222%20(1)%20(1)%20(1).jpg)
Σε πρώτη παγκόσμια επιστημονική δημοσίευση.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Η Ορθόδοξη ομάδα δογματικής έρευνας έχει κάνει ένα αξιόλογο έργο ενάντια στον εθνοκτόνο παγανισμό.
Εν τούτοις λανθασμένη εν μέρη είναι η ιστορική εργασία της Ορθόδοξης ομάδας δογματικής έρευνας, σχετικά με την θέση των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα.
Στην συγκεκριμένη εργασία η ομάδα δεν έλαβε υπόψιν βασικά ιστορικά στοιχεία. Συνέπεια των λανθασμένων ιστορικών εκτιμήσεων είναι να αδικείται ο μέγιστος σοφός της ανθρωπότητας και παράλληλα να υπάρχουν αντιφάσεις και παραλήψεις. Εκτιμώ ότι αυτό δεν συνέβη εσκεμμένα.
Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι αναφέρουν σχετικά : "Τολμούν κάποιοι απατεώνες τού Νεοπαγανισμού να κατηγορήσουν τους Χριστιανούς, ότι δήθεν υποβίβασαν την "τιμημένη" θέση τών γυναικών τής αρχαίας Ελληνικής κοινωνίας.
Και τα λένε αυτά σε ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ και άσχετους, που ωραιοποιούν την αρχαιοελληνική σκοταδιστική θρησκεία και κοινωνία. Αλλά έτσι μας αναγκάζουν να πούμε την αλήθεια. Και όπως πάντα, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ! Γιατί η θέση της γυναίκας στην "προοδευμένη" αρχαιοελληνική κοινωνία της Κλασικής εποχής, ήταν πολύ χειρότερη και από την Εβραϊκή του 1500 π.Χ.!
Για την θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα ισχύουν τα παρακάτω: Έγκλειστες στο σπίτι Στην Αρχαία Ελλάδα, με εξαίρεση τη Σπάρτη και κάποιες δωρικές πόλεις, τα ανύπαντρα κορίτσια δε μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα και να συναναστρέφονται νέους. Ήταν περιορισμένα στο χώρο του σπιτιού που είναι προορισμένος για τις γυναίκες, τον γυναικωνίτη.
Μόνο σε μερικές θρησκευτικές γιορτές είχαν τη δυνατότητα να βγουν από το σπίτι ή να λάβουν μέρος στην πομπή. Σε μερικές επιτρεπόταν να τραγουδήσουν και να χορέψουν σε αυτές. Όμως οι χοροί των κοριτσιών και των αγοριών ήταν πάντα χωριστοί κατά πολύ αυστηρό τρόπο. Ας πάμε και στους παντρεμένους. Οι Αρχαίοι άνδρες παντρεύονταν όχι από έρωτα αλλά για να αποκτήσουν παιδιά τα οποία θα τους γηροκομούν. Δηλαδή για συμφέρον.
Με το ζόρι παντριά Ποινικό αδίκημα ήταν για τους Σπαρτιάτες (και γενικά για τους Αρχαίους Έλληνες) το να μην παντρευτείς. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Πλούταρχο υπήρχαν ειδικοί κανόνες γι’ αυτό το «αδίκημα». Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες είχαν την «γραφήν αγαμίου», δηλαδή την καταγγελία με την οποία ο ανύπαντρος δικαζόταν δημόσια επειδή δεν παντρεύτηκε (δίκη αγαμίου), επειδή άργησε να παντρευτεί (δίκη οψιγαμίου), ακόμα και διότι παντρεύτηκε αταίριαστα (δίκη κακογαμίου).
Ειδική νομοθεσία κατά των ατόμων που δεν είχαν παντρευτεί είχαν κι οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, αφού επέβαλλαν οικονομικές επιβαρύνσεις, μέσω των κηνσόρων που ήταν αρμόδιοι για τα ήθη (τι ηθικο-λαγνεία παγανιστική κι αυτή), με στόχο τον περιορισμό της αγαμίας. Αυτό λέγεται μάλλον «Σπαρτιατικά ανθρώπινα δικαιώματα». Δεν έχει σημασία τι θέλει ο καθένας να κάνει με την προσωπική ζωή του. Πρότυπο ελευθερίας η Αρχαία Σπάρτη κι η Παγανιστική Ρώμη.
Αστυνομία που κυνηγούσε... γυναίκες! Αντίστοιχα, στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν ..οι «γυναικονόμοι» ή «γυναικοκόσμοι», άρχοντες που επιτηρούσαν τη διαγωγή των γυναικών στην πόλη. Αυτοί υπήρχαν και πριν ακόμη το Σόλωνα.
Αργότερα αποτελούσαν ένα είδος αστυνομίας ηθών και ήταν υπάλληλοι του Αρείου Πάγου. Είχαν έργο την περιστολή κάθε παρεκτροπής που γινόταν. Φρόντιζαν να φυλάσσεται η ευκοσμία στις δημόσιες εκδηλώσεις, αλλά και στην ιδιωτική ζωή των πολιτών. Επέβαλαν πρόστιμα ως και χιλίων δραχμών σε όσες φέρονταν άσχημα στους δρόμους και ανέγραφαν τα ονόματά τους σε ένα πλάτανο στον Κεραμεικό.
Αν βέβαια οι «Γυναικονόμοι» υπήρχαν όχι στην αρχαία Αθήνα αλλά στη Ρωμανία/Βυζάντιο, οι ...Ολύμπιοι θα άρχιζαν τα δικά τους πάλι: ότι είναι απαράδεκτο να αστυνομοκρατούνται τα ήθη, ότι μόνο στο μισαλλόδοξο Βυζάντιο αυτά γίνονταν, ότι είναι απόδειξη ότι τότε η γυναίκα ήταν ζώο, ότι μόνο στο μονοθεϊσμό εξευτελίζεται δημοσίως η προσωπικότητα της γυναίκας με αναγραφή του ονόματός της. κ.ο.κ. Δυστυχώς για τους
Νεοπαγανιστές, αυτά συνέβαιναν στην παγανιστική Αθήνα. Κι επειδή η Αθήνα της εποχής εκείνης δεν ήταν χριστιανική, οι Νεοαρχαιολάτρες σιωπούν. Αυτή είναι η «αρχαιολατρία» τους και η «επιστήμη» τους : Η συγκάλυψη κάθε πράγματος που δεν τους συμφέρει, με σκοπό να χτυπήσουν ιδεολογικά μια άλλη θρησκεία.
Ο θρησκευτικός θεσμός τού γάμου «Μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων ήταν σεβαστός ο θεσμός του γάμου και είχε χαρακτήρα θρησκευτικό. Προσθέτονταν σ' αυτόν και η περιεσκεμμένη σκοπιμότητα για την απόκτηση ισόβιας και πιστής οικονόμου για διαχείριση του σπιτιού. Συναισθηματικοί λόγοι για την εκλογή συζύγου είχαν δευτερεύουσα αξία.
Η Σπάρτη και η Αθήνα (νομοθεσία Σόλωνος) προέβλεπαν τή «γραφή αγαμίου» (μήνυση δηλαδή γιατί δεν παντρεύτηκαν), για όσους απέφευγαν το γάμο, και επομένως την ενίσχυση της πολιτείας διά της τεκνοποιΐας. Η Σπάρτη επίσης προέβλεπε την «γραφή οψιγαμίου» για τους νυμφευομένους σε μεγάλη ηλικία, και τη «γραφή κακογαμίου» (μήνυση για όσους έκαναν κακό γάμο), για τους νυμφευομένους με κόρη όχι ελεύθερου πολίτη.
Σκοπός του γάμου πρώτος και κύριος ήταν η δημιουργία τέκνων (Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς διέσωσεν έκφρασιν κατά τους γάμους των αρχαίων. Ο πατήρ παραδίδων την θυγατέρα του, έλεγε· «Παίδων επ' αρότω γνησίων διδωμί σοι γε την εμαυτού θυγατέρα». (Κλήμης, Στρωματείς, 11, 23. Β 7, 358, 17-18)). Χαρακτηριστικά για τους Σπαρτιάτες λέει ο Ξενοφώντας ότι γνώμονας του γάμου ήταν το «συμφέρον τη ευγονία» (συμφέρον για καλούς απογόνους).» (Νίκος Θ. Μπουγάτσος,
Η Ορθόδοξη Θεολογία για το σκοπό του Γάμου, Αθήνα 1989, Εκδόσεις Επτάλοφος) Διαπόμπευση και φόνος τών μοιχών Εάν ένα μοιχευόμενο ζευγάρι συλλαμβανόταν επάνω στην πράξη, τότε επιτρεπόταν ακόμη και η θανάτωση του μοιχού. Αυτή η αυστηρή ποινή προβλεπόταν ακόμη και από το νομικό κώδικα του Δράκοντος του τέλους του 7ου αι. Μάλιστα κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα πρέπει η θανάτωση του μοιχού από τον θιγμένο σύζυγο να ήταν ακόμη τόσο αποδεκτή, ώστε το αθηναϊκό δίκαιο αυτήν ειδικά την περίπτωση εξακολουθούσε να την προβλέπει συνέχεια (Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία 57, 3).
Η μοιχευόμενη γυναίκα κατά τον νόμο έπρεπε να αποπεμφθεί. Γράφει ο Πλούταρχος για την διαπόμπευση των μοιχαλίδων αρχαίων Παγανιστριών, ότι την μοιχαλίδα την έβαζαν πάνω σε λίθο ώστε να την δει όλη η πόλη, και μετά την ανέβαζαν πάνω σε ένα γαϊδούρι και τη διαπόμπευαν σε όλη την πόλη, κυκλικά. Μετά, η πομπή επέστρεφε στην αρχική θέση και πάλι την έδειχναν σε όλο τον κόσμο.
Από το σημείο αυτό και για όλη της τη ζωή, η μοιχαλίδα Παγανίστρια θεωρούνταν «άτιμη» και την αποκαλούσαν «Ονοβάτιν», επειδή την διαπόμπευσαν πάνω σε γάιδαρο (Ελλην, τ. 2): «των γυναικών την επί μοιχεία ληφθείσαν αγαγόντος εις αγοράν, επί λίθον τινός εμφανή πάσι καθίστασαν˙ είτα ούτως ανεβίβαζον επί όνου και την πόλιν κύκλω περιαχθείσαν έδει πάλι, επί τον αυτόν λίθον καταστήναι, και το λοιπόν άτιμον διατελείν, Ονοβάτιν προσαγορευομένην». "Περί του ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων, Θ. Β. Βενιζέλου, α' έκδοση Αθήναι 1873, επανέκδ. Δημιουργία" (σ.45).
Επιπλέον, οι νόμοι τής απαγόρευαν να μπαίνει στα δημοτελή ιερά, για να μη διαφθείρει τις αναμάρτητες γυναίκες, συναναστρεφόμενη με αυτές.
Άτιμος ήταν και όποιος συγκατοικούσε πλέον μαζί της (Δημ. Κατά Νεαίρ. 1374) .
Προγαμιαίες σχέσεις Κορίτσια που είχαν γενετήσια επικοινωνία προ του γάμου, μπορούσε ο πατέρας τους να τα πουλήσει στο σκλαβοπάζαρο (Πλούταρχος, Σόλων 23, 2). Αληθοφανέστερη φαίνεται η αφαίρεση ορισμένων δικαιωμάτων, την οποία παραδίδει ο Αισχίνης (Αισχ. I, 183). Τα κορίτσια αυτά δεν έπρεπε να φορούν κανένα στολίδι κι ούτε να επισκέπτονται κανένα ιερό.
Αν παρέβαιναν αυτές τις απαγορεύσεις, τότε ο καθένας μπορούσε να τα δείρει και να τα κακοποιήσει, εφόσον αυτό δεν είχε ως συνέπεια τραυματισμούς ή και το θάνατο. "Γάμος, εταίρες και παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα, Carola Reinsberg, εκδ. Παπαδήμα" (σ. 59)
Η ατυχία να είσαι αρχαία Παγανίστρια γυναίκα «Έβαλε νόμο ο Σόλων, απαγορεύοντας στη γυναίκα να βγαίνει έξω φορώντας περισσότερα από τρία φορέματα, είτε να κρατά φαγώσιμα ή πιοτό που να αξίζει περισσότερο από ένα οβολό, είτε να νυχτοπερπατεί, εξόν με αμάξι που μπροστά του φέγγει λυχνάρι.» (Πλουτ. Σόλων, 21 )
Ο Πλάτων, ο οποίος στην Πολιτεία εξισώνει άνδρες και γυναίκες, ωστόσο στον Τίμαιο 42 Β γράφει: «όποιος όμως άνδρας αποτύχει σε αυτά (να ζήσει μέσα στη δικαιοσύνη), θα μεταμορφωθεί κατά τη δεύτερη γέννησή του σε γυναίκα». Είναι, με άλλα λόγια, αποτυχία να είσαι γυναίκα, σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Ενώ ο Δημόκριτος, που ήταν δημοκρατικός κι όχι αντιδραστικός, όπως ο Πλάτωνας, λέει: (Απ. 110) «γυνή μη ασκείτω λόγον˙ δεινόν γαρ» («η γυναίκα να μην εξασκείται στο ρητορικό λόγο, γιατί είναι κακό πράγμα»). «Είναι η πιο μεγάλη προσβολή για τον άντρα να κυβερνάται από γυναίκα» (Απ. 111).
Είναι φυσικό για έναν Παγανιστή, που η θρησκεία του δεν έχει ούτε μία γυναίκα στα νησιά των Μακάρων, να θεωρεί εξωφρενικό οι γυναίκες να κυβερνούν. Αντίθετα, για έναν Χριστιανό, για τον οποίο ο ανώτερος άνθρωπος σ’ όλες τις εποχές, πάνω κι από αγγέλους, θεωρείται μια γυναίκα, είναι πολύ φυσιολογικό να μην θεωρεί ντροπή να κυβερνάται από γυναίκα. Απόδειξη αυτού οι αυτοκράτειρες που διακυβέρνησαν την Ρωμανία.
Ο Ησίοδος, αφού μας ιστορεί στη Θεογονία τον τρόπο που ο σιδηρουργός θεός Ήφαιστος σκάρωσε τη γυναίκα, την ξομπλιάζει με όλα τα δώρα που πήρε από την Αφροδίτη, με φλυαρία, μοχθηρό γέλιο και πονηριές. Και επιπλέον: Ποτέ μην αφήσεις να σε ξεμυαλίσει η γυναίκα η κουνοκώλα ούτε η κολακείες της που μ’ αυτές να σε τυλίξει θέλει.
Ακόμα η γυναίκα είναι μια συμφορά, μια ωραία συμφορά, μια καλοστημένη παγίδα που μέσα της πέφτουν οι άνθρωποι. Κι ο Μένανδρος δεν υπολείπεται ευγενικών χαρακτηρισμών: Φύτρο κακό είναι η γυναίκα στη ζωή αλλά σαν αναγκαίο κακό την αγοράζουμε. Αλλά βρίσκει επιπλέον ότι Φορτίο δεινών είναι η γυναίκα για τον άνδρα. Και ο Ησίοδος επιβεβαιώνει: Έτσι ο Δίας έστειλε στους άνδρες τις γυναίκες σαν επιδημία, γεμάτες σχέδια ύπουλα.
Μέτρο κανένα δε γνωρίζουν, σε όλα είναι άσωτες, Κι έτσι μοιάζουν με τους κηφήνες που δεν κατέχουν καμιά δουλειά παρά κατεβάζουν στην κοιλιά τους των άλλων το μόχθο... όποιος λοιπόν γλιτώσει από το γάμο και τα αισχρά έργα των γυναικών, αυτός σώζει το βιό του. Αλλά όποιος παίρνει ένα πλάσμα βλαβερό, αυτού η ζωή γίνεται μαρτύριο αδιάκοπο και τα βάσανα είναι αβάστακτα. ...γιατί οι γυναίκες στραγγίζουνε τον άνδρα και τον παραδίδουν σε θλιβερά γεράματα.
Αλλά, ο Αντιφάνης την εμπιστεύεται κάπου: Μόνο σ’ ένα εμπιστεύομαι τη γυναίκα: πως σαν πεθάνει δεν θα ξαναζήσει. Σε τίποτε άλλο δεν της έχω εμπιστοσύνη ώσπου να πεθάνει.» Μόνο ο πατέρας δικαιούται να λέγεται «γονιός»: «ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Δεν είναι η μάνα που γεννάει αυτό που λένε παιδί της˙ θρέφει μονάχα το νέο το σπέρμα˙ ο άνδρας που σπέρνει αυτός γεννά˙ εκείνη, σαν ξένη, το φύτρο σώζει, αν ο θεός γερό τ’ αφήσει. Και θα σου φέρω απόδειξη σ’ αυτό που λέω: πατέρας γίνεται να υπάρξει δίχως μάνα, να, μάρτυρας εμπρός του Ολύμπιου Δία η κόρη, που μέσα σε κοιλιάς δε θρέφηκε σκοτάδια.» (Αισχύλος, Ευμενίδες) (Θαυμάστε "φως" Απολλώνιο!!!)
Να μην υποτάσσεται η γυναίκα στον Παγανιστή άνδρα της; Δεν είναι άνδρας τότε: «Είσαι γυναίκας δούλος; (....) όσο εγώ θα ζω, γυναίκα δε θα διαφεντεύει. (...) Άνδρας δε θα είμαι εγώ, αν αυτή ατιμώρητα κλωτσάει την ισχύ μου» (Σοφοκλής, Αντιγόνη) Δεν γίνεται να μη χρειάζονταν οι Παγανιστές το γένος των γυναικών; «Σαν το κρεβάτι πάει καλά, όλα τα έχετε˙(..) από κάπου αλλού να αποχτούνε παιδιά θα 'πρεπε οι θνητοί. Το γένος σας αν έλειπε και τα κακά του ανθρώπου θα χανόταν» (Ευριπίδης, Μήδεια) Δία, γιατί έφτιαξες τις Παγανίστριες: «Ω Δία, γιατί στου ήλιου το φως να φέρεις τις γυναίκες τις δολερές, τα πλάσματα των ανδρών τον όλεθρο;(...) Να χαθείτε, ποτές δε θα χορτάσω να σας μισώ, γυναίκες.... γιατί οι γυναίκες είναι πάντα κακές.(....) Κι αν κρεμαστεί των γυναικών η φάρα ολάκερη... εγώ τη γνώμη δεν αλλάζω. ( Ευριπίδης, Ιππόλυτος)
Ενώ ο συμπαθής Παλλαδάς γράφει, προφανώς ως κύκνειο άσμα της άποψης του Παγανισμού για τη γυναίκα (Π.Α., XI 381): Κάθε γυναίκα είναι χολή˙ δυο στιγμές καλές χαρίζει: τη μια στον νυφικό θάλαμο, και την άλλη στον θάνατό της. Αφού, λοιπόν, οι Ν/Π κατηγορούν τον Χρυσόστομο ως μισογύνη, να κατηγορήσουν πρώτα τον τρομερό μισογύνη Ευριπίδη, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τους ποιητές˙ πρώτα να κοιτάξουν τι είπαν οι αρχαίοι και μετά να ασχολούνται με το Χρυσόστομο.
Επιπλέον, τα πατερικά εκκλησιαστικά κείμενα στα οποία βρίσκει κανείς φαινομενικά μισογυνικές και προσβλητικές για τη γυναίκα εκφράσεις, δεν είναι εναντίον της γυναίκας αυτής καθεαυτής, αλλά οι συγγραφείς τους έχουν κατά νου την πιθανότητα η (άπιστη) γυναίκα να σπρώξει τον άνδρα σε αμαρτία. Αυτό το γεγονός αποστρέφονται οι συγγραφείς. Τη γυναίκα καθεαυτή, όμως, όπως είδαμε τη θεωρούν κατ’ εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού, ίση με τον άνδρα, και σε καμιά περίπτωση δεν ζητούν να μην είχε δημιουργηθεί το γυναικείο φύλο.
Άλλωστε αλλού λένε και τα κουσούρια τού ανδρικού φύλου. Αντίθετα, δεν υπάρχει τέτοια αντίστοιχη προβληματική στους αρχαίους μισογύνηδες: ούτε στον Πλάτωνα, όταν αποκαλεί την γυναικεία κατάσταση «αποτυχία» ούτε στον Ευριπίδη, όταν ζητά από το Δία να μην είχε πλάσει τις γυναίκες ούτε στον Ησίοδο, όταν κατηγορεί για χίλια μύρια τη γυναίκα. Ύστερα από όλα αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς, γιατί οι γυναίκες τής αρχαιότητας υπέστησαν κάθε είδους βασανιστήρια για τρεις αιώνες από ειδωλολάτρες, προκειμένου να μην αρνηθούν την ελευθερία τού Χριστού.
Προτιμούσαν το θάνατο από την επιστροφή στη δουλεία που τους είχαν επιβάλλει οι ψευτοθεοί - δαίμονες! Άραγε τα ξέρουν αυτά οι γυναίκες που ονειρεύονται μια αρχαιοελληνική κοινωνία; Πολύ θα ήθελα να ζούσαν έτσι για λίγο, για να εκτιμήσουν τη Χριστιανική ελευθερία που απολαμβάνουν! Τότε ακόμα και ο Ισλαμικός φερετζές θα τους φαινόταν παραδεισένιος!
http://www.oodegr.com/neopaganismos/politismos/gynaika2.htm
Δυστυχώς οι συνάνθρωποι μας στην επιστημονική τους έρευνα δεν αναφέρουν ότι εξανάγκαζαν τις γυναίκες δια της βίας να συμμετέχουν στις θρησκευτικές-Διονυσιακές εορτές ικανοποιώντας τις ερωτικές ορέξεις του κάθε άνδρα θρησκευτή. Σε όλη την διάρκεια της αρχαίας περιόδου λάμβαναν χώρα αυτά τα αίσχη.
Ακόμη και οι παντρεμένες ήταν υποχρεωμένες να συμμετέχουν σε αυτές τις τελετουργίες παρά την θέληση τους. Επίσης αγνοούν ότι κατά την διεξαγωγή των Διονυσιακών-Ολυμπιακών αγώνων είχαν το δικαίωμα παρακολουθήσεως οι ιέρειες, οι ανύπαντρες-παρθένες.
Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί αγώνες γινόταν με σκοπό να βελτιώνουν το σώμα, το ήθος και το πνεύμα. Ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικά μια πολύ δημιουργική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο, για όλες τις ηλικίες. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η σημασία του είναι τεράστια, καθώς στοχεύει στην σωματική και την ηθική-πνευματική ανάπτυξη αλλά και στην κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών.
Το μέλλον ενός έθνους είναι τα παιδιά. Για αυτό είναι απαραίτητο, να εξασκούν, το σώμα και το πνεύμα, παράλληλα. Ήταν πολύ θλιβερό καθώς σταδιακά, οι Ολυμπιακοί αγώνες άλλαξαν χαρακτήρα. Σήμερα θα δούμε γιατί. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην μετά θάνατον ζωή.
Όσοι έφευγαν από την ζωή ήταν ιερά πρόσωπα για τους αρχαίους. Οι περισσότεροι αθλητικοί αγώνες στην αρχαία Ελλάδα, είχαν ως στόχο να τιμηθούν κάποιοι σημαντικοί εκλιπόντες. Στην αρχαία Ελληνική παιδεία είχαν περίοπτη θέση οι αθλητικοί αγώνες. Μέσα από τους αγώνες τιμούσαν όλα τα σημαντικά πρόσωπα, τα οποία είχαν φύγει από την ζωή.
Ο Παυσανίας μας δίνει αρκετές πληροφορίες διότι ως περιηγητής πήγαινε ο ίδιος και παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Την εποχή την οποία έζησε ο Παυσανίας, οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν πλέον πανελλήνιοι αλλά διεθνείς, διότι συμμετείχαν αθλητές από διαφορετικά έθνη. Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ρωμαϊκής εποχής, δεν είχαν κανένα στοιχείο από το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, καθώς ήταν ξεκάθαρα διεθνείς αγώνες. Ήταν αθλητικοί αγώνες στα πλαίσια της Ρωμαϊκής-Διονυσιακής παγκοσμιοποιήσεως (Pax Romana), όπως είναι και οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες. Η γελοιοποίηση του Ολυμπιακού πνεύματος δεν είχε όρια εκείνη την εποχή.
Οι αγώνες ήταν φαιδροί καθώς ακόμη και παρανοϊκοί και σεξουαλικά ανώμαλοι αυτοκράτορες. O Νέρων έλαβε 1808 στεφάνια ως νικητής των αγώνων έκαναν τον θεσμό αναξιόπιστο. Ο Νέρωνας δωροδοκούσε διάφορους αξιωματούχους, για να του δοθούν οι κίβδηλες διακρίσεις, σύμφωνα με τον Σουετώνιο (Νέρων 22-24).
Το 393 μ.Χ. έτος της 293ης Ολυμπιάδας ο Άγιος Θεοδόσιος, θα βάλει τέλος στην απαράδεκτη από κάθε άποψη “αθλητική” διοργάνωση.
Ο Μέγας Θεοδόσιος κατάργησε επί της ουσίας έναν θεσμό που είχε απωλέσει αιώνες πριν το πραγματικό Ελληνικό ιδεώδες. Με τον ερχομό των Φοινίκων από την Αίγυπτο, οι αθλητικοί αγώνες περιελάμβαναν ιεροπραξίες και παγανιστικές τελετουργίες. Ένας ακόμη πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο διέκοψε ο Άγιος Θεοδόσιος, τους Φοινικικούς-Ολυμπιακούς αγώνες ήταν γιατί οι γυναίκες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους πορνικούς-παγανιστικούς αγώνες, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην Διονυσιακή πορνεία.
Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν οι γυναίκες τους Ολυμπιακούς αγώνες. Για αυτό σκοπίμως δεν επιτρεπόταν να αγωνίζονται ντυμένοι οι άνδρες αθλητές. Οι μοναδικές γυναίκες οι οποίες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους γυμνικούς αγώνες, μέσα στο στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας, ήταν οι μάγισσες-ιέρειες της Αιγυπτιακής “θεάς” Δήμητρας-Ίσιδας, οι ανύπαντρες και οι παρθένες.
Σχετικά με την απαγόρευση της συμμετοχής των γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες, υπήρχαν ειδικές διατάξεις όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Η ποινή για όσες γυναίκες θα παρακολουθούσαν παράνομα τους αγώνες, θα ήταν να τις κατακρημνίσουν από τον Τυπαιον όρος και να τις σκοτώσουν (Παυσανίας V 6.7).
Εντούτοις υπήρχαν κάποιες κατηγορίες γυναικών στις οποίες επιτρεπόταν να συμμετέχουν και να παρακολουθούν τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτές ήταν οι Ελληνίδες παρθένες και οι ανύπαντρες μαζί με τις ιέρειες, οι οποίες συμμετείχαν και στις Διονυσιακές-Ολυμπιακές τελετές στις οποίες γινόταν κάθε ανωμαλία και διαστροφή (Παυσανίας V 13.9 και VI 20.9).
Aκόμη ο Παυσανίας κατέγραψε ότι από όλα τα Ολυμπιακά αγωνίσματα οι γυναίκες είχαν δικαίωμα συμμετοχής, μόνον στους Ιππικούς αγώνες. Η επιλογή των αγνών Ελληνίδων από τους σκοτεινούς ιερείς της αρχαίας θρησκείας, γινόταν σκόπιμα με μοναδικό στόχο να αυξάνεται η ερωτική διαφθορά, η ανομία και η αταξία ώστε να επέλθει η πνευματική, η ηθική κατάπτωση. Φυσικό επακόλουθο ήταν η πολιτική, η στρατιωτική και η κοινωνική κατάρρευση του Ελληνικού έθνους.
Επιπροσθέτως στην Ορθόδοξη ομάδα δογματικής έρευνας δεν κάνουν καμία αναφορά στον Θαλή και παρερμηνεύουν τον Μέγα Αριστοκλή ως "μισογύνη" !!! Ο Θαλής ένας από τους επτά Σοφούς της αρχαιότητας είπε ότι ευχαριστεί τον Θεό που γεννήθηκε άνθρωπος και όχι ζώο, Έλληνας και όχι βάρβαρος και άνδρας και όχι γυναίκα.
Σχετικά με τον Μέγα Αριστοκλή ο χαρακτηρισμός τους είναι άδικος καθώς μέχρι σήμερα όταν μια γυναίκα τελέσει ακόμη και την κατά φύσιν ερωτική πράξη οι φίλες και οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες τις λένε ότι μαγαρίστηκε.
Επίσης ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξεως, ηθικής-παιδείας, θρησκεύματος και λοιπά όταν κάποιοι μαλώνουν-αντιδικούν μεταξύ τους αναφέρουν ο ένας στον άλλο ότι θα του κάνουν σεξ. Τις ίδιες εκφράσεις χρησιμοποιούν και οι γυναίκες. Συνεπώς πως γίνεται να είναι "μισογύνης" ο Μέγας Αριστοκλής ; Εάν ήταν επιστημονικώς τεκμηριωμένος ο "μισογυνισμός του Μ. Αριστοκλή, δεν θα ενσωμάτωναν τις διδασκαλίες του οι στυλοβάτες του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας και του Imperium Romanum (Tρεις Ιεράρχες) στον Χριστιανισμό. Είναι απολύτως προφανές και από την επόμενη επιστημονική μου παρατήρηση, ότι εάν ήταν πραγματικός μισογύνης ο Ύπατος των Φιλοσόφων θα τον απέρριπτε και δεν θα εφάρμοζε της διδασκαλίες του η νεοαριστόκλεια Υπατία. Εν τούτοις η Ελληνίδα φιλόσοφος θυσίασε ακόμη και την ζωή τους για να εφαρμόσει τις Αριστόκλειες διδαχές στην Αλεξάνδρεια.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΕΟΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΥΠΑΤΙΑ. Υπατία είχε πολλούς Χριστιανούς μαθητές στην σχολή της. Εάν ο Χριστιανισμός ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τότε η φιλόσοφος δεν θα δεχόταν κανέναν Χριστιανό, ως μαθητή, στην σχολή της.
Όλα τα χρόνια που δίδασκε η Υπατία είχε πάντοτε Χριστιανούς μαθητές. Ο Συνέσιος ήταν ο πιο αγαπημένος μαθητής της Υπατίας και μέγας θαυμαστής της φιλοσόφου. H σχέση του Συνέσιου και της Υπατίας, ήταν ισάξια σε πνευματικό και ηθικό επίπεδο, με την σχέση, του Αριστοκλή, με τον Σωκράτη. Όταν τελείωσε την φιλοσοφική σχολή, ο Συνέσιος διατηρούσε αλληλογραφία και είχε επαφές με την μεγάλη φιλόσοφο.
Η Αλεξανδρινή φιλόσοφος ήταν μια στοργική μητέρα-δασκάλα. Αγαπούσε και φρόντιζε τους μαθητές της, απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, σε μία ιστορική περίοδο που ο θρησκευτικός φανατισμός δίχαζε και φανάτιζε τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας. Η μεγάλη νεοπλατωνική φιλόσοφος Υπατία είχε εκείνα τα χρόνια ως μαθητές αρκετούς Χριστιανούς. Αυτό είναι ενδεικτικό ότι ο γνήσιος Ορθόδοξος-Χριστιανισμός, ουδέποτε ήταν ενάντια στην αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Η μεγάλη Φιλόσοφος Υπατία είχε το παράδειγμα των τριών Ιεραρχών, οι οποίοι ως φιλόσοφοι ενσωμάτωσαν ολόκληρη την Πλατωνική διδασκαλία στον χριστιανισμό. Η φιλοσοφική σχολή της Αλεξάνδρειας, με διευθύντρια την Υπατία, κατέστη μέγας προστάτης και συνεχιστής, των αξιωμάτων του Αριστοκλή.
Η φήμη της ως σπουδαίας φιλοσόφου διαδόθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να καταφθάνουν στην Αλεξάνδρεια για να μαθητεύσουν κοντά της, από όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η ΥΠΑΤΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΦΘΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ.
Η φήμη και ο σεβασμός προς την Υπατία αυξανόταν συνέχεια. Η ανάμιξη της όμως στην πολιτική ήταν κάτι το οποίο ενοχλούσε τρομερά τους πολιτικούς από όλες τις εθνικότητες, όπως ήταν οι Έλληνες Χριστιανοί, οι Εβραίοι αλλά και οι Eθνικοί. Παρά τις διαμαρτυρίες και της πολλές συστάσεις, η Υπατία εξακολουθούσε να συμμετέχει στα συμβούλια και ουδέποτε δέχτηκε να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική. Αυτό το καθεστώς προκαλούσε τρομερή οργή στους πολιτικούς άνδρες της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι δεν δεχόταν σε καμία των περιπτώσεων, να ασκεί την διοίκηση της πόλεως, κατά ένα μεγάλο βαθμό μια γυναίκα.
Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα το πόσο πολύ επηρεασμένη ήταν η Υπατία από τον Αριστοκλή (Πλάτων). Ο Αριστοκλής δίδαξε ότι τις πόλεις θα πρέπει να τις διοικούν οι φιλόσοφοι-βασιλείς, οι οποίοι θα είναι οι ικανότεροι όλων των υπολοίπων ανθρώπων, σε όλους τους τομείς. Η μη συμμόρφωση της Φιλοσόφου στις υποδείξεις των πολιτικών, να σταματήσει την εμπλοκή της με την πολιτική, επέφερε φοβερό μίσος εναντίον της, και μια κατάσταση εκτός ελέγχου στην πόλη της Αλεξανδρείας.
Δυστυχώς η Υπατία αγνόησε επιδεικτικά τις υποδείξεις των πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων της πόλης, να μην ασχολείται με την πολιτική, και τελικά αυτή η επιμονή της, προκάλεσε τον θάνατο της. Οι πολιτικοί-θρησκευτικοί παράγοντες όπως ο πατριάρχης Κύριλλος και οι Ραββίνοι δεν δεχόταν να τους επισκιάζει και να διοικεί την Αλεξάνδρεια, η Ελληνίδα φιλόσοφος Υπατία.
Τελικά η απόφαση της Υπατίας να συνεχίσει να ασχολείται με την πολιτική, στα πρότυπα του Πλάτωνα, ως Βασιλέας-φιλόσοφος, έγινε η αιτία τρομερών πολιτικών και θρησκευτικών εντάσεων, με συνέπεια τον τραγικό θάνατό της. Ο ίδιος ο μεγάλος της θαυμαστής, ο μαθητής της ο οποίος ήταν και πολύ ερωτευμένος με την φιλόσοφο Υπατία, ο έπαρχος Ορέστης έγινε η αιτία να σκοτωθεί η δασκάλα του. Η πολιτική αντιμετώπιση του Ορέστη, ήταν κάτι το οποίο δυσαρεστούσε πάρα πολύ ένα μέρος των Χριστιανών της Αλεξάνδρειας.
Στην πάρα πολύ αυτή ταραχώδη περίοδο, η μεγάλη διαμάχη μεταξύ του πατριάρχη Κυρίλλου και του επάρχου Ορέστη, θα συμβάλλουν σε πολύ σημαντικό βαθμό, στο να δολοφονηθεί η Υπατία. Η πολιτική αντιπαλότητα των δυο κορυφαίων παραγόντων της πόλης, ήταν τεράστια και χωρίς τελειωμό.
Ο κόσμος της Αλεξάνδρειας, λαθεμένα υπέθεσε ότι επειδή ο Ορέστης, υπήρξε μαθητής της Υπατίας, ότι εκείνη είναι η υπεύθυνη, για την στάση του απέναντι στον Κύριλλο. Όμως η Υπατία ήταν ταυτόχρονα και με τις δυο πλευρές καθώς υποστήριζε τον χριστιανισμό και την φιλοσοφία για αυτό ήταν γεμάτη η σχολή της, από Χριστιανούς και εθνικούς όλα τα χρόνια τα οποία δίδαξε.
Η Αλεξανδρινή Υπατία ήταν η μοναδική επιστήμονας στον κόσμο, η οποία θυσιάστηκε για τα αξιώματα του Ύπατου των Φιλοσόφων. Πιο συγκεκριμένα θυσίασε την ζωή της για να είναι η Φιλόσοφος-Βασίλισσα της Αλεξάνδρειας.
Είναι γνωστό ότι ο Έπαρχος της Αλεξάνδρειας Ορέστης, ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μαθητές, της νεοπλατωνικής Φιλοσόφου. Η Υπατία ασκούσε μεγάλη επιρροή στον Ορέστη, καθώς και σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Η Αλεξανδρινή Φιλόσοφος είχε επίγνωση των δυνατοτήτων της και το πόση μεγάλη αξία είχε. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία τα κίνητρα της Υπατίας να συμμετέχει στην πολιτική ζωή ήταν αγνά. Είχε ανιδιοτελής προθέσεις, καθώς είχε αφιερώσει την ζωή της, στις επιστήμες.
Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ-ΠΛΑΤΩΝΑ.
Tα βασικά αξιώματα του Πλάτωνα, σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα, αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς, διαθέτει, την δύναμη της γνώσης, διότι η παιδεία, είναι η αρχή των πάντων.
Για να φέρει την ηθική, την δικαιοσύνη, την ανδρεία και την ευημερία, ως άριστος ηγεμόνας είναι απαραίτητη προυπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα εξαιρεί τους απαίδευτους, οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή-Πλάτωνα η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι.
Ο φιλόσοφος-βασιλιάς του Πλάτωνα λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση. Για αυτό έχει την ηθική ευθύνη προς την πατρίδα να γίνει αρχηγός και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία σε θέματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά. Είναι ο ικανότερος από τους άλλους σοφούς.
Η αξία ενός φιλοσόφου-βασιλιά φαίνεται από τις προσπάθειες του, για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδας σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς δεν διέπεται από αρχομανία και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία για το καλό του έθνους. Η προσωπική του ολοκλήρωση έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών και πολεμικών του δραστηριοτήτων.
Το άρρωστο πάθος για την εξουσία, όπως επίσης και η ανάληψή της από ανθρώπους στερημένους από πνευματικές-ηθικές αρετές, προκαλεί αντιδικίες, πολέμους και καταλήγει στην καταστροφή της Ελλάδος. Οι φιλόσοφοι για τον Αριστοκλή-Πλάτωνα είναι οι μόνοι ικανοί να κυβερνήσουν τις πόλεις και την Ελλάδα, διότι έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο, και είχαν μεγαλύτερες τιμές και αναγνώριση, από οποιονδήποτε άλλο βασιλιά και πολιτικό. Είναι ολοφάνερο ότι ο Πλάτωνας είναι πιστός στα ιδεώδη του Βασιλιά Θησέα.
Ο μεγάλος ήρωας Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι βασιλείς επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες.
Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν επιθέσεις, ολομόναχοι, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους.
Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940).
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ.
Οι Σοφοί πρόγονοι μας από την αρχή απέρριψαν την Ολύμπια θρησκεία ως ανάξια του πολιτισμού και των ηθών του Ελληνικού έθνους. Ο Μέγιστος των Σοφών της ανθρωπότητας δίδαξε με μοναδικό τρόπο τον Θεό. Κανένας άλλος αρχαίος φιλόσοφος δεν απέρριψε τόσο έντονα, την σκοτεινή Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία και τα Διονυσιακά αξιώματα όσο ο Μέγας Αριστοκλής.
Ο Θεός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων Αριστοκλή. Για αυτό έπλασε όλα αυτά τα θαυμαστά και μοναδικά στο είδος τους πράγματα και εν συνεχεία ήρθε στην γη ως Θεάνθρωπος για να λυτρώσει, να διδάξει, να σταυρωθεί, να αναστηθεί για να σωθεί η ανθρωπότητα από τον μισάνθρωπο Εωσφόρο και τους αρχιδαίμονες του παγανισμού Savazio-Διόνυσο και Απόλλωνα. Ο ύπατος των Φιλοσόφων στο έργο του Τίμαιος, αναφέρει σχετικά με την δημιουργία του σύμπαντος ότι είναι έργο του Αγαθού Θεού-δημιουργού.
Ο καλός Θεός από αγάπη δίνει ζωή και δημιουργία, ενώ πραγματοποιεί το έργο του μέσα από αξίες τις οποίες ενσωματώνει στον υλικό κόσμο, με στόχο το τέλειο αποτέλεσμα. Ο θεός-Δημιουργός έπλασε έναν τέλειο- αγαθό κόσμο, διότι είναι αγαθός (καλός), γιατί δεν έχει καμία κακία μέσα του (Τίμαιος 29d-30c). Επειδή ο Θεός είναι πάνσοφος χωρίς ταπεινά πάθη, όπως έχουν οι δαίμονες του παγανισμού και οι άνθρωποι, ελεύθερος από τον φθόνο ήθελε ο κόσμος να μοιάζει σε αυτόν στο μέτρο του δυνατού. Η αρχαία Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία με διάφορες μορφές πολυθεϊσμού, δεν υποστήριζε ότι οι θεοί ήταν αγαθοί.
Στην Θεολογία του Ύπατου των Φιλοσόφων ο άναρχος Θεός είναι μόνον καλός και κάνει πάντοτε αγαθές πράξεις από υπέρμετρη αγάπη για τα δημιουργήματα του. Ο Αριστοκλής αναπτύσσει μια ορθή-Ελληνική θεολογία, η οποία είναι αντίθετη με τις δοξασίες που οι λαϊκές-αγράμματες μάζες και οι σκοτεινοί ιερείς αντιλαμβανόταν την θεϊκή κτίση. Στην αρχαία θρησκεία, βλέπουμε την εφαρμογή καταπιεστικών-
Ο Μέγας Αριστοκλής είναι ο μοναδικός σοφός στον κόσμο, ο οποίος πήγε ενάντια Φιλοσοφικές- ηθικές του διδασκαλίες, για να επιβιώσει η Ελλάδα.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο και άξιο.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο Σοφό.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς εισβολείς-κατακτητές και πιστούς των Διονυσιακών αξιωμάτων, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία.
Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας έμαθε κάθε τι ωραίο και ευγενές, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους !!! Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών συνειδητά ζήτησε να αλλάξουν τρόπο ζωής οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος.
Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός ο Ελληνισμός. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες που υπερασπίζονται το έθνος πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς ποιο είναι το δικό του παιδί. Ειδικά οι στρατιώτες-φύλακες της Ελλάδος, πρέπει να ζούνε, με αυτόν τον τρόπο ζωής σύμφωνα, με τον Μέγα Αριστοκλή.
Με όλα αυτά που αναφέρει ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών. Αυτό το πράγμα το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους. Με αυτή την πρόταση του επί της ουσίας, ζητούσε να γίνουν οι Έλληνες, κατώτεροι ακόμη και από τα ζώα.
Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων παγανιστών (Φοίνικες). Για αυτό ο Αριστοκλής πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό και ο οποίος είναι κατώτερος ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση–παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Αναφέρει ότι είναι απαραίτητο οι γυναίκες να έχουν την ίδια εκπαίδευση στον στρατιωτικό τομέα με τους άνδρες και το ίδιο μορφωτικό επίπεδο. Όλα αυτά τα έκανε για έναν πολύ ιερό σκοπό. Επιθυμούσε να εξισώσει στο μέτρο του εφικτού τα δύο φύλα και να μας κάνει πραγματικά αδέλφια. Να γίνουν οι Έλληνες ένα σώμα και μια ψυχή ώστε να επιβιώσει το έθνος από τον αφανισμό που είχε επιφέρει η σκλαβιά από το Φοινικικό-Διονυσιακό πολιτισμό. Δεν υπήρξε ποτέ κανένας άλλος φιλόσοφος σε όλο τον κόσμο ο οποίος από αγάπη για την πατρίδα του να πάει ενάντια στις Φιλοσοφικές και ηθικές του πεποιθήσεις.
Αυτά τα δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να διδάσκει όλα αυτά χωρίς σοβαρές αιτίες ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Δεν υπήρξε αυτοκαταστροφικός ώστε να εκθέσει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του.
Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ.
Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Μέγας Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του και θα ζητούσαν το κλείσιμο της φιλοσοφικής σχολής (Ακαδημία) και την απομάκρυνση του από την πόλη των Αθηνών.
Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους "Πρωταγόρας" και "Ιππίας" η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές). Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα έγραψε όλα αυτά με μοναδικό σκοπό να αποδείξει ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα.
Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Η αντιπαλότητα μεταξύ φιλοσόφων και σοφιστών ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Ο Αριστοκλής πρωτοστατούσε από την πλευρά των Ελλήνων φιλοσόφων, σε αυτήν την πνευματική φιλοσοφική και ρητορική διαμάχη. Ακόμη και πολύ μικρότερης σημασίας ηθικό παράπτωμα να έκανε ο Αριστοκλής-Πλάτων, δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να αποφύγει την οργή και την δημόσια διαπόμπευση από τους σοφιστές.
ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
Έχουν περάσει μερικοί αιώνες, από την εισβολή, στην Ελλάδα, των σκλάβων, Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής, με συνέπεια, να έχουμε βαρβαρόμικτους πληθυσμούς. Για αυτό ύπατος των Φιλοσόφων μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. Ο Μέγας Αριστοκλής αναφέρει στο έργο του Μενέξενος, ότι εμείς οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα. Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια.
Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός είναι δαιμονικός, και ότι ταυτόχρονα ότι ήταν φαιδρός και ανάξιος του αρχαίου αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού. Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας οποίος επέτυχε να μην υποστεί τις διώξεις, όπως έγινε εις βάρος του Σωκράτη, του Αναξαγόρα και άλλων σοφών.
Δυστυχώς ότι δεν επέτυχαν τα σκοτεινά ιερατεία στην Αρχαία Αθήνα, το πραγματοποίησαν στην αρχαία Σικελία. Για να εκδικηθούν τον Μέγα Αριστοκλή διότι δίδαξε τον έναν Θεό-Δημιουργό και αντιτάχθηκε πιο δυναμικά από όλους τους Έλληνες σοφούς στον εωσφορικό παγανισμό, τον πούλησαν ως σκλάβο. Ο Μέγας Αριστοκλής είναι ένας ακόμη μεγάλος Εθνομάρτυρας, του Ελληνικού έθνους.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Η Ορθοδοξία προσφέρει τα πάντα διότι προστατεύει, εξευγενίζει-ισορροπεί, καλλιεργεί, ηρεμεί, ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, τις γεμίζει με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Το Ελληνικό έθνος ως πολιτιστική-γεωστρατηγική οντότητα, διαχρονικά στηρίζεται στην παιδεία-πολιτισμό και την Ορθοδοξία.
Ο θεός έδωσε στις γυναίκες την επίπονη-δύσκολη αποστολή να γεννούν, να τρέφουν, να μεγαλώνουν, να αγαπούν, να εκπαιδεύουν τα παιδιά, να τα προστατεύουν, να δημιουργούν σωστούς Έλληνες, χρήσιμους-αξιόλογους πολίτες στην κοινωνία και στο έθνος. Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις και την ερωτική ελευθεριότητα.
Δυστυχώς την σύγχρονη εποχή παρουσιάζεται το θλιβερό και εθνικά καταστροφικό φαινόμενο, αρκετές γυναίκες να είναι Χριστιανές και να ζούνε, με τον τρόπο ζωής του Αρχαίου “Θεού”, Σαβάζιου-Διόνυσου με την θέληση τους, και να είναι υπερήφανες για την συμμετοχή τους στα Διονυσιακά δρώμενα !!! Δυστυχώς τραγική κατάληξη θα έχουν οι Ευρωπαίες. Ακόμη και ο Αμερικανός πρόεδρος J. Biden παραδέχτηκε ότι ο φεμινισμός είναι Ιουδαϊκό δημιούργημα.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός κατέστρεψε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή, και οδήγησε στην κατάρρευση-κατάκτηση τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Όταν ένα έθνος απολέσει την ηθική της Αριστόκλειας παιδείας ακολουθεί κατά σειρά η πνευματική, η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική παρακμή.
Η θέση της γυναίκας στο imperium romanum ήταν σαφώς ανώτερη σε σχέση με τις γυναίκες του Διονυσιακού πολιτισμού. Στο Ρωμαϊκό κράτος υπήρξαν γυναίκες αυτοκράτειρες, ηγεμονικές προσωπικότητες. Επίσης είχαμε γυναίκες επιστήμονες Φιλόσοφοι, Γεωμέτρες, Μαθηματικοί, Ιατροί, σε όλα την διάρκεια ζωής της αυτοκρατορίας (13/4/1204). Διότι οι άνδρες απουσίαζαν στους αμυντικούς πολέμους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, είχαμε κοινωνικές υπηρεσίες με επικεφαλείς γυναίκες.
Επιπροσθέτως οι γυναίκες του Ρωμαϊκού κράτους θεωρήθηκαν άξιες να κατέχουν το ύψιστο αξίωμα του κράτους. Η θέση της γυναίκας στην Ρωμαϊκή κοινωνία, ήταν σαφέστατα ανώτερη σε σχέση με αυτή της Ελληνικής αρχαιότητας, όπου κυριαρχούσε ο Φρυγικός Savazios. H Ορθοδοξία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική θέση της γυναίκας στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος απελευθέρωσαν τις γυναίκες από την αρχαία-παγανιστική εξουσία των ανδρικών ιερατείων των Δελφών και της Ελευσίνας. Μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες συνέβαλαν στην διαμόρφωσή μιας νέας εποχής κατά την οποία το γυναικείο ιδεώδες συνδέεται στενά με την φιλανθρωπία και την κοινωνική πρόνοια, την δημιουργικότητα και την εξέλιξη.
Οι γυναίκες είναι άνθρωποι που έχουν θετικά και αρνητικά. Εκπροσωπούν τις θετικές και τις Ιερές ιδιότητες της Παναγίας, σε συνδυασμό με την αδύναμη και ατελή γυναικεία φύση της πρωτόπλαστης Εύας των Διονυσιακών αξιωμάτων. Η μόνη τέλεια γυναίκα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, με την τελειότητα-παρθενικότητα, αγνότητα, και την φιλανθρωπία της. Η Διονυσιακή Εύα και η Παναγία διαχρονικά αποτελούν το ιδεολογικό γυναικείο σύστημα αξιών, καθώς εκπροσωπούν τους δύο παγκόσμιους πολιτισμούς (Αριστόκλειο-Διονυσιακό).
Σε όλη την Ρωμαϊκή περίοδο η γυναικεία δράση και παρουσία, σε κράτος-εκκλησία και κοινωνία υπήρξε καταλυτική. Ενδεικτικά αναφέρω Αγία Ελένη (Ισαπόστολος), Υπατία (Φιλόσοφος), Ευδοκία- Αθηναϊς, Άννα Κομνηνή, Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, Αγία Θεοφανώ, Βασίλισσα Θεοδώρα (σύζυγος αυτοκράτορα Θεόφιλου) και Ειρήνη η Αθηναία.
Το όνομά της Αυγούστας Ειρήνης είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο. Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων, και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό διαχρονικά θα πρέπει ανάλογα με την ηθική, την παιδεία, και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις.Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του. Εκείνη την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα, η Αυγούστα Ειρήνη.
Το επίτευγμα της Ειρήνης δεν ήταν καθόλου τυχαίο, καθώς υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο, ενώ μας δείχνει το πόσο ηθικές και θεοσεβούμενες ήταν τότε όλες οι Ελληνίδες, ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα, κατά την μεσαιωνική εποχή, στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι ηθικές γυναίκες.
Οι γυναίκες με παιδεία αποτελούσαν, την συντριπτική πλειοψηφία. Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό επίπεδο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Οι γυναίκες διαχρονικά αποτελούν τα θεμέλια του Ελληνικού Έθνους Χωρίς ηθικές και σωστές γυναίκες, δεν μπορεί να σταθεί το Ελληνικό έθνος.
Η Ορθοδοξία και ο Μέγας Αριστοκλής αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως ίσες με τους άνδρες, ως Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού. Για αυτό ο Ύπατος των Φιλοσόφων ζήτησε κοινή παιδεία και στρατιωτική εκπαίδευση για άνδρες και γυναίκες. Για τους Πατέρες της Ορθοδόξου πίστεως οι άνθρωποι είναι πλασμένοι από τον Θεό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» του. Το κατ’ εικόνα είναι η ελευθερία που έδωσε ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλέους στο ανθ΄ρωπινο γένος, ώστε να έχει την δυνατότητα να αποκτήσει κατά χάριν, ό, τι έχει ο Θεός κατά φύσιν. Το κατ’ εικόνα είναι η δυνατότητα του εκπεσόντων ανθρώπων να ενωθούν οντολογικά με τον Θεό, να γίνουν κατά χάρη Θεοί. Το καθ’ ομοίωση σημαίνει την ολοκλήρωση αυτής της επιλογής.
Ο Αριστόκλειος πολιτισμός αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως ανθρώπους και όχι ως ζώα όπως τις θεωρούν οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ο ΘΕΜΕΛΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.
Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων, οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται τις επιστήμες, την έρευνα, και την λογική σκέψη. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις και τoν Διονυσιακό πολιτισμό.
Οι γυναίκες διαχρονικά αποτελούν τα θεμέλια του Ελληνικού Έθνους. Οι γυναίκες είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς ηθικές και σωστές γυναίκες, δεν μπορεί να σταθεί το Ελληνικό έθνος. Το πώς θα ντύνονται και θα ζούνε οι γυναίκες το καθόρισαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Η γυναίκα πού έχει μυαλό δεν δείχνει ούτε τον καρπό του χεριού της, μας αναφέρει ο θεουργός, αρχιερέας, βιογράφος, ιστορικός και φιλόσοφος ο Πλούταρχος.
Οι ντυμένες-ηθικές γυναίκες έχουν αξιοπρέπεια, ενώ το πιο βασικό είναι ότι δημιουργούν υγιείς ερωτικές επιθυμίες και γεννούν Ήρωες, Άγιους και Αγίες. Αυτό γινόταν εδώ και αιώνες. Δυστυχώς την σημερινή εποχή οι περισσότερες γεννούν δειλούς, θηλυπρεπείς ραγιάδες. Τις εποχές που ήταν ντυμένες οι Ελληνίδες το έθνος μεγαλουργούσε σε όλη την οικουμένη. Ήμασταν ως έθνος στην κορυφή του κόσμου και είχαν την ψυχική-ηθική δύναμη οι πρόγονοι μας να υπερασπιστούν επί αρκετούς αιώνες την πατρίδα μας από πολλούς εξωτερικούς εχθρούς.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Δια της Γνώσεως, έχω αναφέρει σε δεκάδες εργασίες μου ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα έχουν κοινή πολιτική-στρατιωτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική και ερωτική ιδεολογία. Σοδομισμοί, στοματικά-καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές, γινόταν στην αρχαία Ελλάδα και δυστυχώς εκ νέου στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου.
Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες ερωτικές δραστηριότητες, τις έκαναν και τις κάνουν όσοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη και παράλληλα να αποκτήσουν δυνάμεις. Τα φιλιά στο στόμα με την γλώσσα συμβολίζουν τον αρχαίο Όφι-Εωσφόρο και παράλληλα είναι πολύ εμετικά και τρομερά αηδιαστικά. Στον αντίποδα τα αγνά ερωτικά Ελληνοχριστιανικά φιλιά στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας δίνουν ζωή-ψυχική αρμονία, ενέργεια, δημιουργικότητα, λογική, καλοσύνη και ανθρωπιά.
Όταν ο Όφις ενεργοποιηθεί μέσω διαλογισμών και ερωτικών πράξεων όπως το φιλί με την γλώσσα, ο σοδομισμός, ο στοματικός έρωτας ανελίσσεται μέσω των επτά τσάκρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, πνευματικές ικανότητες και παντογνωσία. Η κόμπρα,που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά απο την ανέλιξη του Όφι. Αυτή είναι η πραγματική βάση του Σατανισμού με την ανέλιξη του αρχαίου Όφι-Δράκου. Αυτοί που επιτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν και να ανελίξουν την ενέργεια Κουνταλίνι, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα πνευματικά επίπεδα και δεν μπορούν να εξαπατηθούν από τον χριστιανισμό και τα σχετικά τους προγράμματα !!! Αυτά αναφέρει γνωστός εωσφορικός ιστότοπος !!! (1Α)
Ο Διονυσιακός πολιτισμός στον ερωτικό τομέα επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό των μυστικών ταγμάτων της αρχαιότητας και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς.
Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.
Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών. Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα.
Η βασική αρχή πίσω από αυτό το "μεγάλο μυστικό" είναι η σεξουαλική διέγερση, ή "δύναμη ζωής". Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.
Αυτή η μυστηριώδης ενέργεια παραμένει στο χαμηλότερο από τα επτά τσάκρα, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί με δύο διαφορετικές μεθόδους που παραδοσιακά ονομάζονται, δεξί και αριστερό μονοπάτι.
Το δεξί παραχωρεί την υπεροχή στην αρσενική αρχή, το αριστερό στην θηλυκή. Καθώς η ισχύς του φιδιού ανορθώνεται σύμφωνα με τους διορατικούς, ανεβαίνει την ραχοκοκαλιά του μύστη, ενεργοποιώντας κάθε τσάκρα, μέχρι που φτάνει στον εγκέφαλο και ονομάζεται συμβολικά, το κεφάλι του φιδιού, όπως αυτό απεικονίζεται ξεκάθαρα στα Αιγυπτιακά αγάλματα. Την ταντρική γιόγκα-Ερωτική μαγεία δίδαξε στους μύστες και στα κλειστά τάγματα μαγείας το λεγόμενο θηρίο, ο Άγγλος παγανιστής-εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι.
Ο παγανιστής Κρόουλι ήταν φανατικός λάτρης του Savaziou-Βάκχου, του Πάνα και των Διονυσιακών οργίων. Στον σύγχρονο κόσμο η tantric yoga είναι η τέχνη του αποκρυφισμού στην σεξουαλική μαγεία. Η ιδέα που “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και ιδιαίτερη.
Το μεγαλύτερο όπλο υβριδικού πολέμου από τα πανάρχαια χρόνια ήταν και είναι η πορνεία-ερωτική ελευθεριότητα. Η λαγνεία με τον χορό της κοιλιάς και τις έκφυλες-κτηνώδεις ορμές στην αρχαιότητα, τα Διονυσιακά-πορνικά μαγιό μπικίνι στην σύγχρονη εποχή, σε συνδυασμό με τις ελεύθερες παρά φύσιν σεξουαλικές δραστηριότητες.
Τα προαναφερόμενα αποτελούν τα απόλυτα υπερόπλα για την αποσύνθεση και την καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας. Μέσα από τις Διονυσιακές δραστηριότητες οι Έλληνες σαπίζουν ηθικά-πνευματικά με αποτέλεσμα να επακολουθεί η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική κατάρρευση. Δεν υπάρχει μέτρον άριστον, λογική, δικαιοσύνη, δημιουργικότητα, πρόοδος και ανθρωπιά. Αντιθέτως κυριαρχεί η πορνεία, η βία, η εγκληματικότητα, η διαφθορά, ο παραλογισμός, η σήψη-παρακμή και η αταξία.
Συνεπώς το πιο κομβικό σημείο για την εθνική επιβίωση είναι η αποδοχή είτε η απόρριψη της Διονυσιακής Κουλτούρας. Ανάλογα με τον τρόπο ζωής δίνουμε την απόλυτη εξουσία στον Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους (Τραδικός Θεός) είτε στον στον Εωσφόρο και στους Αρχιδαίμονες των καταστροφών Savazio και Απόλλων. Από την στιγμή που έχετε ασπαστεί τον Διονυσιακό πολιτισμό μην διαμαρτύρεστε για τα φοβερά δεινά που μας βρίσκουν. Με βάση τον βίο που διάγετε δεν έχει καμία εξουσία να σας προστατεύσει ο Θεός.
Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη-πανάρχαια ιδεολογία του Διονυσιακού πολιτισμού. Ο Διονυσιακός πολιτισμός εκφράζει την κοινωνία της αταξίας-αδικίας, της ανομίας, της βίας, της ανωμαλίας, του κέρδους και της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη (σεξουαλική μαγεία Α. Κρόουλι και το δόγμα κάνε ότι θέλεις).
Ένα από τα σχέδια των νοσηρών νεοταξιτών είναι ο νοητικός, ο ηθικός, ο ψυχικός και ο βιολογικός εκφυλισμός-ξεπεσμός των εθνών, ώστε οι άνθρωποι να είναι παθητικά ανδράποδα. Να μην έχουν κρίση-βούληση και δύναμη αντιστάσεως.
Οι έμποροι της “Βενετίας” και των Εθνών επιθυμούν μία άρρωστη και απολύτως διεφθαρμένη Ελληνική κοινωνία, που θα την αποτελούν αδύναμα και υποταγμένοι θηλυπρεπείς. Άτομα δίχως συνείδηση, αξίες-αρετές, ικανότητες, στόχους για εξέλιξη-δημιουργικότητα και ψυχικά αποθέματα. Οι παράγοντες της Διονυσαικής Κουλτούρας έφτιαξαν μια αγέλη ώστε να είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και απολύτως υπάκουη. Δημιούργησαν πειθήνιους σκλάβους.
Στο πλαίσιο αυτό οι παγκοσμιοποιητές θηλυκοποιούν-ευνουχίζουν και διαστρέφουν την κοινωνία. Διαμορφώνουν μία νέα σεξουαλική “αγωγή” στην Ελληνική επικράτεια, που εκπροσωπεί οτιδήποτε το παρά φύσιν.
Εδώ και αιώνες επιχειρούν να παρουσιάσουν την κάθε ανωμαλία ως δήθεν φυσιολογική. Δημιουργούν ένα “Ελληνικό” έθνος μεταλλαγμένο. Ένα πολυφυλετικό-πολυπολιτισμικό κράμα δίχως ίχνος παιδείας και αρχών. Ο Εφιάλτης του νεοταξικού-Σιωνισμού, της παγκοσμιοποιήσεως, της παρακμής, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ισοπεδώσεως, έχει επιφέρει ανομία-αταξία, πνευματική σύγχυση, διχασμό και τον απόλυτο έλεγχο των αδύναμων με στόχο την πλήρη υποταγή, των εθνών.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή της αρχαίας Ρώμης, των Κομνηνών και της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. Επίσης αποτελεί μια θλιβερή μορφή ζωής όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει και ο G. Ostrogorsky για το Ελληνικό βασίλειο της Νίκαιας. Όπως τότε το ίδιο και την σύγχρονη εποχή το κράτος-έθνος βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική, ηθική παρακμή-απαξίωση και απομόνωση.
Η Ελλάδας εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη,σύμφωνα με τους ειδήμονες.
Η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Η ηθική-πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία.
Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά την ιδιότητα του Αριστόκλειου-εθνικιστικού-παιδαγωγικού δόγματος. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην Διονυσιακή κουλτούρα. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί.
Οι φίλοι της Διονυσιακής Κουλτούρας κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα.
Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την Ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική που επιβάλλουν οι κρατούντες έχει ως βασικό δόγμα την σεξουαλική λατρεία-μαγεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο και κανένας ηθικός δισταγμός.
Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος νέα τάξη πραγμάτων έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, παιδείας, και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις, και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα. Κλείνοντας την σημερινή μου εργασία αναλογιστείτε αν μια γυναίκα κράτησε μόνη όρθιο το Imperium Romanum, τι θα γινόταν αν υπήρχαν περισσότερες πιστές του Αριστόκλειου πολιτισμού.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός κατέστρεψε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή, και οδήγησε στην κατάρρευση-κατάκτηση τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Όταν ένα έθνος απολέσει την ηθική της Αριστόκλειας παιδείας, ακολουθεί κατά σειρά η πνευματική, η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική παρακμή.
Η ελευθεριότητα των ηθών που επέτρεψαν οι νεοταξίτες έχει ως στόχο την πνευματική-κοινωνική παρακμή, για να επακολουθήσει η αναίμακτη κατάκτηση του δυτικού κόσμου από το Ισλάμ. Ο πιο μισητός άνθρωπος είναι εκείνος που λέει την αλήθεια. Αυτό δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής.
Αγαπητές μου γυναίκες σε κάθε εποχή κάποιοι εξ ημών αναλαμβάνουν τον άχαρο και δύσκολο ρόλο να σας ενημερώσουν σχετικά με τον Αριστόκλειο και τον Διονυσιακό πολιτισμό. Όπως ο Μέγας Αριστοκλής είναι ο μοναδικός σοφός στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια Φιλοσοφικές-ηθικές του διδασκαλίες για να επιβιώσει η Ελλάδα, το ίδιο και εγώ (Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος) πηγαίνω ενάντια στην ανδρική μου φύση, όταν κάνω εκκλήσεις προς εσάς να μην φοράτε τα Διονυσιακά μπικίνι και να μην συμμετέχετε στα Βακχικά δρώμενα για να έχετε το επίπεδο ζωής που σας αξίζει και για να μην αφανιστεί το έθνος.
Πάνω από τις προσωπικές πεποιθήσεις είναι η Ελλάδα και η Ορθοδοξία. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό (Μέγας Αριστοκλής). Οι γυναίκες είναι άνθρωποι με δικαιώματα, και όχι αντικείμενα των ανδρικών επιβαρύνσεων και κατώτερες των κτηνών όπως πρεσβεύουν ο Διονυσιακός πολιτισμός. Το ένα φύλο δίνει ζωή στο άλλο.
Από αυτές της εξαιρετικές, μονογαμικές, ηθικές Ελληνίδες, γεννήθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρώων αυτοκρατόρων, στρατηγών, ανώτατων αξιωματικών, στρατιωτών του μεσαίωνα. Για αυτό τότε ήμασταν παγκόσμια αυτοκρατορία. Αντίθετα στην εποχή μας εξαιτίας της σεξουαλικής διαφθοράς, σβήνουμε αργά και σταθερά. Οι γυναίκες είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας όπως πολύ σωστά υπογράμμιζε στα κηρύγματα του ο πατέρας Σάββας Αχιλλέως.
Ο νεοταξικός τρόπος ζωής είναι πολύ κενός και σάπιος. Αφήνει όλους τους ανθρώπους άδειους από συναισθήματα και ηθικές αξίες. Όσοι το αντιληφθούν αυτό απομακρύνονται πάρα πολύ γρήγορα από αυτή την παρακμιακή κατάσταση. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτήν την εποχή άγεται και φέρεται με βάση αυτά τα οποία θα καθορίσει η εωσφορική μόδα. Όσες ενδιαφέρονται να επιβιώσει το έθνος, πρέπει απαραιτήτως να εγκαταλείψουν, την μόδα.
Είναι γνωστό ότι από τα αρχαία χρόνια, οι γυναίκες όλων των λαών που πιστεύουν στον Εωσφόρο είχαν έξω τις κοιλίες τους, έβαζαν σκουλαρίκια στον αφαλό, τατουάζ, καθώς επίσης έκαναν και πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, για να υμνήσουν τον μιαρό τους αφέντη, τον σατανά.
Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ποτέ να μην ξεχνάτε ότι οι κόρες Χριστού, είναι ευλογία για την Ελλάδα, είναι ευλογία για την κοινωνία και το έθνος. Αποτελούν τα θεμέλια του έθνους. Για αυτό όλους τους προηγούμενους αιώνες, μονίμως μεγαλουργούσαμε και επιβιώναμε ως έθνος.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω τι έλεγαν σχετικά οι πρόγονοι μας και οι Άγιοι, περί γυναικών : Θεωρώ χαμένον, εκείνον που έχασε την ντροπή, μας αναφέρει ο ύπατος των φιλοσόφων ο Αριστοκλής-Πλάτων. Όταν η γυναίκα αποβάλλει τον χιτώνα, αποβάλλει και την αιδώ (Ηρόδοτος). Με το να χάσης κάθε ίχνος εντροπής προσέλαβες όψιν πόρνης» (Παλαιά Διαθήκη – Προφ. Ιερεμίας 3,3). Και αν η γυναίκα είναι σεμνά ντυμένη τότε δεν φταίει βέβαια αν κάποιος σκανδαλιστεί μαζί της, αν όμως είναι άσεμνα ντυμένη τότε η ευθύνη της είναι τρομερή, διότι ο Χριστός μας έχυσε το αίμα του για τη σωτηρία των ψυχών. (Ιησούς Χριστός – Ματθαίος 5, 28).«Όταν φύγει η ντροπή από τον άνθρωπο γίνεται πρόξενος πολλών κακών» (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).
https://www.to10.gr/lifewitness/2179953/mistress-sofia-71chroni-afentra-pou-akomi-proskynane-antres-richni-fos-sta-vitsia/
https://www.onlarissa.gr/2024/01/24/mia-oikonomiki-afentra-exigei-pos-peithei-tous-antres-na-tis-stelnoun-chrimata-choris-antallagma/
https://www.e-daily.gr/post/163442/katia-michelle-dyo-afentres-apantoyn-se-osa-distazeis-na-tis-rwtiseis
https://popaganda.gr/stories/athens-dungeon-bdsm/
https://popaganda.gr/stories/athens-dungeon-bdsm/
https://popaganda.gr/
https://bankwars.gr/h%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BE%CF%8D%CE%BB%CE%BF-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CF%80%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CE%AD/
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/%CE%97-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1.9678/
Ο ΑΝΔΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΠΟΤΗΣ-ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ-ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΕΝΟΔΞΟΥΣ ΗΡΩΕΣ-ΑΓΙΟΥΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΚΑΤΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ. ΒΙΑ-ΑΔΙΚΙΕΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ, ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ, ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΤΡΟΧΑΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΟΥΣΙΕΣ, ΠΟΡΝΕΙΑ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΣΗΨΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ.
ΠΡΟΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΥΒΡΙΔΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΕΜΠΗ-ΘΕΣΣΑΛΙΑ-ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ 2023. ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΣΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΦΙΛΕΣ-ΑΔΕΛΦΕΣ-ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 5 : 22 :
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε' ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5. Χριστιανικὴ οἰκογενειακὴ ζωή.
22 Αἱ γυναῖκες, νὰ ὑποτάσσεσθε εἰς τοὺς ἄνδρας σας, ὅπως εἰς τὸν Κύριον, 23 διότι ὁ ἄνδρας εἶναι κεφαλὴ τῆς γυναίκας ὅπως καὸ ὁ Χριστὸς εἶναι Κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτὸς εἶναι σωτὴρ τοῦ σώματος. 24 Ἀλλ’ ὅπως ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται εἰς τὸν Χριστόν, ἔτσι πρέπει νὰ ὑποτάσσονται καὶ αἱ γυναῖκες εἰς τοὺς ἄνδρας των εἰς τὸ κάθε τι.25 Οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκάς σας. Ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του δι’ αὐτήν, http://www.imgap.gr/
(2) ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ-ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΠΕΡΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Σήμερα θα δούμε τι μας αναφέρει περί Ορθοδοξίας και ηθικής, μια πολύ μεγάλη μορφή του Χριστιανισμού, ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος. Η μόδα είναι Θεοκατάρατη, έλεγε στα κηρύγματα του, ο Πατέρας Σάββας Αχιλλέως. Για την καταραμένη από τον Θεό-Δημιουργό μόδα, την οποία έφεραν και στην Ελλάδα, αναφέρει ενδεικτικά ο Όσιος Φιλόθεος :
Μετέβησάν τινες Ελληνίδες εις Ευρώπην, είδον γυναίκας ασέμνως ενδεδυμένας, βαμμένας τα πρόσωπα, τα χείλη, τους όνυχας, είδον γυναίκας να καπνίζουν, να χαρτοπαίζουν, ν’ αποφεύγουν την τεκνογονίαν, να κάμνουν εκτρώσεις, να παίρνουν διαζύγια, να χωρίζωνται τους άνδρας των, να κουρεύωνται, να φορούν πανταλόνια, και ευθύς τας εμιμήθησαν και ωμοιώθησαν αυταίς. Και όχι μόνον τας εμιμήθησαν, αλλά και ερχόμεναι εις την Ελλάδα εφρόντισαν να μεταδώσουν τα τοιαύτα και εις άλλας γυναίκας, αι οποίαι μετά χαράς εδέχθησαν τα άσεμνα, τα σεσηπότα, τα σαθρά και οθνεία.
Πρέπει να ομολογήσωμεν την αλήθειαν, ότι εις διαφόρους χώρας της Ευρώπης, εις την Γαλλίαν, Ιταλίαν και Αγγλίαν, Ελβετίαν κ.ά., υπάρχουν και γυναίκες σεμναί, τίμιαι, ηθικαί, θεοφοβούμεναι, σεμνώς ενδεδυμέναι και γενικώς δε παρά τοις καθολικοίς απαγορεύεται η εν τοις ιεροίς ναοίς είσοδος γυναικών ασέμνως ενδεδυμένων. Αλλ’ αι ανωτέρω Ελληνίδες εμιμήθησαν τας επί των σκηνών των θεάτρων και κινηματογράφων.
Προ 60 ετών εις την Ελλάδα δεν υπήρχε γυνή ασέμνως ενδεδυμένη, ούτε πλουσία ούτε πτωχή, ούτε μεγάλη ούτε μικρή· εντρέπετο να ίδη τις γυμνόν όχι το χέρι, ή πόδι, ή τράχηλον αλλά και αυτό το πρόσωπόν των. Διά τούτο αι μεν των πόλεων, ιδίως αι των πλουσίων κυρίαι, όταν εξήρχοντο εις περίπατον, ή μετέβαινον εις επισκέψεις, είχον καλύπτρας εις το πρόσωπον, αι δε των επαρχιών, ιδίως των χωρίων, είχον μανδήλας, με τας οποίας εκάλυπτον όχι μόνον τας κεφαλάς, αλλά και τα πρόσωπα και μόνον γυμνόν μέρος έμενον οι οφθαλμοί διά να βλέπωσι και η ρις διά να αναπνέωσιν· πολλάκις εκάλυπτον και την ρίνα και όταν συνήντων ή ωμίλουν με άνδρας ένευον προς τα κάτω· σπάνιαι εβάφοντο· εβάφοντο ιδίως αι των θεάτρων και των οίκων ανοχής.
Εις τας περισσοτέρας εκκλησίας είχον τα λεγόμενα δικτυωτά, διά να μη βλέπουν οι άνδρες τας γυναίκας, δι’ αυτό αι πορνείαι, αι μοιχείαι, αι εκτρώσεις, τα διαζύγια εσπάνιζον, η δε αποφυγή της τεκνογονίας ήτις εγενικεύθη ακόμη και εις τα μικρότερα χωρία της Ελλάδος και εις τα αγροικίας, ήτο άγνωστος καθώς ήτο άγνωστον και το σιγάρο και η χαρτοπαιξία εις τας γυναίκας.
H ἄσεμνη ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν εἶναι ἀνάρμοστη καί ἐνάντια στίς Ἀποστολικές καί Πατερικές Παραδόσεις. Οἱ περισσότερες ἀπό τίς γυναῖκες ἔχουν τρελλαθεῖ. Ἔχουν ἀποβάλλει τήν σεμνότητα, τήν ντροπή, τήν συστολή καί γυμνώθηκαν, ἔγιναν ἀναίσχυντες, καί ὄχι μόνο στούς δρόμους καί τίς πλατεῖες περπατοῦν γιά νά ἐπιδείξουν γυμνές τίς σάρκες τους καί τά βαμμένα τους χείλη, μάτια, βλέφαρα, πρόσωπα καί νύχια, γιά νά δελεάσουν τούς ἄνδρες, ἀλλά εἰσέρχονται χωρίς φόβο καί στούς ἱερούς Ναούς, ὄχι βέβαια γιά νά προσευχηθοῦν, ἀλλά γιά νά βεβηλώσουν, μολύνουν καί σκανδαλίσουν τούς ἐκκλησιαζόμενους.
Καλό νομίζω εἶναι νά ἀπαγορευθῆ ἡ εἴσοδος στούς Ναούς τέτοιων γυναικῶν μέχρις ὅτου διορθωθοῦν. Ἄς εἴμαστε, πάντοτε ντυμένοι τόν Χριστό· ἄς σκεπτώμαστε πάντοτε τό χάρισμα τῆς υἱοθεσίας πού πήραμε μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, τίς ὑποσχέσεις πού δώσαμε καί νά ἀγαπᾶμε Αὐτόν μέ ὅλη μας τήν ψυχή καί τήν καρδιά, γιά νά εἴμαστε καί ἐδῶ στήν πρόσκαιρη ζωή μαζί μέ τόν Χριστό ἑνωμένοι καί στήν αἰωνιότητα. Μή πλανώμεθα, ἀγαπητοί, τά ἔργα μας δείχνουν τί ἔχουμε στό νοῦ μας. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τῆς σημερινῆςξ γενεᾶς στό νοῦς κάθε μέρα ἔχουμε τί θά φᾶμε καί τί θά πιοῦμε!…Τί δέν νά πῶ καί γιά τίς γυναῖκες; δέν ἔχουν ἄλλο στό νοῦ τους παρά πῶς νά στολιστοῦν. Συναγωνίζονται ποιά θά ξεπεράση τήν ἄλλη στόν στολισμό.
Τί πάλι νά πῶ καί γιά τήν ἄσεμνη ἐνδυμασία, τήν ὁποία ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας Διάβολος ἐδίδαξε τίς γυναῖκες νά ντύνωνται μέ γυμνά χέρια, στήθη καί πόδια; Ἀλίμονον, ἀλίμονον γιά τήν ἄθλια κατάσταση τῶν Χριστιανῶν! Κρύψε με, Θεέ μου, ἤ πᾶρε με, γιά νά μή βλέπω τέτοιες αἰσχρότητες καί ἀθλιότητες! Πῶς δέν αἰσχύνονται οἱ γυναῖκες τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν;…Οἱ γυναῖκες τῶν Τούρκων νά ντύνωνται κόσμια καί νά καλύπτουν καί τό πρόσωπο, γιά νά μή δίδουν σκάνδαλο στούς ἄνδρες, καί οἱ Ἑλληνίδες καί οἱ γυναῖκες τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖες ἔχουν παράδοση ἀπό τόν Χριστό, πῶς ἔφθασαν σέ σημεῖο τέλειας παραφροσύνης, μέ τόν τρόπο πού ντύνονται;
Ἄς ἀπαγορεύσουμε τήν εἴσοδο στούς Ναούς, ἰδιαίτερα κατά τίς Ἀκολουθίες καί Λειτουργίες, ἀνδρῶν καί γυναικῶν πού ντύνονται ἄσεμνα, γιά νά ἔλθη ἡ Χάρις, ἡ εὐλογία καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας καί δοῦμε καλές ἡμέρες. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἐρωτηθείς, πότε θά εἶναι τό τέλος, ἀπάντησε· ὅταν θά ἐκλείψη ἡ ντροπῆ ἀπό τίς γυναῖκες. Καί μία ἄγραφος προφητεία λέγει· ὅ,τι τό τέλος τῶν αἰώνων θά γίνη ὅταν οἱ ἄνδρες γίνουν γυναῖκες καί οἱ γυναῖκες ἄνδρες. Στίς ἡμέρες μας βλέπουμε τήν ἐκπλήρωσή τους”. Αυτά μας δίδαξε ο γέροντας Φιλόθεος.
Ενδεικτικό για το πόσο σημαντικός είναι ο Άγιος Παΐσιος είναι το κάτωθι περιστατικό, που γνωρίζουμε από την Διήγηση του πατέρα Σάββα του Αγιορείτη, περί του Αγίου Παΐσιου. Αναφέρει ο Πατέρας Σάββας : «Μου διηγήθηκε μια κυρία από την Θεσσαλονίκη, ότι κάποτε ο Όσιος Παΐσιος έδωσε δυναμικό τέλος σε ένα φορτικό και άκρως εφάμαρτο συζυγικό της βάσανο. Το ζεύγος Είχε διαφορετικούς Πνευματικoύς. Ο Πνευματικός της γυναίκας, ήταν πατερικός και ευσυνείδητος και υπεδείκνυε τις θεοχάρακτες γραμμές και προϋποθέσεις του τίμιου γάμου.
Ο Πνευματικός του συζύγου ήταν νεωτεριστής, και μεταπατερικός και έλεγε στο σύζυγό της το γνωστό και βλάσφημο ότι “ο Θεός αφήνει ελεύθερες τις κρεβατοκάμαρες και δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι σύζυγοι κατά την σχέση, αλλά με την καρδιά”. Αυτό είχε ως συνέπεια ο σύζυγος να απαιτεί, να μεταβληθεί η σύζυγός του σε χοιρώδη και λασπώδη κρεάτινη μάζα και διαρκώς την πίεζε να ενδώσει, με την ευλογία του Πνευματικού του, στην παρά φύσιν θεομίσητη και βδελυρή αμαρτία!!!
Εκείνη όμως ακολουθούσε την υπόδειξη της φωνής του Θεού μέσω του καλού της Πνευματικού και ουδέποτε διανοήθηκε να προβεί σε ένα τέτοιο παθογενές ανοσιούργημα. Κάποτε απελπισμένη κατέφυγε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής και συνάντησε τον εκεί παρεπιδημούντα Γέροντα της αδελφότητος, πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Του εκμυστηρεύθηκε το πρόβλημά της και ζήτησε την βοήθειά του. Ο Όσιος, κατά μαρτυρία της γυναίκας, έγινε κατά το κοινώς λεγόμενο «ηφαίστειο» από ιερά αγανάκτηση.
Ο Άγιος υπέδειξε στη γυναίκα να μην ενδώσει ούτε και με απειλή θανάτου. Ονόμασε τις πράξεις αυτές μάστιγα της εποχής και παθογένεια για τα διαζύγια, την ψυχική διάσπαση των συζύγων, και ιδίως για την διαστροφή και κατρακύλα των σημερινών παιδιών, που εισροφούν δαιμονική ενέργεια από τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει ο διάβολος επί του γενετικού υλικού από το οποίο προέρχονται και από τις χαίνουσες πνευματικές πληγές, που υπάρχουν αθεράπευτες στις ψυχές των γονέων τους.
Εκείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην κυρία εκείνη, ήταν η επιμονή του Οσίου Παϊσίου να καταγγείλει τον «Πνευματικό» του συζύγου της στον Επίσκοπο του για να τον καθαιρέσει. Της είπε επί λέξει: «Να πας να το πείς στο Δεσπότη για να τον ξυρίσει!!! Στις σιχαμερότερες και θανασιμότερες αμαρτίες που έχει να παρουσιάσει ο εκπεσών άνθρωπος. Εξήγησε ότι μέσω αυτών των αμαρτιών επεισέρχεται ο διάβολος στο γάμο και φυγαδεύεται ο Παράκλητος.
Γίνονται οι άνθρωποι υποκτηνώδη όντα, που έπρεπε να εντρέπονται τα φυσιολογικά κτήνη και να διδάσκονται απ’ αυτά. Ανέφερε ακόμη ότι είναι αναίρεση του σκοπού του γάμου που διασώζει το κατά φύσιν και αναγάγει στο υπερ φύσιν, και ότι οι βδελυρές και πυρίκαυστες ουρανόθεν στα Σόδομα αυτές πράξεις είναι οι προσφιλέστερες στον διάβολο, γιατί οδηγούν τον κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού πλασθέντα άνθρωπο, στην κατακόρυφη πτωτική κατεύθυνση του διεστραμμένου δαίμονα, και όχι στην υπερυψωθείσα θριαμβευτική θέση, που υπέδειξε η τεθεωμένη ανθρώπινη φύση που προσέλαβε ο Χριστός, ήτοι στα δεξιά του Πατρός”.
Βλέπουμε εδώ την ξεκάθαρη, σύμφωνη με όλους τους Αγίους Πατέρες, θέση του Αγίου Παϊσίου, ενάντια στις Διονυσιακές κοινωνίες είτε εκτός, είτε εντός του γάμου. Αυτές καθιστούν το γάμο έναν σοδομισμό με καταστροφικές συνέπειες τόσο στους συζύγους, τα τέκνα τους, την κοινωνία και το έθνος.”
ΠΑΤΗΡ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ Η ΜΟΔΑ 1 – YouTube
ΠΑΤΗΡ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ Η ΜΟΔΑ 2 – YouTube
ΠΩΣ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
https://www.youtube.com/watch?
(3) Ομολογία Μπάιντεν: Οι Εβραίοι είναι πίσω από τον αγώνα για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, τα ‘ανοικτά σύνορα’, τον φεμινισμό, και άλλα. Αυτοί άλλαξαν την κουλτούρα της Αμερικής
https://www.newsnowgr.com/
https://www.diaforetiko.gr/i-
https://www.youtube.com/watch?
ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ !!! ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ '' ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ '' !!!
https://viotikoperiskopio.
(4) Τι αναφέρει σχετικά με την δερμαστοστιξία-τατουάζ η θεολόγος Αλεξια Κρητίδου :
"Ο σημερινός τρόπος ζωής των ανθρώπων, στα πλαίσια του “ηθικού” και του “πολιτισμένου”, έχει δώσει χώρο και τόπο για να ανθούν φαινόμενα και τάσεις όπως αυτός της δερματοστιξίας. Μία συνήθεια που, όπως δείχνει η εξέλιξή της δεν είναι και τόσο περαστική ή τόσο “αθώα”, έχει σαν σκοπό να παγιωθεί και να εδραιωθεί σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και σε όλες τις ηλικίες. Δερματοστιξία, ή tatto στα αγγλικά και tatouage στα γαλλικά, ξεκίνησε από τη νεολιθική και λίθινη εποχή, αλλά η ονομασία του προέρχεται από τις Πολυνησιακές διαλέκτους. Στη γλώσσα της Ταϊτή και της Σαμόα, το “τατουάζ” σημαίνει συνήθεια. Υπήρχε στην παράδοση τους και μάλιστα στις τελετές μύησης.
Στο Λευιτικό συναντάμε: “και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν, εγώ είμι Κύριος ο Θεός υμών” (Λευ. 19,28). Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.1
Σχολιάζει ο π.Ι.Φούντας, “Στους στίχους αυτούς γίνεται λόγος για τα πένθιμα έθιμα των Χαναναίων, στα οποία συμπεριελαμβάνετο το κόψιμο των μαλλιών και του πώγωνος, οι εντομές στο σώμα και η δερματοστιξία (τατουάζ). Τα έθιμα αυτά απηγορεύοντο, διότι εθεωρούντο μολυσμένα από τον παγανισμό”.1 Ο π.Ι. Γιαννακάπουλος ερμηνεύει «“και εντομίδας ου ποιήσετε” ώσπερ κωλύει καλλωπίζεσθαι ούτω και επί νεκρώ κόπτεσθαι» (Αδηλος). Συνήθεια διαδεδομένη παρά τοις αρχαίοις, η οποία υπάρχει ακόμη παρά Πέρσαις και Αβυσσηνοίς. “Γράμματα και στικτά”, διάστιξις σώματος λίαν αγαπητή εις τους ανατολικούς λαούς συνοδευομένη πολλάκις υπό ειδωλολατρίας.2
Παγανισμός και ειδωλολατρία λοιπόν η ρίζα και η πηγή αυτής της “σύγχρονης” συνήθειας που ονομάζεται “τατουάζ”. Παγανισμός και ειδωλολατρία ένας βάθος αθεΐας, ένας θολερός χείμαρρος, ένα σκότος απάτης και όπως λέει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, “απάτη και ομίχλη”.3 Σ’ αυτήν την εποχή της απάτης και της ομίχλης ο νέος κάνοντας την επανάστασή του και αντιδρώντας θα χαράξει εύκολα το τατουάζ, ενώ για το λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία, θα είναι μία καλλιτεχνική, αισθητική και διορθωτική παρέμβαση στο σώματα του.
Οποιαδήποτε παρέμβαση ή αλλαγή η οποία αλλοιώνει την εικόνα που έχει δώσει ο πανάγαθος Θεός στον άνθρωπο, με τόση σοφία και αγάπη, “πάντα εν σοφία εποίησε” (Ψαλμός ΡΓ’, 24), θεωρείται προσβολή. Είναι σαν να διορθώνει το δημιούργημα το Δημιουργό του. Και όπως λέει ο αββάς Δωρόθεος, «Τον άνθρωπο τον έπλασε με τα ίδια Του τα χέρια και τον καταστόλισε. Δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο “κατ’ εικόνα”, Θεού, τον δημιούργησε και φύσηξε πάνω στο πρόσωπο του πνοή ζωής. Ας μην προσβάλουμε την εικόνα του Θεού, σύμφωνα με την οποία πλάστηκε» και συμπληρώνει «ας τιμήσουμε το Αρχέτυπο». 4
Αφήνοντας το θέμα της σωματικής υγείας οι πατέρες της Εκκλησίας δίνουν βάση και βάρος στις επιπτώσεις που έχει το θέμα στη ψυχή του ανθρώπου. Ένα “τατουάζ” χαράζει και τρυπάει εσωτερικά και εξωτερικά του δέρματος. Η χάραξη του δέρματος αλλάζει κάτι που θεωρείται άσχημο, σκεπάζει κάτι άλλο, διορθώνει κάτι που δεν είναι επιθυμητό. Η αλλοίωση στη μορφή του, αλλά και η αλλαγή στην εξωτερική του εικόνα επικρίνει το Θεό και να Τον διορθώσει σε κάτι που δεν πρόσεξε, σε κάτι που δεν είδε δημιουργώντας αυτόν τον άνθρωπο. Ωστόσο ο Θεός, “είναι ο μόνος που γνωρίζει αληθώς τι είναι χρήσιμο για τον καθένα μας”.5
Σε μία ευρεία έννοια το “τατουάζ” είναι ίσως ένα “στολίδι” του σώματος το οποίο προσθέτει συνειδητά ο άνθρωπος για να καλλωπιστεί και να ξεχωρίσει λίγο περισσότερο. Οι πατέρες της Εκκλησίας μέσα στους αιώνες έκαναν αγώνα για τον άμετρο καλλωπισμό και τα υπερβολικά στολίδια. Ένα στολίδι κούφιο, χωρίς νόημα, μία πράξη χωρίς περιεχόμενο και μία ενέργεια με την οποία περισσότερο ενισχύει την κενοδοξία και τη φιλαυτία.
Σύμφωνα με τον γέροντα Ιωσήφ “δεν είναι η συμμόρφωσις του Θεανθρώπου Χριστού προς το πνεύμα εκάστης εποχής, αλλά συμμόρφωσις και προσαρμογή εποχιακών ρευμάτων προς το πνεύμα της αιωνιότητός του Θεανθρώπου Λόγου και Σωτήρος της ανθρωπότητας”.6
Αν υπάρχει κυματοθραύστης ο οποίος θα είναι ικανός για να σταματήσει τα πελώρια κύματα της ραγδαίας εκκοσμικεύσεως,3 αλλά και των εποχιακών ρευμάτων αυτός είναι η γνώση, η πίστη και η προσευχή. Ας γίνει μία αρχή, γνωρίζοντας τη ζωή του Χριστού, για να μπορέσει με το φως Της να γίνει φάρος στην ανθρώπινη πορεία. Ας γίνει γνωστός ο Λόγος Του για να μπορέσει να γεμίσει τα κενά της ύπαρξης του καθένα και ας μπει μέσα στις καρδιές μας η φλόγα της αγάπης Του για να μπορέσει να “κάψει” κάθε ξένη συνήθεια, για να μπορέσει να “λιώσει” κάθε λείψανο κενό και κούφιο."
Ενδιαφέροντα είναι αυτά που αναφέρει σχετικά με το θέμα και η Λϊα Βαλάτα-Τσιάμα :
Η δερματοστιξία κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν σημάδι αποτυχίας, δειλίας και ήττας. Ένα από τα παλαιότερα χρονολογημένα αποδεικτικά στοιχεία για αυτό, προέρχεται από μια μικρή ταφική επιγραφή αφιερωμένη σε έναν κατά τα άλλα άγνωστο άνδρα ονόματι Πόλλις των Μεγάρων, περίπου το 480 π.Χ. (στο Μουσείο Γκετύ). Η επιγραφή, που βρίσκεται στην κορυφή μιας δυναμικής ανάγλυφης εικόνας ενός Έλληνα οπλίτη, οπλισμένου με την εμβληματική στρογγυλή ασπίδα του και κρατώντας τον άξονα του δόρατός του, μας λέει οτι ο Πόλλις, αγαπημένος γιος του Ασώπιχου, δεν πέθανε δειλός, αλλά έχασε τη ζωή του στα χέρια των εχθρών, χωρίς να του κάνουν δερματοστιξία.
Η επιγραφή αυτή προβάλλει ένα ξεκάθαρο ανδρικό ιδανικό, αυτό που συνδέει τη στρατιωτική θητεία, τον θάνατο στον πόλεμο και την έμφυτη γενναιότητα, με την αντίσταση στη δερματοστιξία· μόνον ένας δειλός θα υπέκυπτε στο να του δοθεί το σκλαβικό σημάδι ενός τατουάζ· ένας «πραγματικός» Έλληνας θα προτιμούσε να πεθάνει. Για τους Έλληνες, ένα τατουάζ ήταν σημάδι ντροπής και υποδούλωσης.
Υπάρχουν στοιχεία ότι οι Πέρσες έκαναν δερματοστιξίες σε ορισμένους αιχμαλώτους πολέμου. Μετά την αποτυχημένη ελληνική στάση στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., και τον θάνατο του Σπαρτιάτη βασιλέα Λεωνίδα Α’, οι λίγοι -κατά κύριο λόγο Θηβαίοι- επιζώντες παραδόθηκαν και οδηγήθηκαν στον Μέγα Βασιλιά Ξέρξη Α. Ως τιμωρία για την αντίστασή τους, ο Ξέρξης πολλούς από αυτούς τους εκτέλεσε. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όσοι έμειναν ζωντανοί έπρεπε να κάνουν τατουάζ με τα βασιλικά σημάδια (7.233.2).
Ενώ οι Έλληνες αποστρέφονταν αυτά τα τατουάζ και την απειλή τους, αυτό δεν τους εμπόδισε να τα χρησιμοποιούν με παρόμοιο τρόπο. Κατά τη διάρκεια της υποταγής της Σάμου από τους Αθηναίους το 440-439 π.Χ., και οι δύο πλευρές φέρεται να έκαναν τατουάζ στους κρατουμένους τους στο μέτωπο με τα δικά τους διακριτικά σημάδια. Οι Σάμιοι χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου τους που ονομαζόταν σάμαινα, ενώ οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν το σημάδι της κουκουβάγιας (Πλούταρχος, Περικλής 24-8· Αιλιανός VH 2.9). Το στυλ αυτών των τατουάζ και ο αριθμός των περιπτώσεων που έχουν χρησιμοποιηθεί, υποδηλώνει συγκεκριμένο σχέδιο όπως μια σφραγίδα ή μια επωνυμία. Βλέπουμε μια παρόμοια πρακτική, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, με τους Αθηναίους αιχμαλώτους στις Συρακούσες μετά την αποτυχημένη εκστρατεία της Σικελίας του 415-412 π.Χ. (Νικίας 29.1).
Οι κρατούμενοι είχαν τατουάζ με άλογα, το σύμβολο των Συρακουσών. Η θέση των τατουάζ είναι αποκαλυπτική καθώς το μέτωπο είναι ένα δύσκολο μέρος για να καλύψει και να κρυφτεί, ενώ η επιλογή των εικόνων μιμήθηκε τη σφραγίδα του αντίστοιχου νομίσματος της κάθε πόλης. Όπως υποστηρίζει ο Geoffrey Bakewell, η πράξη χαρακτηρίζει ταυτόχρονα τους άνδρες ως ιδιοκτησία του κράτους και επίσης τους μετατρέπει σε νόμισμα για την αγορά. Η αγορά, φυσικά, εδώ αναφέρεται στο σκλαβοπάζαρο· και αν υπάρχει μια συνεχής ιδεολογία που αποδίδεται στο τατουάζ στην ελληνική κουλτούρα, αυτή είναι αυτή της υποδούλωσης.
Δεν έγιναν τατουάζ σε όλους τους σκλάβους. Ένα τατουάζ σημάδευε κάποιον ως διαφορετικό και αυτή η διαφορά ήταν σπάνια θετικό πράγμα. Οι αιχμάλωτοι πολέμου επισημάνθηκαν, υπογραμμίζοντας τη φαινομενική δειλία τους στη μάχη και την αποτυχία τους να αποφύγουν τη σύλληψη και άλλοι σκλάβοι έλαβαν τατουάζ για να τραπούν σε φυγή. Στους Έλληνες, η ίδια η πράξη, του να κάνεις τατουάζ σε άλλο άτομο, επιβεβαίωνε τον έλεγχό σου πάνω του. Στην ουσία, ένα τατουάζ σήμαινε την έλλειψη προσωπικής σου αυτονομίας και συνεπώς της ελευθερίας σου. Πουθενά αυτό δεν είναι πιο ξεκάθαρο όσο στην αφήγηση του Ηρόδοτου για το ξέσπασμα της Ιωνικής Επανάστασης το 499 π.Χ.
Ο Έλληνας ηγεμόνας Ιστιαίος σκόπευε να υποκινήσει τον ανιψιό του Αρισταγόρα να εξεγερθεί ενάντια στην περσική κυριαρχία. Για να στείλει ένα μήνυμα που θα αποφύγει τη σύλληψη των Περσών, ο Ιστιαίος έκανε τατουάζ το γράμμα του στο κεφάλι ενός σκλαβωμένου άνδρα και περίμενε να μακρύνουν τα μαλλιά του προτού τον στείλουν. Με το τατουάζ πλήρως καλυμμένο, ο άνδρας έφτασε στον Αρισταγόρα χωρίς να κινεί υποψίες, ο οποίος ξύρισε αμέσως το κεφάλι του και διάβασε το μήνυμα. Αυτό το επεισόδιο αναφέρεται συχνά στα βιβλία της Ιστορίας ως ένα έξυπνο τέχνασμα από τους Έλληνες.
Σε μια κοινωνία στην οποία δεν επέλεγαν να κάνουν τατουάζ, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι θα πρέπει να υπήρχε μέθοδος και για την αφαίρεση τατουάζ. Μια επιγραφή στη θεραπευτική λατρεία του Ασκληπιού στην Επίδαυρο περιγράφει την επίσκεψη ενός Θεσσαλού με το όνομα Πάνταρος ( IG IV2 I 121, 48–54).
Ο Πάνταρος ήρθε στην τοποθεσία για να αφαιρέσει ένα τατουάζ από το κεφάλι του. Ενώ ήταν εκεί, είδε ένα όραμα από τον Ασκληπιό, όπου ο θεραπευτής τύλιξε το κεφάλι του Πάνταρου με έναν επίδεσμο και τον διέταξε να το αφαιρέσει μόλις φύγει από το ιερό.
Ακολουθώντας αυτές τις οδηγίες, όταν ο Πάνταρος αφαίρεσε τον επίδεσμο, τα γράμματα είχαν μεταφερθεί από το δέρμα του πάνω στο ύφασμα. Η επιγραφή συνεχίζει να περιγράφει έναν απατεώνα ονόματι Εχέδωρο, στον οποίο ο Πάνταρος είχε δώσει χρήματα για να τα αφιερώσει στο ιερό για λογαριασμό του, αλλά τα κράτησε για τον εαυτό του. Ο Ασκληπιός τον επισκέφτηκε σε όραμα και του τύλιξε τον επίδεσμο γύρω από το κεφάλι του. Όταν ο Εχέδωρος αφαίρεσε τον επίδεσμο, διαπίστωσε ότι το τατουάζ του Πάνταρου είχε πλέον μεταφερθεί στο δικό του μέτωπο.
Αγνοώντας για μια στιγμή τη «θαυματουργή» φύση αυτής της ιστορίας, η παρουσία του επιδέσμου είναι ενδιαφέρουσα, γιατί προσφέρει ομοιότητες με μια πολύ μεταγενέστερη ελληνική θεραπεία για την αφαίρεση τατουάζ. Ο ιατρός συγγραφέας Αέτιος, τον πέμπτο-έκτο αιώνα μ.Χ. περιγράφει δύο πιθανές συνταγές που θα βοηθούσαν στην αφαίρεση των τατουάζ: χρησιμοποιώντας είτε λάιμ ή γύψο με ανθρακικό νάτριο είτε ένα μείγμα πιπεριού με σκόνη και μέλι. Ένα από αυτά θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ένα καθαρισμένο τατουάζ, το οποίο θα έπρεπε να έχει ήδη δεθεί για 5 ημέρες. Πριν από την εφαρμογή, το τατουάζ θα τρυπιόταν με μια βελόνα, θα καθαριζόταν ξανά και θα τριβόταν με αλάτι. Μόλις θα εφαρμοζόταν η συνταγή, το τατουάζ θα δενόταν για άλλες 5 ημέρες. Την 6η ημέρα, το τατουάζ θα τριβόταν για άλλη μια φορά με τη συνταγή. Για την πλήρη αφαίρεση του τατουάζ, ο Αέτιος λέει ότι όλη αυτή η διαδικασία θα διαρκούσε περίπου 20 ημέρες και θα μπορούσε να γίνει χωρίς μεγάλα έλκη ή ουλές.
Δεν ήταν όλοι πρόθυμοι ή ικανοί να υποβληθούν σε αυτό το είδος θεραπείας. Έτσι, μια πιο πρακτική λύση, όπου ήταν δυνατόν, ήταν απλώς να μεγαλώνουν τα μαλλιά τους έτσι, ώστε το τατουάζ να μην φαίνεται πλέον ή απλώς να φοράνε έναν επίδεσμο και να ελπίζουν ότι κανείς δεν θα ρωτήσει.
Ήταν λοιπόν ξεκάθαρο τι σκέφτονταν οι Έλληνες για τα τατουάζ. Το να σημαδέψεις το σώμα ενός άλλου ατόμου ήταν σαφές σημάδι υποβάθμισης και δουλοπρέπειας. Η ξεκάθαρη επιθυμία να αποφευχθεί η λήψη τατουάζ και η μέθοδος αφαίρεσης τατουάζ αναδεικνύει το μίσος και την περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζονταν τα τατουάζ στην ελληνική κοινωνία. Ένα τατουάζ ήταν ένα στίγμα, τόσο με την αρχαία όσο και με τη σύγχρονη έννοια της λέξης.
Η Βιβλιογραφία από το άρθρο της Αλεξίας Κρητίδου : 1. Λευϊτικόν Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης υπό του Ιερεμίου Φούντα, Αρχιμανδρίτου. Εκδόσεις: Αποστολική Διακονία – 2005
2. Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης υπό του Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου 3. Ορθόδοξος πίστης και ζωή υπό του Δοσιθέου Αρχιμανδρίτου. Εκδόσεις Ιερά Μονή Παναγίας Τατάρνης – Ευρυτανίας 4. Έργα Ασκητικά – Αββάς Δωρόθεος Εκδόσεις Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου – Καρέας 1993. 5. Αγίου Μαξίμου Γραϊκού, Λόγοι, τόμος Α΄. Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου – Άγιος Όρος – 2011. 6. Εκ του Θανάτου εις την ζωήν – Γέροντος Ιωσήφ. Ιερά Βασιλική και Πατριαρχική Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου Αγίου Όρους – 1994
https://amarysia.gr/arthra-sxolia-main/%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B6-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου