Στην σημερινή εργασία Γεωπολιτικής-εθνικής επιβίωσης θα δούμε τα γεγονότα που άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Επίσης θα διαβάσετε πως αντέδρασαν οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού.
Χωρίς να είναι στόχος του Μ. Αλέξανδρου μέσα από την κατάκτηση του αρχαίου Περσικού έθνους δημιουργήθηκαν οι γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές συνθήκες για την ίδρυση της Ρωμαϊκής "δημοκρατίας" η οποία στην συνέχεια ονομάστηκε αυτοκρατορία.
Με την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών και κάτω από τις γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν, έλαβαν την απόφαση οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού να ιδρύσουν την Ρωμαϊκή "δημοκρατία". Ένας ακόμη σημαντικός λόγος για την ίδρυση του Imperium Romanun ήταν ο ταχύτατος εξελληνισμός του Ισραηλινού έθνους.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.
Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους ήταν παγανιστές και πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα
Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους.
Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
Ο Διονυσιακός πολιτισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας και οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων παραγωγικών σχέσεων.
Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και θεάματα. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα.
Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική εξαθλίωση- σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, ήταν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία. Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη-παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη-παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Ο ηθικός ξεπεσμός στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας, ήταν δίχως προηγούμενο. Η αριστοκρατία ακολουθούσε κατά πόδας τους αυτοκράτορες. Οι ακολασίες τους και τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια τους, έμειναν στην ιστορία. Οι πρόστυχες δεν βρίσκονταν μόνον μέσα στα παλάτια των αυτοκρατόρων, αλλά σχεδόν σε όλα τα σπίτια των ευγενών-αξιωματούχων Ρωμαίων.
Η έκφυλη-άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη, στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια. Εξαντλημένοι οι Ρωμαίοι μετά από τόση σήψη-παρακμή, έπεφταν σε βαριά κατάθλιψη και αδράνεια. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον άρρωστο-εωσφορικό τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ερείπια, και επιθυμούσαν μία καινούρια ζωή.
Ο ηθικός ξεπεσμός δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους, έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, όπως γίνεται και στην εποχή μας. Η πορνεία είχε λάβει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις.
Η ανηθικότητα και τα όργια έχουν και αυτά τα όριά τους. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία καλύτερη ζωή στον πραγματικό Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό.
Ο ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ήταν οι δημιουργοί της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και του Ελληνικού Imperium Romanum.
Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους.
Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού. Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα.
Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη.
Με την κατάκτηση την Περσικής-Διονυσιακής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών από τον Μ. Αλέξανδρο, οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια Διονυσιακή αυτοκρατορία από τα δυτικά. Για αυτό δημιούργησαν το Imperium Romanum. Στόχος να είναι ο Ελληνισμός ανάμεσα σε δύο παγκόσμιες-Διονυσιακές αυτοκρατορίες. Σε περίπτωση που απελευθερωθούν οι πρόγονοι μας από τον Ρωμαϊκό ζυγό, να επιτεθεί στους Έλληνες του μεσαίωνα η Περσική αυτοκρατορία των Σασσανιδών. Οι πρόγονοι μας απελευθερώθηκαν από την Ρωμαϊκή δουλεία και στην συνέχεια τους ανατέθηκε η εξουσία του Ρωμαϊκού κράτους από τον Άγιο-Μέγα Κωνσταντίνο.
Στην συνέχεια οι Έλληνες ως διοικητές του Imperium Romanum του Βοσπόρου, θα κατακτήσουν την Διονυσιακή-Περσική αυτοκρατορία. Συνεπώς κατακτώντας ειρηνικά την ελευθερία τους και την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, επέτυχαν στην συνέχεια την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας.
Μετέτρεψαν την δυτική-Διονυσιακή αυτοκρατορία σε Ελληνοχριστιανική χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Με όπλα τον πολιτισμό και την Χριστιανική θρησκεία, είμαστε το μοναδικό έθνος στον κόσμο που κατέκτησε την ελευθερία του και διοίκησε μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Ένα ακόμη ασύλληπτο παγκόσμιο επίτευγμα του Ελληνισμού, που δεν επέτυχε και δεν θα επιτύχει κανένα άλλο έθνος.
Οι σιωνιστές μετά την συντριβή της Περσικής αυτοκρατορίας των Σασσανιδών από τον Μέγα Ηράκλειο δεν πίστευαν τι είχε συμβεί. Αυτό διότι οι Έλληνες έγιναν από σκλάβοι διοικητές στο ένα τους δημιούργημα που ήταν το Ρωμαϊκό κράτος και με την ανάληψη της εξουσίας στο imperium romanum, επέτυχαν να καταστρέψουν μέσα από αμυντικούς πολέμους δια παντός το άλλο κρατικό μόρφωμα τους την Περσική-Διονυσιακή αυτοκρατορία.
Όταν οι Έλληνες ξαναέγιναν παγκόσμιοι κυρίαρχοι με την κατάκτηση της Περσικής αυτοκρατορίας το 628 μ.Χ. τότε πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν τον μωαμεθανισμό και την Αραβική αυτοκρατορία. Ο αποκλειστικός τους σκοπός ήταν να κατακτήσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Τότε συμβαίνει κάτι ακόμη το μοναδικό. Ένας λαός αγράμματος, αναλφάβητος, ο οποίος ζούσε στην έρημο μια νομαδική ζωή, έγινε μέσα σε έξι χρόνια παγκόσμια υπερδύναμη, με αποτέλεσμα να πάρει πίσω ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία την Μεσοποταμία, την Συρία και την Αίγυπτο από τους Έλληνες.
Αυτοί ήταν οι Άραβες, οι οποίοι μόλις είχαν ασπασθεί τον μωαμεθανισμό. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο πέρασαν αιώνες για να γίνουν κοσμοκράτορες, αυτοκράτορες. Όμως οι αγράμματοι Άραβες χρειάστηκαν μόνον έξι χρόνια. Αυτό διότι από πίσω τους βρισκόταν οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού (νέα τάξης πραγμάτων).
Η Ελλάδα ήταν πάντοτε το παγκόσμιο κέντρο του πολιτισμού, με πρωτεύουσες την αρχαία Αθήνα και την Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη. Εν τούτοις ως έθνος με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να γίνει ο Ελληνισμός παγκόσμια αυτοκρατορία (324 -1204 μ.Χ.). Για αυτό έπρεπε να περάσει ένα λογικό-ικανό χρονικό διάστημα, ώστε να συνειδητοποιήσουν τι είχε γίνει με τους Άραβες, κατά την εποχή του Ηράκλειου.
Όλα τα μεγάλα βασίλεια του κόσμου δημιούργησαν πρώτα πολιτισμό, οικονομία, διοίκηση, στρατό και πέρασαν αρκετοί αιώνες, είτε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, ώστε να γίνουν αυτοκρατορίες και ισχυρά βασίλεια.
Σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία μόνον οι Άραβες μέσα σε έξι χρόνια χωρίς να έχουν καθόλου, πολιτισμό, οικονομία, διοίκηση έγιναν παγκόσμια υπερδύναμη. Αυτή ήταν η αντίστοιχη Αραβική “Άνοιξη” του μεσαίωνα από την νέα τάξη πραγμάτων και τους μετόχους των Διονυσιακών αξιωμάτων. Την ίδια ακριβώς τακτική ακολούθησαν μερικούς αιώνες αργότερα με τον μοναδικό φαινόμενο της Ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας.
Την εποχή του Βουλγαροκτόνου το μισό Imperium Romanum ήταν κατακτημένο κατά το ήμισυ και με τρόπο που δεν έχουμε συναντήσει ξανά στην παγκόσμια ιστορία. Οι ίδιες δυσμενείς συνθήκες και παγκόσμιες πρωτοτυπίες επικρατούσαν και την εποχή του Ηρακλείου και την αυτοκρατορία των Σασσανιδών.
Η Βουλγαρία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Ά Τσιμισκή. Κατόπιν λανθασμένης διπλωματικής κινήσεως του Αγίου-αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους, άλλαξαν ριζικά τα γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δεδομένα στα Βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα Βουλγαρικά εδάφη, στην συνέχεια αρνήθηκαν να αποχωρήσουν και έγιναν πολύ απειλητικοί προς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β Φωκάς, καθώς δεν ήταν σε θέση να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα παράλληλα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας.
Ο Ελληνοαρμένιος Ι. Τσιμισκής νίκησε τους Ρώσους και τους απομάκρυνε από την Βαλανική χερσόνησο. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Α Κουρκουά, έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής. Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο.
Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το νέο Βουλγαρικό βασίλειο σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό.
Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού εκείνης της εποχής. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση. Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος.
Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους νεοταξίτες-παγανιστές εκείνης της εποχής. Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού.
Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε έναν επεκτατικό πόλεμο για την προσωπική του καταξίωση και την διάδοση του πολιτισμού. Στην εποχή του δεν κινδύνευε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες με αφανισμό. Επίσης εάν ο Μακεδόνας Στρατηλάτης έχανε τους κατακτητικούς πολέμους η Ελλάδα δεν θα είχε συνέπειες. Ο Αλέξανδρος ήταν επιτιθέμενος και δεν βρισκόταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης. Στον Αντίποδα ο Μέγας Ηράκλειος και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν σε αμυντικούς πόλεμους, αντιμετώπιζαν πρωταφανείς καταστάσεις που δεν είχαν λάβει χώρα ποτέ ξανά σε παγκόσμιο επίπεδο !!!
Οι Έλληνες Βασιλείς του μεσαίωνα ήταν υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως καθώς βρέθηκαν στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές για την επιβίωση του Ελληνικού έθνους από καταβολής κόσμου. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ήταν αποφασισμένοι να τελειώσουν οριστικά-αμετάκλητα τον Ελληνισμό. Αυτό είναι εμφανές με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιούργησαν την Αραβική Αυτοκρατορία.
Εάν χανόταν οι πόλεμοι αυτοί θα είχαμε την κατάκτηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου και τον αφανισμό του Ελληνισμού σε όλους τους τομείς (βιολογικά-πληθυσμιακά, πολιτιστικά κλπ). Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες που αντιμετώπισαν τους Πέρσες Ηράκλειος και Αλέξανδρος και το Μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας τους Βούλγαρους. Ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες σε πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο τις εποχές που έγιναν οι πόλεμοι ανάμεσα στον Αλέξανδρο και την δυναστεία των Αχαιμενιδών. Και τελείως διαφορετικό το καθεστώς για τον Ηράκλειο ενάντια στην δυναστεία των Σασσανιδών και του Μέγα Βασίλειου ενάντια στους Σλάβους-Κουμάνους.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η μοναδική η οποία είχε διάρκεια ζωής 1204 χρόνια εξαιτίας του Αιρστόκλειου πολιτισμού. Την διοίκηση του Imperium Romanum μοιράστηκαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Έλληνες του μεσαίωνα. Οι Ρωμαίοι από την εποχή του Οκταβιανού μέχρι την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου. Από το 324 εως το 610 μ.Χ. έχουμε μια μεταβατική περίοδο και συνδιοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες.
Το 610 μ.Χ. ολοκληρώνεται ο εξελληνισμός της αυτοκρατορίας και ανέρχεται στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο πρώτος Έλληνας-Χριστιανός αυτοκράτορας. Ότι γίνεται με την υποστήριξη του Χριστού είναι Σαφώς ανώτερο από τα επιτεύγματα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού. Η Αυτοκρατορία του Χριστού υπήρξε για αιώνες. Εν τούτοις η αυτοκρατορία του Αλέξανρου διαλύθηκε σχεδόν αμέσως και οι Διονυσιακές αυτοκρατορίες Περσική και Ρωμαϊκή υπό Διονυσιακή διοίκηση είχαν μικρότερη διάρκεια ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου