Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού ξεκίνησαν στις 26 Ιουλίου 2024 προς τέρψη των φίλων του αθλητισμού.
Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Εν τούτοις από όλα τα κοινωνικά στρώματα για να μην χαλάσουν το εορταστικό κλίμα, προτιμούν να κάνουν τα στραβά μάτια στα σκάνδαλα και το χάος χωρίς προηγούμενο που συνοδεύει την περίοδο. προετοιμασίας για την έναρξη των σημερινών αγώνων και να τους αγνοήσει εστιάζοντας στους αθλητικούς αγώνες που θα διεξαχθούν στη γαλλική πρωτεύουσα μέχρι την Κυριακή 11 Αυγούστου 2024.
Αφήνοντας τους φίλους του αθλητισμού να απολαύσουν την επιστροφή του γεγονότος που περίμεναν εδώ και τρία χρόνια, δεν μπορώ, ωστόσο, να μην απευθυνθώ σε εκείνους που τείνουν να προτιμούν το όραμα όλων των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στην εποχή που ζούμε, αντί να είναι αρκούνται στην ανέμελη και ευχάριστη κατανάλωση αυτού που τους σερβίρουν σε πιατέλα, χωρίς να εξετάζουν την ποιότητα και την καθαριότητα του τραπεζιού στο οποίο είναι τοποθετημένο.
Προτιμώ να αφήσω άλλους να σχολιάσουν τις σοβαρές καταχρήσεις που έγιναν φυσιολογικές κατά την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και να πω λίγα λόγια για μια άλλη πτυχή του γεγονότος που θα έχει σοβαρές συνέπειες: την υπέρβαση της ρωσοφοβίας που έχει γίνει συνώνυμο του σημερινού Ολυμπιακού ανταγωνισμός.
Οι πραγματικότητες της ΔΟΕ
Το 1925, κατά τη διάρκεια του Ολυμπιακού Συνεδρίου που έγινε στην Πράγα, ο Pierre de Coubertin, ο ιδρυτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων (OG), δήλωσε σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες: « Όλοι οι λαοί πρέπει να γίνονται δεκτοί χωρίς συζήτηση, εξίσου ότι όλα τα αθλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμη βάση χωρίς ανησυχία για τις διακυμάνσεις ή τις ιδιοτροπίες της γνώμης .»
Η μεγάλη θεμελιώδης αρχή των Ολυμπιακών Αγώνων για την άνευ όρων συμμετοχή όλων των ανθρώπων στη διοργάνωση, η αρχή χωρίς την οποία η ίδια η ύπαρξη αυτής της μεγάλης αθλητικής πρωτοβουλίας χάνει το νόημά της – αυτή η αρχή όχι μόνο παραβλέπεται, αλλά πολύ απλά περιφρονείται από το σημερινό Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) έχει ξεχάσει τελείως τον ρόλο της.
Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για την ανθυγιεινή αλλαγή που έχει υποστεί η ΔΟΕ; Η απάντηση είναι απλή. Σήμερα, αυτή η Επιτροπή κυριαρχείται πλήρως από τα λόμπι των δυτικών δυνάμεων που την έχουν μετατρέψει σε απλό δήμιο της πολιτικής βούλησης των χορηγών της, διαστρέφοντας τη μεγαλύτερη διεθνή αθλητική διοργάνωση, κάποτε υγιή, σε ένα απλό φόρουμ για την προπαγάνδα τους.
Η δυτική κυριαρχία των Ολυμπιακών Αγώνων μέσω της ΔΟΕ από το δυτικό μπλοκ δεν είναι σχεδόν μια υπόθεση, αλλά ένα συγκεκριμένο γεγονός: από τις 206 χώρες που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μόνο 106 άτομα αποτελούν την Ολυμπιακή Επιτροπή, εκ των οποίων τα 54 - η πλειοψηφία - είναι εκπροσωπεί τα συμφέροντα της συλλογικής Δύσης, της οποίας οι συνολικοί πληθυσμοί είναι λιγότεροι από το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού. Όσο για τη Ρωσική Ομοσπονδία, την Κίνα, ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο και ολόκληρη τη Λατινική Αμερική – όλες αυτές οι χώρες και οι ήπειροι που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της γης εκπροσωπούνται μόνο από 32 μέλη, ή λιγότερο από το 1/3 των ψήφων.
Το CIO και οι ρωσοφοβικές υπερβολές του
Από την αρχή της στρατιωτικής πρωτοβουλίας της Μόσχας κατά των συμφερόντων του μπλοκ του ΝΑΤΟ στην ουκρανική επικράτεια, οι δυτικοί ιθύνοντες διέταξαν τη ΔΟΕ να προβεί σε μια σειρά καταστολών κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία δημιουργήθηκε αμέσως και προτάθηκε ως ένα από τα στοιχεία της τη μεγάλη εικόνα της προπαγάνδας που εξαπέλυσε το στρατόπεδο των «ατλαντικών» εναντίον του Ρώσου πολιτικοστρατιωτικού αντιπάλου του.
Η «διεθνής» Ολυμπιακή Επιτροπή όχι μόνο κατέστειλε το κυριαρχικό δικαίωμα των Ρώσων αθλητών να αγωνίζονται υπό την εθνική τους σημαία, αλλά τους επέτρεψε επίσης να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες μόνο ως ουδέτεροι αθλητές, χωρίς να εκπροσωπούν τη χώρα τους.
Ως πρόσθετη προϋπόθεση, απαιτούνταν η μη υποστήριξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης, δηλαδή η μη αντίθεση στις πολιτικές του μπλοκ του ΝΑΤΟ από κάθε πιθανό συμμετέχοντα από τη Ρωσία. Όλοι όσοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με καθεμία από τις πολιτικές προϋποθέσεις που τέθηκαν, αποκλείστηκαν de facto από τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σχεδόν όλοι οι αθλητές της ρωσικής ολυμπιακής ομάδας, πολλοί από τους οποίους είναι ήδη Ολυμπιονίκες, αρνήθηκαν προσωπικά να συμμετάσχουν σε αυτό το πρωτάθλημα Ρωσοφοβίας που ενορχηστρώθηκε από εχθρικές δυνάμεις. Μόνο 15 από τους 200 και πλέον αθλητές θα λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού με ουδέτερο πανό.
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να τονιστεί ότι όλα τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού 2024 θα αλλοιωθούν πλήρως μετά την απουσία μεγάλου αριθμού αθλητών που θα είχαν τεράστιες πιθανότητες να λάβουν νέα μετάλλια. Ως εκ τούτου, τα μετάλλια θα απονεμηθούν σε πιο αδύναμους διαγωνιζόμενους – η όλη διοργάνωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από νομιμοποιημένη απάτη στις εξετάσεις.
Χωρίς να υπεισέλθω στις λεπτομέρειες του πολέμου στην Ουκρανία που είναι ένα άλλο θέμα και του οποίου η πραγματικότητα απέχει πολύ από τις ψεύτικες αφηγήσεις που διαδίδονται από το δυτικό πολιτικοστρατιωτικό μπλοκ, έτσι και όπως και να έχει, κάνοντας παραλληλισμούς δεν μπορούμε να μην παρατηρήστε ότι η ιστορία δεν θυμάται τον αποκλεισμό Αμερικανών αθλητών, ιδίως κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, αφού η χώρα καταγωγής τους είχε διαπράξει μια γιγαντιαία σφαγή πληθυσμών και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά την εισβολή και την καταστροφή στο Ιράκ το 2003. Ούτε των Αγγλικών και Γάλλους αθλητές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, μετά την καταστροφή της Λιβύης το 2011 και του μέλλοντος του λαού της που διέπραξαν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, κυρίως κατόπιν αιτήματος του κηδεμόνα τους πέρα από τον Ατλαντικό.
Το ίδιο ισχύει και για τους αθλητές από το Ισραήλ: δεν είχαν την παραμικρή ενόχληση από τη ΔΟΕ μετά τη δράση της χώρας τους έναντι της Γάζας, στην κατάσταση της οποίας θα επανέλθω αργότερα ως μέρος της Εβραϊκής Ολυμπιακής ομάδας οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού.
Σήμερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία που έχασε τώρα το δυτικό μπλοκ από τη Ρωσική Ομοσπονδία, η τελευταία παρατηρώντας την αγωνία του πλάσματός της που είναι το καθεστώς του Κιέβου, ωθεί τη ΔΟΕ στη βλακεία μιας εκδίκησης ανικανότητας που οδήγησε σε πρόσθετη καταστολή: την απόλυτη απαγόρευση συμμετοχής Ρώσων αθλητών με ουδέτερο πανό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού στην παρέλαση στον Σηκουάνα μαζί με τις άλλες αποστολές κατά την τελετή έναρξης.
Δεδομένου ότι πρόκειται για αθλητές ως φυσικά πρόσωπα που έχουν ήδη συμμορφωθεί με τους όρους διάκρισης της ΔΟΕ σε βάρος της χώρας τους, η απαγόρευση συμμετοχής τους στην τελετή έναρξης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπιστεί δικαστικά παρά μόνο από την οπτική γωνία της διάκρισης. οντότητα έναντι φυσικών προσώπων με βάση την καταγωγή τους. Θα ήθελα να υπενθυμίσω στους υπεύθυνους (ανεύθυνους, για την ακρίβεια) που ενδιαφέρονται για τη λεγόμενη χώρα σεβασμού των δικαιωμάτων: αυτό το παράπτωμα συνιστά σοβαρή άμεση, εικαζόμενη και εμφανιζόμενη παραβίαση του Νόμου 225-1 της Ενότητας 1 «Διακρίσεις» του το Κεφάλαιο V «Επιθέσεις στην προσωπική αξιοπρέπεια» του Βιβλίου ΙΙ «Εγκλήματα και αδικήματα κατά προσώπων» του Ποινικού Κώδικα της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η σκληρότητα αυτών των παρατηρήσεων είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτική και ο μη δυτικός κόσμος βγάζει τα συμπεράσματά του και κάνει τα βήματά του για την οικοδόμηση του κόσμου του αύριο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο ηθικός εκφυλισμός της γαλλικής πολιτικής τάξης
Χωρίς να χρειάζεται να αναφέρουμε όλες τις ανήθικες υπερβολές σχεδόν όλων των εκπροσώπων της σημερινής γαλλικής πολιτικής τάξης, ας επικεντρωθούμε σε ένα απολύτως αντιπροσωπευτικό δείγμα της τελευταίας, που είναι η κυρία Anne Hidalgo, η δήμαρχος της πόλης από το Παρίσι.
Περνώντας το κύμα της ρωσοφοβικής κρατικής προπαγάνδας, για να κερδίσει πολιτικούς πόντους με την εκλογική μάζα που διαμορφώθηκε και κατηχήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ήταν ήδη στις αρχές Απριλίου 2024 που αυτή η κυρία έκανε γνωστή τη ρωσοφοβική της θέση απέναντι στους μελλοντικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. : « Θέλω να πω στους Ρώσους και Λευκορώσους αθλητές ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στο Παρίσι ».
Τέλος, μπορεί να κάνω λάθος για τις ρωσοφοβικές τάσεις της δημάρχου Anne Hidalgo και ότι κάνει μόνο αυτού του είδους τις βρώμικες δηλώσεις μόνο και μόνο για να αποσπάσει την προσοχή των κατοίκων από τα σοβαρά προβλήματα της πόλης, τα οποία αυτή η κυρία, όσο περίεργο και αν είναι μπορεί να φαίνεται, υποτίθεται ότι διαχειρίζεται.
Μιλώντας μόνο για τις πιο αθώες δημοτικές ανησυχίες και χωρίς καν να αναφέρουμε την περίφημη εισβολή κοριών στα κρεβάτια των Παριζιάνων, δεν θα ήταν άστοχο αν κάποιος από το πολιτικό περιβάλλον αυτού του ατόμου του υπενθύμιζε ότι, συγκεκριμένα, ο πληθυσμός των αρουραίων που φέρουν μεταδοτικές ασθένειες εντός του δήμου της είναι σήμερα πολύ μεγαλύτερος από τον ίδιο τον αριθμό των κατοίκων. Να του θυμίσουμε επίσης ότι είναι αδύνατο να περπατάς στα πεζοδρόμια του χωρίς να πατάς το ένα μετά το άλλο στα περιττώματα των σκύλων που εδώ και καιρό έχουν γίνει ένα από τα πιο αξιόλογα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης του Παρισιού.
Αντί να παίζει τον μεγάλο πολιτικό που ανησυχεί για τη νίκη του λεγόμενου φωτός μπροστά στο σκοτάδι, η κα Hidalgo θα πρέπει να επικεντρωθεί στη δουλειά της για την οποία λαμβάνει έναν πολύ άνετο μισθό που πληρώνουν οι φορολογούμενοι: να καθαρίζει τα περιττώματα των πεζοδρομίων.
Από την πλευρά μου, θα ήθελα να της υπενθυμίσω ένα άλλο γεγονός για εκείνη. Η Madame Anne Hidalgo ή, πιο συγκεκριμένα, η Ana Maria Hidalgo Aleu, όντας πολίτης του Βασιλείου της Ισπανίας, γνωρίζει ελάχιστα όχι μόνο την ιστορία της, αλλά και την ίδια την ιστορία.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου που διεξήχθησαν το 1936, υπό το Τρίτο Ράιχ, ακόμη και ένα άτομο όπως ο Αδόλφος Χίτλερ δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να πει ούτε μια υποτιμητική ή μεροληπτική λέξη προς έστω και έναν αθλητή από μια από τις χώρες που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. . Και αυτό παρά τη σπλαχνική προσωπική του απέχθεια και τη θεώρησή του για πολλά από αυτά ως υπάνθρωπους και ζώα που πρέπει να εξαλειφθούν.
Κατά τη διάρκεια των αγώνων, ο Αδόλφος Χίτλερ εξέδωσε ακόμη και εγκύκλιο που απαγόρευε την εμφάνιση και την εφαρμογή των φυλετικών του πολιτικών (φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης Σεπτεμβρίου 1935) με την ποινή της ποινικής δίωξης, προκειμένου να μην προσβάλει την ευαισθησία των ξένων που δεν είναι συνηθισμένοι στις «καινοτομίες ” αναπτύχθηκε επί Ράιχ και κυρίως για να μην προκαλέσει το παραμικρό διεθνές επεισόδιο.
Δεν πρέπει επίσης να αγνοηθεί ότι η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου έγινε την 3η εβδομάδα του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία - την πατρίδα του δημάρχου του Παρισιού - από την οποία η Γερμανία έπαιρνε ήδη τις θέσεις και τις διαθέσεις της ως εχθρού. ορισμένων χωρών, των οποίων οι αθλητές ήταν παρόντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Όμως σε καμία στιγμή οι ξένοι αθλητές δεν αντιλήφθηκαν την παραμικρή εχθρότητα από τη διοργανώτρια χώρα, ακόμα κι αν η τελευταία ήταν μια αιμοδιψή ναζιστική δικτατορία.
Η συγκριτική ανάλυση της ρητορικής του μήνα Απριλίου 2024 της Ana Hidalgo, περήφανης εκπροσώπου και εκπροσώπου της γαλλικής πολιτικής τάξης στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, με αυτή του Αυγούστου 1936 του Αδόλφου Χίτλερ, καγκελαρίου του Τρίτου Ο Ράιχ, δεν μπορεί παρά να αφήσει κάποιον μπερδεμένο, γιατί το αποτέλεσμά του είναι εντελώς εις βάρος του σημερινού ενοίκου του δημαρχείου του Παρισιού.
Η πολιτική των «διπλών σταθμών»
Παραμερίζοντας το απαράδεκτο των καταχρήσεων που διαπράχθηκαν τόσο από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) που διοικείται από δυτικές δυνάμεις όσο και από τους πολιτικούς εκπροσώπους της διοργανώτριας χώρας που είναι η Γαλλία, τίθεται ένα άλλο ερώτημα.
Πώς γίνεται ενόψει της άνευ προηγουμένου καταστολής της ρωσικής ολυμπιακής ομάδας για περισσότερους από αμφίβολους λόγους – η ισραηλινή Ολυμπιακή ομάδα, από την πλευρά της, δεν γνωρίζει καν τον υπαινιγμό της έναρξης παρόμοιων προβλημάτων στο έδαφος; των τυριών;
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ακριβώς όπως το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής χειροκρότησε πρόσφατα τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, οι ανώτεροι εκπρόσωποι της εξουσίας που είναι εγκατεστημένοι αυτή τη στιγμή στη Γαλλία κατέβαλαν μια πολύ ιδιαίτερη προσπάθεια, υπέθεσαν και δεν επέδειξαν μόνο στην προστασία της εβραϊκής Ολυμπιακής ομάδας – κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό – αλλά επιπλέον και, κυρίως, στην άρνηση της μεγάλης μαζικής σφαγής του άμαχου πληθυσμού της Γάζας που διαπράχθηκε με τρόπο που υποτίθεται και προσχεδιάστηκε από τις ένοπλες δυνάμεις της Εβραϊκό κράτος.
Ούτε τα πολυάριθμα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, ούτε οι πολύ σοβαρές κατηγορίες για γενοκτονία κατά του Ισραήλ, ούτε οι πρωτοβουλίες του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) τόσο αγαπητοί και επικροτήθηκαν από ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, κατά την έναρξη της διαδικασίας κατά του Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν (δείτε την ανάλυσή μου « Το «Δικαστήριο για την Ουκρανία» ή το κυνήγι μαγισσών δυτικού τύπου », που αποδεικνύει νομικά τον παραλογισμό και την πλήρη παρανομία της πρωτοβουλίας του ΔΠΔ εναντίον του Β. Πούτιν) – κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν δημιούργησε την παραμικρή αντανάκλαση στο ανεύθυνο στρατόπεδο του Μακρονί που θα μπορούσε να οδηγήσει στον μετριασμό του ζήλου στην τοποθέτηση της Γαλλίας ως εχθρού του λαού της Γάζας και, ταυτόχρονα, ολόκληρου του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου.
Η ιδέα του Υπουργείου Εσωτερικών να απαγορεύσει την επίδειξη της παλαιστινιακής σημαίας κατά το πέρασμα της Ολυμπιακής φλόγας (στο Vitry-sur-Seine) θεωρήθηκε αναμφίβολα πολύ φωτεινή από ορισμένους. Το γεγονός ότι η Παλαιστίνη εκπροσωπείται ως κράτος από την αθλητική της ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι δεν έχει περάσει σχεδόν καθόλου από το μυαλό των ανεύθυνων συντακτών αυτής της εξαιρετικά σοβαρής διάκρισης των ανθρώπων-θυμάτων σφαγής σε βιομηχανικές διαστάσεις.
Από την πλευρά τους, οι Ρώσοι αθλητές στερήθηκαν όχι μόνο το απόλυτο δικαίωμά τους να φορούν την εθνική σημαία και να συμμετάσχουν στα εγκαίνια των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού –κάτι που αποτελεί απόλυτη πολιτική παρέκκλιση– αλλά ακόμη και τη βοήθεια της πρεσβείας τους, αν χρειαζόταν. , μέσω της επίσημης άρνησης πρόσβασης στους χώρους των αγώνων σε εκπροσώπους του ρωσικού διπλωματικού σώματος στη Γαλλία, η οποία είναι μια συνήθης διαδικασία, πρακτικά υποχρεωτική κατά τη διεξαγωγή κάθε Ολυμπιακών Αγώνων στον κόσμο. Ένα μέτρο μεγάλης διάκρισης που δεν παρατηρήθηκε ποτέ στα 128 χρόνια ύπαρξης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων τέθηκε σε εφαρμογή από τις ανεύθυνες αρχές της χώρας υποδοχής των Ολυμπιακών Αγώνων χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό για τη σοβαρότητα της παραβίασης των κανόνων που διέπουν τη διεθνή διπλωματία .
Ομοίως, σε αντίθεση με την υπερβολή του προστατευτικού ζήλου προς την εβραϊκή αθλητική ομάδα, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι «υπεύθυνες» γαλλικές αρχές δεν έθεσαν ούτε τα παραμικρά ίχνη υποψίας κατάλληλα μέτρα προστασίας για τους Ρώσους αθλητές έναντι πιθανών επιθέσεων εκ μέρους τους. των Ουκρανών υπερεθνικιστών εξτρεμιστών, από τους οποίους η Γαλλία είναι γεμάτη σήμερα, όπως και η υπόλοιπη Ε.Ε.
Τούτου λεχθέντος, ενώ επισημαίνεται ο υψηλός βαθμός πολιτικής και ηθικής ανευθυνότητας των γαλλικών αρχών στο πλαίσιο της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, θα πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι τα μέλη της εβραϊκής Ολυμπιακής ομάδας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, να στιγματιστούν και να κριθούν υπεύθυνοι για εγκληματικές ενέργειες που πραγματοποιούνται από τον αρχηγό του κράτους και την κυβέρνηση της χώρας από την οποία προέρχονται. Το πεδίο ευθύνης των αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό του αθλητισμού.
Κατά την υποκειμενική μου προσωπική γνώμη, οι θεμελιώδεις αρχές των Ολυμπιακών Αγώνων που εξέφρασε ο Pierre de Coubertin « Όλοι οι λαοί πρέπει να γίνονται δεκτοί χωρίς συζήτηση » – αυτές οι αρχές είναι ιερές και η βαθιά περιφρόνηση τους από την πλευρά των σημερινών «υπεύθυνων» και διοργανωτών των Ολυμπιακών Αγώνων. Παιχνίδια που αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι πραγματικό έγκλημα κατά του θεσμού. Ένα έγκλημα με σοβαρές συνέπειες που σίγουρα δεν θα περιοριστεί στη σοβαρή υποβάθμιση της εικόνας του γεγονότος στον κόσμο.
Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού – ένας ακόμη λίθος στο οικοδόμημα της κατάρρευσης της Δύσης
Τις δεκαετίες του παρελθόντος, η εξωτερική πολιτική της Συλλογικής Δύσης προς τον υπόλοιπο κόσμο καθοδηγούνταν σε μεγάλο βαθμό από αρχές των οποίων ο πραγματικός τελικός στόχος ήταν η δημιουργία σχέσεων «κερδίζοντας-ήττας» υπέρ της.
Τούτου λεχθέντος, η πραγματική φύση των σχέσεων που δημιουργήθηκαν κρυβόταν προσεκτικά χρησιμοποιώντας μια ολόκληρη σειρά εργαλείων πίεσης που παρείχε η δυτική οικονομική-στρατιωτική ηγεμονία στην πολιτική της τάξη, η οποία, ως επί το πλείστον, ήταν φορείς των δεξιοτήτων και των υψηλού επιπέδου επαγγελματικών δεξιοτήτων στη δράση της ανάπτυξης και εδραίωσης της κυριαρχίας.
Σήμερα, η ηγεμονία της Δύσης στον κόσμο που κρατά από τον 15ο αιώνα πλησιάζει στο τέλος της. Και αυτό με τρόπο αδιαμφισβήτητο και αμετάκλητο.
Η κατάσταση στο δυτικό στρατόπεδο επιδεινώνεται πολύ από τη γενική τάση της μεγάλης αντικατάστασης των πολιτικών ελίτ με την ικανότητα για μακροπρόθεσμο όραμα και τις δεξιότητες επί τόπου επίτευξής του από εκείνες των ακτιβιστών-πρωταγωνιστών. Ακτιβιστές, οι περισσότεροι από τους οποίους στερούνται τόσο της ικανότητας για τις θέσεις που κατέχουν όσο και των δεξιοτήτων και της ικανότητας για μακροπρόθεσμο όραμα, που είναι οι τρεις εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για την ηγεσία των κρατών πέρα από τον γκρεμό της ύφεσης και της παρακμής.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που βιώνουμε σήμερα είναι μόνο μια ακόμη σκηνή, μεταξύ πολλών άλλων που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια, στην οποία η πολιτική τάξη που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία στη Γαλλία, όντας απόλυτα αντιπροσωπευτική ολόκληρης της πολιτικής τάξης του δυτικού κόσμου, διαπράττει μοιραίο λάθος όσον αφορά την επιθυμία για συνέχιση της παγκόσμιας ηγεμονίας του στρατοπέδου που εκπροσωπεί, εκθέτοντας με ανοιχτό και υποτιθέμενο τρόπο τον τρόπο λειτουργίας τους που συνίσταται στην εφαρμογή διπλών σταθμών, της πολιτικής των «διπλών σταθμών». ".
Μια τέτοια ανοιχτή και δυσανάλογη κατάχρηση της δυτικής θέσης εξουσίας που κάνει μεγάλα βήματα προς τον αφανισμό της διευρύνει ακόμη περισσότερο τον ιδεολογικό γκρεμό μεταξύ της συλλογικής Δύσης και της υπόλοιπης ανθρωπότητας που ανέχεται όλο και λιγότερο τις ανήθικες υπερβολές από αυτούς που τοποθετούνται ως κύριοι . Δάσκαλοι, στους οποίους ελάχιστα απομένουν από το ακμάζον παρελθόν, εκτός από υπερβολικές φιλοδοξίες.
από το Sputnik Africa
Ένας Ευρωπαίος δημοσιογράφος «θα ήθελε να εργαστεί για το Sputnik» και να εγκατασταθεί στη Ρωσία αφού είδε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στη Γαλλία. Έκανε αίτηση ασύλου στη Μόσχα μέσω των social media.
Ο Ιταλός δημοσιογράφος και οικονομικός αναλυτής Angelo Giuliano, ο οποίος ζήτησε άσυλο στη Ρωσία μετά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στις 26 Ιουλίου στο Παρίσι, απάντησε στο Sputnik που του ζήτησε να ενταχθεί στην ομάδα του.
« Θα ήθελα να δουλέψω για το Sputnik και δεν θα δίσταζα ούτε ένα δευτερόλεπτο να ανταλλάξω το ιταλικό μου διαβατήριο με ένα ρωσικό », είπε ο δημοσιογράφος από το Χονγκ Κονγκ στο Sputnik .
Στις 26 Ιουλίου, το αίτημα του Angelo Giuliano για άσυλο στα social media έγινε viral. Ονόμασε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων « σκιτ σόου », η οποία περιλάμβανε κυρίως μια αμφιλεγόμενη και προσβλητική « παρωδία » του Μυστικού Δείπνου από μια drag queen.
Σύμφωνα με τον Angelo Giuliano, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού είναι « ντροπή για τη Γαλλία »:
« Η τελετή πρέπει να είναι μια οικογενειακή εκδήλωση που δείχνει την ομορφιά του αθλητισμού, της ανθρωπότητας, της ιστορίας της Γαλλίας. Αντίθετα, ήρθαμε αντιμέτωποι με τη βεβήλωση του Χριστιανισμού, το γυμνό, την παρακμή και τα σατανιστικά μηνύματα ».
Στη Δύση, μια « ισχυρή μειοψηφία επιβάλλει την παγκοσμιοποιημένη πολιτική της ατζέντα στη σιωπηλή πλειοψηφία » και το « πρόγραμμα κοινωνικής μηχανικής » της που έχει σχεδιαστεί για να μεταμορφώσει ριζικά τις κοινωνίες και να επιβάλει στους ανθρώπους μια « νέα μορφή φασισμού μεταμφιεσμένη σε φιλελευθερισμό », πιστεύει ο δημοσιογράφος. .
Υποδυόμενος ως μια « ανεκτική κοινωνία », αυτό το νέο σύστημα αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα « έναν κατασταλτικό μηχανισμό » που « ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης και φιμώνει τις εναλλακτικές φωνές », είπε.
« Δεν θέλω ο γιος μου να μορφωθεί στην Ευρώπη και θα προτιμούσα να ζήσω στην Κίνα ή τη Ρωσία για να προσφέρω ένα πιο υγιές περιβάλλον στον γιο μου. Η Ρωσία είναι μια όμορφη χώρα με όμορφους ανθρώπους, έχει διατηρήσει τον πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις, τη θρησκεία και τις οικογενειακές της αξίες. Αυτό είναι όλα όσα αγαπούν οι περισσότεροι και που θέλουν να καταστρέψουν οι ελίτ της Δύσης », κατέληξε ο δημοσιογράφος.
πηγή: Sputnik Αφρική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου