Με το αμίμητο χάρισμά του για οικονομική ανάλυση βουτηγμένο σε ιστορικό βάθος, δοκίμιο του καθηγητή Michael Hudson , που γράφτηκε αρχικά για ένα γερμανικό κοινό, παρουσιάζει έναν εκπληκτικό παραλληλισμό μεταξύ των Σταυροφοριών και της σημερινής «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες» που επιβάλλεται από τον ηγεμόνα.
Ο καθηγητής Hudson εξηγεί λεπτομερώς πώς ο Ρωμαϊκός Παπισμός κατάφερε να εξασφαλίσει μονοπολικό έλεγχο στα κοσμικά βασίλεια (το ξέρεις αυτό;) όταν το παιχνίδι ήταν να επικρατήσει ο παπισμός έναντι των βασιλιάδων, ιδιαίτερα των Αγίων. Όπως ξέρουμε, μισοαστεία, η Αυτοκρατορία δεν ήταν ακριβώς Αγία, ούτε Γερμανική (ίσως και λίγο Ρωμαϊκή), ούτε καν Αυτοκρατορία.
Μια ρήτρα στις Παπικές Επιταγές έδινε στον Πάπα την εξουσία να αφορίζει όποιον «δεν ήταν σε ειρήνη με τη Ρωμαϊκή Εκκλησία». Ο Χάντσον σημειώνει με οξύτητα πώς οι κυρώσεις των ΗΠΑ είναι το σύγχρονο ισοδύναμο του αφορισμού.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν οι Top 2 ημερομηνίες σε όλη τη διαδικασία.
Η πρώτη θα ήταν η τρίτη οικουμενική σύνοδος του 435: ήταν εκείνη την εποχή που παραχωρήθηκε στη Ρώμη (η υπογράμμιση δική μου) οικουμενική εξουσία (η έμφαση δική μου). Η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια, για παράδειγμα, περιορίζονταν στην περιφερειακή εξουσία εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η άλλη μεγάλη ημερομηνία είναι το 1054 – όταν η Ρώμη και η Κωνσταντινούπολη χώρισαν οριστικά. Με άλλα λόγια, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποσχίστηκε από την Ορθοδοξία, η οποία μας φέρνει στη Ρωσία και τη Μόσχα ως τρίτη Ρώμη – και την πανάρχαια εχθρότητα της «Δύσης» εναντίον της Ρωσίας.
Κατάσταση στρατιωτικού νόμου
Στη συνέχεια, ο καθηγητής Hudson εξετάζει το ταξίδι της αντιπροσωπείας του καγκελαρίου Scholz στην Κίνα αυτή την εβδομάδα για να «απαιτήσει να διαλύσει τον δημόσιο τομέα και να σταματήσει να επιδοτεί την οικονομία της, διαφορετικά η Γερμανία και η Ευρώπη θα επιβάλουν κυρώσεις στο εμπόριο με την Κίνα».
Λοιπόν, αυτό αποδεικνύεται ότι είναι απλώς παιδαριώδεις ευσεβείς πόθοι, που εκφράστηκαν από το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Financial Times (η ιαπωνική πλατφόρμα του City του Λονδίνου). Το Συμβούλιο, όπως σωστά το περιγράφει ο Hudson, είναι «το νεοφιλελεύθερο «ελευθεριακό» σκέλος του ΝΑΤΟ που απαιτεί την αποβιομηχάνιση και την εξάρτηση της Γερμανίας» από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι, το FT, όπως θα περίμενε κανείς, τυπώνει τα υγρά όνειρα του ΝΑΤΟ.
Το πλαίσιο είναι το κλειδί. Ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier, σε μια κεντρική ομιλία στο παλάτι Bellevue, παραδέχτηκε ουσιαστικά ότι το Βερολίνο είναι κατεστραμμένο: «Αρχίζει μια εποχή αντίξοων ανέμων για τη Γερμανία – δύσκολα, πολύ δύσκολα χρόνια για εμάς. Η Γερμανία διέρχεται τη βαθύτερη κρίση από την επανένωση. »
Ωστόσο, η σχιζοφρένεια, για άλλη μια φορά, κυριαρχεί, καθώς ο Σταϊνμάιερ, μετά από ένα γελοίο κόλπο στο Κίεβο -με πόζα ως ακούσιο ηθοποιό κουλουριασμένο σε ένα καταφύγιο- ανακοίνωσε ένα επιπλέον φυλλάδιο: δύο επιπλέον εκτοξευτές ρουκετών MARS και τέσσερις οβίδες Panzerhaubitze 2000 που θα παραδοθούν στους Ουκρανούς.
Έτσι, ακόμα κι αν η «παγκόσμια» οικονομία –στην πραγματικότητα η ΕΕ– είναι τόσο αποδυναμωμένη που τα κράτη μέλη δεν μπορούν πλέον να βοηθήσουν το Κίεβο χωρίς να βλάψουν τους δικούς τους πληθυσμούς, και η ΕΕ βρίσκεται στα πρόθυρα μιας καταστροφικής ενεργειακής κρίσης, ο αγώνας για τις «αξίες μας ” στη χώρα το 404 ατού τα πάντα.
Το γενικό πλαίσιο είναι επίσης απαραίτητο. Ο Andrea Zhok, καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, οδήγησε την ιδέα του Giorgio Agamben για την «κατάσταση εξαίρεσης» σε νέα ύψη.
Ο Zhok προτείνει ότι η συλλογική ζομβοποιημένη Δύση υπόκειται πλέον πλήρως σε μια «κατάσταση στρατιωτικού νόμου» - όπου η ηθική του αιώνιου πολέμου είναι η απόλυτη προτεραιότητα των σπανίων παγκόσμιων ελίτ.
Κάθε άλλη μεταβλητή – από τον μεταανθρωπισμό μέχρι την ερήμωση και ακόμη και τον πολιτισμό ακύρωσης – υποτάσσεται στην κατάσταση του στρατιωτικού νόμου και είναι θεμελιωδώς αναπόφευκτη. Το μόνο που έχει σημασία είναι η άσκηση του απόλυτου, ακατέργαστου ελέγχου.
Βερολίνο – Μόσχα – Πεκίνο
Στερεές γερμανικές οικονομικές πηγές έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το «μήνυμα» που εξέδωσε το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων στο ταξίδι στην Κίνα.
Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, το καραβάνι Scholz πήγε στο Πεκίνο κυρίως για να καθορίσει τα προπαρασκευαστικά στάδια για την εκπόνηση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία, με την Κίνα ως προνομιούχο αγγελιοφόρο.
Είναι –κυριολεκτικά– όσο εκρηκτικό, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, όσο γίνεται. Όπως τόνισα σε μια από τις προηγούμενες στήλες μου, το Βερολίνο και η Μόσχα διατηρούσαν ένα μυστικό κανάλι επικοινωνίας –μέσω επιχειρηματικών συνομιλητών– μέχρι τη στιγμή που οι συνήθεις ύποπτοι, απελπισμένοι, αποφάσισαν να παρακάμψουν τα Nord Streams.
Ακολούθησε το διάσημο πλέον μήνυμα κειμένου που έστειλε το iPhone της Liz Truss στον μικρό Tony Blinken, ένα λεπτό μετά τις εκρήξεις: «Έγινε. »
Δεν είναι μόνο αυτό: το καραβάνι Scholz μπορεί να προσπαθεί να ξεκινήσει μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία για να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με την Κίνα ως βασικό σύμμαχο. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το πρώτο τερματικό εμπορίου/συνδεσιμότητας BRI στην ΕΕ είναι η Γερμανία (κοιλάδα του Ρουρ).
Σύμφωνα με μία από τις πηγές, «αν αυτή η προσπάθεια είναι επιτυχής, τότε η Γερμανία, η Κίνα και η Ρωσία μπορούν να συμμαχήσουν και να διώξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ευρώπη».
Μια άλλη πηγή έδωσε το κερασάκι στην τούρτα: «Ο Olaf Scholz συνοδεύεται σε αυτό το ταξίδι από Γερμανούς βιομήχανους που ουσιαστικά ελέγχουν τη Γερμανία και δεν πρόκειται να κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια και να παρακολουθούν τους εαυτούς τους να καταστρέφονται».
Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο αυτοκρατορικός στόχος όταν πρόκειται να δει την ΕΕ να περιορίζεται στο ρόλο ενός πλήρως κυριαρχούμενου –και αποβιομηχανοποιημένου– υποτελούς που ασκεί μηδενική κυριαρχία. Άλλωστε, οι κυκλικές διαδρομές δεν είναι κουρελιασμένες στον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας. Επιπλέον, η Κίνα δεν άφησε να εννοηθεί ότι το τεράστιο εμπόριο της με τη Γερμανία και την ΕΕ πρόκειται να εξαφανιστεί.
Ο ίδιος ο Σολτς, μια μέρα πριν το καραβάνι του φτάσει στο Πεκίνο, τόνισε στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης ότι η Γερμανία δεν είχε καμία πρόθεση να αποσυνδεθεί από την Κίνα και ότι δεν δικαιολογούνται «εκκλήσεις ορισμένων για απομόνωση της Κίνας».
Την ίδια στιγμή, ο Σι Τζινπίνγκ και το νέο Πολιτικό Γραφείο γνωρίζουν πολύ καλά τη θέση του Κρεμλίνου, επανέλαβε ξανά και ξανά: παραμένουμε πάντα ανοιχτοί σε διαπραγματεύσεις, εάν η Ουάσιγκτον αποφασίσει τελικά να μιλήσει για το τέλος της απεριόριστης επέκτασης του ΝΑΤΟ πασπαλισμένο με ρωσοφοβία. .
Ως εκ τούτου, η διαπραγμάτευση σημαίνει ότι η Αυτοκρατορία υπογράφει στη διακεκομμένη γραμμή του εγγράφου που έλαβε από τη Μόσχα την 1η Δεκεμβρίου 2021, εστιάζοντας στο «αδιαίρετο της ασφάλειας». Διαφορετικά, δεν υπάρχει τίποτα για διαπραγμάτευση.
Και όταν ο λόμπι του Πενταγώνου Lloyd "Raytheon" Austin συμβουλεύει επίσημα τους Ουκρανούς να προχωρήσουν στο Kherson, είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει τίποτα για διαπραγμάτευση.
Θα μπορούσαν όλα αυτά να είναι ο θεμέλιος λίθος του γεωπολιτικού/γεωοικονομικού διαδρόμου Βερολίνου-Μόσχας-Πεκίνου διευρασιατικού γεωπολιτικού/γεωοικονομικού διαδρόμου; Θα σήμαινε Bye Bye Empire. Άλλη μια φορά: δεν έχει τελειώσει μέχρι η χοντρή κυρία να κάνει το Gotterdammerung της.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση πλην των τεσσάρων πρώτων παραγράφων με ενεργό λίνκ από το The Times of Lesvos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου