλασμάτων».
Πρόκειται για ένα λούνα παρκ που επικεντρώνεται στα Χριστούγεννα, καθώς και σε έναν επιδέξια ισορροπημένο συνδυασμό μάρκετινγκ, γαστρονομίας και των ακόμα παραδοσιακών χορών της περιοχής. Ο Τιτανικός RMS… και η ορχήστρα του.
Είναι εξίσου αλήθεια ότι η συνταγή λειτουργεί, και για δύο εβδομάδες στις διακοπές γύρω στα Χριστούγεννα και φέτος, δεν υπάρχει πια δωρεάν δωμάτιο ξενοδοχείου στα Τρίκαλα, όπως και στη γύρω περιοχή. Το πελατολόγιο είναι ελληνικό και φυσικά προέρχεται από πόλεις, μεταξύ των οποίων Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η συνταγή λοιπόν λειτουργεί, αλλά τα χωριά κοντά ή μακριά από τα Τρίκαλα έχουν αδειάσει σε μεγάλο βαθμό από τους κατοίκους τους και οι κτηνοτρόφοι της περιοχής χρεοκοπούν ο ένας μετά τον άλλον. Ως αποτέλεσμα, μπορείτε να νοικιάσετε τις εγκαταστάσεις μιας « μοντέρνας κτηνοτροφικής μονάδας για 750€ το μήνα, διαθέσιμη και προς πώληση », προσθέτοντας… αν είναι δυνατόν τα ζώα. Χώρα τόσο επισκέψιμη, που παράγει αέρα, θέαμα... και λιχουδιές.
Με αυτή την… ομορφιά από την αγροτική Ελλάδα παρατηρούμε μερικές φορές όπως λέμε « η ιστορία περνάει κάτω από τις γέφυρες των ποταμών και όλοι μαζί της ». Όπως εγώ, έτσι και τα ξαδέρφια μου γερνούν εξαθλιωμένα και… το κάνουν. Ευτυχώς χωρίς χρέη, αρκούνται στο χωριό μας και στο καφενείο του για τους ντόπιους, χωρίς να συχνάζουν ποτέ στις ταβέρνες ή στα καφέ της κοντινής πόλης, σε αντίθεση με τους επισκέπτες των λούνα παρκ και των εποχιακών πάρκων.
Όσοι από την οικογένειά μου μαζεύουν τα καυσόξυλα τους εκεί κοντά, μαζεύουν παλιοσίδερα για να τα πουλήσουν, κυνηγούν αγριογούρουνο, όπως ακριβώς ετοιμάζουν τη μαρμελάδα τους από κυδώνι, τόσο πιο σπιτική από ποτέ.
Σε αντίθεση με τον Απόστολο τον ανιψιό μου, τα ηλικιωμένα ξαδέρφια μας δεν καλλιεργούν τη γη παρά μόνο τους λαχανόκηπους τους και ακόμη λιγότερο την ελπίδα… φυσικό μέγεθος. « Λοιπόν θα τελειώσουμε τις μέρες μας στο χωριό και είναι πολύ καλύτερα από ό,τι στην πόλη, επιπλέον, χωρίς να χρωστάμε όπως κάποιοι ».
Τα ξαδέρφια μου ακολούθησαν στις ειδήσεις ότι η ΑΑΔΕ, ένα ιδιωτικό πρακτορείο ουσιαστικά ξένο, έχοντας πάρει τον έλεγχο της ελληνικής εφορίας από την Τρόικα, σχεδιάζει κατασχέσεις, δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων έναντι δύο εκατομμυρίων φορολογουμένων. μετά τη νέα έκρηξη χρεών προς το Δημόσιο που καταγράφηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Έτσι, το «Ελληνικό Κράτος» των Ξενοκρατικών παρασίτων, εξασφαλίζει την οριστική συντριβή πολλών εκατομμυρίων Ελλήνων που προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν, μετά την αποσύνθεσή τους που ξεκίνησε υπό την Τρόικα από το 2010. Όλα αυτά, πέρα από την επαναφορά που επιβλήθηκε με το πρόσχημα της πανδημίας του COVID και του πολέμου στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΑΑΔΕ, 4.240.749 φορολογούμενοι χρωστούν σε αυτήν, εκ των οποίων οι 2.020.050 συγκαταλέγονται στους οφειλέτες που ενδέχεται να υπόκεινται σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Οι υπόλοιποι, είτε χρωστούν στο Δημόσιο αρκετά μικροποσά που παραμένουν εκκρεμή, είτε δεν έχουν ακόμη στοχοποιηθεί από τις λεγόμενες εισπρακτικές υπηρεσίες της ΑΑΔΕ. Και για 1.387.239 από αυτούς της πρώτης κατηγορίας, τα μέτρα καταναγκασμού που ελήφθησαν εναντίον τους είναι τότε σε εξέλιξη ». Είναι απαραίτητο να καθοριστεί, για μια χώρα, που κατοικείται από περίπου έντεκα εκατομμύρια κατοίκους.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Στην βίλα Τρίκαλα, τρώτε πάντα καλά όταν έχετε τα μέσα, και είναι για παράδειγμα μια γαστρονομική Μέκκα... εξίσου δημοφιλής, γιατί σερβίρουν ακόμα τον παλιό πατσά και τα παραπροϊόντα σούπα, ένα κέρασμα για πέντε ευρώ το μήνα. πιάτο, το μισό τιμή της Αθήνας.
Πολύ ήπιες μέρες του φθινοπώρου, υπό το σημάδι της οικογένειας… και των γύρω γιατρών. « Σκέψου ξανά », μου είπε ένας ασκούμενος ανάμεσά τους. « Γνωρίζω μερικούς γιατρούς από την Αθήνα, οι οποίοι παρέχουν δύο μεγάλες μέρες και έτσι νύχτες υπηρεσίας κάθε εβδομάδα στα Νοσοκομεία του Παρισιού, γιατί η κρούστα των λευκών παλτών που κερδίζονται στην Ελλάδα συχνά δεν είναι πια στο ίδιο επίπεδο ».
Τότε από τους πιο ταπεινούς, η υποβάθμιση είναι μιας εντελώς... διαφορετικής περηφάνιας. Ο ξάδερφός μου ο Στέφανος μου έδειξε, για παράδειγμα, το νέο του τζάκι που έφτιαξε η οικογένεια, τα περιποιημένα ξύλα του που έκαιγαν ήδη τότε, τον χειμωνιάτικο λαχανόκηπό του, ακόμα και τον Κίτσο, τη γάτα του.
Θεσσαλία, χώρα των προγόνων με μαζεμένο βαμβάκι, χώρα με λίμνες σε μεγάλο υψόμετρο… περιτριγυρισμένη από ανεμογεννήτριες, χώρα επιτέλους… με αρκετά καλοφαγισμένες γάτες.
Ακόμα στην πόλη των Τρικάλων, αυτός ο πολυέλαιος σίγουρα συνεχίζει να ανακαινίζεται, όταν οι παλιοί πίνουν τον καφέ τους κοντά σε βιβλιοπωλεία που έχουν χρεοκοπήσει ήδη από τη δεκαετία του 2010. Στη συνέχεια, από την πρωτεύουσα αυτής της ελληνικής χώρας σε όλη της την Χαζαρία, ένα νέο σκάνδαλο μόλις ξέσπασε, αφορά μια ΜΚΟ που «φροντίζει» μικρά παιδιά και εφήβους… κακομεταχειρισμένα και πιθανώς βιασμένα.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ : Ελληνική Κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου