Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, το Ισραήλ έχει διαμορφωθεί από μια νοοτροπία «κράτος γκάνγκστερ», που χαρακτηρίζεται από αχαλίνωτη βία και καταπίεση που μόνο βαθαίνει την αστάθειά του μια ιστορία που φαίνεται απρόθυμη να την αφαιρέσει.
Στις 31 Μαΐου 1948, ένας πολωνικής καταγωγής άνδρας ονόματι David Ben-Gurion μετέτρεψε τις Σιωνιστικές τρομοκρατικές ομάδες – Haganah, Stern , Irgun και Palmach – σε αυτό που θα ονομαζόταν «Ισραηλινές Άμυνας» (IDF). Αυτός ο άνθρωπος θα γινόταν ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ και οι ενέργειές του έθεσαν τα θεμέλια για αυτό που πολλοί περιγράφουν ως αποικιακό κράτος εποίκων στην Παλαιστίνη.
Αυτό το γεγονός συμπυκνώνει την ίδια την ουσία του κράτους κατοχής σήμερα, απεικονίζοντας με γλαφυρό τρόπο τις βίαιες και αδιάκριτες ρίζες στις οποίες ιδρύθηκε το κράτος και ο στρατός του. Σήμερα, οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις συνεχίζονται στη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη, όπου τανκς συνθλίβουν τα πτώματα των νεκρών και των τραυματιών και οι κάτοικοι πετιούνται από ταράτσες ή διώχνονται από τα σπίτια τους.
Το γεγονός της « πρόκλησης θανάτου ή σοβαρής σωματικής βλάβης αμάχων με στόχο τον εκφοβισμό ενός πληθυσμού » είναι ο ίδιος ο ορισμός της τρομοκρατίας, σύμφωνα με τους όρους της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών .
Ολόκληρα κτίρια κατοικιών γίνονται ερείπια στο όνομα των «δολοφόνων» αντιστασιακών αγωνιστών, είτε στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη ή ακόμα και στη Βηρυτό . Η ισραηλινή κυβέρνηση έχει ομαλοποιήσει τις αιματηρές επιθέσεις σε νοσοκομεία, εκκλησίες και τζαμιά και έχει οπλίσει την τεχνολογία επικοινωνιών για να εξοντώσει μαζικά τους ανθρώπους σε σπίτια, γραφεία και δρόμους, προκειμένου να φοβίσει τους αμάχους και να τους αποτρέψει την υποταγή.
Αν υπάρχει μία λέξη που ορίζει καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας του Ισραήλ, αυτή είναι η τρομοκρατία . Από την ίδρυσή της ως πολιτική οντότητα, μέσω των πρώιμων εκστρατειών εθνοκάθαρσής της, έως τις τρέχουσες στρατιωτικές της επεμβάσεις στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και την Υεμένη – για να μην αναφέρουμε τις προηγούμενες ενέργειές της στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Τυνησία και Σουδάν - Η ιστορία του Ισραήλ χαρακτηρίζεται από κατάφωρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και των ηθικών αρχών.
Η τρομοκρατία είναι το πιο ισχυρό όπλο του Ισραήλ, του «κράτους γκάνγκστερ» που τώρα ονομάζεται «συμμορία του Νετανιάχου», και του μηχανισμού ασφαλείας και του στρατιωτικού του. Αυτή η νοοτροπία συμμοριών αποτελεί εδώ και καιρό μέρος της σιωνιστικής ιδεολογίας, η οποία καλύπτει τους στόχους της με υψηλή θρησκευτική ρητορική, ενώ εξαπολύει άθλιες πράξεις βίας και κυριαρχίας.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το Ισραήλ εξακολουθεί να αγωνίζεται να αποκτήσει νόμιμο καθεστώς, η ύπαρξή του μονίμως μολυσμένη από τη βάναυση δημιουργία του και τη συνεχή καταπίεση των Παλαιστινίων.
Ξεχάστε όλους τους δυτικούς μυστικισμούς που χρησιμοποιούνται για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι το κράτος κατοχής είναι η «μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή». Όπως λέει μια αραβική παροιμία:
« Αυτό που βασίζεται στα ψέματα είναι ψέματα » .
Ο Πολωνός «ιδρυτής» αυτού του κράτους, ο Μπεν-Γκουριόν, ήταν ο ίδιος βυθισμένος σε εκστρατείες εγκληματικής εθνοκάθαρσης και εκτοπισμού, όπως και οι Σιωνιστικές τρομοκρατικές συμμορίες που ίδρυσαν το κράτος κατοχής με βάση τις ιδέες του Ουκρανού Ζέεφ Τζαμποτίνσκι . Ο τελευταίος ήταν ο πρώτος που ζήτησε τη στρατιωτικοποίηση του Σιωνισμού για να αντιμετωπίσει τους αυτόχθονες Παλαιστίνιους και να εγκαθιδρύσει το αποικιακό σχέδιο στο Λεβάντε.
Οι πρώτοι Σιωνιστές που πολέμησαν στο πλευρό των βρετανικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ως μέρος της Εβραϊκής Λεγεώνας, που συνιδρύθηκε από τον Jabotinsky, συνέβαλαν τα μέγιστα στη σταδιακή συγκρότηση του Σιωνιστικού κράτους. Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που προσέφερε αυτή η λεγεώνα, αυτοί οι Δυτικοί Εβραίοι επωφελήθηκαν από τη βρετανική Διακήρυξη Μπάλφουρ , η οποία δεσμεύτηκε να δημιουργήσει ένα κράτος για αυτούς στην Παλαιστίνη.
Το Ισραήλ είναι επομένως το προϊόν της παράνομης ένωσης μεταξύ μιας φθίνουσας αποικιακής δύναμης και μιας αναδυόμενης δύναμης κατοχής. Είναι φυσικό το παράνομο «κακό παιδί» που γεννήθηκε από αυτόν τον αμφισβητούμενο γάμο να εμφανίζει πολλά από τα χαρακτηριστικά των αποικιστών, των κατακτητών, των τραμπούκων και των τρομοκρατικών συμμοριών.
Πάρτε, για παράδειγμα, ένα περιστατικό που συνέβη πριν από την ίδρυση του κράτους κατοχής. Τον Ιούλιο του 1938, η τρομοκρατική συμμορία Irgun πυροδότησε δύο παγιδευμένα αυτοκίνητα στην αγορά της Χάιφα , σκοτώνοντας και τραυματίζοντας 70 Παλαιστίνιους.
Η βία των Irgun εξαπλώθηκε πέρα από την Παλαιστίνη, όπως το 1946, όταν Εβραίοι τρομοκράτες βομβάρδισαν τη βρετανική πρεσβεία στη Ρώμη, απογοητευμένοι από αυτό που θεώρησαν ως απροθυμία των Βρετανών να επιταχύνουν την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη.
Αυτή η επίθεση βοήθησε να τροφοδοτήσει το αντιεβραϊκό αίσθημα στη Βρετανία και ενθάρρυνε τη συνεχιζόμενη εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη, μια τακτική που θυμίζει σιωνιστικές συνωμοσίες στην Αίγυπτο , το Ιράκ και τη Συρία για να στοχοποιήσουν και να τρομοκρατήσουν εβραϊκές μειονότητες, υποκινώντας τη βία και τις κοινωνικές συγκρούσεις που τελικά θα τους ανάγκαζαν να καταφύγουν στην Παλαιστίνη.
Η φράση «σιωνιστική τρομοκρατία» ήταν κοινή στον επίσημο βρετανικό λόγο, συμπεριλαμβανομένης της ρητορικής και της αλληλογραφίας της Υποχρεωτικής Αρχής στην Παλαιστίνη. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1930, πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά το ξέσπασμα της Μεγάλης Παλαιστινιακής Εξέγερσης του 1936-1939, όταν ο αυτόχθονος αραβικός πληθυσμός ξεσηκώθηκε ενάντια στις βρετανικές αρχές κατοχής και την ανεξέλεγκτη εισροή ξένων Εβραίων εποίκων.
Σκεφτείτε τη συμμορία των Σιωνιστών Lehi, γνωστή και ως Stern, η οποία δολοφόνησε τον Βρετανό υπουργό Λόρδο Moyne στο Κάιρο το 1944. Η συμμορία Irgun, με επικεφαλής τον ακτιβιστή Menachem Begin - άλλον μελλοντικό Ισραηλινό πρωθυπουργό - ανατίναξε το ξενοδοχείο King David στην Ιερουσαλήμ το 1946. όταν στέγαζε την έδρα της κυβέρνησης της βρετανικής εντολής, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας περίπου 150 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων Βρετανών, Παλαιστινίων, ακόμη και Εβραίων.
Μετά την αποχώρηση των Βρετανών από την Παλαιστίνη, οι σιωνιστικές τρομοκρατικές μπάντες στράφηκαν στα Ηνωμένα Έθνη. Τον Σεπτέμβριο του 1948, η συμμορία Lehi δολοφόνησε τον μεσολαβητή του ΟΗΕ, κόμη Folke Bernadotte, που κατηγορήθηκε ότι υποστήριξε τους Άραβες.
Ωστόσο, ο πρωταρχικός στόχος των Σιωνιστών τρομοκρατών παραμένει ο αυτόχθονος αραβικός πληθυσμός της Παλαιστίνης, που αποτελείται από Μουσουλμάνους, Χριστιανούς και Εβραίους. Οι βίαιες εκστρατείες τους είχαν στόχο αγορές, τζαμιά, δημόσιους χώρους και ολόκληρα χωριά, συμπεριλαμβανομένων φρικτών επιθέσεων σε μέρη όπως η Χάιφα, το Ντέιρ Γιασίν και η Ταντούρα, όπου οι κάτοικοι δολοφονήθηκαν βάναυσα, βιάστηκαν και βασανίστηκαν.
Η δημιουργία του Ισραήλ το 1948 δεν έκανε τίποτα για να τερματίσει αυτή τη νοοτροπία συμμοριών. Αντίθετα, θεσμοθετήθηκε μέσα στις νέες ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις, τις οποίες ο Μπεν Γκουριόν βοήθησε στη διαμόρφωση. Οι σφαγές και η καταπίεση συνεχίζονται, αλλά σε μεγαλύτερη και πιο συστηματική κλίμακα.
Το 1953, 200 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στην Qibya, 70 στην Qalqilya το 1956 και 49 στο Kafr Qasim την ίδια χρονιά. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν, οι οποίες συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται με την πάροδο του χρόνου.
Το κράτος των γκάνγκστερ λειτούργησε στη Δυτική Ασία υπό την κάλυψη της διεθνούς ασυλίας και γρήγορα πέρασε από τη βρετανική κυριαρχία στην αμερικανική κυριαρχία. Οι Βρετανοί πρωτοστάτησαν υποσχόμενοι τη δημιουργία του Σιωνιστικού κράτους και διευκολύνοντας την εβραϊκή μετανάστευση, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι πρώτες που αναγνώρισαν το Ισραήλ ως «ανεξάρτητο κράτος» στις 14 Μαΐου 1948.
Το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα έχουν συμφωνήσει να μην αγγίζουν τις σχέσεις με το κράτος από την ίδρυσή του. Το 1972, η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το βέτο της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υπέρ του Ισραήλ για να εμποδίσει μια καταγγελία του Λιβάνου, ένα βέτο που η Ουάσιγκτον έχει χρησιμοποιήσει περισσότερες από 50 φορές από τότε.
Σύμφωνα με στοιχεία από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ, το Ισραήλ είναι ο μεγαλύτερος αποδέκτης αμερικανικής βοήθειας, με περισσότερα από 260 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 1948 και 2023 και 310 δισεκατομμύρια δολάρια από τον Μάρτιο του 2024. Τα δύο τρίτα αυτής της βοήθειας είναι στρατιωτικού χαρακτήρα, απλώς να επιτρέψει στο Ισραήλ να σκοτώνει όπως θέλει.
Όμως, η σιωνιστική πολεμική μηχανή έχει υπερφορτωθεί από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα, επιχειρώντας να σκοτώσει 4.000 ανθρώπους σε ένα λεπτό χρησιμοποιώντας ασύρματες συσκευές και ηχητικά σήματα στη Βηρυτό και παρακολουθώντας Παλαιστίνιους μέχρι θανάτου σε περιοχές που υποτίθεται ότι είναι «ασφαλείς ζώνες». Ενώ η βαρβαρότητα χρησίμευσε ως τακτική για να επιδείξει τη δύναμη και την ανωτερότητα του Ισραήλ, δεν έφερε ούτε ειρήνη ούτε σταθερότητα στο κράτος.
Σήμερα, μια αυξανόμενη αίσθηση αδυναμίας εισχωρεί στον ισραηλινό λόγο. Η έναρξη της επιχείρησης «Πλημμύρα Al-Aqsa» και οι επακόλουθες συγκρούσεις με όλα τα στοιχεία του Άξονα Αντίστασης της Δυτικής Ασίας συγκλόνισαν το ισραηλινό κράτος. Όταν η Χεζμπολάχ βομβάρδισε τη βόρεια κατεχόμενη Παλαιστίνη μέχρι τη Χάιφα, τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες βρίσκονταν τώρα εντός εμβέλειας των πυραύλων της Χεζμπολάχ.
Ακόμη και Ισραηλινοί στρατηγοί και αναλυτές έχουν αναγνωρίσει την επισφαλή κατάσταση του Τελ Αβίβ. Ο έφεδρος στρατηγός Itzhak Brik είπε:
« Τα τακτικά επιτεύγματα του Ισραήλ συνιστούν πρωτοφανείς δυνατότητες, αλλά δεν αλλάζουν την επικίνδυνη πραγματικότητα γύρω του ».
Ο Uri Misgav γράφει στην ισραηλινή Haaretz ότι « είναι ένας πόλεμος χωρίς τέλος, χωρίς στόχο, χωρίς σχέδιο και χωρίς αποτέλεσμα. Ο μόνος στόχος, το μόνο σχέδιο και το μόνο όφελος είναι να συνεχιστεί ο πόλεμος για να διατηρηθεί η εξουσία του Νετανιάχου. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να οδηγηθούμε σαν κοπάδι στο σφαγείο ».
Ο Ισραηλινός ειδικός σε θέματα ασφάλειας και στρατιωτικών, Yossi Melman, το αποκαλεί « τρομακτικό σενάριο »:
« Ο πόλεμος εναντίον της Χεζμπολάχ δεν αφορά μόνο χτυπήματα, αλλά χρειαζόμαστε μια μεγάλη στρατιωτική παρουσία στον Λίβανο. Αυτό σημαίνει έναν πόλεμο φθοράς όπως αυτός που υπέστη ο στρατός στο νότο μέχρι την αποχώρηση το 2000. Ενώ πιστεύουμε ότι ο στρατός και το εσωτερικό μέτωπο θα αντέξουν έναν πόλεμο δύο μετώπων, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι ο πόλεμος δεν θα μετακινηθεί στη Δύση Τράπεζα σε αναταραχή. Ένας πολυμέτωπος πόλεμος περιλαμβάνει επίσης εκτόξευση πυραύλων από τα μέτωπα της Υεμένης, του Γκολάν και του Ιράκ .
Οι πρόσφατες ισραηλινές εισβολές σε παλαιστινιακά χωριά και προσφυγικούς καταυλισμούς στην Τζενίν, την Καμπατίγια, την Τουλκαρέμ και τη Γάζα χαρακτηρίστηκαν από φρικτή αγριότητα, με αναφορές στρατιωτών να κακομεταχειρίζονται τραυματίες αμάχους, να βεβηλώνουν τα πτώματα των νεκρών και να στοχεύουν ανθρωπιστές.
Αυτές οι πράξεις, που γυρίστηκαν ζωντανά, αποκαλύπτουν την ίδια νοοτροπία τρομοκρατικής συμμορίας που επιμένει από τη δημιουργία του Ισραήλ. Είτε εκτελούν τραυματίες κρατουμένους, βιάζουν κρατούμενους είτε καταστρέφουν άσκοπα δρόμους, σπίτια και καταστήματα, η συμπεριφορά των ισραηλινών δυνάμεων αντικατοπτρίζει τη συμπεριφορά των συνδικάτων του εγκλήματος και όχι αυτή ενός σύγχρονου κράτους.
Ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Hilmi Musa έγραψε από τα ερείπια της Γάζας, αφού η λιβανέζικη αντίσταση απάντησε βομβαρδίζοντας τη Χάιφα:
« Είναι σαφές ότι η χαρά του εχθρού για όσα έχουν επιτευχθεί τις τελευταίες μέρες δεν κράτησε πολύ, και υπάρχει ελπίδα ότι η απογοήτευσή του θα έρθει πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο. Η επιθετικότητα θα ηττηθεί και η κατοχή θα τελειώσει ».
Όμως, παρά όλα τα προειδοποιητικά σημάδια, το Ισραήλ, όπως και οι τρομοκρατικές οργανώσεις που το δημιούργησαν, φαίνεται ανίκανο να μάθει τα μαθήματα της ιστορίας. Ο κύκλος της βίας του συνεχίζεται, τυφλός απέναντι στις αναπόφευκτες συνέπειες των πράξεών του.
πηγή: The Cradle
EUROBANG. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου