Οι πόλεμοι είναι ζήτημα γεωπολιτικών και στρατηγικών συμφερόντων.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Μέσα από τις πολεμικές, γεωπολιτικές δραστηριότητες τους τα έθνη-κράτη καθορίζουν τον μέλλον της ανθρωπότητας. Τα ελεύθερα κράτη επιδιώκουν συνεχώς να βελτιώσουν την στρατιωτική-πολιτική και οικονομική δύναμη καθότι αυτό είναι το μοναδικό εχέγγυο ασφαλείας-επιβίωσης.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας με πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.
Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).
Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αχριερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.
Στην δίκη της Νυρεμβέργης εισήχθη το αξίωμα σχετικά με τους επιθετικούς πολέμους. Οι επιθετικοί πόλεμοι αποτελούν έγκλημα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών επιτρέπει τους αμυντικούς πολέμους και για αυτό δίνει το δικαίωμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας να επιβάλλει στρατιωτικές κυρώσεις για την διατήρηση της ειρήνης. Τα επιχειρήματα περί δίκαιου πολέμου διδάσκονται στον Αριστόκλειο πολιτισμό και την Ορθοδοξία. .
Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή. Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου διαφέρει ανάλογα με τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους, στα πλαίσια μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου.
Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά. Οι πόλεμοι αποδοκιμαζόταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομιμότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. "Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους."
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn.,Berlin: Weidmann, 1951: 150-182). (1) Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Διαχρονικά το μέλλον της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα.
Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. Μερικούς αιώνες αργότερα ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Smedley Butler στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγραψε ότι ο πόλεμος είναι μια απάτη. Σύμφωνα με τον Αμερικανό υποστράτηγο Butler στους πολέμους μόνο μια μικρή ομάδα μυημένων είναι ενημερωμένοι για την πραγματικότητα.
Οι πόλεμοι είναι μια πραγματική απάτη που οργανώνεται προς όφελος ενός μικρού αριθμού ατόμων που ελέγχουν την εξουσία. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι πραγματοποιούνται σε βάρος των λαών και παράλληλα δίνουν το δικαίωμα σε έναν μικρό αριθμό να αυξήσει την περιουσία του.
Κατά τη διάρκεια καριέρας του ως πεζοναύτης συμμετείχε σε στρατιωτικές ενέργειες στις Φιλιππίνες, την Κίνα, την Κεντρική Αμερική, την Καραϊβική και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μπάτλερ ήταν ο πιο παρασημοφορημένος πεζοναύτης στην ιστορία των ΗΠΑ. Μέχρι το τέλος της καριέρας του είχε λάβει 16 μετάλλια, από τα οποία τα πέντε ήταν για ηρωισμό.
Είναι ένας από τους 19 άνδρες που έλαβαν το Μετάλλιο της Τιμής δύο φορές και ένας από τους τρεις που του απονεμήθηκε το μετάλλιο Brevet του Σώματος Πεζοναυτών (μαζί με τον Wendell Neville και τον David Porter). Επίσης έλαβε το Μετάλλιο της Τιμή, και είναι ο μόνος πεζοναύτης που του απονεμήθηκε το Brevet Μετάλλιο και δύο Μετάλλια Τιμής, όλα για ξεχωριστές δράσεις.
Το 1933 ενεπλάκη σε μια διαμάχη γνωστή ως Business Plot , όταν είπε σε μια επιτροπή του Κογκρέσου ότι μια ομάδα πλούσιων βιομηχάνων σχεδίαζε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για να ανατρέψει τον Πρόεδρο Franklin D. Roosevelt. Όλα τα εμπλεκόμενα άτομα αρνήθηκαν την ύπαρξη συνωμοσίας και τα μέσα ενημέρωσης γελοιοποίησαν τους ισχυρισμούς. Όμως μια τελική έκθεση από μια ειδική Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων επιβεβαίωσε ορισμένες από τις καταθέσεις του Μπάτλερ.
Ο Μπάτλερ αργότερα έγινε ειλικρινής επικριτής των Αμερικανικών πολέμων και των συνεπειών τους. Το 1935, ο Μπάτλερ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο War Is a Racket , όπου περιγράφει και επικρίνει τη λειτουργία των Ηνωμένων Πολιτειών στις ξένες δράσεις και πολέμους τους. Ο Αμερικανός στρατηγός καταδικάζει τους πολέμους στους οποίους είχε εμπλακεί, καθώς καταγγέλει ότι πίσω από τους πολέμους βρισκόταν οι μεγαλύτερες Αμερικανικές εταιρίες.
Το 1935 έγραψε το αποκαλυπτικό "War Is a Racket" μια καταδίκη για τα τεράστια οικονομικά οφέλη από τους πολέμους. Οι απόψεις του για το θέμα συνοψίζονται στο ακόλουθο απόσπασμα από το τεύχος Νοεμβρίου 1935 του σοσιαλιστικού περιοδικού Common Sense : Ο πόλεμος για οποιονδήποτε άλλο λόγο είναι απλά μια απάτη. Δεν υπάρχει κάποιο κόλπο σε αυτή την απάτη, απλά εθελοτυφλεί η στρατιωτική συμμορία.
Υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που πρόθυμα θα υποδείξουν τον εχθρό. Επίσης υπάρχουν οι “σκληροί άνδρες” που θα συντρίψουν τον εχθρό, οι εγκέφαλοι που θα σχεδιάσουν και θα προετοιμάσουν τον πόλεμο και το μεγάλο αφεντικό, ο υπερεθνικιστής καπιταλιστής. Ίσως να φαίνεται περίεργο που ένας στρατιωτικός κάνει τέτοιες παρομοιώσεις αλλά με αναγκάζει η αλήθεια.
Πέρασα 33 χρόνια και τέσσερις μήνες στην ενεργό στρατιωτική θητεία και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πέρασα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου ως στέλεχος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, την Wall Street και τους τραπεζίτες !!! Ήμουν μια ρακέτα και ένας γκάνγκστερ για τον καπιταλισμό. Βοήθησα να γίνει το Μεξικό και ειδικά το Tampico ασφαλές για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914.
Βοήθησα να γίνει η Αϊτή και η Κούβα ένα αξιοπρεπές μέρος για τα αγόρια της Εθνικής Τράπεζας, ώστε να εισπράττουν οι τραπεζίτες τα έσοδα. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Wall Street. Συνέβαλα να εξαγνιστεί η Νικαράγουα για το International Banking House of Brown Brothers το 1902–1912.
Έφερα φως στην Δομινικανή Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα ζάχαρης το 1916. Βοήθησα να γίνει η Ονδούρα υποχείριο για τις Αμερικανικές εταιρείες φρούτων το 1903. Στην Κίνα το 1927 βοήθησα να διασφαλιστεί ότι η Standard Oil συνέχιζε τον δρόμο της ανενόχλητη. Κοιτάζοντας πίσω σε αυτό, μπορεί να είχα δώσει μερικές συμβουλές στον Αλ Καπόνε.
Το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ήταν να χειριστεί τη ρακέτα του σε τρεις περιφέρειες. Χειρουργήθηκα σε τρεις ηπείρους.
Πιστεύω στην επαρκή άμυνα στα σύνορά μας και τίποτα άλλο. Αν έρθει εδώ ένα κράτος για να μας πολεμήσει, τότε θα πολεμήσουμε. Το πρόβλημα με τις ΗΠΑ είναι ότι όταν το δολάριο κερδίζει μόνο το 6% εδώ, τότε γίνεται ανήσυχο και πηγαίνει στο εξωτερικό για να αποσπάσει το 100%. Στην συνέχεια η σημαία ακολουθεί το δολάριο και οι Αμερικανοί στρατιώτες ακολουθούν τη σημαία. Δεν θα πήγαινα ξανά στον πόλεμο, όπως έκανα, για να προστατέψω μερικές κακές επενδύσεις κάποιων τραπεζιτών.
Για δύο μόνο πράγματα θα άξιζε να πολεμήσουμε. Το ένα είναι η υπεράσπιση των σπιτιών μας και ο άλλος η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των ΗΠΑ. Την δεκαετία του 1930 ο Butler αγανακτισμένος μίλησε για την μεγαλύτερη και πιο απάνθρωπη δραστηριότητα στην ανθρώπινη ιστορία. τον πόλεμο.
Ο διαχρονικός αγώνας των εθνών για την απόκτηση ισχύος καθορίζει τις εξελίξεις σε όλες τις εκφάνσεις ζωής. Μέσα από τις πολεμικές, γεωπολιτικές δραστηριότητες τους, τα έθνη-κράτη καθορίζουν τον μέλλον της ανθρωπότητας. Τα ελεύθερα κράτη επιδιώκουν συνεχώς να βελτιώσουν την στρατιωτική-πολιτική και οικονομική δύναμη καθότι αυτό είναι το μοναδικό εχέγγυο ασφαλείας-επιβίωσης.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας με πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.
Η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος στον πλανήτη που δεν αξιοποιεί γεωπολιτικά τις ιστορικές μνήμες ως βασικότατο κλάδο της Γεωπολιτικής και του υβριδικού πολέμου !!! Αρνείται να εκμεταλλευτεί τις ιστορικές αφηγήσεις ενώ έχουμε την κορυφαία ιστορία-πολιτισμό στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια επέτρεψε στις μεγάλες δυνάμεις να χρησιμοποιήσουν τους θρύλους και τις Ελληνικές παραδόσεις ενάντια στο Ελληνικό έθνος !!!
Είναι διαχρονικά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι μόνο τα μεγάλα κράτη-έθνη με ισχυρούς πολιτισμούς είναι πραγματικά κυρίαρχα στον κόσμο. Αυτό απαιτεί γεωπολιτική επίγνωση του Αριστόκλειου πολιτισμού.
Μετά την σύνοδο κορυφής Συρίας-Ρωσίας που πραγματοποιήθηκε στο Κρεμλίνο τον Οκτώβριο του 2025 ορισμένοι αναλυτές υπογράμμισαν τον πραγματισμό και των δύο πλευρών. Οι ξένοι συνάδελφοι θεωρούν ότι αυτό το απροσδόκητο και οδυνηρό γεγονός για τους Σύριους, θα εξυπηρετούσε μεταξύ άλλων, τα συμφέροντα και τη σταθερότητα της χώρας !!!
Μετά την πτώση του νόμιμου κυβερνήτη Ασάντ το Συριακό κράτος εξουσιάζεται από τον ηγέτη της διεθνούς τρομοκρατίας: Αλ-Τζουλάνι και όργανο του γεωπολιτικού άξονα 666, όπως επιβεβαίωσε ένας πρώην υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ.
Δυστυχώς το πολυπολικό δόγμα του Πούτιν έχει γίνει αναξιόπιστο μετά την πτώση του Ασάντ και την αποδοχή του Τζολάνι. Ενδεικτικές σχετικά με αυτό είναι και οι δηλώσεις των δύο ηγετών.
Ομιλία του Προέδρου Πούτιν : «Οι φιλικές σχέσεις μεταξύ της Συρίας και της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπάρχουν από το 1944. Για τη Ρωσία, αυτή ήταν μια περίοδος κατά την οποία αυτές οι σχέσεις δεν βασίζονταν ούτε σε πολιτικό περιεχόμενο ούτε σε συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά βασίζονταν «στο αποκλειστικό συμφέρον του συριακού λαού », με τον οποίο έχουμε καλές σχέσεις. Αρκεί να θυμηθούμε τους χιλιάδες φιλικούς και οικογενειακούς δεσμούς, στους οποίους προστίθενται περισσότεροι από τέσσερις χιλιάδες Σύριοι φοιτητές που σπουδάζουν σε ρωσικά πανεπιστήμια. Πιστεύουμε ότι (αυτοί οι φοιτητές) θα συμμετάσχουν στην ανάπτυξη και την ενίσχυση του συριακού κράτους.
Γνωρίζω ότι πρόσφατα διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές. Το βλέπω αυτό ως μεγάλο σας επίτευγμα, επειδή, παρά τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν σήμερα οι Σύριοι, θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της κοινωνίας και όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Συρία.
Κύριε Πρόεδρε Τζολάνι, από το 1993 έχουμε μια Μικτή Κυβερνητική Επιτροπή Συρίας-Ρωσίας. Από εδώ και στο εξής, θα συνεχίσει το έργο της. Σας ευχαριστώ για την υποδοχή που επιφυλάξατε στις αντιπροσωπείες μας υπό την προεδρία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης (Αλεξάντερ) Νόβακ. Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων υποβλήθηκαν διάφορες ενδιαφέρουσες και χρήσιμες πρωτοβουλίες. Από την πλευρά μας, είμαστε έτοιμοι να τις εφαρμόσουμε, επιπλέον των συμφωνιών μας, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών. Είμαι ευχαριστημένος με τη συνάντησή μας. Καλώς ήρθατε !!!"
Ομιλία του Αλ-Τζολάνι αυτοανακηρυγμένου προέδρου της Συρίας : «Σας ευχαριστώ Εξοχότατε Πούτιν. Σας ευχαριστώ για την θερμή σας υποδοχή. Έχετε μια μακριά σκάλα... Με άλλα λόγια, είναι καλό που εξασκούμαστε σε ένα μικρό άθλημα που θα μας επιτρέψει να φτάσουμε εδώ χωρίς κόπωση».
Εξοχότατε Πούτιν επιβεβαιώνω όσα είπατε για τις μακροχρόνιες ιστορικές σχέσεις μεταξύ Συρίας και Ρωσίας. Και σήμερα, μετά το «νέο γεγονός» που έλαβε χώρα προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την νέα Συρία σε όλα τα κράτη του κόσμου και να αποκαταστήσουμε τις πολιτικές και στρατηγικές σχέσεις με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου, επικεφαλής των οποίων είναι σίγουρα η Ρωσική Ομοσπονδία.
Αυτό συμβαίνει επειδή, εκτός από τις παλιές ιστορικές σχέσεις που έχουμε υπενθυμίσει, υπάρχουν διμερείς σχέσεις, κοινά συμφέροντα και πολλά άλλα ζητήματα που μας ενώνουν: μέρος των συριακών τροφίμων βασίζεται στη ρωσική παραγωγή, πολλά ενεργειακά εργοστάσια βασίζονται στη ρωσική τεχνογνωσία και πολλές στρατηγικές και πολιτικές σχέσεις, περιφερειακές ή διεθνείς, συνδέονται στενά με τη Ρωσία.
«Σεβόμαστε όλες τις συμφωνίες που έγιναν κατά την διάρκεια αυτής της σπουδαίας ιστορίας» και προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη φύση των σχέσεων μας, καθώς δεν θα υπάρξει ανεξαρτησία της συριακής κατάστασης, συριακή κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα, ενότητα και σταθερότητα ασφαλείας χωρίς περιφερειακή και παγκόσμια σταθερότητα. Επαναλαμβάνω τις ευχαριστίες μου για την θερμή σας υποδοχή. Σας ευχαριστώ πολύ».
Το γεγονός ότι ο γεωπολιτικός πραγματισμός είναι η κινητήρια δύναμη της Ρωσίας και η αφοσίωσή στα γεωστρατηγικά συμφέροντα σχετικά με την βιωσιμότητα των συμβολαίων και των στρατιωτικών βάσεων στην Συρία) υπερίσχυσε της αφοσίωσής στο Συριακό έθνος δεν είναι αμφισβητήσιμο. Αυτό που αμφισβητείται είναι ότι ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας δήλωσε ενώπιον του Τζολάνι και της ομάδας των αποκεφαλιστών, ότι οι βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 5 Οκτωβρίου στην Συρία ήταν μια μεγάλη επιτυχία !!!
Ο ένοικος του Κρεμλίνου επέλεξε να αγνοήσει ότι αυτές οι έμμεσες εκλογές σε αντίθεση με την άμεση ψηφοφορία στην οποία δικαιούνταν οι Σύριοι μέχρι να πάρουν την εξουσία οι λεγόμενοι επαναστάτες ήταν μια παρωδία. Δεδομένου ότι, από τις 210 κοινοβουλευτικές έδρες το ένα τρίτο των εκλεγμένων διοριζόταν απευθείας από τον Τζολάνι και τα δύο τρίτα εξελέγησαν από εκλογικά σώματα που σχηματίστηκαν σε επίπεδο εκλογικής περιφέρειας από μια υψηλή επιτροπή αποτελούμενη από 10 μέλη. Αυτά δέκα μέλη διορίστηκαν επίσης από τον Τζολάνι. Επιπλέον 19 έδρες από τρεις επαρχίες (Σουβέιντα, Ράκα και Ντέιρ εζ-Ζορ) παρέμειναν κενές μέχρι νεωτέρας, με το πρόσχημα προβλημάτων ασφαλείας !!! Στην πραγματικότητα είναι πέρα από τον έλεγχο του Τζουλάνι και του προστάτη Ερντογάν.
Όσο για τον Τζολάνι αρκέστηκε να παρουσιάσει την πτώση της κυβέρνησης Ασάντ ως ένα νέο γεγονός, φρόντισε να μην αναφέρει την εξέλιξη της «απελευθερωτικής μάχης» του, όπως την περιέγραψε στους Σύριους στην τηλεόραση Al-Akhbariya γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου 2025:
«Όταν φτάσαμε στην Χάμα κατά τη διάρκεια της μάχης απελευθέρωσης, πραγματοποιήθηκαν διαπραγματεύσεις μεταξύ ημών και των Ρώσων. Και όταν φτάσαμε στην Χομς, οι Ρώσοι αποστασιοποιήθηκαν από την μάχη !!! Δηλαδή αποσύρθηκαν εντελώς από το στρατιωτικό πεδίο με αεροπορικούς βομβαρδισμούς κ.λπ. Αυτό στο πλαίσιο μιας συμφωνίας μεταξύ ημών (Τζιχαντιστών) και Ρώσων, η οποία είχε θετικό αντίκτυπο στη μάχη. Ήταν τότε που ανέλαβαν δεσμεύσεις για την σημερινή Συρία και αναλάβαμε και εμείς δεσμεύσεις. Τις σεβαστήκαμε και τις σέβονται μέχρι τώρα. Έκτοτε, δεν έχουν δείξει καμία αρνητική παρέμβαση».
Μια εκδοχή που ο Τσιμπάνι ως υπουργός Εξωτερικών του Τζολάνι, έσπευσε να επιβεβαιώσει στους Σύρους τηλεθεατές καυχώμενος για τα δικά του στρατηγικά κατορθώματα, τέσσερις ημέρες μετά την σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Συρίας κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος διάρκειας περίπου μίας ώρας στο τηλεοπτικό δίκτυο Al-Akhbariya. Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε μερικά επιλεγμένα αποσπάσματα:
«Όλοι γνωρίζουν ότι η Ρωσία ήταν εταίρος του προηγούμενου καθεστώτος και ότι συμμετείχε στην Συριακή "τραγωδία" !!! Θυμάμαι ότι λίγους μήνες πριν από την (απελευθερωτική) μάχη, η Αυτού Εξοχότητα (Τζολάνι) με επισκέφθηκε στο γραφείο μου για να σχεδιάσει την πολιτική μας διαχείριση της αλλαγής που θα συνέβαινε στη Συρία. Η πρόκληση ήταν για το πώς να εξουδετερώσουμε την υποστήριξη της Ρωσίας προς το προηγούμενο καθεστώς σε οποιαδήποτε μελλοντική αντιπαράθεση.
Δύο ημέρες πριν από την πτώση του καθεστώτος Ασάντ στις 6 Δεκεμβρίου, με την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ των επαναστατών-τζιχαντιστών, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τους Ρώσους. Οι οδηγίες της αυτού εξοχότητας ήταν να τους πείσουν ότι ο Συριακός λαός ήθελε και ενεργούσε για να αλλάξει το καθεστώς, όχι για να αλλάξει τις συμμαχίες του !!! Κατά την διάρκεια αυτής της συνάντησης, ενώ ήμασταν στην Χάμα, οι Ρώσοι με ρώτησαν αν σκοπεύουμε να εισέλθουμε στην Δαμασκό. Απάντησα σίγουρα! Στην συνέχεια με ρώτησαν σε πόσο καιρό. Απάντησα σε 48 ώρες. Και όταν ενημέρωσα τον πρόεδρο,μου είπε ότι θα μας έπαιρνε 10 ημέρες. Αλλά η απελευθέρωση έγινε σε 36 ώρες. Μετά από αυτό ως Υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκα με τους Ρώσους. Τους είπα ζητώ συγγνώμη, είπα 48 ώρες, αλλά συνέβη σε 36 ώρες.
Η νίκη στη μάχη της απελευθέρωσης οφείλεται κατά 20% στους Ρώσους και κατά 80% στους επαναστάτες τζιχαντιστές. Αλλά, όσον αφορά τις συμφωνίες που έγιναν με την Ρωσία υπό το προηγούμενο καθεστώς, είναι βέβαιο ότι δεν τις αποδεχόμαστε. Δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να συνάπτουμε συμφωνίες προς το παρόν.
Ακόμα και οι Ρώσοι αποδέχονται την επαναξιολόγησή τους ή την αναδιατύπωσή τους στο πλαίσιο της τρέχουσας κατάστασης. Όσο για τις ρωσικές στρατιωτικές βάσεις, αυτές αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ο ρόλος τους επαναπροσδιορίζεται. Οι Ρώσοι έχουν μειώσει το προσωπικό τους στις βάσεις της Ταρτούς και της Χμεϊμίμ και έχουν αποσυρθεί από όλη την υπόλοιπη επικράτεια.".
Αυτός ο λόγος πιθανότατα απευθύνεται στους «επαναστάτες τζιχαντιστές» και στους εξαγριωμένους ντόπιους συναδέλφους τους, επειδή τελικά κατάλαβαν ότι ο Τζολάνι είναι έτοιμος να τους θυσιάσει για να διατηρήσει την προεδρική του θέση. Αυτό έχει ήδη ξεκινήσει για τους Γάλλους τζιχαντιστές. Άλλοι κινδυνεύουν να υποστούν την ίδια μοίρα, όπως οι Τσετσένοι και οι Τουρκομάνοι της Ρωσίας, έπειτα οι Ουιγούροι, καθώς γίνεται λόγος για μετακίνηση του Τζολάνι στην Κίνα.
Η επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία το 2015 είχε μια σαφή γεωπολιτική λογική. Στόχος του Πούτιν να διατηρήσει ένα φιλικό καθεστώς, να εξασφαλίσει ναυτική πρόσβαση στην Μεσόγειο μέσω του λιμανιού της Ταρτούς και να αποτρέψει την εξάπλωση της ισλαμιστικής μαχητικότητας των Τακφίρι στην Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Για ένα διάστημα αυτή η παρέμβαση κατάφερε να επαναβεβαιώσει την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή.
Αλλά το τρέχον αποτέλεσμα αποκαλύπτει την ευθραυστότητα αυτής της επιτυχίας. Η ίδια Ρωσία που δικαιολόγησε τον πόλεμο για την εξάλειψη του τζιχαντιστικού εξτρεμισμού νομιμοποιεί τώρα τον ηγέτη μιας από τις πρώτες οργανώσεις Τζιχάντ !!! Η αυτοανακήρυξη του Τζολάνι ως προέδρου έγινε διπλωματικά αποδεκτή από την Μόσχα !!! Απορίας άξιον είναι τι έχει να πει για όλα αυτά ο εξαφανισμένος από προσώπου γής Μπασάρ Αλ Ασάντ, εάν φυσικά είναι ζωντανός. Αντιφάσεις και βρώμικα γεωπολιτικά παιχνίδια εις βάρος του Γεωπολτικού άξονα 888 και του Συριακού έθνους.
Η αντίφαση σε σχέση με την Ουκρανία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κραυγαλέα. Η επίσημη θέση της Μόσχας για την Ουκρανία βασίζεται σε ένα κεντρικό επιχείρημα. Ο Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι παράνομος και Ναζιστής επειδή ανέβαλε τις εκλογές υπό συνθήκες πολέμου. Ωστόσο σήμερα το Κρεμλίνο καλωσορίζει τον Τζολάνι, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα και αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος !!! Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία υπονομεύει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και μειώνει την παγκόσμια κυριαρχία της !!!
Εάν το δημοκρατικό έλλειμμα του νεοναζί Ζele καταδικάζεται από την Ρωσία, παράλληλα νομιμοποιείται στην Συριακή εξουσία ο αποκεφαλιστής Τζολάνι !!! Για τον Παγκόσμιο Νότο -το κοινό που η Μόσχα ελπίζει ιδιαίτερα να επηρεάσει- αυτή είναι μια αποκαλυπτική στιγμή. Ένα κράτος που τοποθετείται ως υπερασπιστής του διεθνούς δικαίου και της κυρίαρχης νομιμότητας καλωσορίζει τώρα έναν πολέμαρχο που κυβερνά χωρίς εκλογές.
Γεωπολιτικά ωφελημένοι από αυτή την Ρωσική ασυνέπεια είναι προφανές το ποιοι είναι. Η Τουρκία, η οποία εδώ και καιρό ελίσσεται επιδέξια μεταξύ του ΝΑΤΟ και των Ισλαμιστικών δικτύων στην περιοχή, έχει αναδειχθεί ως ο σιωπηλός αρχιτέκτονας της νέας συριακής πραγματικότητας. Η υποστήριξη της Άγκυρας για «ζώνες αποκλιμάκωσης» στο Ιντλίμπ και η διαχείριση των φατριών της αντιπολίτευσης έχουν δώσει στον Τζουλάνι τον επιχειρησιακό χώρο για να εδραιώσει την εξουσία του.
Η Ουάσινγκτον από την πλευρά της, επιτυγχάνει με παρασκηνιακά μέσα αυτό που απέτυχαν να επιτύχουν δύο δεκαετίες παρέμβασης: Η συριακή ηγεσία να ευθυγραμμιστεί με τις δυτικές και τουρκικές στρατηγικές προτεραιότητες.
Μία από τις σημαντικότερες συνέπειες της Συριακής μετάβασης είναι επομένως η επιταχυνόμενη άνοδος της Τουρκίας ως κυρίαρχης περιφερειακής δύναμης. Με τον μεγαλύτερο μόνιμο στρατό του ΝΑΤΟ και μια ηγεσία που δεν διστάζει να συνδυάσει τη στρατιωτική ισχύ με τη γεωπολιτική φιλοδοξία, η Άγκυρα βρίσκεται τώρα στο σταυροδρόμι της αναδιάρθρωσης της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας.
Η Συρία έχει γίνει η παγκόσμια πλατφόρμα για την επέκταση της Τουρκικής επιρροής. Εδραιώνοντας την παρουσία της σε όλη την Συρία, η Άγκυρα έχει επιβάλει στην μαρτυρική χώρα το καθεστώς πολιτικού και οικονομικού ελέγχου. Χρηματοδοτώντας το νέο συριακό καθεστώς με επικεφαλής τον Τζολάνι ελέγχει αποτελεσματικά το εμπόριο, την ενέργεια και τις συμβάσεις ανοικοδόμησης.
Αυτό αντιπροσωπεύει μια επιστροφή της αυτοκρατορίας με την δομική έννοια. Η Τουρκική πολιτική συνδυάζει την οικονομική ολοκλήρωση, την στρατιωτική ενίσχυση και την ιδεολογική ήπια ισχύ σε μια μορφή επεκτατικού νεοοθωμανισμού. Αυτός ο γεωπολιτικός συνδυασμός επεκτείνεται εξίσου μέσω της διπλωματίας και της στρατιωτικής ανάπτυξης. Η παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων, δικτύων πληροφοριών και εργολάβων διασφαλίζει ότι το Συριακό κράτος υπό το νέο καθεστώς Τζολάνι, θα λειτουργεί εντός της στρατηγικής τροχιάς της Άγκυρας.
Όμως η Συρία είναι μόνο ο ένας άξονας αυτής της επέκτασης. Η Ελλάδα έχει ήδη κατακτηθεί χωρίς πόλεμο σύμφωνα με τον πολιτικό-πανεπιστημιακό καθηγητή Θεόδωρο Κατσανέβα και άλλους σημαντικούς πανεπιστημιακούς. (1)
Παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία καταγγέλει και ο Θεόδωρος Κατσανέβας δικαιώνοντας για μια ακόμη φορά την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι. Να περάσουμε να δούμε μερικά αποσπάσματα από το επίμαχο άρθρο του : "Η οικονομική και εθνική παρακμή οδηγεί στον οριστικό αφανισμό με την επερχόμενη ισλαμοποίηση και μετατροπή της πατρίδας μας σε τουρκικό προτεκτοράτο υπό γερμανική εποπτεία, με τη μεθοδευμένη εισβολή Μουσουλμάνων εποίκων.
Το όλο σκηνικό μεθοδεύεται από το Βερολίνο. Οι Γερμανοί που κάνουν κουμάντο στην Ευρώπη, είχαν και έχουν άριστες σχέσεις με την Τουρκία και μια τέτοια προοπτική φαίνεται πως βολεύει τις επιδιώξεις τους. Οι Έλληνες δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος λαός.
Η χώρα μας ποτέ δεν υπήρξε σύμμαχος της Γερμανίας και τα αισθήματα των Ελλήνων απέναντί της ήταν και είναι ιδιαίτερα αρνητικά. Η παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά, μπορεί να ηρεμήσει το γειτονικό μας “θηρίο”. Και η Ευρώπη της Γερμανίας να εξασφαλίσει έτσι την ένταξή Τουρκίας και Ελλάδας μαζί στον κύκλο συμφερόντων της απομακρύνοντάς την από τη Ρωσία αλλά και τις ΗΠΑ. Βολική είναι επίσης η προοπτική της μετατροπής της Ελλάδας σε αποθήκη Μουσουλμάνων μεταναστών για την άντληση φτηνού εργατικού δυναμικού και επιβολή της αρχής του “διαίρει και βασίλευε."
https://slpress.gr/politiki/i-ellada-simera-thymizei-to-vyzantio-prin-tin-alosi/
Ένας άλλος άξονας εκτείνεται βορειοανατολικά, διασχίζοντας τον Νότιο Καύκασο. Ο «Διάδρομος της Ζανγκεζούρ», που διασχίζει την Αρμενία και συνδέει την Τουρκία με το Αζερμπαϊτζάν και, μέσω αυτής, με τις τουρκικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, αντιπροσωπεύει μια ιστορική μετατόπιση στην ευρασιατική συνδεσιμότητα. Αυτός ο αναδυόμενος διάδρομος, τον οποίο η Τουρκία επιδιώκει εδώ και καιρό, προσφέρει πλέον στην Άγκυρα άμεση χερσαία πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα και πέρα από αυτήν.
Για την Τουρκία αυτό σημαίνει μια αδιάλειπτη προβολή της επιρροής της από την Μεσόγειο έως την Κεντρική Ασία. Για το ΝΑΤΟ, ανοίγει μια συνεχή γεωπολιτική ζώνη που συνδέει την νοτιοανατολική πλευρά της Ευρώπης με την πλούσια σε πόρους καρδιά της Ευρασίας. Και για τη Ρωσία, αντιπροσωπεύει έναν στρατηγικό εφιάλτη: την περικύκλωση της νότιας περιφέρειάς της από ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ.
Το πλεονέκτημα της Άγκυρας έγκειται στη συνέπειά της. Ενώ η Μόσχα έχει ξεπεράσει τα όριά της και το Πεκίνο έχει διστάσει, η Τουρκία έχει ακολουθήσει μια πολύπλευρη στρατηγική, συνδυάζοντας την επιρροή του ΝΑΤΟ, την ενεργειακή διπλωματία και την πολιτιστική συγγένεια σε ολόκληρο τον τουρκικό κόσμο. Ο διάδρομος μέσω της Αρμενίας, ενισχυμένος από τη δυτική έγκριση, θα εδραιώσει αυτό το πλεονέκτημα. Θα καθιερώσει την Τουρκία όχι μόνο ως τον βασικό περιφερειακό παράγοντα στη μεταπολεμική Συρία, αλλά και ως τον απαραίτητο σύνδεσμο μεταξύ Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας, εις βάρος της ρωσικής και ιρανικής επιρροής.
Η θέση της Κίνας δεν είναι λιγότερο αποκαλυπτική. Παρά τη ρητορική της υποστήριξη για την κυριαρχία και τη μη παρέμβαση, το Πεκίνο δεν έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση ή την ανοικοδόμηση της Συρίας.
Οι οικονομικές του πρωτοβουλίες, όπως η Πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος», δεν έχουν μεταφραστεί σε πολιτική επιρροή. Μετά την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ, η σιωπή του Πεκίνου υπογραμμίζει την απροθυμία του να αντιταχθεί στην κυριαρχία της Δύσης ή της Τουρκίας σε μια περιοχή που κάποτε παρουσίαζε ως κεντρική στις παγκόσμιες συνεργασίες του.
Το αποτέλεσμα είναι ένα κενό, το οποίο η Ρωσία και η Κίνα έχουν συμβάλει στη δημιουργία του μέσω της προσοχής, της ασυνέπειας και της στρατηγικής τους αποδέσμευσης. Πράγματι, η Μέση Ανατολή κάποτε διαφημιζόταν ως το πεδίο δοκιμών για τη νέα πολυπολική τάξη, μια περιοχή όπου η Ρωσία και η Κίνα θα μπορούσαν να οικοδομήσουν ρεαλιστικές συμμαχίες και εναλλακτικούς θεσμούς. Αυτό το όραμα δεν έχει υλοποιηθεί.
Η αναγνώριση της αυτοανακηρυγμένης προεδρίας του Τζολάνι από την Μόσχα αντιπροσωπεύει την αποσύνθεση αυτού του ισχυρισμού και σηματοδοτεί ότι η στρατηγική στην Συρία, που κάποτε αποτελούσε το επίκεντρο της αναγέννησής της στη Μέση Ανατολή, έχει φτάσει σε παρακμιακή κατάσταση. Αυτό που ξεκίνησε ως διεκδίκηση ανεξαρτησίας από τΟν γεωπολιτικό άξονα 666(ΗΠΑ-ΕΕ-ΙΣΡΑΗΛ), έχει μετατραπεί σε γεωπολιτική τραγωδία.
Αντί για μια πολυπολική ισορροπία ο τσάρος Πούτιν επέτρεψε στην Τουρκία και το Ισραήλ να διευρύνουν γεωπολιτική τους δύναμη εις βάρος των Σύριων, των Παλαιστίνιων και των Ιρανών. Παράλληλα οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναβεβαιώνουν σιωπηλά την επιρροή τους και η Ρωσία περιορίζεται σε έναν μικρότερο παγκόσμιο-περιφερειακό ρόλο, υπερασπιζόμενη τις υπολειπόμενες θέσεις της !!!
Για την Ρωσία η απώλεια της Συρίας είναι και θέμα φήμης.
Μια παγκόσμια δύναμη που δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τους συμμάχους της, να υποστηρίξει τις επενδύσεις της, να διατηρήσει τα δικά της πρότυπα νομιμότητας εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της ως εναλλακτικού πόλου στην παγκόσμια πολιτική. Η χειραψία μεταξύ Πούτιν και Τζουλάνι στην Μόσχα μετά τις Σφαγές των Χριστιανών και των Αλαουιτών στην Συρία θα μείνει στην ιστορία ως μια ειδεχθής πράξη εις βάρος του γεωπολιτικού άξονα 888 και του Αριστόκλειου πολιτισμού-Ελληνισμού.
Σύμφωνα με τις "προφητείες" ο Πούτιν και οι Ρώσοι θα μας έδιναν ως "δώρο" την Κωνσταντινούπολη. Εν τούτοις ο Πούτιν υπερβάλει εαυτόν για την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ και εγκατέλειψε δύο πολύτιμους συμμάχους (Ιράν-Συρία) στα χέρια του γεωπολιτικού άξονα 666 (ΗΠΑ-ΕΥΡΩΠΗ-ΡΩΣΙΑ). Συνεπώς δικαιώνεται ο Χ. Σαλταούρας που αναφέρει ότι οι νεοέλληνες ονειρεύονται ξύπνιοι. Δυστυχώς με βάση τα γεωπολιτικά δεδομένα η Ρωσία θα ήταν παγκόσμια δύναμη τον επόμενο για έναν αιώνα ίσως και περισσότερο, όμως ο Πούτιν παρέδωσε οικειοθελώς την παγκόσμια εξουσία στην Αμερική και το Ισραήλ.
Ο παγκόσμιος πρωταγωνιστής Βλαντιμίρ Πούτιν μετά την νίκη του στον μικρότερης εμβέλειας παγκόσμιο πόλεμο στην Συρία, αποφάσισε να παραδώσει την παγκόσμια ηγεμονία στην ξανά στην Αμερική, να κάνει ρυθμιστή των παγκόσμιων εξελίξεων τον Ερντογάν και να επιτρέψει την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ !!! Ταυτόχρονα παρέδωσε τους δύο ισχυρότερους γεωπολιτικούς συμμάχους του στον άξονα 666 (ΗΠΑ-ΕΕ-ΙΣΡΑΗΛ).
Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 οι υπουργοί Εξωτερικών Hakan Fidan της Τουρκίας, Σεργκέι Λαβρόφ της Ρωσίας και Abbas Aragchi του Ιράν συναντήθηκαν στο περιθώριο του Φόρουμ της Ντόχα. Εκεί συμφώνησαν και την επόμενη μέρα ο Άσαντ εγκατέλειψε την εξουσία, μετακόμισε στην Ρωσική πρωτεύουσα και οι Ρωσικές βάσεις στο Tartus και στη Latakia στη Συρία δεν έπαθαν τίποτα. Τον Μάρτιο του 2025 ο Βibi ζήτησε από τον Τράμπ να παραμείνουν οι Ρωσικές βάσεις στην Συρία !!!
Ο Πούτιν έχει καλές σχέσεις με όλους τους ηγέτες, διότι είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός του αιώνα μας. Είναι φιλικά προσκείμενος στους Χριστιανούς και παράλληλα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Μωαμεθανούς. Στις 23 Νοεμβρίου 2015 ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έδωσε ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο στον Ιρανό ηγέτη Αλί Χαμενει.
Ο Πούτιν χάρισε στον Χαμενει ένα απo τα πέντε αντίγραφα του αρχικού χειρόγραφου του Κορανίου, του Μωαμεθανικού ιερού κειμένου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Μην ξεχνάτε ότι το Ιράν όχι μόνον είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ρώσων στον εξοπλιστικό τομέα (άμυνας), και είναι ταυτόχρονα το δεύτερο κράτος στον κόσμο, με το περισσότερο φυσικό αέριο.
Η Μόσχα ήθελε το Ιράν και την Συρία στην νέα ένωση που δημιουργεί μαζί με την Κίνα, την Βραζιλία κλπ. Όμως το 2024 ο Πούτιν εντελώς ανεύθυνα άλλαξε γνώμη. Για αυτό παρέδωσε την Συρία στον γεωπολιτικό άξονα 666 και το 2025 εγκατέλειψε και το Ιράν έρμαιο στο Ισραήλ. Η συναίνεση του Ιράν στο Φόρουμ της Ντόχα, για την πτώση του Ασάντ ενδέχεται να αποβεί μοιραία και για τους Φρουρούς της Επανάστασης.
Στα πλαίσια αυτών των γεωπολιτικών-γεωστρατηγικών στόχων του Πούτιν, έχουμε και την συμμαχία-φιλία, με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει την παγιωμένη άποψη-τακτική ότι η συμμαχία με την Τουρκία, θα τον βοηθήσει να διαλύσει το ΝΑΤΟ. Για αυτό η φιλία των Τούρκων είναι πιο σημαντική από το να βοηθήσει την αιματοβαμμένη Συρία. Για αυτούς τους λόγους είχαμε την συναίνεση της Ρωσίας και με την σύμφωνη γνώμη του "Τσάρου", η Τουρκία ενεπλάκη στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Από την πλευρά του ο δαιμόνιος Ερντογάν στοχεύει να οδηγήσει την Ρωσία σε πολεμική σύγκρουση με το Νάτο, ευελπιστώντας σε ήττα και διάλυση της Ρωσίας ώστε να πάρει η Άγκυρα την θέση της Μόσχας !!! Η μήπως έχει ήδη συμμαχήσει με τον Πούτιν και εργάζονται και οι δύο για την κατάρρευση του ΝΑΤΟ ;
Πίσω από τον Ερντογάν καραδοκεί η δύση, για να αποσπάσει ενεργειακά την Ευρώπη από την Μόσχα. Οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας είναι ιδιόμορφες-πολύπλευρες με βάση το γεγονός ότι η Τουρκία του Ερντογάν, είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που συγκρούστηκε στρατιωτικά με την Ρωσία την δεκαετία 2010-2020. Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι η Τουρκία κατέρριψε ένα Ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο, προερχόμενο από την μαρτυρική Συρία.
Εν τούτοις η Ρωσία απάντησε μόνον με κυρώσεις στα Τουρκικά προϊόντα, ζητώντας από τους Ρώσους τουρίστες να μην επισκέπτονται την Τουρκία και παράλληλα βομβάρδισε Τουρκόφωνους μαχητές στην βόρεια Συρία. Επίσης Ρώσοι αξιωματούχοι και τα ΜΜΕ κατηγόρησαν μέλη της οικογένειας του Ερντογάν, ότι αγόραζαν πετρέλαιο από το Ισλαμικό Κράτος. Η Τουρκία είναι σε θέση να πραγματοποιήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία, αποκλειστικά με την Ρωσική έγκριση.
Στον στενό κύκλο συμβούλων του Ερντογάν καθώς και στον Τουρκικό στρατό υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές της Ασιατικής ενώσεως, οι οποίοι επιθυμούν την συνεργασία με την Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Φίλοι και εχθροί, μια νέα τάξη πραγμάτων από τους Πούτιν και Ερτνογάν. Ρωσία και Τουρκία είναι σύμμαχοι αν και εξακολουθούν να έχουν συγκρούσεις, στην Συρία.
Μετά από Ρωσική επίθεση ενάντια σε Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, σκοτώθηκαν 36 Τούρκοι στρατιώτες. Εν τούτοις η Τουρκία θεώρησε υπεύθυνο για την επίθεση τον πρόεδρο της Συρίας, τον Μπασάρ αλ-Ασσάντ !!! Ως αναπόδοση ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επέτρεψε εν μέρη στην Τουρκία, να βομβαρδίσει της κυβερνητικές δυνάμεις με τα πολεμικά αεροσκάφη της, ενώ τα Ρωσικά αεροσκάφη παρέμειναν στο έδαφος ως παθητικοί θεατές. Οι δύο μεγάλες δυνάμεις έχουν διαφορετικά κίνητρα και συμφέροντα στην Συρία, την Γεωργία, την Λιβύη και την Ουκρανία.
Η Τουρκία θέλει να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και η Γεωργία. Αυτό το ενδεχόμενο όμως είναι απίθανο για την Ρωσία, η οποία διεξήγαγε πολέμους για να κρατήσει τις δύο χώρες μακριά από την εξουσία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Η Αγκυρα εφαρμόζει ύπουλες τακτικές. Ο Ερντογάν έχει υποστηρίξει την προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κριμαίας, από την Ρωσική Ομοσπονδία, κάνοντας λόγο για διωγμούς της Τουρκογενούς μειονότητας στην χερσόνησο. Η Χερσόνησος της Κριμαίας αποτελεί αντικείμενο της έχθρας μεταξύ Ρώσων και Τούρκων. Η εμπλοκή της Τουρκίας στο Ουκρανικό πρόβλημα, ενδέχεται να αλλάξει τα γεωστρατηγικά δεδομένα υπέρ της Άγκυρας.
Ο πραγματικός δημιουργός της ένοπλης σύγκρουσης, μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας αποδείχθηκε ότι είναι η Τουρκία. Eπίσης έχουμε τις δηλώσεις της Τουρκίας σχετικά με την ετοιμότητά της να παράσχει βοήθεια στην Ουκρανία για την επιστροφή της Κριμαίας !!! Για όσους δεν γνωρίζουν η Κριμαία αποτελεί μόνιμο θέμα εντάσεων και αντιπαλότητας μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.
Οι ενέργειες Τουρκίας προκαλούν μεγάλης κλίμακας ένταση στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας. Η Ρωσική ομοσπονδία ευθέως έχει κατηγορήσει το νεοταξικό ΝΑΤΟ, ότι προσπαθεί να ανατρέψει τον Πούτιν. Μεταξύ άλλων σημείο τριβής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης αποτελεί η υπόθεση Ναβάλνι, με κατηγορίες εκατέρωθεν. Από την μεριά της η Τουρκία παρά το γεγονός ότι είναι μια χώρα-μέλος του Νάτο και υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είπε το παραμικρό για την υπόθεση Ναβάλνι, ούτε για τις χιλιάδες συλλήψεις που υποστηρίζουν τον Ρώσο πολιτικό αντίπαλο του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η σιωπή του δαιμόνιου Ερντογάν, δείχνει την ύπαρξη σχεδίων και στόχων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των δύο ηγετών.
Ο νέος Τσάρος (Πούτιν) πάνω από όλα είναι πολιτικός και παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τους Αμερικανούς ηγέτες. Επιθυμεί να είναι αρεστός σε όλους. Για αυτό με τους Ορθόδοξους γίνεται Χριστιανός με τους Ιουδαίους Καμπαλιστής και με τους Μωαμεθανούς φιλοισλαμιστής. Σέβεται την θρησκευτική πίστη όλων των λαών.
Ο Πούτιν ήταν σε θέση να σταματήσει τον πόλεμο στην Συρία. Εν τούτοις δεν το έκανε για να δοκιμάζει τα νέα Ρωσικά όπλα και να κρατά μάχιμο τον στρατό του σε πραγματικές συνθήκες πολέμου. Επίσης ήταν πολύ μεγάλο το οικονομικό κίνητρο καθώς Συρία και Ιράν στον εξοπλιστικό τομέα προμηθεύτηκαν τα πάντα από την Ρωσία. Κατά την διάρκεια του μικρότερης κλίμακας παγκοσμίου πολέμου, ο Ρώσος τσάρος επέτρεπε στο Ισραήλ να βομβαρδίζει τα Συριακά εδάφη και στους προσωρινά ηττημένους Αμερικάνους να αφαιρούν παράνομα τον ενεργειακό πλούτο της χώρας. Πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία συνέβη αυτό. Οι ηττημένοι να έχουν δικαιώματα νικητή.
Για όσους δεν γνωρίζου από την έναρξη των εχθροπραξιών στην Ουκρανία περισσότεροι από 31000 επαναπατρισθέντες Εβραίοι έχουν φθάσει στο κράτος του Ισραήλ από την Ρωσία και την Ουκρανία, Ο Αριθμός αυτός είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από την χρονική περίοδο του 2019. Επίσης είναι περισσότεροι τους Ισραηλινούς που επέστρεψαν στο Ισραήλ από όλες τις χώρες του κόσμου.
Σημειώνεται ότι το ποσοστό επαναπατρισμού από την Ρωσία είναι υψηλότερο από ότι από την Ουκρανία, αν και στους Εβραίους από το Κρεμλίνο προσφέρονται ειδικοί όροι. Από ότι φαίνεται ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας εξυπηρετεί μεγάλα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά σχέδια με τον επαναπατρισμό χιλιάδων Ισραηλινών.
Επίσης η Ρωσία επέστρεψε 43 αιχμάλωτους μαχητές στο Ισραήλ μέσω των Εμιράτων. Είναι γνωστό ότι περισσότεροι από 20 μισθοφόροι σκοτώθηκαν εκεί.
Κατά γενική παραδοχή δεν υπάρχει μεγαλύτερος φίλος των Ιουδαίων από τον σημερινό Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν μαζί με τον Λένιν ο οποίος θεωρούσε τους Εβραίους και τους Γερμανούς κορώνες της δημιουργίας. Αυτά αναφέρει ο Λεβ Βερσίνιν γνώστης απόλυτος κι εκ των έσω του ρωσοεβραικού ζητήματος δίνει εντυπωσιακές πληροφορίες και προβαίνει σε αποκαλύψεις όπως αυτή.
Ο ΠΟΥΤΙΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΡΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ. Https://mytilenepress.
Kλείνοντας να αναφέρω για πολλοστή φορά ότι ο Πούτιν δεν έκανε γενοκτονίες και πολέμους όπως έκαναν οι Αμερικανοί πρόεδροι σε Σερβία, Ιράκ, Συρία, Ουκρανία. Εν τούτοις τα γεγονότα δείχνουν ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει μεγάλες διαφορές με τους δυτικούς ηγέτες.
Εννοείτε ότι ένα μεγάλο τμήμα του Ρωσικού έθνους είναι Χριστιανοί και για αυτό τους εχθρεύεται η δυτική νέα τάξη πραγμάτων (Διονυσιακός πολιτισμός) και τους πολεμά. Όμως άλλο ο Ρωσικός λαός και άλλο η ηγεσία του. Στα πλαίσια της αντικειμενικής επιστημονικής ενημερώσεως και της δημοσιογραφίας είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω και άλλους συνανθρώπους μας και τις αναφορές τους σχετικά με την Ρωσία και τον Πούτιν.
Αν κάποιος έπαιρνε μια στιγμιαία φωτογραφία τού πού βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης μας, θα κατέληγε στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι ένας από τους μεγάλους κερδισμένους της εποχής μας είναι ο Πούτιν.
Παρέλαβε πριν από δεκαετίες μια διαλυμένη χώρα, χωρίς καμία αυτοπεποίθηση και χωρίς κανέναν απολύτως ρόλο στη διεθνή σκηνή. Η πάλαι ποτέ υπερδύναμη είχε μετατραπεί σε μια συρρικνωμένη δύναμη, που ναι μεν διέθετε πυρηνικά όπλα, αλλά, όπως αποδείχθηκε στον πόλεμο του Κοσόβου, είχε χάσει την ισχύ της.
Για μια χώρα με την ιστορία και την υπερηφάνεια της Ρωσίας, ήταν το πραγματικό ναδίρ της σύγχρονης ιστορίας της. Οι Αμερικανοί, είναι η αλήθεια, έκαναν από την πλευρά τους όλα τα λάθη που μπορούσαν στον χειρισμό της.
Την υποτίμησαν εμφανώς, καθώς απολάμβαναν εκείνη τη στιγμιαία παντοδυναμία που τους είχε εξασφαλίσει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ακόμη και όταν διαπίστωσαν ότι ο Πούτιν άρχισε να επιχειρεί την αναβίωση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, δεν μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Όσο για την Ευρώπη, τον έβλεπε σαν τον ιδιοκτήτη του πρατηρίου που της εξασφάλιζε φθηνό φυσικό αέριο και κατ’ επέκταση την τεχνητή βιομηχανική της βιωσιμότητα και την κατανάλωση. Παρέλαβε πριν από δεκαετίες μια διαλυμένη χώρα και τώρα κάθεται ως εκπρόσωπος μιας υπερδύναμης στο «μεγάλο τραπέζι».
Ο Πούτιν κατάφερε όμως κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό. Το μοντέλο της φιλελεύθερης διακυβέρνησης ήταν το ιδεολογικό εργαλείο που χρησιμοποίησε η Δύση για να κερδίσει τη Ρωσία και εν συνεχεία για να εδραιώσει την ηγεμονία της σε έναν κόσμο με έναν πόλο εξουσίας. Το μοντέλο, με όλα του τα παρελκόμενα, αποδομήθηκε –σταδιακά στην αρχή και κατόπιν ραγδαία– μέσα στην ίδια τη Δύση. Η διαδικασία ξεκίνησε με το Brexit, συνεχίστηκε με τις διάφορες υπερσυντηρητικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και κλιμακώθηκε με τη δεύτερη εκλογή Τραμπ.
Σήμερα, ο Πούτιν βλέπει ότι αυτοί που ήταν οι μεγάλοι του αντίπαλοι στην Ουάσιγκτον βρίσκονται στο στόχαστρο διώξεων και ενός ανελέητου κυνηγητού από τον Τραμπ.
Δεν έχει σημασία αν ο ίδιος έπαιξε ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις ή αν η Δύση έχει πέσει θέμα της πλεονεξίας και της έλλειψης στιβαρών ηγεσιών. Σημασία έχει, στο μυαλό του, ότι κέρδισε την παρτίδα, ότι κάθεται ως εκπρόσωπος μιας υπερδύναμης στο «μεγάλο τραπέζι» και πως ο Τραμπ τον θεωρεί ισότιμο συνομιλητή και τον θαυμάζει.
Προφανώς αυτή είναι μια πλευρά της πραγματικότητας. Γιατί υπάρχει και η άλλη, μιας Ρωσίας που υστερεί πολύ στην οικονομία και στην τεχνολογία – πλην του τομέα της άμυνας. Μιας Ρωσίας που έχει αποκτήσει απόλυτη εξάρτηση από την Κίνα και η οποία δεν μπόρεσε την κρίσιμη στιγμή να «σώσει» δύο στενούς συμμάχους της, τον Ασαντ και το καθεστώς της Τεχεράνης. Είπαμε όμως, δεν μιλάμε για το μέλλον, αλλά για μια στιγμιαία φωτογραφία που δείχνει ξεκάθαρα ότι, σήμερα, ο Πούτιν είναι ένας μεγάλος κερδισμένος στη γεωπολιτική σκακιέρα.
https://www.kathimerini.gr/opinion/563766379/poytin-kerdismenos-sti-geopolitiki-skakiera/
Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
https://crime-study.gr/ATHENS-002557-giati-i-rosia-exipireti-tin-megali-epanekkinisi-ke-ton-erchomo-tis-pagkosmias-kivernisis.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου