Το 2011 η Ρωσία ήταν διστακτική να επέμβει στρατιωτικά στην Συρία.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Η Ρωσία και το 2014 παρακολούθησε την Αμερικανική-CIA να οδηγεί σε επανάσταση και την Ουκρανία. Εκεί έλαβαν χώρα νέες φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένης της σφαγής στην Οδησσό, του βομβαρδισμού του Ντονμπάς !!!
Αμέσως τότε ο Πούτιν κατάλαβε ότι έπρεπε πάση θυσία να αποτρέψει την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ στην Συρία και στις 29 Σεπτεμβρίου 2015 ημέρα ορόσημο για το Ρωσικό έθνος και την παγκόσμια ιστορία, επιτίθεται στους παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας.
Η δυναμική στρατιωτική συνδρομή προς την νόμιμη κυβέρνηση της Δαμασκού ήταν το πρώτο συντριπτικό-καθοριστικό χτύπημα από τον Ρώσο ηγεμόνα ενάντια στην Διονυσιακή τυραννία. Εμποδίζοντας τους παγκοσμιοποιητές να κατακτήσουν την Συρία άλλαξε άρδην τους παγκόσμιους συσχετισμούς.
Ο Πούτιν τους εμπόδισε προσωρινά από τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου. Με την απώλεια μέρους του πετρελαίου και του πλούτου στην μέση ανατολή. Παράλληλα η Δύση μέσα από τον covid-19 oδηγήσε στην καταστροφή τις οικονομίες των Ευρωπαϊκών κρατών και παράλληλα κατέλυσε όλες τις ψευδεπίγραφες δημοκρατίες επιβάλλοντας ναζιστικά καθεστώτα με στόχο την γενική επίθεση προς την Ρωσία.
Ο έλεγχος της Συρίας από την Μόσχα ήταν απαραίτητος για να εμποδιστεί το Διονυσιακό σχέδιο του γεωστρατηγικού άξονα 666. Το πετρέλαιο είναι αυτό που σφυρηλατεί την Διονυσιακή ηγεμονία, καταδικασμένη να βασίζεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Όταν οι ορδές των τρομοκρατών προς μίσθωση εμφανίστηκαν στον ορίζοντα του Χαλεπίου, ανεξάρτητα από το αν ενεπλάκη ή όχι ο κυβερνητικός- Συριακός και ο Ιρανικός στρατός, η Ρωσία θα είχε άμεσα αναπτύξει ότι ήταν απαραίτητο για να σταματήσει την οργάνωση HTS προς την Δαμασκό.
Αυτό θα το έκανε ακόμα και αν σήμαινε ότι θα αποδυναμώσει το Ουκρανικό μέτωπο έχοντας χρόνο να βάλει τέλος στους μισθοφόρους του Ερντογάν. Οι μισθοφόροι της Τουρκίας ήταν 35 φορές λιγότεροι από τους Ουκρανούς στρατιώτες του Κιέβου. Η Ουκρανία έχει 200 φορές περισσότερη χρηματοδότηση. Εν τούτοις οι Ουκρανοί ισοπεδώνονται από την Ρωσία.
Ο Πούτιν θα μπορούσε να καλέσει τους Κινέζους, τους Χούθι ή τους Βορειοκορεάτες για ενίσχυση. Ωστόσο ο Πούτιν δεν έκανε απολύτως τίποτα για να σταματήσει το HTS από το να κατακτήσει την Συρία. Παράλληλα το Ιράν προφανώς έχασε την δυνατότητα να υποστηρίξει την Χεζμπολάχ, εγκαταλείπει τους Παλαιστίνιους, τον Λίβανο καθώς είναι εντελώς αδύναμο να προστατέψει ακόμη και την Ιρανική επικράτεια. Ο Πούτιν άνοιξε τον δρόμο για την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ !!!
Ένας νέος γεωπολιτικός διάδρομος σχηματίζεται συνδέοντας τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν με την νοτιοανατολική Συρία και εκτείνεται προς τα Ιρακινά σύνορα.
Αυτός ο γεωγραφικός0φεωπολιτικός διάδρομος ονομάζεται Δαυίδ. Η συφκεκριμένη διαδρομή δεν είναι απλώς ένα στρατιωτικό πέρασμα, αλλά ένα γεωστρατηγικό θεμέλιο μιας πολύ ευρύτερης περιφερειακής επέκτασης στα πλαίσια του Μεγάλου Ισραήλ.
Για τον Bibi η επέκταση στην Συρία ένα υπολογισμένο βήμα προς την αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής. Αποτελεί θεμέλιο λίθο για το Μεγάλο Ισραήλ.
Ο Διάδρομος του Δαυίδ αντιπροσωπεύει την εγκατάσταση ενός μόνιμου ισραηλινού άξονα στην καρδιά του Αραβικού κόσμου. Χρησιμεύει ως εφαλτήριο για το σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ, ένα επεκτατικό δόγμα που οραματίζεται τον κατακερματισμό των γειτονικών κρατών σε μικρότερες διαιρεμένες και αποδυναμωμένες οντότητες.
Μέσω του ελέγχου αυτού του διαδρόμου, το Ισραήλ θέτει τις βάσεις για μακροπρόθεσμη επιρροή-εξουσία. Η Νότια Συρία με την κατακερματισμένη κυριαρχία και την ξένη στρατιωτική παρουσία προσφέρει το ιδανικό περιβάλλον για αυτό.
Η αυξανόμενη δραστηριότητα του Ισραήλ από εκεί δεν έχει ως στόχο την απόκρουση απειλών ή την υπεράσπιση των μειονοτήτων των Δρούζων, αλλά τη ρύθμιση της περιφερειακής σκακιέρας υπέρ του.
Ο επόμενος στόχος το Ιράκ. Η επέκταση στην Μαρτυρική Συρία δεν είναι είναι ο μόνος στόχος του Ισταηλινού πρωθυπουργου. . Ο πραγματικός στρατηγικός στόχος βρίσκεται ανατολικά στο Ιράκ. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ επιδιώκει να διεισδύσει στα σιιτικά θρησκευτικά και πολιτικά οχυρά της Νατζάφ και της Καρμπάλα, τα οποία χρησιμεύουν ως κεντρικά κέντρα αντίστασης στην ισραηλινή και δυτική επιρροή στο Ιράκ.
Η αποσταθεροποίηση αυτών των κέντρων θα μεταβάλει την ισορροπία δυνάμεων στο Ιράκ και κατ' επέκταση τον ευρύτερο άξονα αντίστασης.
Για να το πετύχει αυτό οι Ισραηλινοί βασίζονται σε δυνάμεις πληρεξουσίων, κυρίως σε υπολείμματα του ISIS που επιχειρούν από την ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ βάση Tanf.
Αυτές οι ομάδες αν και ιδεολογικά διαφορετικές εξυπηρετούν έναν σκοπό να πυροδοτήσουν θρησκευτικές συγκρούσεις και να διασπάσουν την Ιρακινή ενότητα.
Με τον διάδρομο να πλησιάζει την στρατηγική τριμερή περιοχή μεταξύ Ιορδανίας, Ιράκ και Συρίας, το Ισραήλ θα έχει την ικανότητα να διοχετεύει πράκτορες, όπλα και βία-χάος πέρα από τα Ιρακινά σύνορα με σχετική ευκολία.
Ο ρόλος της Ιορδανίας προσφέρει στο Ισραήλ μια ασφαλή νότια ζώνη ασφαλείας, διασφαλίζοντας ότι η πλάτη του παραμένει προστατευμένη ενώ αποσταθεροποιεί το Ιράκ.
Από το Ιράκ στο Ιράν: Πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις στην Συρία και το Ιράκ ο Διάδρομος του Δαυίδ προσφέρει ένα μεγάλο γεωπολιτικό πλεονέκτημα έναντι του Ιράν. Ο διάδρομος δίνει πρόσβαση σε αεροπορικές οδούς για πληροφορίες και πιθανές στρατιωτικές επιθέσεις βαθύτερα στο ιρανικό έδαφος. Συλλογή πληροφοριών επί εδάφους, με δίκτυα που εξαπλώνονται από τη Συρία στο Ιράκ και πιθανώς στο δυτικό Ιράν.
Μια πλατφόρμα για την παρακολούθηση και την διακοπή του τόξου αντίστασης που εκτείνεται από την Τεχεράνη μέσω της Βαγδάτης και της Δαμασκού έως τη Βηρυτό. Ο έλεγχος αυτού του διαδρόμου δίνει στο Ισραήλ άνευ προηγουμένου εμβέλεια σε εχθρικό έδαφος χωρίς να ξεκινήσει άμεσα πόλεμο.
Το Ισραήλ επεκτεινόμενο στην Συρία και το Ιράκ, επιδιώκει να ξαναγράψει την ισορροπία δυνάμεων στην Μέση Ανατολή. Με τους αντιπροσώπους του στις θέσεις τους, τις δυνατότητες πληροφοριών του να αυξάνονται και τον διάδρομό του να επεκτείνεται, το Ισραήλ δεν υπερασπίζεται πλέον απλώς τα σύνορά του, αλλά τα επαναπροσδιορίζει.
Ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριτς, παραδέχτηκε τον στόχο του για ένα εβραϊκό κράτος που όχι μόνο θα περιλαμβάνει όλα τα παλαιστινιακά εδάφη αλλά θα εκτείνεται και στη Συρία, σε μια πρόσφατη ανοιχτή δήλωση που αναφέρεται στην πιθανή επιδίωξη του Τελ Αβίβ για ένα σχέδιο «Μεγάλου Ισραήλ».
Σε μια συνέντευξη για ένα ντοκιμαντέρ που παρήχθη και προβλήθηκε από το γαλλόφωνο κανάλι Arte, με τίτλο «Ισραήλ: Εξτρεμιστές στην εξουσία», ο Σμότριτς δήλωσε ότι «θέλω ένα εβραϊκό κράτος... που να λειτουργεί σύμφωνα με τις αξίες του εβραϊκού λαού».
Στη συνέχεια, του τέθηκε το ερώτημα εάν το Ισραήλ στοχεύει να επεκτείνει την κυριαρχία του, η οποία επί του παρόντος «ξεκινά από τη [Μεσόγειο] θάλασσα και καταλήγει στον [Ιορδάνη] ποταμό», στο οποίο χαμογέλασε και είπε «εντάξει, σιγά σιγά».
Ο Σμότριτς δήλωσε ότι «είναι γραμμένο ότι το μέλλον της Ιερουσαλήμ είναι να επεκταθεί στη Δαμασκό», προσθέτοντας δυσοίωνα «μόνο Ιερουσαλήμ, μέχρι τη Δαμασκό». Το ντοκιμαντέρ στη συνέχεια περιέγραφε λεπτομερώς το σχέδιο του Ισραηλινού υπουργού Οικονομικών - και εκείνο άλλων εξτρεμιστών και δεξιών Ισραηλινών - για επέκταση του ισραηλινού κράτους στην Ιορδανία, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, τη Συρία, το Ιράκ και τη Σαουδική Αραβία.
Τα σχόλιά του έρχονται σε μια εποχή που το Ισραήλ συνεχίζει να βομβαρδίζει τον Λίβανο και να εξαπολύει την χερσαία εισβολή του, με πολλές παράνομες ομάδες Εβραίων εποίκων να υποστηρίζουν την παραμονή των ισραηλινών δυνάμεων στον Λίβανο και τον εποικισμό της χώρας. Έχουν καταβληθεί σταθερές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο, όπως για παράδειγμα ένα παιδικό βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα για την ισραηλινή κατοχή του Λιβάνου.
Παρόλο που η ίδια η ισραηλινή κυβέρνηση έχει διατηρήσει το πεδίο εφαρμογής των στόχων της για την ήττα της υποστηριζόμενης από το Ιράν λιβανέζικης οργάνωσης Χεζμπολάχ, δεν έχει ανακοινώσει επίσημα κανένα σχέδιο για την κατάληψη του Λιβάνου και την εγκατάσταση Εβραίων μεταναστών σε νεοκατακτημένα εδάφη.
Οι απόψεις κυβερνητικών προσωπικοτήτων όπως ο Σμότριτς, ωστόσο, καθώς και η σημαντική βάση υποστήριξής τους, πυροδοτούν ολοένα και περισσότερο ανησυχίες ότι το Τελ Αβίβ θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει τον στόχο της επέκτασης του ισραηλινού εδάφους στη Μέση Ανατολή μέσω της κατάκτησης των γύρω αραβικών κρατών. Φαίνεται δύσκολο να το φανταστεί κανείς.
Kαι όμως το Ισραήλ ξεκινά τώρα ένα σχέδιο επέκτασης που αναμένεται σύντομα να οδηγήσει στην προσάρτηση της συριακής πρωτεύουσας, Δαμασκού. Ο αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος, ο τζιχαντιστής Άχμεντ αλ-Σαράα, έχει ήδη βρει καταφύγιο στην Ιντλίμπ υπό την προστασία της Τουρκίας.
Την εποχή της «Συλλογικής Μπάιντεν» - μιας απατεώνου ομάδας στον Λευκό Οίκο που αντιστάθμιζε τις αποτυχίες του πρώην προέδρου, μειονεκτώντας από την «αυτόματη πένα» (απόκρυφη αυτοματοποιημένη υπογραφή) τόσο παράνομη όσο και απατηλή - το σχέδιο γεωοικονομικού διαδρόμου που σχεδιάστηκε από την Ινδία, μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), της Σαουδικής Αραβίας (ΝΑ) προς το Ισραήλ και την Ευρώπη, εκτράπηκε από την παράξενη επίθεση της παλαιστινιακής αντάρτικης Χαμάς, η οποία σήμερα έχει αποδεκατιστεί στο έπακρο.
Ο γεωοικονομικός διάδρομος Ινδίας-ΗΑΕ-Νότια Αφρικής-Ισραήλ-Ευρώπης, που ανακοινώθηκε στη σύνοδο κορυφής της G-20 στο Δελχί, είχε ως στόχο να « ανταγωνιστεί τον Νέο Δρόμο του Μεταξιού της Κίνας ».Υποτίθεται ότι ένας από τους στόχους του 12ήμερου πολέμου που διεξήγαγαν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον του Ιράν ήταν να σαμποτάρουν το γεωοικονομικό σταυροδρόμι της περσικής χώρας, της ψυχής των BRICS, προκειμένου να την αποσυνδέσουν τόσο από τον Δρόμο του Μεταξιού με την Κίνα όσο και από τον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά-Βορρά, ο οποίος εκτείνεται από τη Ρωσία μέσω Αζερμπαϊτζάν/Ιράν προς την Ινδία.
Η Μέση Ανατολή βρίσκεται στην δίνη μιας σύγκρουσης γεωοικονομικών διαδρόμων μεταξύ των τριών υπερδυνάμεων (ΕΕ, Ρωσία και Κίνα) που θα καθορίσουν την τριηπειρωτική συνδεσιμότητα Ασίας/Μέσης Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής) και Ευρώπης. Ταυτόχρονα, η περιφερειακή δύναμη Ισραήλ, υποστηριζόμενη από τον Τραμπ όπως ποτέ άλλοτε στην ιστορία των ΗΠΑ, επιδιώκει να επιβάλει τον «Διάδρομο του Δαβίδ» της. το οποίο στοχεύει στη σύνδεση των δύο εθνοτικών και θεολογικών συμμάχων του: των Δρούζων και των Κούρδων της βορειοανατολικής Συρίας (περιοχή Ροζάβα).
Έχει κάθε συμφέρον να βαλκανοποιηθεί η Μέση Ανατολή, προκειμένου να διαμελίσει κάθε χώρα και να την ελέγξει καλύτερα. Στόχος του Διαδρόμου του Δαβίδ είναι να τοποθετήσει το Ισραήλ στα σύνορα με το Ιράκ, ώστε να προσπαθήσει να βαλκανοποιήσει τη χώρα σε τρία κομμάτια και έτσι να φτάσει στα ιρανικά σύνορα για να καταφέρει πυρηνικό πλήγμα σε ένα από τα επτά χερσαία σύνορά του, εννέα αν προσθέσουμε τα άλλα δύο θαλάσσια σύνορα στην Κασπία Θάλασσα (πρώην Θάλασσα Χαζάρ): τη Ρωσία και το Καζακστάν.
Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου με τον Σύρο πραξικοπηματία Αλ-Τζουλάνι στην Συριακή κυβέρνηση, έναν επαγγελματία αποκεφαλιστή – καταδικασμένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ηγέτης στα παρακλάδια της Αλ Κάιντα/Νταές, σήμερα είναι καθαγιασμένος ως ήρωας από την Ευρώπη και την Ουάσινγκτον. τον άνθρωπο που εξοντώνει αδιακρίτως τις μειονότητες των Αλαουιτών, των Χριστιανών και των Δρούζων.
Το Ισραήλ κατέστρεψε το Υπουργείο Άμυνας στη Δαμασκό, αναγκάζοντας τον αποκεφαλιστή Αλ-Τζουλάνι να φύγει με την οικογένειά του στη βόρεια περιοχή του Ιντλίμπ, υπό τουρκική προστασία. Αραβικά και τουρκικά μέσα ενημέρωσης έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν το σχέδιο του Ισραήλ και τον «Διάδρομο του Δαβίδ», που στοχεύει στην ενσωμάτωση όσο το δυνατόν περισσότερων από τις διαμελισμένες χώρες στις «Συμφωνίες του Αβραάμ».
Ο Αβραάμ, αποδεκτός και από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, καταγόταν από την Ουρ, 16 χιλιόμετρα από τον ποταμό Ευφράτη, και αργότερα μετανάστευσε σε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως Ισραήλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σημαία του Ισραήλ διαθέτει δύο μπλε ρίγες που αντιπροσωπεύουν τα δύο ποτάμια, τον Νείλο και τον Ευφράτη, τα υποτιθέμενα σύνορα του Μεγάλου Ισραήλ: ένα εσχατολογικό Ταλμουδικό έργο του Χαζάρου Νετανιάχου, πολωνικής καταγωγής και του οποίου το αρχικό επώνυμο είναι Μιλεϊκόφσκι, του οποίου ο πατέρας ήταν συνεργάτης του Γιαμποτίνσκι, ενός δογματικού του σιωνιστικού αναθεωρητισμού.
Οι Κούρδοι της βορειοανατολικής Συρίας, σύμμαχοι του Ισραήλ, βρίσκονται στη λεκάνη του Ευφράτη, του μεγαλύτερου ποταμού στη Νοτιοδυτική Ασία, μήκους 2.800 χιλιομέτρων, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και διασχίζει τη Συρία και το Ιράκ. Χάρη στην προσάρτηση της περιοχής των Δρούζων στα Υψίπεδα του Γκολάν και τη νέα διείσδυσή της γύρω από το όρος Ερμών, το Ισραήλ απέχει 10 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. η πρωτεύουσα της Συρίας στην οποία ο υπουργός Οικονομικών της, Μπεζαλέλ Σμότριτς απαιτεί να εισβάλει.
Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 οι υπουργοί Εξωτερικών Hakan Fidan της Τουρκίας, Σεργκέι Λαβρόφ της Ρωσίας και Abbas Aragchi του Ιράν συναντήθηκαν στο περιθώριο του Φόρουμ της Ντόχα. Εκεί συμφώνησαν και την επόμενη μέρα ο Άσαντ εγκατέλειψε την εξουσία, μετακόμισε στην Ρωσική πρωτεύουσα και οι Ρωσικές βάσεις στο Tartus και στη Latakia στη Συρία δεν έπαθαν τίποτα. Τον Μάρτιο του 2025 ο Βibi ζήτησε από τον Τράμπ να παραμείνουν οι Ρωσικές βάσεις στην Συρία !!!
Ο Πούτιν έχει καλές σχέσεις με όλους τους ηγέτες, διότι είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός του αιώνα μας. Είναι φιλικά προσκείμενος στους Χριστιανούς και παράλληλα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Μωαμεθανούς. Στις 23 Νοεμβρίου 2015 ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έδωσε ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο στον Ιρανό ηγέτη Αλί Χαμενει.
Ο Πούτιν χάρισε στον Χαμενει ένα απo τα πέντε αντίγραφα του αρχικού χειρόγραφου του Κορανίου, του Μωαμεθανικού ιερού κειμένου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Μην ξεχνάτε ότι το Ιράν όχι μόνον είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ρώσων στον εξοπλιστικό τομέα (άμυνας), και είναι ταυτόχρονα το δεύτερο κράτος στον κόσμο, με το περισσότερο φυσικό αέριο.
Η Μόσχα ήθελε το Ιράν και την Συρία στην νέα ένωση που δημιουργεί μαζί με την Κίνα, την Βραζιλία κλπ. Όμως το 2024 ο τσάρος Πούτιν άλλαξε γνώμη παρέδωσε την Συρία στον γεωπολιτικό άξονα 666 και το 2025 εγκατέλειψε και το Ιράν έρμαιο στο Ισραήλ. Η συναίνεση του Ιράν στο Φόρουμ της Ντόχα, για την πτώση του Ασάντ ενδέχεται να αποβεί μοιραία και για τους Φρουρούς της Επανάστασης.
Στα πλαίσια αυτών των γεωπολιτικών-γεωστρατηγικών στόχων του Πούτιν έχουμε και την συμμαχία-φιλία, με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν. Ο νέος Τσάρος πάνω από όλα είναι πολιτικός και παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τους Αμερικανούς ηγέτες. Επιθυμεί να είναι αρεστός σε όλους. Για αυτό με τους Ορθόδοξους γίνεται Χριστιανός με τους Ιουδαίους Καμπαλιστής και με τους Μωαμεθανούς φιλοισλαμιστής. Σέβεται την θρησκευτική πίστη όλων των λαών.
Ο Πούτιν ήταν σε θέση να σταματήσει τον πόλεμο στην Συρία. Εν τούτοις δεν το έκανε για να δοκιμάζει τα νέα Ρωσικά όπλα και να κρατά μάχιμο τον στρατό του σε πραγματικές συνθήκες πολέμου. Επίσης είναι πολύ μεγάλο το οικονομικό κίνητρο καθώς Συρία και Ιράν αγοράζουν τα πάντα στον εξοπλιστικό τομέα από την Ρωσία.
Ο Πούτιν είχε προβλέψει την επικείμενη άφιξη μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και είχε δίκιο αναφέρουν οι New York Times. Η Ρωσία είναι νικήτρια σε όλα τα μέτωπα που έχει επιλέξει. Η Δύση είναι πιο διχασμένη από ποτέ και η επίλυση της ουκρανικής κρίσης φαίνεται να πραγματοποιείται λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις επιθυμίες της Μόσχας.
Με την αλλαγή εξουσίας στην Ουάσιγκτον, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει νέες ευκαιρίες. Το περασμένο φθινόπωρο, δύο ημέρες αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Πούτιν μίλησε για την αρχή μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Μετά από τρία χρόνια εξαντλητικής ένοπλης σύγκρουσης και απομόνωσης από τη Δύση, ο Πούτιν βλέπει να ανοίγεται μπροστά του ένας εντελώς νέος κόσμος δυνατοτήτων με την αλλαγή εξουσίας στην Ουάσιγκτον.
Το ενιαίο αντιρωσικό μέτωπο της Ουάσιγκτον και των Ευρωπαίων συμμάχων της έχει επίσης εξαφανιστεί. Πολλοί στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να αμφιβάλλουν ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα διατηρήσει τα στρατεύματά της σε αυτή την ήπειρο. Ο Τραμπ προχωρά ταχύτατα προς την αποκατάσταση των σχέσεων με το Κρεμλίνο, παραμερίζοντας τους σοκαρισμένους Ευρωπαίους συμμάχους και επιτίθεται δημόσια στον Ζελένσκι.
Η τύχη στρέφεται γρήγορα υπέρ του Πούτιν εκτιμούν οι ξένοι αναλυτές. Επέδειξε επιμονή στο πεδίο της μάχης, παρά την αυξανόμενη πίεση. Περίμενε μέχρι να αρχίσει να αποδυναμώνεται η αποφασιστικότητα της Δύσης, αν και η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει διαρκέσει περισσότερο και είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι περίμενε η Μόσχα.
Όμως είδε μια πραγματική ευκαιρία να κερδίσει την σύγκρουση στην Ουκρανία και να παραμερίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στην Ευρώπη. Αυτό είχε δήλωσε ο Μαξ Μπέργκμαν, ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Αμερικανικής Προόδου στην Ουάσιγκτον και πρώην ανώτερος αξιωματούχος της κυβέρνησης Ομπάμα.
Πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, ο Πούτιν παρουσίασε τα Ρωσικά αιτήματα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους που δεν περιορίζονταν στην Ουκρανία. Πρότεινε την αναδημιουργία των σφαιρών επιρροής της εποχής του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη, μοιράζοντας την ήπειρο μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον.
Απαίτησε επίσης από το ΝΑΤΟ να σταματήσει να επεκτείνει τα σύνορά του προς τα ανατολικά και να μην δέχεται πλέον πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας. Κάλεσε τον Λευκό Οίκο και τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους να μην αναπτύξουν στρατεύματα και οπλικά συστήματα σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν υπό την εξουσία της Μόσχας.
Τότε η Δύση απέρριψε αμέσως τις προτάσεις του Πούτιν ως ασύλληπτες. Ο Ρώσος ηγέτης σίγουρα θα επιστρέψει σε αυτές τις προτάσεις κατά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ, ο οποίος εδώ και καιρό αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό το ΝΑΤΟ και την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη.
Αυτό έχει προκαλέσει κρίση μεταξύ των ευρωπαίων συμμάχων, που ανησυχούν για τις παραχωρήσεις που μπορεί να κάνει ακόμη ο Αμερικανός πρόεδρος. Η επιστροφή Τραμπ έχει μετατοπίσει την γεωπολιτική κατάσταση προς όφελος του Πούτιν, ο Ρώσος ηγέτης δεν έχει επιτύχει ακόμη τον στόχο του μετά από τρία χρόνια στρατιωτικών επιχειρήσεων να επαναφέρει την Ουκρανία στην τροχιά της Μόσχας.
Οι δυτικές χώρες που αντιτίθενται στον Πούτιν αντιμετωπίζουν πολλά εσωτερικά προβλήματα. Οι δύο χώρες με την μεγαλύτερη επιρροή στην ηπειρωτική Ευρώπη, η Γαλλία και η Γερμανία, έχουν παραλύσει πολιτικά εδώ και αρκετούς μήνες. Υπάρχει μια ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων που υποστηρίζουν το Κρεμλίνο, τα οποία τώρα απολαμβάνουν την υποστήριξη Ρώσων και Αμερικανών ηγετών.
Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Πιτ Χέγκσεθ έδωσε εντολή σε ανώτατους αξιωματούχους του Πενταγώνου να εντοπίσουν τομείς όπου θα μπορούσαν να γίνουν σημαντικές περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες. Ο Ρώσος πρόεδρος και οι σύμβουλοί του θα χαιρετίσουν αυτές τις αλλαγές καθώς πιστεύουν στο δόγμα του ποτέ μην διακόπτεις έναν εχθρό που κάνει λάθος. Αυτή θα είναι η πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας τους αυτή την στιγμή.
Με την έναρξη του πολέμου στην Συρία ήμουν από τους πρώτους παγκοσμίως που έγραψα ότι ο πόλεμος έχει ενεργειακά κίνητρα.
Αποτελεί πάγια τακτική σε όλες τις τριτοκοσμικές χώρες όσοι ηγέτες διαφωνούν με την υποταγή και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών από τον γεωστρατηγικό άξονα 666, οι ηγέτες να βαφτίζονται "δικτάτορες" και να ξεκινούν πόλεμοι.
Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΣΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ ΉΤΑΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΙΣΡΑΗΛ.
Η αιματοβαμμένη Συρία δέχτηκε πολλαπλές επιθέσεις από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση-Ελλάδα, τα Αραβικά-δικτατορικά καθεστώτα μαζί με το δολοφονικό εμπάργκο από την “πολιτισμένη” δύση, χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ.
Παρά τις τρομερές αντιξοότητες, οι ηρωικοί Σύριοι, παρέμειναν στις επάλξεις, αδέσποτοι και υπερήφανοι, για να υπερασπιστούν τις δύο μεγαλύτερες ανθρώπινες-διαχρονικές αξίες, την ελευθερία, και την αξιοπρέπεια. Η μεγάλη πατριωτική Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ απέρριψε το νεοταξικό σχέδιο “Αραβική Άνοιξη”, το οποίο είχε ως στόχο την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Το Ισραήλ επιθυμεί να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του στην Ανατολική Μεσόγειο για ενεργειακούς λόγους με την ευλογία και την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής. Για αυτό συμμετείχαν οι Ισραηλινοί στον πόλεμο της Συρίας, ενάντια στον φιλέλληνα Ασσάντ.
Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου-νεοταξικού σχεδίου, προϋποθέτει τον διαμελισμό και την διαίρεση των κρατών της περιοχής. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν γενοκτονίες, εκτοπισμός-εξαθλίωση και η εκμετάλλευση προκειμένου να επιβάλουν την κυριαρχία και την εκμετάλλευση, επί του πλούτου αυτών των εθνών. Οι Ισραηλινοί δεν συγχώρησαν, στην αδούλωτη Συρία του Ασσάντ, την υποστήριξή προς τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Επίσης οι Αμερικανοί και το Ισραήλ έχουν μεγάλο μίσος κατά της Συρίας λόγω της υποστήριξης προς την εθνική αντίσταση του Λιβάνου, η οποία προκάλεσε μια συντριπτική ήττα κατά της Ισραηλινής επεκτατικότητας. Με την απελευθέρωση εδαφών του Λιβάνου από την Ισραηλινή κατοχή, οι Σύριοι επέτυχαν μια σημαντική νίκη εις βάρος των Ισραηλινών δυνάμεων, κατά την διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ, στον Λίβανο το 2006.
Η παγκοσμιοποίηση επιθυμούσε να ανατρέψει την πατριωτική-Συριακή κυβέρνηση με τα πιστά και εξαρτημένα από αυτήν κράτη της περιοχής, με κορωνίδα την Τουρκία, καθώς και τα καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας, των χωρών του Κόλπου, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα.
Οι Σύριοι του Ασσάντ, οι Ρώσοι με ερωτηματικό και οι Ιρανοί πολέμησαν υπέρ της Ελευθερίας και των Aξιών του παγκόσμιου πολιτισμού. Εφόσον με τις ευλογίες του Πούτιν επικράτησαν οι αντίπαλοι του Ασάντ και ο Ερντογάν κατέκτησε την Συρία, τότε η ανθρωπότητα και ειδικά η Ελλάδα θα πληρώσει τεράστιο τίμημα, καθώς θα είμαστε για πάντα υποτελείς της νέας-Διονυσιακής τάξης πραγμάτων και της νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μικρότερο κόστος θα έχουν η Ρωσία και η Κίνα. Εάν όμως επικρατούσαν οι Ρώσοι-Σύριοι τότε η νέα τάξη και ο Ερντογάν θα έχουν δεχτεί το πιο καθοριστικό πλήγμα, σχετικά με την αναβίωση του παγκόσμιου κράτους.
Η Συρία του Μπασάρ αλ Ασάντ υποστήριζε την Παλαιστίνη και αυτό αποτελούσε μια ακόμη αιτία για την ανατροπή της νόμιμης Συριακής κυβέρνησης. Βασική επιδίωξη των νεοταξιτών ήταν ο διαμελισμός της Συρίας, η αρπαγή του ορυκτού πλούτου, η αλλαγή των συνόρων, ο εμφύλιος μεταξύ Χριστιανών-Μουσουλμάνων και πιθανόν η δημιουργία ενός φιλοισραηλινού Κουρδικού κράτους ως προπύργιο στον Τουρκικό επεκτατισμό.
Οι ναζιστικές κυβενήσεις του Ισραήλ χωρίς να δέχονται επίθεση από την Συρία, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τους τακτικούς βομβαρδισμούς και την επέλαση σε Συριακά εδάφη. Δεν σταμάτησαν ούτε κατά την διάρκεια των φονικών σεισμών να βομβαρδίζουν (Φεβρουάριος 2023) !!!
Οι βομβαρδισμοί λάμβαναν-λαμβάνουν χώρα με την προκλητική αδιαφορία του ΟΗΕ και των δυτικών διεθνών οργανισμών-κρατών που μονίμως ήταν ενάντια στην νόμιμη κυβέρνηση της Δαμασκού (Ασάντ). Το πρόβλημα των δυτικών είναι ότι ο "κακός δικτάτορας" Assad αντιστάθηκε στους στους γεωπολιτικούς-γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς του Ισραήλ και υποστηρίζει Λίβανο-Παλαιστίνη και Ιράν.
Δυστυχώς όμως ο επί οκτώ χρόνια πλανητάρχης Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν εμπόδισε το Ισραήλ από τις δολοφονικές επιθέσεις εις βάρος της Συρίας. Η μαχητικότητα του Συριακού έθνους η πίστη σε αξίες και ιδανικά που απορρίπτουν οι δυτικές κοινωνίες έδιναν το μεγάλο πλεονέκτημα στους Σύριους σε συνδυασμό με την Ρωσική-στρατιωτική παρουσία.
Το σχεδιασμένο ναζιστικό έγκλημα στην Συρία επιβεβαιώθηκε και από τα αρχεία Wikileaks, με την επικοινωνία των στελεχών της πρεσβείας των ΗΠΑ και του Υπουργείου Εξωτερικών της Αμερικής. Η συνομωσία Ισραήλ-ΗΠΑ επικυρώθηκε δημόσια με δηλώσεις του Μπάιντεν στο Τελ Αβίβ το 2022. Αυτή η πλεκτάνη επιβεβαιώθηκε ξεκάθαρα μεταξύ άλλων και από τους πιο γνωστούς γεωπολιτικούς-γεωστρατηγικούς Mearsheimer και Walt όταν έγραψαν το άρθρο "Τhe pro-Israel lobby and American Foreign Policy". Αυτή η συμπαιγνία είναι εμφανής και ότι κορυφαία στελέχη των ΗΠΑ παρουσιάζονται στην παγκόσμια λίστα με τους κορυφαίους Ισραηλινούς της Jerusalem Post (Blinken, Sherman, Janet Yellen, Zelensky).
Σχετικά με την κατάσταση στην Συρία αναφέρουν συνάδελφοι από το εξωτερικό :
"Για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα αυτού που μόλις συνέβη στη Συρία, με την πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ που εκχωρεί την ηγεσία της χώρας στην φρεσκοξυρισμένη ισλαμιστική ψευδοτρομοκρατική νεοομάδα, που μετονομάστηκε HTS ( Hay'at Tahrir al-Sham) , θα το αναφέρω μόνο μια φορά!, Πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το πραγματικό ζήτημα που κρύβεται πίσω από την Συρία στην γεωπολιτική σκακιέρα. «Όποιος ελέγχει το πετρέλαιο, ελέγχει τον κόσμο».
Το έργο του Μεγάλου Ισραήλ που δημοσιεύτηκε το 1982 από τον πρώην Σιωνιστή αξιωματούχο Oded Yinon έχει τις ρίζες του πολύ πιο πίσω, στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια χώρα «Nile to Eufrates» θα περιλάμβανε τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Συρία, το Κουβέιτ, το μισό Ιράκ, το ένα τρίτο της Σαουδικής Αραβίας και το Σινά της Αιγύπτου.
Η εξύψωση του Ισραήλ δεν ήταν ποτέ κάτι μεσσιανικό, αλλά ήταν πάντα ένα παγκοσμιοποιητικό σχέδιο των διεθνών τραπεζών για να μονοπωλήσουν το πετρέλαιο της Αραβικής Χερσονήσου, να έχουν τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν το κατάλαβε πολύ καλά και για αυτό παρενέβη ενώπιον των «τρομοκρατών» στην πληρωμή της Δύσης στη Συρία, τον Σεπτέμβριο του 2015."
Η Συρία ήταν το τελευταίο προπύργιο που εμπόδιζε το σχέδιο σχετικά με την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Από το 2015, ο έλεγχος του Τσάρου Πούτιν στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου έχει αυξηθεί σημαντικά καθώς το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προσχώρησαν στην εναλλακτική συμμαχία BRICS. Επίσης στην οικονομική-γεωστρατηγική ένωση συμμετέχουν η Βενεζουέλα, η Αλγερία, η Νιγηρία και Ινδονησία. Για αυτό θα έπρεπε οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα σε άλλες τριτοκοσμικές χώρες με την πτώση της Συρίας .
Η ευρεία άγνοια για το τι πραγματικά διακυβεύεται στο Μεγάλο Ισραήλ εξηγεί γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τι πραγματικά συνέβη στην Συρία. Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν πραγματικά στην αφήγηση ενός «μεσσιανικού σχεδίου» από τους παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας, οι οποίοι καθοδηγούνται από το ιερό βιβλίο του Νετανιάχου. Oι ελίτ που έχουν χρησιμοποιήσει διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα για να χειραγωγούν τους ανθρώπους για γενιές κάνουν μόνο μεσσιανικά project στις ειδήσεις. Στην πραγματικότητα για το Ισραήλ υπάρχει μόνο για το πετρέλαιο, πιο πολύτιμο από τον χρυσό και το τύπωμα χρήματος.
Όπως αναφέρει συνάδελφος του εξωτερικού : "Δεν μπορείς να λειτουργείς έναν βενζινοκινητήρα γεμίζοντάς τον με πράσινα χαρτονομίσματα. Αν πουλάς πετρέλαιο, η χώρα σου γίνεται πλουσιότερη, αν το αγοράζεις, πλουτίζεις τους εχθρούς σου. Είναι απαραίτητο να αποφασιστεί η προσφορά και οι τιμές. Εάν η Αμερική δεν ελέγχει την τιμή, θα συνεχίσει να εκτελεί την ακριβή λειτουργία της με ζημία."
Το Μεγάλο Ισραήλ είναι ένα σχέδιο αιώνων για τον έλεγχο του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής. Στόχος ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας. Ο κόσμος θα αλλάξει γρήγορα το τις δύο επόμενες δεκαετίες. Το Ισραήλ συγκεντρώνει τα στρατεύματά του στα Υψίπεδα του Γκολάν και βομβαρδίζει την Συρία, ενώ η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που κυριαρχεί ολοκληρωτικά στην Συρία. Ρωτήστε όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ είναι ο μεγάλος νικητής από την πτώση του Άσαντ γιατί ακόμη βομβαρδίζει την Συρία ; Στην πραγματικότητα το Ισραήλ βρίσκεται σε αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο για κατακτήσει την Συρία.
Με την αλλαγή των δεδομένων η αλήθεια είναι ότι αντί να βρει τον Συριακό στρατό που υποστηριζόταν από την Ρωσία-Ιράν στην πορεία του προς την εξύψωση, τώρα πλέον το Ισραήλ θα βρει μπροστά του την Τουρκία. Την ίδια Τουρκία που δεν ξέρει πώς να κλείσει την βάση του Ιντσιρλίκ, η Τουρκία που δεν αντέχει άλλο την αμερικανική χρηματοδότηση των Κούρδων, που καταγγέλλει την γενοκτονία των Παλαιστινίων, που ενοχλείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θέλει να γίνει ο κόμβος των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου στη χερσόνησο. Είναι η Τουρκία που μπήκε στους BRICS, με επικεφαλής τον Ερντογάν που έχει βεντέτα κατά της CIA και υπόσχεται ένα νέο οθωμανικό βασίλειο. Ο Πούτιν μπορεί να τα προσφέρει όλα αυτά, αλλά όχι η Δύση.
ΤΙ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ Η ΚΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ;
Στην παγκόσμια ιστορία ιστορία ελάχιστες περιοχές υπήρξαν τόσο κρίσιμες-επικίνδυνες και καθοριστικές όσο η Περσία-Μέση Ανατολή.
Εκεί κρίθηκε το μέλλον του Ελληνισμού και η συνέχεια του μέχρι σήμερα.
Βρισκόμενη στο σταυροδρόμι αυτοκρατοριών από την Μεσόγειο έως την Κεντρική Ασία, η Περσία έχει γίνει μάρτυρας της πορείας των διάφορων κατακτητών. Τα Περσικά εδάφη έχουν μεταμορφώσει ή καταστρέψει διάφορα έθνη. Για αυτό μεταξύ άλλων θεωρείται η Περσία (Σημερινό Ιράν), τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας.
Σε αντίθεση με το Αφγανιστάν η Περσία θεωρείται κομβικής σημασίας καθώς έχει τις ρίζες της σε μια βαθύτερη και μακρόχρονη ιστορία. Από τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μέγα Ηράκλειο μέχρι τους απογόνους του Τζένγκις Χαν, το βρετανικό και ρωσικό «Μεγάλο Παιχνίδι», η Περσία υπήρξε το πεδίο δοκιμών όπου τα όνειρα για αυτοκρατορίες έσβησαν.
Η Κληρονομιά των Αχαιμενιδών.
Η Περσία δεν ήταν απλώς ο στόχος αυτοκρατοριών. Ήταν η πρώτη παγκόσμια-Διονυσιακή αυτοκρατορία. Η Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών ιδρύθηκε από τον Κύρο, εκτεινόταν από την κοιλάδα του Ινδού μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Ήταν ένα μοντέλο αυτοκρατορικής-Διονυσιακής διοίκησης, ανοχής και υποδομής. Αλλά το η αποδοχή των Διονυσιακών αξιωμάτων και οι επιθέσεις στην Ελλάδα κατά την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο θα γινόταν η αχίλλειος πτέρνα της.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισέβαλε στην Περσία το 334 π.Χ., έθεσε υπό αμφισβήτηση τον παγκόσμιο Διονυσιακό πολιτισμό που υπηρέτησε με τόσο πάθος η Μητέρα του Ολυμπιάδα. Αν και νίκησε τον Δαρείο Γ΄ και έκαψε την Περσέπολη σε μια συμβολική πράξη κατάκτησης, η Περσία δεν εξαφανίστηκε. Αντίθετα διέλυσε Αλέξανδρο. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου διαμελίστηκε όμως η Περσία επέζησε και επανήλθε πιο δυναμικά την μεσαιωνική περίοδο με την δυναστεία των Σασσανιδών !!!
Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επεκτεινόταν προς τα ανατολικά ήρθε επανειλημμένα σε συγκρούσεις με τις δυναστείες των Πάρθων και των Σασσανιδών της Περσίας. Αυτές οι συγκρούσεις διήρκεσαν αιώνες και εξάντλησαν τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της Imperiym Romanum.
Ενδεικτική ήταν η Μάχη στην οποία ο Ρωμαίος στρατηγός Κράσσος , o πλουσιότερος Ρωμαίος της εποχής του, ηγήθηκε μιας εκστρατείας και υπέστη μια από τις χειρότερες ήττες της Ρώμης. Η ήττα αποτέλεσε ένα τραγικό-γεωπολιτικό σύμβολο της Ρωμαϊκής δυναμικής. Ο συνετός στρατηγός Κράσσος που έσωσε την Ρώμη από τους επαναστατημένους σκλάβους τους Σπάρτακου, σκοτώθηκε εξαιτίας της αλαζονείας του.
Ο Μέγας Ηράκλειος κατάφερε να αντιστρέψει τα παγκόσμια δεδομένα και να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες που βρέθηκε ποτέ στρατηγός-αυτοκράτορας. Μετά την μεγαλύτερη ήττα όλων των εποχών στην παγκόσμια ιστορία από βασιλιά Ηράκλειο, οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού δημιούργησαν τον Μωαμεθανισμό.
Η Αραβική Κατάκτηση της Περσίας. Η Ισλαμική κατάκτηση της Περσίας (633–654 μ.Χ.) σηματοδότησε το τέλος της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας. Εν τούτοις δεν ήταν το τέλος Περσικής-πολιτιστικής ταυτότητας. Οι Άραβες κέρδισαν τον πόλεμο όμως με την πάροδο του χρόνου, ο περσικός πολιτισμός, η γλώσσα και τα διοικητικά συστήματα επηρέασαν βαθιά τον ισλαμικό κόσμο.
Το Χαλιφάτο των Αββασιδών παρά την Αραβική του προέλευση ήταν δομημένο επάνω στις Περσικές παραδόσεις. Πέρσες λόγιοι όπως ο Αβικέννας και ποιητές όπως ο Ρουμί διαμόρφωσαν την πνευματική ψυχή του Ισλαμικού κόσμου. Επί της ουσίας δεν είχαμε την καταστροφή μιας αυτοκρατορίας, αλλά για την Διονυσιακή μετενσάρκωσή της σε μια νέα μορφή. Η Περσία χάθηκε με την αρχαία της μορφή και συνέχισε μέσα από τον Αραβικό πολιτισμό που ήταν βαθιά Περσικός.
Τι καθιστά την Περσία τόσο τρομερή πρόκληση για τις αυτοκρατορίες;
Η Περσία είναι μια χώρα με ερήμους, βουνά και οροπέδια. Το έδαφός της αποθαρρύνει τους εισβολείς, επιμηκύνει τις γραμμές ανεφοδιασμού και ευνοεί τους αμυνόμενους. Με χιλιετίες ιστορίας, γλώσσας, λογοτεχνίας και θρησκευτικής παράδοσης στον Διονυσιακό πολιτισμό, η περσική ταυτότητα δεν γίνεται να εξαφανιστεί εύκολα. Επιβιώνει από κατακτήσεις και ξεπερνά τις ιδεολογίες. Η Περσία συχνά απορροφούσε τους κατακτητές της μέσα στο πολυπολικό σύστημα φυλετικών, θρησκευτικών και περιφερειακών δεσμών πίστης, στο οποίο ήταν δύσκολο να αλλάξουν οι ξένοι εισβολείς.
Κάθε αυτοκρατορική κατάρρευση στην Περσία γέννησε νέες πολιτισμικές αναγεννήσεις, από τον Ζωροαστρισμό μέχρι το Σιιτικό Ισλάμ, από την αρχιτεκτονική των αρχαίων Περσών μέχρι τον σύγχρονο-Ιρανικό εθνικισμό. Διαχρονικά η Περσία αντανακλά τις φιλοδοξίες των αυτοκρατοριών, αποκαλύπτοντας συχνά τις αδυναμίες τους. Απορροφά τους εισβολείς, τους αναδιαμορφώνει και τους ξεπερνά.
Στην Περσική γη η ιστορία δεν σταματάει απλά μεταμορφώνεται και διαφοροποιείται με βάση την Διονυσιακή κουλτούρα. Οι αυτοκρατορίες πεθαίνουν επειδή η Περσία είναι πολιτιστικά αήττητη ως εκλεκτό μέλος του Διονυσιακού πολιτισμού. Αποτελεί ένα αήττητο Διονυσιακό πνεύμα. Και αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο για εχθρούς και φίλους. Μην ξεχνάτε ότι η Περσία επέζησε ακόμη και από την εισβολή του Τιμούρ (Ταμερλάνος) !!!
Ηράκλειος και Αλέξανδρος κατέκτησαν τις Διονυσαικές αυτοκρατορίες των Αχαιμενιδών και των Σασσανιδών κάτω από διαφορετικές Γεωστρατηγικές-Γεωπολιτικές, οικονομικές και διοικητικές συνθήκες.
Ο πόλεμος Ελλήνων-Ρωμαίων και Περσών ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ Ελλήνων-Χριστιανών και Εωσφοριστών-παγανιστών νεοταξιτών καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της μεσαιωνικής εποχής μεταξύ τους. Πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις. Απ
Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα, και ο ηττημένος θα αφανιζόταν από το παγκόσμιο στερέωμα. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος. Τα δύο κράτη-αυτοκρατορίες χρησιμοποίησαν κάθε απόθεμα σε πνευματικό, πολιτιστικό, οικονομικό σκέλος, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών αναγκών, με στόχο την σύγκρουση και την τελική επικράτηση. Για αυτό εξαντλήθηκαν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και όχι μόνον σε σημαντικό βαθμό.
Η βασικότερη αιτία του πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν η συνέχεια των αρχαίων Ελληνοπερσικών πολέμων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση όπως γίνονταν από την εποχή των Τρωικών πολέμου.
Οι παγανιστές Πέρσες είχαν στο πλευρό τους ακόμη δύο έθνη. Τους Εβραίους και τους Φράγκους (Γερμανικό φύλο) οι οποίοι ήταν ομόθρησκοι τους (Διονυσιακός πολιτισμός-νέα τάξη πραγμάτων. Όλοι αυτοί εκπροσωπούσαν τα Βακχικά αξιώματα. Επίσης οι Πέρσες είχαν ως συμμάχους τους αιρετικούς Χριστιανούς, που δεν αναγνώριζαν την Αγία Δ Οικουμενική Σύνοδο (Νεστοριανούς, Μονοφυσίτες), για την επίτευξη των θρησκευτικών και πολιτικών τους στόχων.
Στο άλλο στρατόπεδο οι Έλληνες-Ρωμαίοι του μεσαίωνα, εκπροσωπούσαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Η καταστροφή του Πανάγιου Τάφου από τους Πέρσες και η ισοπέδωση των Ζωροαστρικών ναών από τους Έλληνες, υπάγονται στα πλαίσια αυτών των γεωστρατηγικών στόχων.
Οι Έλληνες και οι Πέρσες χρειάζονταν την ειρήνη και την ηρεμία, για να μπορέσουν να ανορθώσουν σε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς είχαν διαλυθεί από τον μακροχρόνιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μέσα από την Αραβική χερσόνησο αναδύθηκε μια νέα θρησκεία και εν συνεχεία μια αυτοκρατορία με ηγέτη τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ επιτέθηκε την δεκαετία 630-640 μ.Χ. και έπληξε τις δύο εξαντλημένες υπερδυνάμεις. Οι γηγενείς λαοί εξαντλημένοι από τους μακροχρόνιους πολέμους, την βαριά φορολογία και τις θεολογικές διαφορές με την Ορθοδοξία, υποδέχθηκαν τους Άραβες ως "ελευθερωτές-λυτρωτές και σωτήρες".
Μέσα σε μια δεκαετία οι Άραβες κατέκτησαν ολόκληρη την Περσία και στέρησαν από το Ρωμαϊκό κράτος την Αφρική, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη. Η Περσία κατακτήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Ισμαηλίτες. Εν τούτοις η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με βάσεις την Ορθοδοξία, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εξαιτίας της πιο καθοριστικής νίκης στην παγκόσμια ιστορία στην μάχη της Νινευί με την Περσική αυτοκρατορία επιβίωσε.
Σε συνδυασμό με την νέα στρατιωτική οργάνωση που έκανε ο Ηράκλειος, με την δημιουργία εθνικού στρατού από Έλληνες αγρότες, στρατιώτες-γεωργούς, το Imperium Romanum θα έχει μέγάλη διάρκεια ζωής.
Ο περιορισμός του Ρωμαϊκού κράτους στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. Ήδη από το 620 μ.Χ. ο Ηράκλειος άλλαξε την επίσημη γλώσσα του κράτους από τα Λατινικά στα Ελληνικά , τα οποία μιλούσε ο λαός. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο. Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών.
Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων και την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού, διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο.
Aνέκαθεν το Ελληνικό έθνος αγωνιζόταν ολομόναχο να επιβιώσει με συμμάχους την Ορθοδοξία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου ο Ελληνισμός βρέθηκε στην πιο κρίσιμη ιστορικά στιγμή από την δημιουργία του έθνους. Κλείνοντας το μέλλον του σύγχρονου Ισραήλ θα κριθεί στην Συρία και το Ιράν, όπως γινόταν τους προηγούμενους αιώνες για την Ελληνική-Ρωμαϊκή, την Αραβική και την Τουρκική αυτοκρατορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου