Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η ιστορία των Ντονμέδων

 

Μετά τη συζήτηση για την τουρκική κρυπτο-κοινότητα των Donmeh(1) - Μουσουλμάνοι την ημέρα, Ισραηλίτες τη νύχτα - ένα περίεργο κείμενο του Wayne Madsen που δημοσιεύθηκε αρχικά από την Ιστοσελίδα Ίδρυμα Στρατηγικής Κουλτούρας τον Οκτώβριο του 2011.  Πρόσφατα αναρτήθηκε ξανά στο Διαδίκτυο στον ιστότοπο των αντιφρονούντων CounterPunch(4). 

Ένα διαφωτιστικό κείμενο που ανιχνεύει την υπόγεια σύνδεση που υπάρχει μεταξύ της κεμαλικής Τουρκίας και της δυναστείας των Σαούντ... η τελευταία εμφανίζεται περιέργως ως ένα είδος ανατολίτικης αντανάκλασης της σύγχρονης Αμερικής, τόσο αυστηρά πουριτανικής όσο και ηθικά διεφθαρμένης.

Εάν επιβεβαιωνόταν η υπόθεση αυτής της υποταγής – την οποία δεν έχουμε τα προσωπικά μέσα να επαληθεύσουμε – θα εξηγούσε τελικά πολλά πράγματα. Σημειώστε ότι η πλειονότητα των σουνιτών μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον τεράστιο κόσμο δεν αναγνωρίζουν συνήθως τον εαυτό τους στον θρησκευτικό ζήλο του Ουαχαμπισμού... επίσημη θρησκεία της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, των μεγάλων συμμάχων της Δύσης και της Γαλλίας ιδιαίτερα όσον αφορά τη Ντόχα. Ένας πουριτανισμός που θυμίζει, είπαμε, τους Pilgrim Fathers, τους Pilgrim Fathers του Mayflower, τους ιδρυτές της Αμερικής, τη νέα Land of Promise για λίγους... και την ατυχία για την υπόλοιπη ανθρωπότητα που είναι εκτεθειμένη στους βάρβαρους και αδιάκοπους πολέμους της. 

Επαναλαμβάνοντας εδώ, ουσιαστικά, το κοινό νήμα αυτής της ενδιαφέρουσας συνεισφοράς που έγινε στην Αμερική -χρήσιμο για την κατανόηση του σημερινού κόσμου και των διαταραχών που τον ταράζουν- βλέπουμε ότι σήμερα σε μια Τουρκία που βρίσκεται σε διαδικασία επανεξισλαμισμού, η κρυπταρχία Dönmeh είναι πάντα και ακόμα στη δουλειά. Ως εκ τούτου, αυτή η μυστική κοινωνία, ισχυρή - δεν γνωρίζουμε ακριβώς - από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα αλλά ίσως και πολλά περισσότερα - θα ήταν ο κοινός επεξηγηματικός παράγοντας που ρίχνει νέο φως στη σκηνή της Μέσης Ανατολής... μεταξύ πολλών γεγονότων, η πρόσφατη επανάληψη διαμάχες μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, και ταυτόχρονα, η αυξανόμενη θέρμανση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας ή ακόμα και η εχθρότητα της Σαουδικής Αραβίας προς το σημερινό, επαναστατικό και ισλαμικό Ιράν...

Αρχικά, οι Dönmeh προέρχονταν από μια σεφαραδίτικη κοινότητα που εκδιώχθηκε από την Ισπανία το 1492 και εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία στην τότε οθωμανική Ελλάδα, όπου βρήκαν γρήγορα το σκόπιμο να ασπαστούν το Ισλάμ, ασκώντας εκεί έναν «μαρρανισμό» προσαρμοσμένο στις τοπικές συνθήκες. Οι Τσιγγάνοι που έφτασαν περίπου την ίδια εποχή ήταν με τον ίδιο τρόπο χριστιανοί στα χριστιανικά εδάφη και μουσουλμάνοι στα ισλαμικά εδάφη. Ο όρος Dönmeh δηλώνει επίσης «αμφισβητούμενους προσήλυτους», ή «τραβεστί» με την κυριολεκτική ή μεταφορική έννοια, με άλλα λόγια άτομα που δεν είναι αυτό που φαίνονται ή ισχυρίζονται ότι είναι!

Sabbataï Zevi παραγωγικός μεσσίας

Η καβαλιστική αίρεση των Ντόνμε ιδρύθηκε στην πραγματικότητα τον 17ο αιώνα , το 1665, από τον Σαμπαταΐ Ζέβι, ο οποίος παρουσιάστηκε - όπως πολλοί άλλοι τις τελευταίες δύο χιλιετίες - ως ο αναμενόμενος και ανακοινωμένος Μεσσίας. Δεν θα μπούμε στις ανατροπές ενός δόγματος όπου το καλό και το κακό συγχωνεύονται και αναστρέφονται, το οποίο δίνει μια ατυχή σατανιστική πλευρά στη διδασκαλία του αυτοαποκαλούμενου ημίουργου. Οι οπαδοί του τον ακολούθησαν motu proprio σε μια οπορτουνιστική μεταστροφή στο Ισλάμ που επέτρεψε στον ραβίνο χαμαιλέοντα να γλιστρήσει στις καλές χάρες του Οθωμανού χαλίφη Μεχμέτ Δ'.

Ασκώντας αυστηρή ενδογαμία, οι Dönmeh ως μυστική κοινότητα - ανοιχτά βυθισμένοι στην Κοινότητα των Πιστών, την Umma, ενώ παρέμειναν εγγενώς ξένοι σε αυτήν ακολουθώντας τη φύση της ως εθνοτικά ομοιογενής αίρεση - κατέληξαν να αποτελούν μια κοινωνία από μόνη της μέσα στην τουρκική κοινωνία. Αόρατη δύναμη που με την πάροδο των χρόνων της έδωσε πραγματική δύναμη που πραγματοποιήθηκε στην αυγή του 20ου αιώνα μέσα και μέσα από την Επανάσταση των Νεότουρκων στις 24 Ιουλίου 1908.

Το ότι η «Επιτροπή Ένωσης και Προόδου» που οδήγησε –στο ίδιο μοντέλο που ακολούθησαν οι Μπολσεβίκοι από το Μπουντ στη Ρωσία το φθινόπωρο του 1917– ήταν ψευδώνυμο της νεοσαββατιανής κρυπταρχίας δεν αμφισβητείται πλέον εκτός από το επίσημο ρεβιζιονισμός... ένα προφανές γεγονός που σπάνια δημοσιεύεται ή τεκμηριώνεται και θα καταλάβουμε εύκολα γιατί! Η Επανάσταση των Νεότουρκων θυμίζει, επιπλέον, -αν και με διαφορετικούς τρόπους, ακόμα κι αν το γενικό μοτίβο παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητο- το τρέχον συριακό δράμα όπου ο αμφίσημος ουαχαμπιστικός σαλαφισμός παίζει καθοριστικό ρόλο από φανατισμένους τζιχαντιστές και παρεμβαλλόμενους μισθοφόρους… Η ιστορία επαναλαμβάνεται ακούραστα χωρίς να τραυλίζει .

Τι στόχευαν λοιπόν οι Νεότουρκοι; Πρώτα από όλα, η κατάργηση του μουσουλμανικού χαλιφάτου... και δεν είναι μόνο οι συνέπειες και το αποτέλεσμα της Επανάστασης των Νεότουρκων που μας διδάσκουν: το 1909 η αντεπανάσταση προσπάθησε να οργανωθεί γύρω από τον Σουλτάνο, αλλά πολύ αργά. . Ιερείς και χότζα αποστέλλονται παντού στην Τουρκία για να ενημερώσουν για τους στόχους των Νεότουρκων, ψεύτικες μύτες της κρυπταρχίας του Σαββάτου: την καταστροφή του Χαλιφάτου, του Ισλάμ και των χριστιανικών κοινοτήτων της Ανατολής. Τίποτα δεν βοηθάει. Η Επανάσταση θριάμβευσε και εγκαινίασε τη βασιλεία της με τη γενοκτονία των Καθολικών Αρμενίων και την ίδρυση ενός μη θρησκευτικού κράτους στο πλαίσιο του κεμαλικού κράτους. Ταυτόχρονα, στη Γαλλία ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους ολοκληρώθηκε και η διολίσθηση προς την άβυσσο του Μεγάλου Πολέμου έφτασε στο τέλος της.

Φραγκισμός, Σαββατιανισμός της Κεντρικής Ευρώπης

Σημειώστε ότι ένας ξεχωριστός κλάδος του Σαββατισμού -και όχι το λιγότερο- θα εμφανιστεί στα μέσα του 17ου αιώνα υπό την έμπνευση του Jacob Frank, ο οποίος επίσης θα δει τον εαυτό του να φυτρώνει μεσσιανικά φτερά ακολουθώντας τον Άγιο Δάσκαλο, Sabbataï... ούτε αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη αλλά στη Φρανκφούρτη. Ο Φρανκ μεταστράφηκε για πρώτη φορά στη Μωαμεθανική πίστη στην Τουρκία, βαφτίστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1759 στο Λβοφ πριν επιβεβαιωθεί την επόμενη 18 Νοεμβρίου με νονό τον ίδιο τον Πολωνό ηγεμόνα Αύγουστο Γ' τον Σάξονα! Στη συνέχεια, αφού έπεισαν τις εκκλησιαστικές αρχές της Πολωνίας ότι ο πολυπόθητος και αναμενόμενος Μεσσίας ήταν -σύμφωνα με την πίστη του Σαββάτου- μια από τις τρεις μορφές της Αγίας Τριάδας, παραλείποντας ωστόσο να διευκρινίσει ότι ο εν λόγω Απεσταλμένος δεν ήταν άλλος από τον Ο ίδιος ο θεϊκός δάσκαλος Sabbataï Zevi, πέτυχε τη μαζική μεταστροφή των μαθητών του στον Καθολικισμό. Οι Φραγκιστές, των οποίων ο ρόλος στη Γαλλική Επανάσταση είναι οριστικά εδραιωμένος(5), συνέχισαν ωστόσο να παντρεύονται μεταξύ τους και να εξασκούν με χαρά τη γνώση τους ενθαρρύνοντας έναν αισχρό αισθησιασμό, παραβατικό ιδιαίτερα όσον αφορά το ταμπού της αιμομιξίας. Προφανώς οι Rothschild, η κυρίαρχη οικογένεια του μεγαλύτερου υπεράκτιου τόπου στον Πλανήτη - το City του Λονδίνου - είναι ή θα ήταν οπαδοί του Φραγκισμού. Δανείζουμε μόνο στους πλούσιους, σωστά;

[Για μια λιγότερο συνοπτική υπενθύμιση: http://fr.wikipedia.org/wiki/Jacob_... ]

Οι Dönmeh υπό την κάλυψη των Νεότουρκων παίρνουν την εξουσία στην Türkiye

Η Θεσσαλονίκη, η τέταρτη πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Θεσσαλονίκη από το 1912 και η επιστροφή της στο ελληνικό μαντρί), θα είναι η γενέτειρα το 1881 του Μουσταφά Κεμάλ γνωστού ως Ατατούρκ, του πατέρα των Τούρκων... και των πρώτων Τουρανικών μασονικών στοών. . Εκείνη την εποχή, οι Dönmeh έγιναν ισχυροί αξιόλογοι, έμποροι και δημογέροντες στη μακεδονική πόλη - όπου ήταν η πλειοψηφία για αρκετούς αιώνες - και σχημάτισαν μια από τις μεγαλύτερες εβραϊκές κοινότητες στην Ανατολή. Από τον 17ο αιώνα , η Θεσσαλονίκη ήταν η Μέκκα του Σαββατισμού μέχρι που εξαπλώθηκε στην Τουρκία μετά την ανεξαρτησία του Ελλάδι.

Ήταν αυτή η κεντρική ομάδα των Dönmeh που δόμησε κρυφά τη μυστική οργάνωση των Νεότουρκων υπό την κάλυψη της Επιτροπής για την Ένωση και την Πρόοδο, προφανώς κοσμική αλλά που δεν έπαψε ποτέ να καταστρέφει το Ισλάμ στην Τουρκία και μετά τον Χριστιανισμό. Για να γίνει αυτό, ο Οθωμανός Σουλτάνος ​​Abdülhamid II καθαιρέθηκε κατά τη διάρκεια της Εθνικιστικής Επανάστασης του 1908 και ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία της Τουρκίας. Το Χαλιφάτο δεν θα καταργηθεί παρά το 1924 [η Διοίκηση της Κοινότητας των πιστών στην πνευματική υποταγή του Προφήτη]. Στο μεταξύ, οι Νεότουρκοι συμφωνούν να «σχεδιάσουν τη γενοκτονία των Καθολικών Αρμενίων» σύμφωνα με τα λόγια της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia [Βλ. http://fr.wikipedia.org/wiki/Jeunes... ]. Γενοκτονία που έλαβε χώρα από τον Απρίλιο του 1915 έως τον Ιούλιο του 1916 και λίγο πριν από τις μεγάλες σφαγές και εκτοπίσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Ρωσία στα χέρια της Μαρξιστικής-Λενινο-Τροσκιστικής Επανάστασης.

Τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα την απροθυμία του Ισραήλ να δεχτεί ως «γενοκτονίες» τις μεγάλες σφαγές των Αρμενίων το 1915 από τους Τούρκους και τους Κούρδους... όχι μόνο λόγω ενός ανταγωνισμού θυμάτων που θα διέγραφε τον εξαιρετικό, «μοναδικό» χαρακτήρα του μεγάλες «ολοκαυστικές» εκτοπίσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ή λόγω του νομικά θεμελιωμένου φόβου να θέσει σε κίνδυνο τη στρατηγική της συμμαχία με την Άγκυρα. Επειδή όμως αυτές οι σφαγές θα ήταν το αδήλωτο έργο μιας μυστικής, καβαλιστικής κοινωνίας, σίγουρα αντι-ταλμουδικής και απορριφθείσας από τη μητρική εταιρεία, αλλά τελικά, λίγο πολύ, εβραϊκής! Μια αδικία που, αν έβγαινε από την κόλαση των βιβλιοθηκών και ξεριζωνόταν από τη σκόνη της λήθης, θα λέριζε ολόκληρη την Κοινότητα.

Επιπλέον, συνεχίζουν να συσσωρεύονται στοιχεία που τείνουν να καταδεικνύουν τη συμμετοχή των Νεότουρκων -διεισδυμένων και οργανωμένων από τους Dönmeh- στις εκτοπίσεις με γενοκτονικό κλάσμα που υποβλήθηκαν οι άτυχοι Αρμένιοι... «Πορεία θανάτου» που δεν είχαν αντίστοιχη στον 20ό αιώνα σαράντα χρόνια αργότερα, στην αναγκαστική έξοδο – ήπιος ευφημισμός για τη μεγαλύτερη μεταφορά πληθυσμού στην ιστορία – δώδεκα έως δεκαέξι εκατομμυρίων «εκτοπισμένων» Ανατολικογερμανών – ορολογία των Ηνωμένων Εθνών – κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1945… κατά την οποία περίπου 500 χιλιάδες έως δύο εκατομμύρια γυναίκες , πέθαναν παιδιά και άρρωστοι και γέροι! Και εδώ η σιωπή των ιστορικών είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.

Ο Wayne Madsen επικαλείται τη μαρτυρία του ιστορικού Ahmed Refik, ο οποίος υπηρέτησε ως αξιωματικός πληροφοριών στον Οθωμανικό στρατό, σχετικά με την «γενοκτονία των Αρμενίων», δηλώνοντας ότι η πρόθεση των Νεότουρκων στόχευε πολύ ρητά στη φυσική καταστροφή των Χριστιανών. Πολιτική που ίσχυε επίσης, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, κατά των Καθολικών Ασσυρίων... των οποίων τα χωριά στη νότια Τουρκία συνέχισαν να ισοπεδώνονται το ένα μετά το άλλο στη δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα στο πλαίσιο και με το πρόσχημα του πολέμου κατά του κουρδικού αλυτρωτισμού.

Ο Abdülhamid II, ο έκπτωτος σουλτάνος, που περιγράφεται ως «τύραννος» –όπως ο Λουδοβίκος ο XVI– από τους Νεότουρκους, φυλακίστηκε στην ακρόπολη Dönmeh της Θεσσαλονίκης. Από το 1912 έως το 1918, αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε κατ' οίκον περιορισμό στην Κωνσταντινούπολη στη μελέτη, την ξυλουργική και τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του... Ο θάνατός του επήλθε τρία χρόνια μετά τον Ιμπν Σαούντ, ηγεμόνα της Αραβίας Σαουδική Αραβία και ένα χρόνο μετά τον Λόρδο Ο Μπάλφουρ παραχώρησε την Παλαιστίνη σε εβραϊκές οργανώσεις με επιστολή του προς τον βαρόνο Ρότσιλντ! Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι το μόνο πραγματικό έγκλημα του Abdülhamid ήταν ότι αρνήθηκε να συναντήσει τον Theodore Herzl - εφευρέτη του σιωνισμού - κατά την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη το 1901 και να απορρίψει τις πιεστικές απαιτήσεις που συνοδεύονταν από οικονομική αποζημίωση που είχαν σκοπό να τον κάνουν να δεχτεί τον έλεγχο της Ιουδαϊκής κοινότητας στην Ιερουσαλήμ. , η ιερή ναυαρχίδα της Αυτοκρατορίας.

Μετά την επιστροφή της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό μαντρί το 1913, αρκετοί Dönmeh, όπως είπαμε, βρήκαν δωμάτιο και τροφή στην Κωνσταντινούπολη… άλλοι έφυγαν για να εγκατασταθούν στη Σμύρνη – γενέτειρα του πρώην Γάλλου πρωθυπουργού Balladurian – στην Προύσα – Μπους – και στη νέα πρωτεύουσα της Ανατολίας -τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου- του Ατατούρκ, στην Άγκυρα. Το Dönmeh, του οποίου η επιρροή τώρα εκτεινόταν σε όλους τους βασικούς τομείς της τουρκικής κοινωνίας, κυκλοφορούσε τότε ελεύθερα στους πρώτους κύκλους εξουσίας.

Έτσι, ο Tevfik Rustu Arak, στενός φίλος και σύμβουλος του Atatürk, ήταν Πρωθυπουργός μεταξύ 1925 και 1938 χωρίς να φανεί ποτέ η θρησκευτική του σχέση... λίγο σαν τον κ. Jospin, πρωθυπουργό στη Γαλλία, από τον Ιούνιο του 1997 έως τον Ιούλιο του 2002. που με τη συνενοχική σιωπή των ΜΜΕ, δεν αρνήθηκε ποτέ την ένταξη του στην τροτσκιστική αίρεση, επίσης ανατρεπτική και μεσσιανική! Ο Ατατούρκ, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε αν ήταν ο ίδιος Ντονμέ ή υπό την επιρροή της αίρεσης(6), με το πρόσχημα του εκδυτικισμού, απαγόρευσε τη χρήση της αραβικής γραφής για τα τουρκικά, τη γραφή της οποίας λατινοποίησε ο οποίος το 1923 μετονόμασε την Κωνσταντινούπολη από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνο, για να την μετονομάσει Κωνσταντινούπολη... Η Κωνσταντινούπολη όντας μέχρι τότε μόνο μία από τις συνοικίες της αυγουστιάτικης μητρόπολης. Κάτι που προφανώς δεν είχαν κάνει οι Οθωμανοί σουλτάνοι. Ας σκουπίσουμε τον σχιστόλιθο από το παρελθόν!

Από τους Νεότουρκους στη Συνωμοσία του Σιδηρού Σφυριού, Εργκένεκον

Η αργή αλλά ισχυρή άνοδος του Ισλάμ μετά το 1948 και τρεις αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι (στην πραγματικότητα ισλαμοϊσραηλινός) θα συνοδεύσουν την αργή αλλά προοδευτική παρακμή της κεμαλικής κληρονομιάς και την κρυπαρχική της έκφραση, το βαθύ κράτος... Τάση που θα προκύψει από διαδοχικές πλήγμα στην καρδιά της απόκρυφης δύναμης των Dönmeh και της οποίας η υπόθεση «Ergenekon(7)», αυτή την τελευταία δεκαετία, φαίνεται να είναι το κορυφαίο επίτευγμα. Το βαθύ κράτος αντιστοιχεί, για τους μυημένους, ακριβώς στα πάντα προληπτικά νεοσαββατιανά δίκτυα μέσα στο διπλωματικό σώμα, τη στρατιωτική αλυσίδα διοίκησης, τις δικαστικές ιεραρχίες, τις θρησκευτικές, πολιτικές, ΜΜΕ, ακαδημαϊκές και επιχειρηματικές αρχές της Τουρκίας.

Όσο για τη συνωμοσία Ergenekon – Iron Hammer – αυτή έρχεται από μακριά και το τελευταίο επεισόδιο της μέχρι σήμερα – 2007/2009 – είναι προφανώς μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου που βυθίζεται πολύ κάτω από την επιφάνεια της ιστορίας. Αυτό το υπόγειο ρεύμα προσπάθησε, μεταξύ άλλων, να εμποδίσει μεταρρυθμίσεις ευνοϊκές για τα τουρκικά ισλαμικά ρεύματα ταυτότητας χάρη σε μια σειρά από πραξικοπήματα... μερικά επιτυχημένα όπως αυτό που οδήγησε το 1996 στην καθαίρεση της ισλαμιστικής κυβέρνησης της Ρεφάχ - το «Δημόσιο Καλό» - με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Νετζμετίν Ερμπακάν… κάποιοι έχασαν, όπως αυτό που είχε στόχο τον σημερινό πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το 2003! Σημειώστε ότι «μεταρρυθμιστές» που ευνοούσαν την εγκαθίδρυση του μετριοπαθούς Ισλάμ, όπως ο Πρόεδρος Turgut Özal(8) κουρδικής εθνότητας και ο πρωθυπουργός Bülent Ecevit(9), εξαφανίστηκαν σε εξαιρετικά ύποπτες συνθήκες. Όσο για τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές, εκδιώχθηκε από το αξίωμα και απαγχονίστηκε το 1961... μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα.

Σήμερα, ο επανισλαμισμός της Τουρκίας υπό την ηγεσία του ΑΚΡ – του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης – χρησιμεύει ως πρόσχημα και εξηγητικός παράγοντας για την ευρω-ισραηλινή απομάκρυνση από την Τουρκία με μια κλήση… Αν όμως παραδεχτούμε ότι de facto το εβραϊκό κράτος είναι το εικοστό όγδοο μέλος της Ένωσης, όπως υποδηλώνουν πολλές διακηρύξεις και επίσημα μέτρα, η πραγματική αιτία της ψύξης των ευρωτουρκικών σχέσεων θα ήταν προτιμότερο να κοιτάξουμε προς την εκδίωξη των κεμαλικών και των Dönmeh από την τουρκική Δημόσιες Υποθέσεις. Αρχικά, η Τουρκία, που είχε οριστεί και προκαθοριστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν τέλεια υποψήφια όσο οι Dönmeh κρατούσαν κρυφά τα ηνία της πραγματικής εξουσίας... Δεν είναι πλέον το ίδιο σήμερα – παρά τον στρατό και τον στρατό και την Ατλαντική Συμμαχία που δεν είναι, κατά πολύ, παράμετροι που πρέπει να παραμεληθούν – σε τέτοιο βαθμό που η τουρκική κυριαρχία αρχίζει να ντροπιάζει τους πρώην προστάτες της, για να μην πω πρόβλημα… Αυτές οι αποκλίσεις γίνονται όλο και πιο ευαίσθητες όσον αφορά το συριακό ζήτημα, όπου ξεκάθαρα η Άγκυρα Η «στρατηγική» δεν συμπίπτει ακριβώς με αυτή των υποτιθέμενων συμμάχων της, του Ριάντ και της Ντόχα από τη μια πλευρά, της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού από την άλλη.

Από αυτή την άποψη, η υπόθεση του Mavi Marmara - ενός τουρκικού ανθρωπιστικού σκάφους καθ' οδόν προς τη Λωρίδα της Γάζας και επιβιβάστηκε στο manu militari στις 31 Μαΐου 2010 από Ισραηλινούς καταδρομείς, εννέα νεκρούς - θα μπορούσε να είχε ως κίνητρο μια ορισμένη εκδίκηση, μια μορφή μεταμφιεσμένων αντίποινα ακριβώς μετά τη σθεναρή δράση της τουρκικής κυβέρνησης εναντίον των δικτύων Εργκένεκον που κατηγορούνται για την απόπειρα πραξικοπήματος του 2003 με στόχο την εκδίωξη του ΑΚΡ… στην πραγματικότητα μια εκκαθάριση των στοιχείων του Στρατού και των Στρατιωτικών Πληροφοριών Dönmeh που διοικούσαν εκεί…

Γεγονός παραμένει ότι όλη η λάσπη που βγήκε στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια αυτής της σιωπηλής πάλης μεταξύ των ισλαμιστών στην εξουσία και της κρυπτοκρατίας του Σαββάτου παρέχει σταδιακά πληροφορίες για τις διασυνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ του Ισραήλ και αυτού του μεγάλου συμμάχου των Ηνωμένων Πολιτειών... Το Σεπτέμβριο του 2002, Λίγους μήνες πριν από την Επιχείρηση «Σοκ και Δέος» του Μαρτίου 2003, η Διεύθυνση της Ιρακινής Γενικής Στρατιωτικής Πληροφορίας υπέβαλε στο Επαναστατικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του Ραΐς Σαντάμ Χουσεΐν, μια έκθεση που καθιέρωσε τις ρίζες του Ντόνμε του ιδρυτή του ουαχαμπιστικού Ισλάμ, Μοχάμεντ ιμπν Αμπντούλ Γουαχάμπ. ! Έκθεση που δημοσιεύτηκε τελικά στις 13 Μαρτίου 2008 από την Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, οι πληροφορίες δεν ήταν εντελώς καινούριες και θα είχαν ως αρχική πηγή τα απομνημονεύματα ενός συγκεκριμένου "Humfer" ή "Hempher", ενός τρίγλωσσου Βρετανού κατασκόπου - τουρκόφωνου, περσόφωνου και αραβόφωνου - ο οποίος, στο μέσα του 18ου αιώνα , παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως εθνοτικό Αζέρικο και με το όνομα Μοχάμαντ, πλησίασε τον Ουαχάμπ με στόχο να δημιουργήσει μια μουσουλμανική αίρεση ικανή να εξεγερθεί ενάντια στην Υψηλή Πύλη, με άλλα λόγια στο Οθωμανικό Χαλιφάτο...
Τέλος του το πρώτο μέρος!

Σημειώσεις:

1 – Σε αυτό το θεμελιώδες αλλά σε μεγάλο βαθμό αγνοημένο ερώτημα, είναι χρήσιμο να αναφερθούμε στη μελέτη του Hervé Ryssen «Pyschanalyse du judaisme» 2006 σελ. 158/166.

3 - http://www Counter-Currents Publishing “LesDönmeh: το πιο ψιθυρισμένο μυστικό” 22 Απριλίου 2012 http://www.counter-currents.com/201... ...

4 – Ο Γουέιν Μάντσεν είναι ένας ερευνητής δημοσιογράφος που ξεκίνησε την καριέρα του στη στρατιωτική εγκληματική αστυνομία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ πριν ενταχθεί στην NSA – Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας.

5 – Βλέπε «Gershom Scholem. Από τον Φραγκισμό στον Ιακωβινισμό. The life of Moses Dobruska alias Franz Thomas von Schönfeld, Alis Junius Frey » 1984 Revue d'histoire des Revolutions N°201-2 p. 208/209

6 - Το 1973 στο βιβλίο του «The Secret Jews» του ραβίνου Joachim Prinz, ισχυρίζεται ότι ο Atatürk και ο υπουργός Οικονομικών του, Djavid Bey, ήταν και οι δύο Döhnmeh… με καλή παρέα επειδή πολλοί «Νέοι Τούρκοι στο πρόσφατα επαναστατικό υπουργικό συμβούλιο προσεύχονταν στον Αλλάχ. αλλά είχαν τον δικό τους προφήτη [Sabbatai Zevi]». Παράθεση από τον Wayne Madsen. Ωστόσο, ξέρουμε τι να σκεφτούμε για τη συνηθισμένη καυχησιολογία χαρακτήρων όπως ο Ραβίνος Πρίντζ.

7 - Από τον Ιούνιο του 2007 έως τον Νοέμβριο του 2009, 300 προσωπικότητες συνελήφθησαν και 194 κατηγορήθηκαν με διάφορες κατηγορίες: συνωμοσίες, απόπειρες δολοφονίας κατά του νομπελίστα Orhan Pamuk, του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ή δολοφονίας δημοσιογράφων. Οι έρευνες θα είχαν δείξει τους δεσμούς μεταξύ της Ergenekon και των τμημάτων θανάτου που στοχεύουν κυρίως τους ηγέτες του μαρξιστικού κουρδικού κινήματος ανεξαρτησίας PKK. Κατά τη δεύτερη δίκη «Ergenekon», η σφαγή του Σίβας τον Ιούλιο του 1993, που στράφηκε κατά της μειονότητας των Αλεβιτών (που σχετίζεται με τους Σύρους Αλαουίτες), βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων.

8 - Η διατριβή της δολοφονίας του Τουργκούτ Οζάλ από Τούρκους πράκτορες του ΝΑΤΟ –προδρόμους των δικτύων Ergenekon– είναι το θέμα της επιτυχημένης ταινίας «Kurtlar Vadisi Gladio» που κυκλοφόρησε στην Τουρκία τον Δεκέμβριο. 2009.

9 - Ο Bülent Ecevit πέθανε στις 5 Νοεμβρίου 2006 στην Άγκυρα σε στρατιωτικό νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί μετά από εγκεφαλική αιμορραγία που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της κηδείας ενός δικαστή που δολοφονήθηκε από επίθεση. Εδώ θα έχουμε υπόψη μας ότι ο σκληρός πυρήνας των δικτύων Ergenekon βρίσκεται ακόμα στην καρδιά του Κεμαλικού Στρατού...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου