Το να είσαι εχθρός του Bibi είναι επικίνδυνο, εν τούτοις το να είσαι φίλος μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΗΘΙΚΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΠΕΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΕΩΠΟΛΤΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ MYTILENEPRESS. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
Ξεκινάω σήμερα την εργασία μου παραφράζοντας αυτά που είχε αναφέρει ο Χ. Κίσιγκερ για τις ΗΠΑ.
Ένας νέος γεωπολιτικός διάδρομος σχηματίζεται συνδέοντας τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν με την νοτιοανατολική Συρία και εκτείνεται προς τα Ιρακινά σύνορα. Με βάση αυτά τα επεκτατικά σχέδια για το Μεγάλο Ισραήλ θα πρέπει να δούμε πως επηρεάζεται και πόσο κινδυνεύει η Κύπρος. Αυτός ο γεωγραφικός-γεωπολιτικός διάδρομος που δημιουργεί το Ισραήλ ονομάζεται Δαυίδ. Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν είναι απλώς ένα στρατιωτικό πέρασμα, αλλά ένα γεωστρατηγικό θεμέλιο μιας πολύ ευρύτερης περιφερειακής επέκτασης στα πλαίσια του Μεγάλου Ισραήλ.
Για τον Bibi η επέκταση στην Συρία αποτελεί ένα υπολογισμένο βήμα προς την αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής. Αποτελεί θεμέλιο λίθο για το Μεγάλο Ισραήλ. Συνεπώς θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι ρόλο θα διαδραματίσει η Κύπρος στα γεωπολιτικά σχέδια του Μεγάλου Ισραήλ ;
Ο Διάδρομος του Δαυίδ αντιπροσωπεύει την εγκατάσταση ενός μόνιμου Ισραηλινού γεωπολιτικού άξονα στην Μέση Ανατολή. Χρησιμεύει ως εφαλτήριο για το σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ, ένα επεκτατικό δόγμα που οραματίζεται τον κατακερματισμό όλων των γειτονικών κρατών σε μικρότερες διαιρεμένες και αποδυναμωμένες οντότητες. Μέσω ελέγχου αυτού του διαδρόμου, το Ισραήλ θέτει τις βάσεις για μακροπρόθεσμη επιρροή-εξουσία. Η Νότια Συρία με την κατακερματισμένη κυριαρχία και την ξένη στρατιωτική παρουσία όπως και η κατεχόμενη Κύπρος, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για την ολοκλήρωση των σχεδίων αυτών.
Η αυξανόμενη δραστηριότητα του Ισραήλ δεν έχει ως στόχο την απόκρουση απειλών ή την υπεράσπιση των μειονοτήτων των Δρούζων. Στόχος είναι ο γεωπολιτικός συντονισμός για την επίτευξη του μεγάλου σκοπού. Ο επόμενος στόχος θα είναι το Ιράκ και το Ιράν. Η επέκταση στην Μαρτυρική Συρία δεν είναι είναι ο μόνος στόχος του Bibi. Οι πραγματικοί στρατηγικοί στόχοι βρίσκονται ανατολικά, βόρεια και δυτικά. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ επιδιώκει να διεισδύσει στα σιιτικά θρησκευτικά και πολιτικά οχυρά της Νατζάφ και της Καρμπάλα, τα οποία χρησιμεύουν ως κεντρικά κέντρα αντίστασης στην ισραηλινή και δυτική επιρροή στο Ιράκ.
Η αποσταθεροποίηση αυτών των κέντρων θα μεταβάλει την ισορροπία δυνάμεων στο Ιράκ και κατ' επέκταση τον ευρύτερο άξονα αντίστασης. Για να το πετύχει αυτό οι Ισραηλινοί βασίζονται σε δυνάμεις πληρεξουσίων, κυρίως σε υπολείμματα του ISIS που επιχειρούν από την ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ βάση Tanf.
Αυτές οι ομάδες έχουν σκοπό να πυροδοτήσουν θρησκευτικές συγκρούσεις και να διασπάσουν την Ιρακινή ενότητα. Με τον διάδρομο να πλησιάζει την στρατηγική τριμερή περιοχή μεταξύ Ιορδανίας, Ιράκ και Συρίας, το Ισραήλ θα έχει την ικανότητα να διοχετεύει πράκτορες, όπλα, βία-χάος πέρα από τα Ιρακινά σύνορα με σχετική ευκολία. Κύπρος-Ιορδανίας προσφέρει στο Ισραήλ μια ασφαλή νότια ζώνη ασφαλείας, διασφαλίζοντας ότι παραμένει προστατευμένο ενώ αποσταθεροποιεί Ιράν και Ιράκ Ιράκ. Πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις στην Συρία και το Ιράκ ο Διάδρομος του Δαυίδ προσφέρει ένα μεγάλο γεωπολιτικό πλεονέκτημα έναντι του Ιράν. Ο διάδρομος δίνει πρόσβαση σε αεροπορικές οδούς για πληροφορίες και πιθανές στρατιωτικές επιθέσεις βαθύτερα στο Ιρανικό έδαφος. Συλλογή πληροφοριών επί εδάφους, με δίκτυα που εξαπλώνονται από την Συρία στο Ιράκ και πιθανώς στο δυτικό Ιράν.
Μια πλατφόρμα για την παρακολούθηση-διακοπή του τόξου αντίστασης που εκτείνεται από την Τεχεράνη μέσω της Βαγδάτης και της Δαμασκού έως την Βηρυτό, με στηρίγματα την Κύπρο και την Ιορδανία. Ο έλεγχος αυτού του διαδρόμου δίνει στο Ισραήλ άνευ προηγουμένου εμβέλεια σε εχθρικά εδάφη χωρίς να ξεκινήσει άμεσα πολεμικές δραστηριότητες.
Το Ισραήλ επεκτεινόμενο στην Συρία και το Ιράκ, επιδιώκει πραγματοποιήσει νέους συσχετισμού δυνάμεων στην Μέση Ανατολή. Με τους αντιπροσώπους του στις θέσεις τους, τις δυνατότητες πληροφοριών του να αυξάνονται και τον διάδρομό του να επεκτείνεται, το Ισραήλ δεν υπερασπίζεται πλέον απλώς τα σύνορά καθώς ήδη ξεκίνησε να τα επαναπροσδιορίζει. Ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριτς, παραδέχτηκε τον στόχο του για ένα κράτος που θα περιλαμβάνει όλα τα Παλαιστινιακά εδάφη την Συρία, για την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Σε μια συνέντευξη για ένα ντοκιμαντέρ που παρήχθη και προβλήθηκε από το γαλλόφωνο κανάλι Arte με τίτλο «Ισραήλ Εξτρεμιστές στην εξουσία, ο Σμότριτς δήλωσε ότι «θέλω ένα κράτος που να λειτουργεί σύμφωνα με τις αξίες του Εβραϊκού λαού».
Στη συνέχεια τέθηκε το ερώτημα εάν το Ισραήλ στοχεύει να επεκτείνει την κυριαρχία του, η οποία επί του παρόντος «ξεκινά από την Μεσόγειο θάλασσα και καταλήγει στον Ιορδάνη ποταμό. Ο Σμότριτς δήλωσε ότι το μέλλον της Ιερουσαλήμ είναι να επεκταθεί στη Δαμασκό. Το ντοκιμαντέρ στην συνέχεια περιέγραφε λεπτομερώς το σχέδιο του Ισραηλινού υπουργού Οικονομικών και εκείνο άλλων εξτρεμιστών και δεξιών Ισραηλινών για επέκταση του ισραηλινού κράτους στην Ιορδανία, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, την Συρία, το Ιράκ και την Σαουδική Αραβία. Είναι δυνατόν να μην περιλαμβάνετε σε αυτά τα σχέδια η υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας Κύπρος ;
Τα σχόλιά έγιναν σε μια εποχή που το Ισραήλ Βομβάρδιζε τον Λίβανο και πραγματοποιούσε την χερσαία εισβολή, με πολλές παράνομες ομάδες εποίκων να υποστηρίζουν την παραμονή των ισραηλινών δυνάμεων στον Λίβανο και τον εποικισμό της χώρας. Έχουν καταβληθεί σταθερές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο, όπως για παράδειγμα ένα παιδικό βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα για την ισραηλινή κατοχή του Λιβάνου.
Οι απόψεις κυβερνητικών προσωπικοτήτων όπως ο Σμότριτς, καθώς και η σημαντική βάση υποστήριξής τους, πυροδοτούν ολοένα και περισσότερο ανησυχίες ότι το Τελ Αβίβ θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει τον στόχο της επέκτασης του ισραηλινού εδάφους στη Μέση Ανατολή μέσω της κατάκτησης των γύρω κρατών. Φαίνεται δύσκολο να το φανταστεί κανείς όμως έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού και πιστοί του Savaziou. ξεκίνησαν ήδη το σχέδιο επέκτασης που αναμένεται σύντομα να οδηγήσει στην προσάρτηση της Συριακής πρωτεύουσας. Για αυτό είχαμε και τον πόλεμο στην Συρία με την ενεργή συμμετοχή και του Ισραήλ. Ο γεωοικονομικός διάδρομος Ινδίας-ΗΑΕ-Νότια Αφρικής-Ισραήλ-Ευρώπης, που έχει ανακοινωθεί στην σύνοδο κορυφής της G-20 στο Δελχί, είχε ως στόχο να « ανταγωνιστεί τον Νέο Δρόμο του Μεταξιού της Κίνας. Ένας από τους στόχους του πολέμου δώδεκα ημερών ενάντια στο Ιράν, τον οποίο διεξήγαγαν Ισραήλ-ΗΠΑ (Γεωπολιτικός άξονας 666) εναντίον του Ιράν που είναι μέλος του γεωπολιτικού άξονα 888, ήταν να περιορίσουν-εκμηδενίσουν το γεωοικονομικό σταυροδρόμι της χώρας.
Για όσους δεν γνωρίζουν το Ιράν μετά την Ρωσία-Κίνα θεωρείται η ψυχής των BRICS και του άξονα 888. Ο πόλεμος εναντίον των Ιρανών έγινε με στόχο την αποσύνδεση από τον δρόμο του Μεταξιού με την Κίνα όσο και από τον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών, ο οποίος εκτείνεται από την Ρωσία μέσω Αζερμπαϊτζάν-Ιράν προς την Ινδία. Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στην δίνη μιας σύγκρουσης γεωοικονομικών διαδρόμων μεταξύ των υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα) που θα καθορίσουν την ηπειρωτική συνδεσιμότητα Ασίας-Μέσης Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής) και Ευρώπης. Ταυτόχρονα, η περιφερειακή δύναμη Ισραήλ, υποστηριζόμενη από τον Τραμπ όπως ποτέ άλλοτε στην ιστορία των ΗΠΑ, επιδιώκει να επιβάλει τον «Διάδρομο του Δαβίδ» της. το οποίο στοχεύει στην σύνδεση των δύο εθνοτικών και θεολογικών συμμάχων του: των Δρούζων και των Κούρδων της βορειοανατολικής Συρίας (περιοχή Ροζάβα).
Έχει κάθε συμφέρον ο Bibi να κάνει Γιουγκοσλαβία την Μέση Ανατολή, προκειμένου να διαμελίσει κάθε χώρα και να την ελέγξει καλύτερα. Στόχος του Διαδρόμου του Δαβίδ είναι να τοποθετήσει το Ισραήλ στα σύνορα με το Ιράκ, ώστε να διασπαστεί το κράτος σε τρία μέρη. Η διάσπαση του Ιράκ θα γίνει με σκοπό να φτάσει στα Ιρανικά σύνορα για να καταφέρει ισχυρά πυρηνικά πλήγματα.
Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου με τον Σύρο πραξικοπηματία Αλ-Τζολάνι στην Συριακή κυβέρνηση, έναν επαγγελματία αποκεφαλιστή – καταδικασμένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ηγέτης της Αλ Κάιντα-Νταές, έχει βρεί έναν από τους καλύτερους συμμάχους του. Σήμερα Ο Τζολάνι είναι καθαγιασμένος ως ήρωας από την Ευρώπη και την Ουάσινγκτον, ως ο άνθρωπος που εξοντώνει αδιακρίτως τις μειονότητες των Αλαουιτών, των Χριστιανών και των Δρούζων στην Μαρτυρική Συρία.
Το Ισραήλ έχει ήδη καταστρέψει το Υπουργείο Άμυνας στην Δαμασκό, αναγκάζοντας τον αποκεφαλιστή Αλ-Τζουλάνι να φύγει με την οικογένειά του στη βόρεια περιοχή του Ιντλίμπ, υπό τουρκική προστασία. Αραβικά και τουρκικά μέσα ενημέρωσης έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν το σχέδιο του Ισραήλ και τον «Διάδρομο του Δαβίδ», που στοχεύει στην ενσωμάτωση όσο το δυνατόν περισσότερων από τις διαμελισμένες χώρες στις «Συμφωνίες του Αβραάμ». Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι και η Κύπρος είναι ένα διαμελισμένο κράτος.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Βιβλικός Αβραάμ είναι αποδεκτός και από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, καταγόταν από την Ουρ, 16 χιλιόμετρα από τον ποταμό Ευφράτη και αργότερα μετανάστευσε σε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως Ισραήλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σημαία του Ισραήλ διαθέτει δύο μπλε ρίγες που αντιπροσωπεύουν τα δύο ποτάμια, τον Νείλο και τον Ευφράτη, τα σύνορα του Μεγάλου Ισραήλ. Ένα εσχατολογικό Ταλμουδικό έργο του Bibi Νετανιάχου, πολωνικής καταγωγής και του οποίου το αρχικό επώνυμο είναι Μιλεϊκόφσκι. O πατέρας του Bibi ήταν συνεργάτης του Γιαμποτίνσκι, ενός δογματικού του σιωνιστικού αναθεωρητισμού.
Οι Κούρδοι της βορειοανατολικής Συρίας, σύμμαχοι του Ισραήλ, βρίσκονται στην λεκάνη του Ευφράτη, του μεγαλύτερου ποταμού στη Νοτιοδυτική Ασία, μήκους 2.800 χιλιομέτρων, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία, διασχίζει την Συρία και το Ιράκ. Χάρη στην προσάρτηση της περιοχής των Δρούζων στα Υψίπεδα του Γκολάν και την νέα διείσδυσή της γύρω από το όρος Ερμών, το Ισραήλ απέχει 10 χιλιόμετρα από την Δαμασκό μετά την πτώση του Ασάντ !!! Στην πρωτεύουσα της Συρίας στην οποία ο υπουργός Οικονομικών της, Μπεζαλέλ Σμότριτς απαιτεί να εισβάλει.
Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΣΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ ΉΤΑΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΣΡΑΗΛ.
Η αιματοβαμμένη Συρία δέχτηκε πολλαπλές επιθέσεις από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση-Ελλάδα, τα Αραβικά-δικτατορικά καθεστώτα μαζί με το δολοφονικό εμπάργκο από την “πολιτισμένη” δύση, χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ.
Παρά τις τρομερές αντιξοότητες, οι ηρωικοί Σύριοι, παρέμειναν στις επάλξεις, αδέσποτοι και υπερήφανοι, για να υπερασπιστούν τις δύο μεγαλύτερες ανθρώπινες-διαχρονικές αξίες, την ελευθερία, και την αξιοπρέπεια. Η μεγάλη πατριωτική Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ απέρριψε το νεοταξικό σχέδιο “Αραβική Άνοιξη”, το οποίο είχε ως στόχο την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Το Ισραήλ επιθυμεί να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του στην Ανατολική Μεσόγειο για ενεργειακούς λόγους με την ευλογία και την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής. Για αυτό συμμετείχαν οι Ισραηλινοί στον πόλεμο της Συρίας, ενάντια στον φιλέλληνα Ασσάντ. Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου-νεοταξικού σχεδίου, προϋποθέτει τον διαμελισμό και την διαίρεση των κρατών της περιοχής. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν γενοκτονίες, εκτοπισμός-εξαθλίωση και η εκμετάλλευση προκειμένου να επιβάλουν την κυριαρχία και την εκμετάλλευση, επί του πλούτου αυτών των εθνών. Οι Ισραηλινοί δεν συγχώρησαν, στην αδούλωτη Συρία του Ασσάντ, την υποστήριξή προς τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Επίσης οι Αμερικανοί και το Ισραήλ έχουν μεγάλο μίσος κατά της Συρίας λόγω της υποστήριξης προς την εθνική αντίσταση του Λιβάνου, η οποία προκάλεσε μια συντριπτική ήττα κατά της Ισραηλινής επεκτατικότητας. Με την απελευθέρωση εδαφών του Λιβάνου από την Ισραηλινή κατοχή, οι Σύριοι επέτυχαν μια σημαντική νίκη εις βάρος των Ισραηλινών δυνάμεων, κατά την διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ, στον Λίβανο το 2006.
Η παγκοσμιοποίηση επιθυμούσε να ανατρέψει την πατριωτική-Συριακή κυβέρνηση με τα πιστά και εξαρτημένα από αυτήν κράτη της περιοχής, με κορωνίδα την Τουρκία, καθώς και τα καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας, των χωρών του Κόλπου, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα. Οι Σύριοι του Ασσάντ, οι Ρώσοι με ερωτηματικό και οι Ιρανοί πολέμησαν υπέρ της Ελευθερίας και των Aξιών του παγκόσμιου πολιτισμού. Εφόσον με τις ευλογίες του Πούτιν επικράτησαν οι αντίπαλοι του Ασάντ και ο Ερντογάν κατέκτησε την Συρία, τότε η ανθρωπότητα και ειδικά η Ελλάδα θα πληρώσει τεράστιο τίμημα, καθώς θα είμαστε για πάντα υποτελείς της νέας-Διονυσιακής τάξης πραγμάτων και της νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μικρότερο κόστος θα έχουν η Ρωσία και η Κίνα. Εάν όμως επικρατούσαν οι Ρώσοι-Σύριοι τότε η νέα τάξη και ο Ερντογάν θα έχουν δεχτεί το πιο καθοριστικό πλήγμα, σχετικά με την αναβίωση του παγκόσμιου κράτους.
Η Συρία του Μπασάρ αλ Ασάντ υποστήριζε την Παλαιστίνη και αυτό αποτελούσε μια ακόμη αιτία για την ανατροπή της νόμιμης Συριακής κυβέρνησης. Βασική επιδίωξη των νεοταξιτών ήταν ο διαμελισμός της Συρίας, η αρπαγή του ορυκτού πλούτου, η αλλαγή των συνόρων, ο εμφύλιος μεταξύ Χριστιανών-Μουσουλμάνων και πιθανόν η δημιουργία ενός φιλοισραηλινού Κουρδικού κράτους ως προπύργιο στον Τουρκικό επεκτατισμό. Οι ναζιστικές κυβενήσεις του Ισραήλ χωρίς να δέχονται επίθεση από την Συρία, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τους τακτικούς βομβαρδισμούς και την επέλαση σε Συριακά εδάφη. Δεν σταμάτησαν ούτε κατά την διάρκεια των φονικών σεισμών να βομβαρδίζουν (Φεβρουάριος 2023) !!!
Οι βομβαρδισμοί λάμβαναν-λαμβάνουν χώρα με την προκλητική αδιαφορία του ΟΗΕ και των δυτικών διεθνών οργανισμών-κρατών που μονίμως ήταν ενάντια στην νόμιμη κυβέρνηση της Δαμασκού (Ασάντ). Το πρόβλημα των δυτικών είναι ότι ο "κακός δικτάτορας" Assad αντιστάθηκε στους στους γεωπολιτικούς-γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς του Ισραήλ και υποστηρίζει Λίβανο-Παλαιστίνη και Ιράν. Δυστυχώς όμως ο επί οκτώ χρόνια πλανητάρχης Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν εμπόδισε το Ισραήλ από τις δολοφονικές επιθέσεις εις βάρος της Συρίας. Η μαχητικότητα του Συριακού έθνους η πίστη σε αξίες και ιδανικά που απορρίπτουν οι δυτικές κοινωνίες έδιναν το μεγάλο πλεονέκτημα στους Σύριους σε συνδυασμό με την Ρωσική-στρατιωτική παρουσία.
Το σχεδιασμένο ναζιστικό έγκλημα στην Συρία επιβεβαιώθηκε και από τα αρχεία Wikileaks, με την επικοινωνία των στελεχών της πρεσβείας των ΗΠΑ και του Υπουργείου Εξωτερικών της Αμερικής. Η συνομωσία Ισραήλ-ΗΠΑ επικυρώθηκε δημόσια με δηλώσεις του Μπάιντεν στο Τελ Αβίβ το 2022. Αυτή η πλεκτάνη επιβεβαιώθηκε ξεκάθαρα μεταξύ άλλων και από τους πιο γνωστούς γεωπολιτικούς-γεωστρατηγικούς Mearsheimer και Walt όταν έγραψαν το άρθρο "Τhe pro-Israel lobby and American Foreign Policy". Αυτή η συμπαιγνία είναι εμφανής και ότι κορυφαία στελέχη των ΗΠΑ παρουσιάζονται στην παγκόσμια λίστα με τους κορυφαίους Ισραηλινούς της Jerusalem Post (Blinken, Sherman, Janet Yellen, Zelensky).
Σχετικά με την κατάσταση στην Συρία αναφέρουν συνάδελφοι από το εξωτερικό : "Για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα αυτού που μόλις συνέβη στη Συρία, με την πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ που εκχωρεί την ηγεσία της χώρας στην φρεσκοξυρισμένη ισλαμιστική ψευδοτρομοκρατική νεοομάδα, που μετονομάστηκε HTS ( Hay'at Tahrir al-Sham) , θα το αναφέρω μόνο μια φορά!, Πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το πραγματικό ζήτημα που κρύβεται πίσω από την Συρία στην γεωπολιτική σκακιέρα. «Όποιος ελέγχει το πετρέλαιο, ελέγχει τον κόσμο».
Το έργο του Μεγάλου Ισραήλ που δημοσιεύτηκε το 1982 από τον πρώην Σιωνιστή αξιωματούχο Oded Yinon έχει τις ρίζες του πολύ πιο πίσω, στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια χώρα «Nile to Eufrates» θα περιλάμβανε τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Συρία, το Κουβέιτ, το μισό Ιράκ, το ένα τρίτο της Σαουδικής Αραβίας και το Σινά της Αιγύπτου.
Η εξύψωση του Ισραήλ δεν ήταν ποτέ κάτι μεσσιανικό, αλλά ήταν πάντα ένα παγκοσμιοποιητικό σχέδιο των διεθνών τραπεζών για να μονοπωλήσουν το πετρέλαιο της Αραβικής Χερσονήσου, να έχουν τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν το κατάλαβε πολύ καλά και για αυτό παρενέβη ενώπιον των «τρομοκρατών» στην πληρωμή της Δύσης στη Συρία, τον Σεπτέμβριο του 2015."
Η Συρία ήταν το τελευταίο προπύργιο που εμπόδιζε το σχέδιο σχετικά με την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Από το 2015, ο έλεγχος του Τσάρου Πούτιν στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου έχει αυξηθεί σημαντικά καθώς το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προσχώρησαν στην εναλλακτική συμμαχία BRICS. Επίσης στην οικονομική-γεωστρατηγική ένωση συμμετέχουν η Βενεζουέλα, η Αλγερία, η Νιγηρία και Ινδονησία. Για αυτό θα έπρεπε οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα σε άλλες τριτοκοσμικές χώρες με την πτώση της Συρίας .
Η ευρεία άγνοια για το τι πραγματικά διακυβεύεται στο Μεγάλο Ισραήλ εξηγεί γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τι πραγματικά συνέβη στην Συρία. Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν πραγματικά στην αφήγηση ενός «μεσσιανικού σχεδίου» από τους παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας, οι οποίοι καθοδηγούνται από το ιερό βιβλίο του Νετανιάχου. Oι ελίτ που έχουν χρησιμοποιήσει διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα για να χειραγωγούν τους ανθρώπους για γενιές κάνουν μόνο μεσσιανικά project στις ειδήσεις. Στην πραγματικότητα για το Ισραήλ υπάρχει μόνο για το πετρέλαιο, πιο πολύτιμο από τον χρυσό και το τύπωμα χρήματος.
Όπως αναφέρει συνάδελφος του εξωτερικού : "Δεν μπορείς να λειτουργείς έναν βενζινοκινητήρα γεμίζοντάς τον με πράσινα χαρτονομίσματα. Αν πουλάς πετρέλαιο, η χώρα σου γίνεται πλουσιότερη, αν το αγοράζεις, πλουτίζεις τους εχθρούς σου. Είναι απαραίτητο να αποφασιστεί η προσφορά και οι τιμές. Εάν η Αμερική δεν ελέγχει την τιμή, θα συνεχίσει να εκτελεί την ακριβή λειτουργία της με ζημία."
Το Μεγάλο Ισραήλ είναι ένα σχέδιο αιώνων για τον έλεγχο του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής. Στόχος ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας. Ο κόσμος θα αλλάξει γρήγορα το τις δύο επόμενες δεκαετίες. Το Ισραήλ συγκεντρώνει τα στρατεύματά του στα Υψίπεδα του Γκολάν και βομβαρδίζει την Συρία, ενώ η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που κυριαρχεί ολοκληρωτικά στην Συρία. Ρωτήστε όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ είναι ο μεγάλος νικητής από την πτώση του Άσαντ γιατί ακόμη βομβαρδίζει την Συρία ; Στην πραγματικότητα το Ισραήλ βρίσκεται σε αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο για κατακτήσει την Συρία.
Με την αλλαγή των δεδομένων η αλήθεια είναι ότι αντί να βρει τον Συριακό στρατό που υποστηριζόταν από την Ρωσία-Ιράν στην πορεία του προς την εξύψωση, τώρα πλέον το Ισραήλ θα βρει μπροστά του την Τουρκία. Την ίδια Τουρκία που δεν ξέρει πώς να κλείσει την βάση του Ιντσιρλίκ, η Τουρκία που δεν αντέχει άλλο την αμερικανική χρηματοδότηση των Κούρδων, που καταγγέλλει την γενοκτονία των Παλαιστινίων, που ενοχλείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θέλει να γίνει ο κόμβος των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου στη χερσόνησο.
Ο BIBI ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΙΜΗΘΕΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ. Στην παγκόσμια ιστορία ιστορία ελάχιστες περιοχές υπήρξαν τόσο κρίσιμες-επικίνδυνες και καθοριστικές όσο η Περσία-Μέση Ανατολή. Εκεί κρίθηκε το μέλλον του Ελληνισμού και η συνέχεια του μέχρι σήμερα. Βρισκόμενη στο σταυροδρόμι αυτοκρατοριών από την Μεσόγειο έως την Κεντρική Ασία, η Περσία έχει γίνει μάρτυρας της πορείας των διάφορων κατακτητών. Τα Περσικά εδάφη έχουν μεταμορφώσει ή καταστρέψει διάφορα έθνη. Για αυτό μεταξύ άλλων θεωρείται η Περσία (Σημερινό Ιράν), τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας.
Σε αντίθεση με το Αφγανιστάν η Περσία θεωρείται κομβικής σημασίας καθώς έχει τις ρίζες της σε μια βαθύτερη και μακρόχρονη ιστορία. Από τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μέγα Ηράκλειο μέχρι τους απογόνους του Τζένγκις Χαν, το βρετανικό και ρωσικό «Μεγάλο Παιχνίδι», η Περσία υπήρξε το πεδίο δοκιμών όπου τα όνειρα για αυτοκρατορίες έσβησαν.
Η Κληρονομιά των Αχαιμενιδών.
Η Περσία δεν ήταν απλώς ο στόχος αυτοκρατοριών. Ήταν η πρώτη παγκόσμια-Διονυσιακή αυτοκρατορία. Η Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών ιδρύθηκε από τον Κύρο, εκτεινόταν από την κοιλάδα του Ινδού μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν ένα μοντέλο αυτοκρατορικής-Διονυσιακής διοίκησης, ανοχής και υποδομής. Αλλά το η αποδοχή των Διονυσιακών αξιωμάτων και οι επιθέσεις στην Ελλάδα κατά την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο θα γινόταν η αχίλλειος πτέρνα της.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισέβαλε στην Περσία το 334 π.Χ., έθεσε υπό αμφισβήτηση τον παγκόσμιο Διονυσιακό πολιτισμό που υπηρέτησε με τόσο πάθος η Μητέρα του Ολυμπιάδα. Αν και νίκησε τον Δαρείο Γ΄ και έκαψε την Περσέπολη σε μια συμβολική πράξη κατάκτησης, η Περσία δεν εξαφανίστηκε. Αντίθετα διέλυσε Αλέξανδρο. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου διαμελίστηκε όμως η Περσία επέζησε και επανήλθε πιο δυναμικά την μεσαιωνική περίοδο με την δυναστεία των Σασσανιδών !!!
Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επεκτεινόταν προς τα ανατολικά ήρθε επανειλημμένα σε συγκρούσεις με τις δυναστείες των Πάρθων και των Σασσανιδών της Περσίας. Αυτές οι συγκρούσεις διήρκεσαν αιώνες και εξάντλησαν τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της Imperiym Romanum.
Ενδεικτική ήταν η Μάχη στην οποία ο Ρωμαίος στρατηγός Κράσσος , o πλουσιότερος Ρωμαίος της εποχής του, ηγήθηκε μιας εκστρατείας και υπέστη μια από τις χειρότερες ήττες της Ρώμης. Η ήττα αποτέλεσε ένα τραγικό-γεωπολιτικό σύμβολο της Ρωμαϊκής δυναμικής. Ο συνετός στρατηγός Κράσσος που έσωσε την Ρώμη από τους επαναστατημένους σκλάβους τους Σπάρτακου, σκοτώθηκε εξαιτίας της αλαζονείας του.
Ο Μέγας Ηράκλειος κατάφερε να αντιστρέψει τα παγκόσμια δεδομένα και να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες που βρέθηκε ποτέ στρατηγός-αυτοκράτορας. Μετά την μεγαλύτερη ήττα όλων των εποχών στην παγκόσμια ιστορία από βασιλιά Ηράκλειο, οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού δημιούργησαν τον Μωαμεθανισμό.
Η Αραβική Κατάκτηση της Περσίας. Η Ισλαμική κατάκτηση της Περσίας (633–654 μ.Χ.) σηματοδότησε το τέλος της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας. Εν τούτοις δεν ήταν το τέλος Περσικής-πολιτιστικής ταυτότητας. Οι Άραβες κέρδισαν τον πόλεμο όμως με την πάροδο του χρόνου, ο περσικός πολιτισμός, η γλώσσα και τα διοικητικά συστήματα επηρέασαν βαθιά τον ισλαμικό κόσμο.
Το Χαλιφάτο των Αββασιδών παρά την Αραβική του προέλευση ήταν δομημένο επάνω στις Περσικές παραδόσεις. Πέρσες λόγιοι όπως ο Αβικέννας και ποιητές όπως ο Ρουμί διαμόρφωσαν την πνευματική ψυχή του Ισλαμικού κόσμου. Επί της ουσίας δεν είχαμε την καταστροφή μιας αυτοκρατορίας, αλλά για την Διονυσιακή μετενσάρκωσή της σε μια νέα μορφή. Η Περσία χάθηκε με την αρχαία της μορφή και συνέχισε μέσα από τον Αραβικό πολιτισμό που ήταν βαθιά Περσικός.
Τι καθιστά την Περσία τόσο τρομερή πρόκληση για τις αυτοκρατορίες;
Η Περσία είναι μια χώρα με ερήμους, βουνά και οροπέδια. Το έδαφός της αποθαρρύνει τους εισβολείς, επιμηκύνει τις γραμμές ανεφοδιασμού και ευνοεί τους αμυνόμενους. Με χιλιετίες ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας και θρησκευτικής παράδοσης στον Διονυσιακό πολιτισμό, η περσική ταυτότητα δεν γίνεται να εξαφανιστεί εύκολα. Επιβιώνει από κατακτήσεις και ξεπερνά τις ιδεολογίες. Η Περσία συχνά απορροφούσε τους κατακτητές της μέσα στο πολυπολικό σύστημα φυλετικών, θρησκευτικών και περιφερειακών δεσμών πίστης, στο οποίο ήταν δύσκολο να αλλάξουν οι ξένοι εισβολείς. Κάθε αυτοκρατορική κατάρρευση στην Περσία γέννησε νέες πολιτισμικές αναγεννήσεις, από τον Ζωροαστρισμό μέχρι το Σιιτικό Ισλάμ, από την αρχιτεκτονική των αρχαίων Περσών μέχρι τον σύγχρονο-Ιρανικό εθνικισμό. Διαχρονικά η Περσία αντανακλά τις φιλοδοξίες των αυτοκρατοριών, αποκαλύπτοντας συχνά τις αδυναμίες τους. Απορροφά τους εισβολείς, τους αναδιαμορφώνει και τους ξεπερνά.
Στην Περσική γη η ιστορία δεν σταματάει απλά μεταμορφώνεται και διαφοροποιείται με βάση την Διονυσιακή κουλτούρα. Οι αυτοκρατορίες πεθαίνουν επειδή η Περσία είναι πολιτιστικά αήττητη ως εκλεκτό μέλος του Διονυσιακού πολιτισμού. Αποτελεί ένα αήττητο Διονυσιακό πνεύμα. Και αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο για εχθρούς και φίλους. Μην ξεχνάτε ότι η Περσία επέζησε ακόμη και από την εισβολή του Τιμούρ (Ταμερλάνος) !!! Ηράκλειος και Αλέξανδρος κατέκτησαν τις Διονυσαικές αυτοκρατορίες των Αχαιμενιδών και των Σασσανιδών κάτω από διαφορετικές Γεωστρατηγικές-Γεωπολιτικές, οικονομικές και διοικητικές συνθήκες.
Ο πόλεμος Ελλήνων-Ρωμαίων και Περσών ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ Ελλήνων-Χριστιανών και Εωσφοριστών-παγανιστών νεοταξιτών καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της μεσαιωνικής εποχής μεταξύ τους. Πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις. Απ
Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα, και ο ηττημένος θα αφανιζόταν από το παγκόσμιο στερέωμα. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος. Τα δύο κράτη-αυτοκρατορίες χρησιμοποίησαν κάθε απόθεμα σε πνευματικό, πολιτιστικό, οικονομικό σκέλος, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών, με στόχο την σύγκρουση και την τελική επικράτηση. Για αυτό εξαντλήθηκαν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και όχι μόνον σε σημαντικό βαθμό.
Η βασικότερη αιτία του πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν η συνέχεια των αρχαίων Ελληνοπερσικών πολέμων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση όπως γίνονταν από την εποχή των Τρωικών πολέμου. Οι Διονυσιαστές Πέρσες είχαν στο πλευρό τους ακόμη δύο έθνη. Τους Εβραίους και τους Φράγκους (Γερμανικό φύλο) οι οποίοι ήταν ομόθρησκοι τους (Διονυσιακός πολιτισμός-νέα τάξη πραγμάτων. Όλοι αυτοί εκπροσωπούσαν τα Βακχικά αξιώματα. Επίσης οι Πέρσες είχαν ως συμμάχους τους αιρετικούς Χριστιανούς, που δεν αναγνώριζαν την Αγία Δ Οικουμενική Σύνοδο (Νεστοριανούς, Μονοφυσίτες), για την επίτευξη των θρησκευτικών και πολιτικών τους στόχων.
Στο άλλο στρατόπεδο οι Έλληνες-Ρωμαίοι του μεσαίωνα, εκπροσωπούσαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Η καταστροφή του Πανάγιου Τάφου από τους Πέρσες και η ισοπέδωση των Ζωροαστρικών ναών από τους Έλληνες, υπάγονται στα πλαίσια αυτών των γεωστρατηγικών στόχων. Οι Έλληνες και οι Πέρσες χρειάζονταν την ειρήνη και την ηρεμία, για να μπορέσουν να ανορθώσουν σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς είχαν διαλυθεί από τον μακροχρόνιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μέσα από την Αραβική χερσόνησο αναδύθηκε μια νέα θρησκεία και εν συνεχεία μια αυτοκρατορία με ηγέτη τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ επιτέθηκε την δεκαετία 630-640 μ.Χ. και έπληξε τις δύο εξαντλημένες υπερδυνάμεις. Οι γηγενείς λαοί εξαντλημένοι από τους μακροχρόνιους πολέμους, την βαριά φορολογία και τις θεολογικές διαφορές με την Ορθοδοξία, υποδέχθηκαν τους Άραβες ως "ελευθερωτές-λυτρωτές και σωτήρες".
Μέσα σε μια δεκαετία οι Άραβες κατέκτησαν ολόκληρη την Περσία και στέρησαν από το Ρωμαϊκό κράτος την Αφρική, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη. Η Περσία κατακτήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Ισμαηλίτες. Εν τούτοις η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με βάσεις την Ορθοδοξία, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εξαιτίας της πιο καθοριστικής νίκης στην παγκόσμια ιστορία στην μάχη της Νινευί με την Περσική αυτοκρατορία επιβίωσε. Σε συνδυασμό με την νέα στρατιωτική οργάνωση που έκανε ο Ηράκλειος, με την δημιουργία εθνικού στρατού από Έλληνες αγρότες, στρατιώτες-γεωργούς, το Imperium Romanum θα έχει μέγάλη διάρκεια ζωής.
Ο περιορισμός του Ρωμαϊκού κράτους στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. Ήδη από το 620 μ.Χ. ο Ηράκλειος άλλαξε την επίσημη γλώσσα του κράτους από τα Λατινικά στα Ελληνικά , τα οποία μιλούσε ο λαός. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών.
Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων και την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού, διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο.
Aνέκαθεν το Ελληνικό έθνος αγωνιζόταν ολομόναχο να επιβιώσει με συμμάχους την Ορθοδοξία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου ο Ελληνισμός βρέθηκε στην πιο κρίσιμη ιστορικά στιγμή από την δημιουργία του έθνους. Κλείνοντας το μέλλον του σύγχρονου Ισραήλ θα κριθεί στην Συρία και το Ιράν, όπως γινόταν τους προηγούμενους αιώνες για την Ελληνική-Ρωμαϊκή, την Αραβική και την Τουρκική αυτοκρατορία. Ηράκλειος και Αλέξανδρος κατέκτησαν τις Διονυσιακές αυτοκρατορίες των Αχαιμενιδών και των Σασσανιδών κάτω από διαφορετικές Γεωστρατηγικές-Γεωπολιτικές, οικονομικές και διοικητικές συνθήκες. Eν τούτοις ο Αλέξανδρος γιατί ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και η μητέρα του Θεουργός του απαίσιου δαιμονικού και Ανθέλληνα Διόνυσου ξεπέρασε τα όρια του θρύλου. Αντιθέτως εσκεμμένα οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας υποβάθμισαν τον αυτοκράτορα Ηράκλειο.
Το Imperium Romaunm του Βοσπόρου έκανε μόνον αμυντικούς πολέμους. Από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Γεωστρατιγικής-Ιστορίας, Ορθοδοξίας και επιβώσεως από τον υβριδικό πόλεμο (Επικρατεέιν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως), έχω επισημάνει με προσωπική μου παρατήρηση πολλές φορές ότι μια στρατιωτική-πολιτική και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών η των υπηκόων.
Oι επιτυχίες του Βασιλείου B και του Ηράκλειου σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία, την δυστυχία, την εξαθλίωση, την στέρηση της ελευθερίας, την κατάκτηση και την θανάτωση των αντιπάλων εθνών με στόχο την προσωπική τους δόξα. Ήταν καθαρά σε νόμιμη άμυνα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και Μέγας εκπρόσωπος της Διονυσιακής κουλτούρας εξαιτίας της μητέρας του Μυρτάλης-Ολυμπιάδας. Αντιθέτως ο Έλληνας Ηράκλειος από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, ήταν εκπρόσωπος του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς οι Χριστιανοί μεταξύ άλλων αγνοούν ότι ο Μέγας Ηράκλειος έφερε πίσω το Ιερότερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έφερε πίσω απολύτως τίποτα. Τα επιτεύγματα του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας είναι παγκοσμίως μοναδικά.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε έναν επεκτατικό πόλεμο για την προσωπική του καταξίωση και την διάδοση του πολιτισμού. Στην εποχή του δεν κινδύνευε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες με αφανισμό. Επίσης εάν ο Μακεδόνας Στρατηλάτης έχανε τους κατακτητικούς πολέμους η Ελλάδα δεν θα είχε συνέπειες. Ο Αλέξανδρος ήταν επιτιθέμενος και δεν βρισκόταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης. Στον Αντίποδα ο Μέγας Ηράκλειος και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν σε αμυντικούς πόλεμους, αντιμετώπιζαν πρωταφανείς καταστάσεις που δεν είχαν λάβει χώρα ποτέ ξανά σε παγκόσμιο επίπεδο !!! Οι Έλληνες Βασιλείς του μεσαίωνα ήταν υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως καθώς βρέθηκαν στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους από καταβολής κόσμου. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν οριστικά-αμετάκλητα τον Ελληνισμό. Αυτό είναι εμφανές με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν την Αραβική Αυτοκρατορία.
Εάν χανόταν οι πόλεμοι αυτοί θα είχαμε την κατάκτηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και τον αφανισμό του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς (βιολογικά-πληθυσμιακά, πολιτιστικά κλπ). Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τους Πέρσες Ηράκλειος και Αλέξανδρος και το Μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας τους Βούλγαρους.
Ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες σε πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο τις εποχές που έγιναν οι πόλεμοι ανάμεσα στον Αλέξανδρο και την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Και τελείως διαφορετικό το καθεστώς για τον Ηράκλειο ενάντια στην δυναστεία των Σασσανιδών και του Μέγα Βασίλειου ενάντια στους Σλάβους-Κουμάνους. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η μοναδική η οποία είχε διάρκεια ζωής 1204 χρόνια εξαιτίας του Αιρστόκλειου πολιτισμού. Την διοίκηση του Imperium Romanum μοιράστηκαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Έλληνες του μεσαίωνα. Οι Ρωμαίοι από την εποχή του Οκταβιανού μέχρι την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου.
Από το 324 εως το 610 μ.Χ. έχουμε μια μεταβατική περίοδο και συνδιοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες. Το 610 μ.Χ. ολοκληρώνεται ο εξελληνισμός της αυτοκρατορίας και ανέρχεται στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο πρώτος Έλληνας-Χριστιανός αυτοκράτορας. Ότι γίνεται με την υποστήριξη του Χριστού είναι Σαφώς ανώτερο από τα επιτεύγματα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού. Η Αυτοκρατορία του Χριστού υπήρξε για αιώνες. Εν τούτοις η αυτοκρατορία του Αλέξανρου διαλύθηκε σχεδόν αμέσως και οι Διονυσιακές αυτοκρατορίες Περσική και Ρωμαϊκή υπό Διονυσιακή διοίκηση είχαν μικρότερη διάρκεια ζωής.
Το Imperium Romaunm του Βοσπόρου έκανε μόνον αμυντικούς πολέμους. Από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Γεωστρατιγικής-Ιστορίας, Ορθοδοξίας και επιβώσεως από τον υβριδικό πόλεμο (Επικρατεέιν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως), έχω επισημάνει με προσωπική μου παρατήρηση πολλές φορές ότι μια στρατιωτική-πολιτική και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών η των υπηκόων.
Oι επιτυχίες του Βασιλείου B και του Ηράκλειου σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία, την δυστυχία, την εξαθλίωση, την στέρηση της ελευθερίας, την κατάκτηση και την θανάτωση των αντιπάλων εθνών με στόχο την προσωπική τους δόξα. Ήταν καθαρά σε νόμιμη άμυνα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και Μέγας εκπρόσωπος της Διονυσιακής κουλτούρας εξαιτίας της μητέρας του Μυρτάλης-Ολυμπιάδας. Αντιθέτως ο Έλληνας Ηράκλειος από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, ήταν εκπρόσωπος του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς οι Χριστιανοί μεταξύ άλλων αγνοούν ότι ο Μέγας Ηράκλειος έφερε πίσω το Ιερότερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έφερε πίσω απολύτως τίποτα. Τα επιτεύγματα του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας είναι παγκοσμίως μοναδικά.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε έναν επεκτατικό πόλεμο για την προσωπική του καταξίωση και την διάδοση του πολιτισμού. Στην εποχή του δεν κινδύνευε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες με αφανισμό. Επίσης εάν ο Μακεδόνας Στρατηλάτης έχανε τους κατακτητικούς πολέμους η Ελλάδα δεν θα είχε συνέπειες. Ο Αλέξανδρος ήταν επιτιθέμενος και δεν βρισκόταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης. Στον Αντίποδα ο Μέγας Ηράκλειος και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν σε αμυντικούς πόλεμους, αντιμετώπιζαν πρωταφανείς καταστάσεις που δεν είχαν λάβει χώρα ποτέ ξανά σε παγκόσμιο επίπεδο !!!
Οι Έλληνες Βασιλείς του μεσαίωνα ήταν υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως καθώς βρέθηκαν στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους από καταβολής κόσμου. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν οριστικά-αμετάκλητα τον Ελληνισμό. Αυτό είναι εμφανές με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν την Αραβική Αυτοκρατορία. Εάν χανόταν οι πόλεμοι αυτοί θα είχαμε την κατάκτηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και τον αφανισμό του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς (βιολογικά-πληθυσμιακά, πολιτιστικά κλπ). Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τους Πέρσες Ηράκλειος και Αλέξανδρος και το Μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας τους Βούλγαρους.
Ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες σε πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο τις εποχές που έγιναν οι πόλεμοι ανάμεσα στον Αλέξανδρο και την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Και τελείως διαφορετικό το καθεστώς για τον Ηράκλειο ενάντια στην δυναστεία των Σασσανιδών και του Μέγα Βασίλειου ενάντια στους Σλάβους-Κουμάνους. Θα κλείσω την σημερινή μου εργασία με την Μαρτυρική Κύπρο. Η Κύπρος έκανε αμυντική-ενεργειακή και όχι μόνο συνεργασία με το Ισραήλ. Εν τούτοις τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Σε θανάσιμο καθεστώς η Κύπρος καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στον Ερντογάν και τον Bibi. Οι σχέσεις Κύπρου και Ισραήλ χαρακτηρίζονται από στενή συνεργασία σε διάφορους τομείς. Αυτή η συνεργασία επεκτείνεται σε τομείς όπως η ενέργεια, η άμυνα, η ασφάλεια, ο τουρισμός και η προστασία του περιβάλλοντος.
H Μαρτυρική μεγαλόνησος κινδυνεύει ακόμη και να προσαρτηθεί στα σχέδια ενσωμάτωσης του Μεγάλου Ισραήλ που ήδη έχουν ξεκινήσει, είτε να κατακτηθεί ολοκληρωτικά από τους Τούρκους. Οι Έλληνες της Κύπρου εκτός από το ψευδοκράτος των Τούρκων και την συνύπαρξη με τους εισβολείς-κατακτητές καλούνται να αντιμετωπίσουν και την Ισραηλινή εισβολή.
Είναι πανάρχαια η συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων η οποία εδραιώνεται με την προδοσία στην μάχη του Μαντζικέρτ. Μια συνύπαρξη γραμμένη με αίμα-γενοκτονίες η οποία ακόμη και σε περιόδους ειρήνης ήταν δύσκολη, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Μια συμβίωση που εξακολουθεί να είναι γεμάτη απειλές και αιματηρές αναμνήσεις. Εν τούτοις σήμερα ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος εξαιτίας της δημιουργίας του μεγάλου Ισραήλ από τον Bibi.
Πολλοί Ισραηλινοί πολίτες έχουν μετακομίσει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στην Κύπρο δημιούργησαν νέες επιχειρήσεις και δραστηριότητες. Κάποιοι συνάδελφοι αναλυτές εντελώς λανθασμένα εκτιμούν ότι οι Ισραηλινοί που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο είναι "τρομαγμένοι" από τις πολεμικές τακτικές του Bibi στην Μέση Ανατολή. Όμως την μετανάστευση απολαμβάνει-ενθαρρύνει ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, που έχει την στήριξη του Σιωνιστή Τράμπ και του Σιωνισμού της Αμερικής.
Το καθεστώς των συνεχόμενων πολέμων εξόργισε και αγανάκτησε μερίδα Ισραηλινών καθώς είδαν τις σημαντικές επιπτώσεις στην ζωή, στις επιχειρήσεις και τα συμφέροντά τους. Για αυτούς τους λόγους ξεκίνησε μια σιωπηλή αποίκηση προς την Κύπρο. Με την μόνιμη εγκατάσταση τους στο νησί σταδιακά δημιουργήθηκαν συναγωγές μέσα στις μεγάλες Ισραηλινές συνοικίες της Κύπρου. Συνεπώς έχουμε ένα νέο κράτος μέσα στην Κυπριακή δημοκρατία. Ένα νέο ισχυρό κράτος με τους δικούς του κανόνες αυτοδιοικήσεως.
Επομένως δεν αιφνιδίασε κανέναν ότι η Κυπριακή κυβέρνηση στέλνει μηνύματα στους Έλληνες της Κύπρου σχετικά με την αυξανόμενη ανησυχία. Αυτή η ειρηνική Ισραηλινή εισβολή θα μπορούσε να φέρει σημαντικά γεωπολιτικά και όχι μόνον προβλήματα, τα οποία δεν θα επιλυθούν ειρηνικά. Η σημαντική μεταφορά Ισραηλινών οικονομικών δραστηριοτήτων σε Κυπριακό έδαφος, εκθέτει το νησί σε κίνδυνο υβριδικών-πολεμικών επιθέσεων από τους εχθρούς του Ισραήλ. Ήδη οι Μωαμεθανοί βλέπουν την Κύπρο ως ένα είδος εξωτερικής αποικίας του Εβραϊκού κράτους. Και κατά συνέπεια, ως έναν τόπο από τον οποίο δίνονται πολιτικές και οικονομικές οδηγίες που επηρεάζουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Αυτό αποτελεί ήδη ένα σημαντικό πρόβλημα επειδή εισάγει την Κύπρο σε μια μεσανατολική διάσταση, την οποία η κυβέρνηση στην Λευκωσία προσπαθούσε πάντοτε να αποτρέψει συνδέοντάς την με την ναζιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΟΙ Ισραηλινές φατρίες στο νησί εξελίχθηκαν και ενεργούνσαν ως εντελώς ανεξάρτητες, αποτελώντας ένα αυτόνομο κράτος, αρνούμενοι την Ελληνική εξουσία της κυβέρνησης του νησιού. Αυτή η αυξανόμενη και μαζική ισραηλινή παρουσία θα μπορούσε εύκολα να πυροδοτήσει εντάσεις με την τουρκική πλευρά, αναζωπυρώνοντας μια λανθάνουσα σύγκρουση που δεν είχε ποτέ πραγματικά σβήσει. Δίνουμε όπλα στον Ερντογάν να επέμβει και να κατακτήσει ολόκληρη την μεγαλόνησο. Δυστυχώς η Κύπρος είναι ένα από τα μεγάλα θύματα του Βιβλικού Bibi και του Μεγάλου Ισραήλ. Ενδεικτικό περί όλων αυτών είναι το πρόσφατο περιστατικό.
Η Κύπρος προειδοποιήθηκε. Είπαν ότι δεν μπορούσε να συμβεί εδώ. Στη συνέχεια, ένας Ισραηλινός κατασκευαστής καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης επειδή έκανε ακριβώς αυτό που αρνήθηκαν. Σωστά, είπαν ότι ήταν υπερβολική σκέψη. Είπαν ότι οι Κύπριοι ήταν δραματικοί. Είπαν ότι οι ανησυχίες για την αγορά γης από τους Ισραηλινούς στο νησί, υπό το φως των κατασχέσεων γης και περιουσίας που παρατηρήθηκαν στην Παλαιστίνη, ήταν παρανοϊκές ανοησίες, δεν θα μπορούσε να συμβεί εδώ και ότι όποιος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τέτοια πράγματα απλώς δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι επενδύσεις και ίσως είναι απλώς αντισημίτης. Και στην συνέχεια, ένα κυπριακό δικαστήριο καταδίκασε έναν Ισραηλινό επιχειρηματία σε πέντε χρόνια φυλάκιση για την ανάπτυξη περιουσίας στον ελεγχόμενο από την Τουρκία βορρά, η οποία εξακολουθούσε να ανήκει νόμιμα σε Ελληνοκύπριους που εκτοπίστηκαν το 1974.
Ένας Ισραηλινός που κλέβει γη για ανάπτυξη στην Κύπρο, τότε, έτσι δεν είναι; Ξαφνικά η υστερία δεν φαινόταν τόσο υστερική. Ξαφνικά οι προειδοποιήσεις δεν φαινόταν τόσο άγριες. Αυτό που ειπώθηκε στους ανθρώπους ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί είχε ήδη συμβεί και χρειάστηκε ποινική δίωξη για να αναγκαστούν όλοι να το πουν δυνατά. Ένας Ισραηλινός πιάστηκε να κάνει στην Κύπρο αυτό που έκαναν εδώ και χρόνια στην Παλαιστίνη. Πώς λοιπόν γίνεται να μπορούν να διωχθούν γι' αυτό σε ένα κράτος, αλλά όχι στο άλλο;
Σωστά, ένας Ισραηλινός πιάστηκε εμπλεκόμενος σε πώληση γης που δεν του ανήκε, κάτι που συνέβη στην Κύπρο, όπου οι προειδοποιήσεις για την κλίμακα των ισραηλινών αγορών στο νησί έχουν προειδοποιηθεί και αγνοηθεί. Τελικά, το διάλειμμα ήρθε σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Όχι σε ένα έγγραφο πολιτικής, όχι σε μια κοινοβουλευτική συζήτηση, αλλά στο μοναδικό σημείο όπου το κράτος πρέπει να σταματήσει να προσποιείται ότι δεν ήξερε τι συνέβαινε. Ένας Κύπριος δικαστής καταδίκασε τον Ισραηλινό επιχειρηματία Shimon Aykut σε πέντε χρόνια φυλάκιση για ανάπτυξη γης στο ελεγχόμενο από τους Τούρκους βόρειο τμήμα της Κύπρου, η οποία εξακολουθεί να ανήκει νόμιμα σε Ελληνοκύπριους που εκτοπίστηκαν το 1974. Δήλωσε ένοχος για σαράντα κατηγορίες που σχετίζονται με παράνομη ανάπτυξη και πώληση περιουσίας που δεν του ανήκε.
Η υπεράσπισή του είπε ότι ενεργούσε ως υποστήριξη για τον γιο του, ο οποίος επέβλεπε τις εμπλεκόμενες εταιρείες, και ότι η υγεία του θα πρέπει να ληφθεί υπόψη. Το δικαστήριο αναγνώρισε, ωστόσο, ένα έγκλημα συνέχειας: ο εκτοπισμός δεν τελείωσε το 1974. συνεχίζεται όπου η ιδιοκτησία αυτής της γης παρακάμπτεται. Μια ποινή φυλάκισης το έκανε αυτό σαφές. Αυτή ήταν η στιγμή που η παλιά υπόθεση σταμάτησε να ισχύει. Για χρόνια, οι Κύπριοι που εξέφραζαν ανησυχίες σχετικά με την κλίμακα και τη φύση των αγορών ακινήτων από τους Ισραηλινούς στο νησί απορρίπτονταν. Τους έλεγαν ότι επρόκειτο για παράνοια, υπερβολή ή εθνικιστικό πανικό.
Σε αντίθεση με το Αφγανιστάν η Περσία θεωρείται κομβικής σημασίας καθώς έχει τις ρίζες της σε μια βαθύτερη και μακρόχρονη ιστορία. Από τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μέγα Ηράκλειο μέχρι τους απογόνους του Τζένγκις Χαν, το βρετανικό και ρωσικό «Μεγάλο Παιχνίδι», η Περσία υπήρξε το πεδίο δοκιμών όπου τα όνειρα για αυτοκρατορίες έσβησαν.
Η Κληρονομιά των Αχαιμενιδών.
Η Περσία δεν ήταν απλώς ο στόχος αυτοκρατοριών. Ήταν η πρώτη παγκόσμια-Διονυσιακή αυτοκρατορία. Η Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών ιδρύθηκε από τον Κύρο, εκτεινόταν από την κοιλάδα του Ινδού μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν ένα μοντέλο αυτοκρατορικής-Διονυσιακής διοίκησης, ανοχής και υποδομής. Αλλά το η αποδοχή των Διονυσιακών αξιωμάτων και οι επιθέσεις στην Ελλάδα κατά την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο θα γινόταν η αχίλλειος πτέρνα της.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισέβαλε στην Περσία το 334 π.Χ., έθεσε υπό αμφισβήτηση τον παγκόσμιο Διονυσιακό πολιτισμό που υπηρέτησε με τόσο πάθος η Μητέρα του Ολυμπιάδα. Αν και νίκησε τον Δαρείο Γ΄ και έκαψε την Περσέπολη σε μια συμβολική πράξη κατάκτησης, η Περσία δεν εξαφανίστηκε. Αντίθετα διέλυσε Αλέξανδρο. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου διαμελίστηκε όμως η Περσία επέζησε και επανήλθε πιο δυναμικά την μεσαιωνική περίοδο με την δυναστεία των Σασσανιδών !!!
Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επεκτεινόταν προς τα ανατολικά ήρθε επανειλημμένα σε συγκρούσεις με τις δυναστείες των Πάρθων και των Σασσανιδών της Περσίας. Αυτές οι συγκρούσεις διήρκεσαν αιώνες και εξάντλησαν τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της Imperiym Romanum.
Ενδεικτική ήταν η Μάχη στην οποία ο Ρωμαίος στρατηγός Κράσσος , o πλουσιότερος Ρωμαίος της εποχής του, ηγήθηκε μιας εκστρατείας και υπέστη μια από τις χειρότερες ήττες της Ρώμης. Η ήττα αποτέλεσε ένα τραγικό-γεωπολιτικό σύμβολο της Ρωμαϊκής δυναμικής. Ο συνετός στρατηγός Κράσσος που έσωσε την Ρώμη από τους επαναστατημένους σκλάβους τους Σπάρτακου, σκοτώθηκε εξαιτίας της αλαζονείας του.
Ο Μέγας Ηράκλειος κατάφερε να αντιστρέψει τα παγκόσμια δεδομένα και να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες που βρέθηκε ποτέ στρατηγός-αυτοκράτορας. Μετά την μεγαλύτερη ήττα όλων των εποχών στην παγκόσμια ιστορία από βασιλιά Ηράκλειο, οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού δημιούργησαν τον Μωαμεθανισμό.
Η Αραβική Κατάκτηση της Περσίας. Η Ισλαμική κατάκτηση της Περσίας (633–654 μ.Χ.) σηματοδότησε το τέλος της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας. Εν τούτοις δεν ήταν το τέλος Περσικής-πολιτιστικής ταυτότητας. Οι Άραβες κέρδισαν τον πόλεμο όμως με την πάροδο του χρόνου, ο περσικός πολιτισμός, η γλώσσα και τα διοικητικά συστήματα επηρέασαν βαθιά τον ισλαμικό κόσμο.
Το Χαλιφάτο των Αββασιδών παρά την Αραβική του προέλευση ήταν δομημένο επάνω στις Περσικές παραδόσεις. Πέρσες λόγιοι όπως ο Αβικέννας και ποιητές όπως ο Ρουμί διαμόρφωσαν την πνευματική ψυχή του Ισλαμικού κόσμου. Επί της ουσίας δεν είχαμε την καταστροφή μιας αυτοκρατορίας, αλλά για την Διονυσιακή μετενσάρκωσή της σε μια νέα μορφή. Η Περσία χάθηκε με την αρχαία της μορφή και συνέχισε μέσα από τον Αραβικό πολιτισμό που ήταν βαθιά Περσικός.
Τι καθιστά την Περσία τόσο τρομερή πρόκληση για τις αυτοκρατορίες;
Η Περσία είναι μια χώρα με ερήμους, βουνά και οροπέδια. Το έδαφός της αποθαρρύνει τους εισβολείς, επιμηκύνει τις γραμμές ανεφοδιασμού και ευνοεί τους αμυνόμενους. Με χιλιετίες ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας και θρησκευτικής παράδοσης στον Διονυσιακό πολιτισμό, η περσική ταυτότητα δεν γίνεται να εξαφανιστεί εύκολα. Επιβιώνει από κατακτήσεις και ξεπερνά τις ιδεολογίες. Η Περσία συχνά απορροφούσε τους κατακτητές της μέσα στο πολυπολικό σύστημα φυλετικών, θρησκευτικών και περιφερειακών δεσμών πίστης, στο οποίο ήταν δύσκολο να αλλάξουν οι ξένοι εισβολείς. Κάθε αυτοκρατορική κατάρρευση στην Περσία γέννησε νέες πολιτισμικές αναγεννήσεις, από τον Ζωροαστρισμό μέχρι το Σιιτικό Ισλάμ, από την αρχιτεκτονική των αρχαίων Περσών μέχρι τον σύγχρονο-Ιρανικό εθνικισμό. Διαχρονικά η Περσία αντανακλά τις φιλοδοξίες των αυτοκρατοριών, αποκαλύπτοντας συχνά τις αδυναμίες τους. Απορροφά τους εισβολείς, τους αναδιαμορφώνει και τους ξεπερνά.
Στην Περσική γη η ιστορία δεν σταματάει απλά μεταμορφώνεται και διαφοροποιείται με βάση την Διονυσιακή κουλτούρα. Οι αυτοκρατορίες πεθαίνουν επειδή η Περσία είναι πολιτιστικά αήττητη ως εκλεκτό μέλος του Διονυσιακού πολιτισμού. Αποτελεί ένα αήττητο Διονυσιακό πνεύμα. Και αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο για εχθρούς και φίλους. Μην ξεχνάτε ότι η Περσία επέζησε ακόμη και από την εισβολή του Τιμούρ (Ταμερλάνος) !!! Ηράκλειος και Αλέξανδρος κατέκτησαν τις Διονυσαικές αυτοκρατορίες των Αχαιμενιδών και των Σασσανιδών κάτω από διαφορετικές Γεωστρατηγικές-Γεωπολιτικές, οικονομικές και διοικητικές συνθήκες.
Ο πόλεμος Ελλήνων-Ρωμαίων και Περσών ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ Ελλήνων-Χριστιανών και Εωσφοριστών-παγανιστών νεοταξιτών καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της μεσαιωνικής εποχής μεταξύ τους. Πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις. Απ
Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα, και ο ηττημένος θα αφανιζόταν από το παγκόσμιο στερέωμα. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος. Τα δύο κράτη-αυτοκρατορίες χρησιμοποίησαν κάθε απόθεμα σε πνευματικό, πολιτιστικό, οικονομικό σκέλος, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών, με στόχο την σύγκρουση και την τελική επικράτηση. Για αυτό εξαντλήθηκαν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και όχι μόνον σε σημαντικό βαθμό.
Η βασικότερη αιτία του πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν η συνέχεια των αρχαίων Ελληνοπερσικών πολέμων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση όπως γίνονταν από την εποχή των Τρωικών πολέμου. Οι Διονυσιαστές Πέρσες είχαν στο πλευρό τους ακόμη δύο έθνη. Τους Εβραίους και τους Φράγκους (Γερμανικό φύλο) οι οποίοι ήταν ομόθρησκοι τους (Διονυσιακός πολιτισμός-νέα τάξη πραγμάτων. Όλοι αυτοί εκπροσωπούσαν τα Βακχικά αξιώματα. Επίσης οι Πέρσες είχαν ως συμμάχους τους αιρετικούς Χριστιανούς, που δεν αναγνώριζαν την Αγία Δ Οικουμενική Σύνοδο (Νεστοριανούς, Μονοφυσίτες), για την επίτευξη των θρησκευτικών και πολιτικών τους στόχων.
Στο άλλο στρατόπεδο οι Έλληνες-Ρωμαίοι του μεσαίωνα, εκπροσωπούσαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Η καταστροφή του Πανάγιου Τάφου από τους Πέρσες και η ισοπέδωση των Ζωροαστρικών ναών από τους Έλληνες, υπάγονται στα πλαίσια αυτών των γεωστρατηγικών στόχων. Οι Έλληνες και οι Πέρσες χρειάζονταν την ειρήνη και την ηρεμία, για να μπορέσουν να ανορθώσουν σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς είχαν διαλυθεί από τον μακροχρόνιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μέσα από την Αραβική χερσόνησο αναδύθηκε μια νέα θρησκεία και εν συνεχεία μια αυτοκρατορία με ηγέτη τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ επιτέθηκε την δεκαετία 630-640 μ.Χ. και έπληξε τις δύο εξαντλημένες υπερδυνάμεις. Οι γηγενείς λαοί εξαντλημένοι από τους μακροχρόνιους πολέμους, την βαριά φορολογία και τις θεολογικές διαφορές με την Ορθοδοξία, υποδέχθηκαν τους Άραβες ως "ελευθερωτές-λυτρωτές και σωτήρες".
Μέσα σε μια δεκαετία οι Άραβες κατέκτησαν ολόκληρη την Περσία και στέρησαν από το Ρωμαϊκό κράτος την Αφρική, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη. Η Περσία κατακτήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Ισμαηλίτες. Εν τούτοις η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με βάσεις την Ορθοδοξία, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εξαιτίας της πιο καθοριστικής νίκης στην παγκόσμια ιστορία στην μάχη της Νινευί με την Περσική αυτοκρατορία επιβίωσε. Σε συνδυασμό με την νέα στρατιωτική οργάνωση που έκανε ο Ηράκλειος, με την δημιουργία εθνικού στρατού από Έλληνες αγρότες, στρατιώτες-γεωργούς, το Imperium Romanum θα έχει μέγάλη διάρκεια ζωής.
Ο περιορισμός του Ρωμαϊκού κράτους στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. Ήδη από το 620 μ.Χ. ο Ηράκλειος άλλαξε την επίσημη γλώσσα του κράτους από τα Λατινικά στα Ελληνικά , τα οποία μιλούσε ο λαός. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών.
Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων και την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού, διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο.
Aνέκαθεν το Ελληνικό έθνος αγωνιζόταν ολομόναχο να επιβιώσει με συμμάχους την Ορθοδοξία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου ο Ελληνισμός βρέθηκε στην πιο κρίσιμη ιστορικά στιγμή από την δημιουργία του έθνους. Κλείνοντας το μέλλον του σύγχρονου Ισραήλ θα κριθεί στην Συρία και το Ιράν, όπως γινόταν τους προηγούμενους αιώνες για την Ελληνική-Ρωμαϊκή, την Αραβική και την Τουρκική αυτοκρατορία. Ηράκλειος και Αλέξανδρος κατέκτησαν τις Διονυσιακές αυτοκρατορίες των Αχαιμενιδών και των Σασσανιδών κάτω από διαφορετικές Γεωστρατηγικές-Γεωπολιτικές, οικονομικές και διοικητικές συνθήκες. Eν τούτοις ο Αλέξανδρος γιατί ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και η μητέρα του Θεουργός του απαίσιου δαιμονικού και Ανθέλληνα Διόνυσου ξεπέρασε τα όρια του θρύλου. Αντιθέτως εσκεμμένα οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας υποβάθμισαν τον αυτοκράτορα Ηράκλειο.
Το Imperium Romaunm του Βοσπόρου έκανε μόνον αμυντικούς πολέμους. Από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Γεωστρατιγικής-Ιστορίας, Ορθοδοξίας και επιβώσεως από τον υβριδικό πόλεμο (Επικρατεέιν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως), έχω επισημάνει με προσωπική μου παρατήρηση πολλές φορές ότι μια στρατιωτική-πολιτική και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών η των υπηκόων.
Oι επιτυχίες του Βασιλείου B και του Ηράκλειου σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία, την δυστυχία, την εξαθλίωση, την στέρηση της ελευθερίας, την κατάκτηση και την θανάτωση των αντιπάλων εθνών με στόχο την προσωπική τους δόξα. Ήταν καθαρά σε νόμιμη άμυνα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού και Μέγας εκπρόσωπος της Διονυσιακής κουλτούρας εξαιτίας της μητέρας του Μυρτάλης-Ολυμπιάδας. Αντιθέτως ο Έλληνας Ηράκλειος από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, ήταν εκπρόσωπος του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς οι Χριστιανοί μεταξύ άλλων αγνοούν ότι ο Μέγας Ηράκλειος έφερε πίσω το Ιερότερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έφερε πίσω απολύτως τίποτα. Τα επιτεύγματα του Αριστόκλειου πολιτισμού και της Ορθοδοξίας είναι παγκοσμίως μοναδικά.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε έναν επεκτατικό πόλεμο για την προσωπική του καταξίωση και την διάδοση του πολιτισμού. Στην εποχή του δεν κινδύνευε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες με αφανισμό. Επίσης εάν ο Μακεδόνας Στρατηλάτης έχανε τους κατακτητικούς πολέμους η Ελλάδα δεν θα είχε συνέπειες. Ο Αλέξανδρος ήταν επιτιθέμενος και δεν βρισκόταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης. Στον Αντίποδα ο Μέγας Ηράκλειος και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν σε αμυντικούς πόλεμους, αντιμετώπιζαν πρωταφανείς καταστάσεις που δεν είχαν λάβει χώρα ποτέ ξανά σε παγκόσμιο επίπεδο !!! Οι Έλληνες Βασιλείς του μεσαίωνα ήταν υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως καθώς βρέθηκαν στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους από καταβολής κόσμου. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν οριστικά-αμετάκλητα τον Ελληνισμό. Αυτό είναι εμφανές με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν την Αραβική Αυτοκρατορία.
Εάν χανόταν οι πόλεμοι αυτοί θα είχαμε την κατάκτηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και τον αφανισμό του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς (βιολογικά-πληθυσμιακά, πολιτιστικά κλπ). Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τους Πέρσες Ηράκλειος και Αλέξανδρος και το Μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας τους Βούλγαρους.
Ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες σε πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο τις εποχές που έγιναν οι πόλεμοι ανάμεσα στον Αλέξανδρο και την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Και τελείως διαφορετικό το καθεστώς για τον Ηράκλειο ενάντια στην δυναστεία των Σασσανιδών και του Μέγα Βασίλειου ενάντια στους Σλάβους-Κουμάνους. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η μοναδική η οποία είχε διάρκεια ζωής 1204 χρόνια εξαιτίας του Αιρστόκλειου πολιτισμού. Την διοίκηση του Imperium Romanum μοιράστηκαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Έλληνες του μεσαίωνα. Οι Ρωμαίοι από την εποχή του Οκταβιανού μέχρι την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου.
Από το 324 εως το 610 μ.Χ. έχουμε μια μεταβατική περίοδο και συνδιοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες. Το 610 μ.Χ. ολοκληρώνεται ο εξελληνισμός της αυτοκρατορίας και ανέρχεται στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο πρώτος Έλληνας-Χριστιανός αυτοκράτορας. Ότι γίνεται με την υποστήριξη του Χριστού είναι Σαφώς ανώτερο από τα επιτεύγματα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού. Η Αυτοκρατορία του Χριστού υπήρξε για αιώνες. Εν τούτοις η αυτοκρατορία του Αλέξανρου διαλύθηκε σχεδόν αμέσως και οι Διονυσιακές αυτοκρατορίες Περσική και Ρωμαϊκή υπό Διονυσιακή διοίκηση είχαν μικρότερη διάρκεια ζωής.
(1) Η κακία-ανοησία είναι αμάθεια δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. Οι πρόγονοι μας εξέταζαν τα πάντα με βάση την Αριστόκλεια λογική. Δυστυχώς η αμάθεια-θρησκοληψία αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία της παρακμιακής Ελλάδας. Για αυτό αναφέρουν εντελώς λανθασμένα ως κορυφαίο στρατηλάτη της παγκόσμιας ιστορίας τον Μ. Αλέξανδρο. Αυτό αποτελεί μεγάλη βλασφημία και αμφισβήτηση του Χριστού. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονότα πως ότι γίνεται με την βοήθεια, το έλεος και την δύναμη του Θεού είναι πολλά επίπεδα ανώτερο σε σχέση με τα επιτεύγματα των παραγόντων της Διονυσιακής κουλτούρας. Ο πιο μισητός άνθρωπος είναι εκείνος που αναφέρει την αλήθεια.
Αυτό μας δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. O Θεουργός, βιογράφος, ιστορικός, φιλόσοφος και μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού μας αποκαλύπτει την μεγαλύτερη ιστορική αλήθεια για τον Μ. Αλέξανδρο. Το γεγονός αυτό είναι υψίστης σημασίας καθώς ο Πλούταρχος ήταν αρχιερέας στο Φοινικικό μαντείο των Δελφών. Ο Μέγας Αλέξανδρος θυσίασε-εξόντωσε μια ολόκληρη φυλή για να τιμήσει τον θάνατο του Ηφαιστίωνα. Αντιθέτως ο Μέγας Ηράκλειος δεν έκανε ανθρωποθυσίες διότι ήταν Χριστιανός και μέτοχος του Αριστόκλειου πολιτισμού.
Ὡς δ’ ἧκεν εἰς Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας καὶ διῴκησε τὰ κατεπείγοντα, πάλιν ἦν ἐν θεάτροις καὶ πανηγύρεσιν, ἅτε δὴ τρισχιλίων αὐτῷ τεχνιτῶν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος ἀφιγμένων. ἔτυχε δὲ περὶ τὰς ἡμέρας ἐκείνας Ἡφαιστίων πυρέσσων· οἷα δὲ νέος καὶ στρατιωτικὸς οὐ φέρων ἀκριβῆ δίαιταν, ἀλλ’ ἅμα τῷ τὸν ἰατρὸν Γλαῦκον ἀπελθεῖν εἰς τὸ θέατρον περὶ ἄριστον γενόμενος καὶ καταφαγὼν ἀλεκτρυόνα ἑφθὸν καὶ ψυκτῆρα μέγαν ἐκπιὼν οἴνου, κακῶς ἔσχε καὶ μικρὸν διαλιπὼν ἀπέθανε. τοῦτ’ οὐδενὶ λογισμῷ τὸ πάθος Ἀλέξανδρος ἤνεγκεν, ἀλλ’ εὐθὺς μὲν ἵππους τε κεῖραι πάντας ἐπὶ πένθει καὶ ἡμιόνους ἐκέλευσε, καὶ τῶν πέριξ πόλεων ἀφεῖλε τὰς ἐπάλξεις, τὸν δ’ ἄθλιον ἰατρὸν ἀνεσταύρωσεν, αὐλοὺς δὲ κατέπαυσε καὶ μουσικὴν πᾶσαν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πολὺν χρόνον, ἕως ἐξ Ἄμμωνος ἦλθε μαντεία, τιμᾶν Ἡφαιστίωνα καὶ θύειν ὡς ἥρωϊ παρακελεύουσα. τοῦ δὲ πένθους παρηγορίᾳ τῷ πολέμῳ χρώμενος, ὥσπερ ἐπὶ θήραν καὶ κυνηγέσιον ἀνθρώπων ἐξῆλθε καὶ τὸ Κοσσαίων ἔθνος κατεστρέφετο, πάντας ἡβηδὸν ἀποσφάττων. τοῦτο δ’ Ἡφαιστίωνος ἐναγισμὸς ἐκαλεῖτο. τύμβον δὲ καὶ ταφὴν αὐτοῦ καὶ τὸν περὶ ταῦτα κόσμον ἀπὸ μυρίων ταλάντων ἐπιτελέσαι διανοούμενος, ὑπερβαλέσθαι δὲ τῷ φιλοτέχνῳ καὶ περιττῷ τῆς κατασκευῆς τὴν δαπάνην, ἐπόθησε μάλιστα τῶν τεχνιτῶν Στασικράτην, μεγαλουργίαν τινὰ καὶ τόλμαν καὶ κόμπον ἐν ταῖς καινοτομίαις ἐπαγγελλόμενον. οὗτος γὰρ αὐτῷ πρότερον ἐντυχὼν ἔφη τῶν ὀρῶν μάλιστα τὸν Θρᾴκιον Ἄθων διατύπωσιν ἀνδρείκελον δέχεσθαι καὶ διαμόρφωσιν· ἂν οὖν κελεύῃ, μονιμώτατον ἀγαλμάτων αὐτῷ καὶ περιφανέστατον ἐξεργάσεσθαι τὸν Ἄθων, τῇ μὲν ἀριστερᾷ χειρὶ περιλαμβάνοντα μυρίανδρον πόλιν οἰκουμένην, τῇ δὲ δεξιᾷ σπένδοντα ποταμοῦ ῥεῦμα δαψιλὲς εἰς τὴν θάλασσαν ἀποῤῥέοντος. ταῦτα μὲν οὖν παρῃτήσατο, πολλῷ δ’ ἀτοπώτερα καὶ δαπανηρότερα τούτων σοφιζόμενος τότε καὶ συμμηχανώμενος τοῖς τεχνίταις διέτριβεν.
Θυσίασε ολόκληρη φυλή για εξευμενισμό της ψυχής του νεκρού φίλου του Ηφαιστίωνα. Πλούταρχος, «Βίος Αλεξάνδρου», 72.3
Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απωλέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Κάποιοι συνάνθρωποι μας αγνοώντας τις ιστορικές πηγές και τα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δεδομένα σχετικά με τρεις διαφορετικές περιόδους.
(1) Η κακία-ανοησία είναι αμάθεια δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. Οι πρόγονοι μας εξέταζαν τα πάντα με βάση την Αριστόκλεια λογική. Δυστυχώς η αμάθεια-θρησκοληψία αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία της παρακμιακής Ελλάδας. Για αυτό αναφέρουν εντελώς λανθασμένα ως κορυφαίο στρατηλάτη της παγκόσμιας ιστορίας τον Μ. Αλέξανδρο. Αυτό αποτελεί μεγάλη βλασφημία και αμφισβήτηση του Χριστού. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονότα πως ότι γίνεται με την βοήθεια, το έλεος και την δύναμη του Θεού είναι πολλά επίπεδα ανώτερο σε σχέση με τα επιτεύγματα των παραγόντων της Διονυσιακής κουλτούρας. Ο πιο μισητός άνθρωπος είναι εκείνος που αναφέρει την αλήθεια.
Αυτό μας δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. O Θεουργός, βιογράφος, ιστορικός, φιλόσοφος και μέτοχος του Διονυσιακού πολιτισμού μας αποκαλύπτει την μεγαλύτερη ιστορική αλήθεια για τον Μ. Αλέξανδρο. Το γεγονός αυτό είναι υψίστης σημασίας καθώς ο Πλούταρχος ήταν αρχιερέας στο Φοινικικό μαντείο των Δελφών. Ο Μέγας Αλέξανδρος θυσίασε-εξόντωσε μια ολόκληρη φυλή για να τιμήσει τον θάνατο του Ηφαιστίωνα. Αντιθέτως ο Μέγας Ηράκλειος δεν έκανε ανθρωποθυσίες διότι ήταν Χριστιανός και μέτοχος του Αριστόκλειου πολιτισμού.
Ὡς δ’ ἧκεν εἰς Ἐκβάτανα τῆς Μηδίας καὶ διῴκησε τὰ κατεπείγοντα, πάλιν ἦν ἐν θεάτροις καὶ πανηγύρεσιν, ἅτε δὴ τρισχιλίων αὐτῷ τεχνιτῶν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος ἀφιγμένων. ἔτυχε δὲ περὶ τὰς ἡμέρας ἐκείνας Ἡφαιστίων πυρέσσων· οἷα δὲ νέος καὶ στρατιωτικὸς οὐ φέρων ἀκριβῆ δίαιταν, ἀλλ’ ἅμα τῷ τὸν ἰατρὸν Γλαῦκον ἀπελθεῖν εἰς τὸ θέατρον περὶ ἄριστον γενόμενος καὶ καταφαγὼν ἀλεκτρυόνα ἑφθὸν καὶ ψυκτῆρα μέγαν ἐκπιὼν οἴνου, κακῶς ἔσχε καὶ μικρὸν διαλιπὼν ἀπέθανε. τοῦτ’ οὐδενὶ λογισμῷ τὸ πάθος Ἀλέξανδρος ἤνεγκεν, ἀλλ’ εὐθὺς μὲν ἵππους τε κεῖραι πάντας ἐπὶ πένθει καὶ ἡμιόνους ἐκέλευσε, καὶ τῶν πέριξ πόλεων ἀφεῖλε τὰς ἐπάλξεις, τὸν δ’ ἄθλιον ἰατρὸν ἀνεσταύρωσεν, αὐλοὺς δὲ κατέπαυσε καὶ μουσικὴν πᾶσαν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πολὺν χρόνον, ἕως ἐξ Ἄμμωνος ἦλθε μαντεία, τιμᾶν Ἡφαιστίωνα καὶ θύειν ὡς ἥρωϊ παρακελεύουσα. τοῦ δὲ πένθους παρηγορίᾳ τῷ πολέμῳ χρώμενος, ὥσπερ ἐπὶ θήραν καὶ κυνηγέσιον ἀνθρώπων ἐξῆλθε καὶ τὸ Κοσσαίων ἔθνος κατεστρέφετο, πάντας ἡβηδὸν ἀποσφάττων. τοῦτο δ’ Ἡφαιστίωνος ἐναγισμὸς ἐκαλεῖτο. τύμβον δὲ καὶ ταφὴν αὐτοῦ καὶ τὸν περὶ ταῦτα κόσμον ἀπὸ μυρίων ταλάντων ἐπιτελέσαι διανοούμενος, ὑπερβαλέσθαι δὲ τῷ φιλοτέχνῳ καὶ περιττῷ τῆς κατασκευῆς τὴν δαπάνην, ἐπόθησε μάλιστα τῶν τεχνιτῶν Στασικράτην, μεγαλουργίαν τινὰ καὶ τόλμαν καὶ κόμπον ἐν ταῖς καινοτομίαις ἐπαγγελλόμενον. οὗτος γὰρ αὐτῷ πρότερον ἐντυχὼν ἔφη τῶν ὀρῶν μάλιστα τὸν Θρᾴκιον Ἄθων διατύπωσιν ἀνδρείκελον δέχεσθαι καὶ διαμόρφωσιν· ἂν οὖν κελεύῃ, μονιμώτατον ἀγαλμάτων αὐτῷ καὶ περιφανέστατον ἐξεργάσεσθαι τὸν Ἄθων, τῇ μὲν ἀριστερᾷ χειρὶ περιλαμβάνοντα μυρίανδρον πόλιν οἰκουμένην, τῇ δὲ δεξιᾷ σπένδοντα ποταμοῦ ῥεῦμα δαψιλὲς εἰς τὴν θάλασσαν ἀποῤῥέοντος. ταῦτα μὲν οὖν παρῃτήσατο, πολλῷ δ’ ἀτοπώτερα καὶ δαπανηρότερα τούτων σοφιζόμενος τότε καὶ συμμηχανώμενος τοῖς τεχνίταις διέτριβεν.
Θυσίασε ολόκληρη φυλή για εξευμενισμό της ψυχής του νεκρού φίλου του Ηφαιστίωνα. Πλούταρχος, «Βίος Αλεξάνδρου», 72.3
Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απωλέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Κάποιοι συνάνθρωποι μας αγνοώντας τις ιστορικές πηγές και τα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δεδομένα σχετικά με τρεις διαφορετικές περιόδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου