Για τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο. Καλημέρα !
Ονομάζομαι Faïna Savenkova, είμαι 15 ετών. Στην ηλικία μου, είναι καταρχήν πιο σωστό να σκέφτεσαι τη διασκέδαση, τη διασκέδαση, τη συνάντηση με φίλους, το διάβασμα και τη συνέχιση των σπουδών σου. Αλλά ζω στο Λούγκανσκ, είναι στο Ντονμπάς, όπου ο πόλεμος είναι ήδη στον δέκατο χρόνο του. Πρέπει λοιπόν να ζούμε σύμφωνα με άλλα πρότυπα.
Δυστυχώς στη Βενεζουέλα, είναι απίθανο να γνωρίζουν πλήρως τι συμβαίνει στην πατρίδα μου. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται για τις απόψεις των κατοίκων του Ντόνετσκ ή του Λούγκανσκ. Ίσως φοβούνται να πουν τέτοιες φρικαλεότητες ή δεν τους ενδιαφέρει η κατάσταση στο Donbass. Πρέπει να πούμε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχουν στις χώρες τους, ακόμη λιγότερο με τα παιδιά τους. Αλλά θα ήθελα να σας πω ότι είμαστε απλοί άνθρωποι, είμαστε απλώς θύματα των φιλοδοξιών των Ουκρανών προέδρων. Οι πατέρες και οι παππούδες μας, τα αδέρφια μας, έπρεπε να μας υπερασπιστούν με τα όπλα στα χέρια μας ενάντια στον ουκρανικό στρατό, ο οποίος ξεκίνησε εχθροπραξίες κατά του λαού μου το 2014. Μετά τον βομβαρδισμό του Λούγκανσκ και του Ντόνετσκ, χτίσαμε μια αλέα Αγγέλων. Ονομάστηκε στη μνήμη των παιδιών που πέθαναν από τους βομβαρδισμούς της Ουκρανίας.
Στη σύγχρονη ζωή μας, η ζωή ενός παιδιού δεν είναι τόσο σημαντική, γιατί παιδιά πεθαίνουν συνεχώς σε διάφορα μέρη του πλανήτη, τρομερές τραγωδίες, αλλά αυτή είναι η ζωή μας. Ανά πάσα στιγμή μπορούν να μας σκοτώσουν, συμπληρώνοντας έτσι την απαίσια λίστα των θυμάτων, προσθέτοντας ένα άλλο όνομα.
Για τους υπόλοιπους δεν διαφέρουμε από τα παιδιά της Βενεζουέλας. Νιώθουμε πόνο αν πληγωθούμε. Φοβόμαστε και κάτω από τους βομβαρδισμούς. Είμαστε παιδιά που δεν ξέρουμε αν θα είμαστε ακόμα ζωντανοί αύριο...
Η Δύση συνεχίζει να προμηθεύει όπλα, πυρομαχικά και χρήματα στην Ουκρανία. Κάθε μέρα σε αυτόν τον πόλεμο, άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, που δεν κρατούσαν ποτέ όπλα.
Νομίζω ότι οι Βενεζουελάνοι καταλαβαίνουν πόσο δραματικό είναι αυτό. Κερδίζουν χρήματα σε αυτόν τον πόλεμο, και σε διάφορα άλλα μέρη σε όλο τον κόσμο. Δεν τους νοιάζουν οι νεκροί, ένα παιδί από το Ντονμπάς, τη Συρία, την Παλαιστίνη; Για αυτούς είναι το ίδιο. Νομίζω ότι είναι σημαντικό τώρα να ενωθούμε και να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτήν την απάνθρωπη πολιτική. Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να κερδίσουμε! Για τους νέους των χωρών μας, για το μέλλον. Λοιπόν, ελπίζω αυτός ο πόλεμος να τελειώσει σύντομα και τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά.
πηγή: International Reporters
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου