Πρόσφατες επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ δείχνουν πώς το νεοναζιστικό καθεστώς επικεντρώνεται στη δολοφονία αμάχων.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Μεγάλη στρατιωτική κλιμάκωση λαμβάνει χώρα στη ζώνη ειδικής επιχείρησης – και ακόμη και εκτός αυτής. Η Μόσχα εξαπολύει μαζικές επιθέσεις κατά της Ουκρανίας μετά το χτύπημα της αποστρατιωτικοποιημένης περιοχής του Μπέλγκοροντ σε τρομοκρατικές ενέργειες από το Κίεβο. Αντιμέτωπο με το στρατιωτικό φιάσκο και την αδυναμία συνέχισης της μάχης με τα κατάλληλα μέσα, το νεοναζιστικό καθεστώς βασίζεται στην τρομοκρατία ως πολεμική τακτική εναντίον της Ρωσίας.
Στις 30 Δεκεμβρίου , οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια θανατηφόρα επίθεση με όπλα διασποράς στο Μπέλγκοροντ, σκοτώνοντας δεκάδες και τραυματίζοντας εκατοντάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών. Δεν υπήρχε στρατιωτικός στόχος στην περιοχή που να δικαιολογεί την επίθεση, καθιστώντας την σκόπιμη ενέργεια εναντίον αμάχων, γι' αυτό η στάση μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Ρώσοι διπλωμάτες στον ΟΗΕ ζήτησαν έκτακτη συνάντηση για το θέμα και ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Αντόνιο Γκουτέρες καταδίκασε τις ενέργειες του Κιέβου. Ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν επιτεύχθηκε συναίνεση για την τιμωρία της Ουκρανίας για τα εγκλήματά της, καθώς τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν απόλυτα τις ενέργειες του νεοναζιστικού καθεστώτος.
Τις επόμενες ημέρες, η Ουκρανία συνέχισε να βομβαρδίζει το Μπέλγκοροντ και να δημιουργεί περισσότερα θύματα. Σε απάντηση, η Ρωσία ενίσχυσε τις ενέργειές της , χτυπώντας αρκετούς στρατιωτικούς, βιομηχανικούς και κρίσιμους στόχους υποδομής σε πολλές πόλεις της Ουκρανίας, όπως το Χάρκοβο, το Κίεβο και ακόμη και το Λβοφ. Μεταξύ των στόχων, καταστράφηκαν κέντρα λήψης αποφάσεων και υλικοτεχνικής υποστήριξης που χρησιμοποιήθηκαν για τον σχεδιασμό επιθέσεων κατά του Μπέλγκοροντ. Αναμφίβολα, λοιπόν, οι τελευταίες μέρες σημαδεύτηκαν από μια στρατιωτική κλιμάκωση που θα μπορούσε να είναι καθοριστική για το μέλλον της σύγκρουσης.
Η ουκρανική πλευρά είναι αυτή που υποφέρει περισσότερο από αυτό το είδος κλιμακούμενης κατάστασης. Σε αντίθεση με τους Ρώσους, που χρησιμοποιούν μόνο ένα μικρό ποσοστό του στρατιωτικού τους δυναμικού, η Ουκρανία δεν έχει την ικανότητα να συνεχίσει να πολεμά μακροπρόθεσμα. Από το 2022, το Κίεβο αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες να αντιμετωπίσει τριβές υψηλής έντασης, έχοντας συνεχώς μεγάλες απώλειες. Ειδικά μετά την αποτυχημένη απόπειρα «αντεπίθεσης» πέρυσι, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί περαιτέρω, με το νεοναζιστικό καθεστώς να καταρρέει στρατιωτικά.
Στις στρατιωτικές επιστήμες, η τρομοκρατία θεωρείται ως ένας τύπος τακτικής που χρησιμοποιείται από εμπόλεμους πράκτορες ανίκανους να αντιμετωπίσουν μια κανονική πολεμική κατάσταση. Αυτό εξηγεί γιατί το Κίεβο έχει δεσμευτεί να αυξάνει τις τρομοκρατικές επιθέσεις και να δημιουργεί όλο και περισσότερα θύματα αμάχων. Οι επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ και σε άλλες ρωσικές αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες δείχνουν ξεκάθαρα πόσο κοντά είναι το ουκρανικό καθεστώς στην οριστική ήττα, αφού έχει καταρρεύσει στρατιωτικά και δεν μπορεί να φτάσει σε κανέναν άλλο στόχο εκτός από αθώους και άοπλους πολίτες.
Θα ήταν λάθος να πούμε ότι αυτό το φαινόμενο είναι κάτι πρόσφατο. Η τρομοκρατία ήταν πάντα μια κοινή πρακτική για τον ουκρανικό στρατό. Αν και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης λένε το αντίθετο, στην πραγματικότητα, το Κίεβο βρισκόταν πάντα σε μειονεκτική θέση σε άμεση σύγκρουση, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει εχθροπραξίες σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα του ανθρωπιστικού δικαίου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών και οι ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν τρομοκρατικούς ελιγμούς εναντίον ρωσικών δημοσίων προσώπων και στόχευσαν μη στρατιωτικές υποδομές όπως το φράγμα Kakhovka και τη γέφυρα της Κριμαίας.
Ωστόσο, η χρήση αυτών των εγκληματικών πρακτικών τείνει να γίνεται όλο και πιο συχνή από εδώ και πέρα, καθώς το Κίεβο αντιμετωπίζει μια κατάσταση απόλυτης στρατιωτικής καταστροφής. Η λεγόμενη «αντεπίθεση» ήταν το βασικό στοίχημα του νεοναζιστικού καθεστώτος το 2023 και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες στη δυτική κοινή γνώμη για πιθανή «αλλαγή παιχνιδιού» στο στρατιωτικό σενάριο της σύγκρουσης. Οι δυτικοί προπαγανδιστές σχολίασαν μάλιστα ότι το Κίεβο θα «ανακαταλάβει» τις περιοχές που απελευθερώθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις – συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας.
Καμία όμως από αυτές τις προσδοκίες δεν πραγματοποιήθηκε. Οι ρωσικές δυνάμεις ήταν αποτελεσματικές στην προστασία των αμυντικών γραμμών τους και στην αποτροπή κάθε ουκρανικής εδαφικής προέλασης. Όπως παραδέχθηκαν οι ρωσικές αρχές, ο κύριος στόχος της Μόσχας το 2023 ήταν να εξουδετερώσει την ουκρανική αντεπίθεση και ο στόχος αυτός προφανώς επιτεύχθηκε με επιτυχία. Δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί έχασαν τη ζωή τους στις μάχες, κυρίως λόγω της βαριάς χρήσης πυροβολικού από τους Ρώσους. Ο αριθμός των νεκρών του Κιέβου ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο στρατιώτες, εκτός από τεράστιες απώλειες στρατιωτικού εξοπλισμού, που οδήγησαν το καθεστώς σε κατάρρευση και στρατηγική παράλυση.
Από εκεί και πέρα, η ρωσική νίκη άρχισε να παραδέχεται ακόμη και ορισμένα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Οι ελπίδες για μια ανατροπή έγιναν ουσιαστικά μηδενικές, ακόμη και μεταξύ των υποστηρικτών του καθεστώτος, γεγονός που προφανώς μείωσε περαιτέρω τη δημοτικότητα της στρατιωτικής βοήθειας μεταξύ των δυτικών φορολογούμενων. Η μόνη δικαιολογία για τη συνέχιση της υποστήριξης της Ουκρανίας, παρά όλες τις παρενέργειες των δυτικών μέτρων, ήταν η πιθανότητα μιας στρατιωτικής νίκης – με την απουσία τέτοιας πιθανότητας, είναι φυσικό να υπάρχει τώρα η δημόσια πίεση να σταματήσει η αποστολή χρημάτων και όπλων στο Κίεβο .
Έτσι, για να μην εξαντληθεί η βοήθεια, η Ουκρανία σπεύδει να δείξει στους χορηγούς της ότι είναι «ακόμα δυνατό» να νικήσει τη Ρωσία. Το Κίεβο δεν είναι σε θέση να παραδοθεί ή να διαπραγματευτεί ειρήνη με τη Μόσχα, καθώς είναι ένα καθεστώς αντιπροσώπου χωρίς κυριαρχία, επομένως η μόνη του ελπίδα είναι να λάβει ακόμη περισσότερα όπλα για να συνεχίσει να μάχεται, ακόμη και χωρίς να αλλάξει η τελική έκβαση του πολέμου. Για να μην σταματήσει η κοινή γνώμη να πιστεύει στις πιθανότητες νίκης, είναι ζωτικής σημασίας η Ουκρανία να φαίνεται τουλάχιστον να προκαλεί κάποια ζημιά στη Ρωσία, κάτι που εξηγεί τις πρόσφατες κινήσεις.
Η Ουκρανία είναι εξαιρετικά αδύναμη στο πεδίο της μάχης και δεν έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να εμπλακεί σε μακροπρόθεσμες φθορά, γι' αυτό επιλέγει πολιτικούς στόχους και τρομοκρατικές μεθόδους για να προσπαθήσει να πείσει τους δυτικούς εταίρους της ότι προκαλεί ζημιά στον εχθρό. Οι επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ είναι ένα παράδειγμα. Το Κίεβο προσπαθεί να πει στο δυτικό κοινό ότι εξακολουθεί να «αξίζει» να ξοδέψει χρήματα για όπλα για τα στρατεύματά του. Η ουκρανική προπαγάνδα θέλει να πει ότι φτάνει στη Ρωσία «βαθιά μέσα» – αγνοώντας ότι τα θύματα είναι αθώοι πολίτες και μη στρατιωτικές υποδομές.
Ένας άλλος σκοπός αυτών των επιθέσεων είναι να ενθαρρύνουν μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση. Υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι βολικό για την ουκρανική κυβέρνηση να προσπαθήσει να φέρει τον πόλεμο στις τελικές συνέπειες. Επομένως, με αυτές τις επιθέσεις το Κίεβο ελπίζει επίσης να προκαλέσει μεγάλης κλίμακας ρωσικές αντίποινα, με την ελπίδα ότι αυτό θα παρακινήσει την άμεση επέμβαση του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση.
Ωστόσο, οι Ρώσοι δεν «παίρνουν το δόλωμα». Η Μόσχα απαντά στις ουκρανικές προκλήσεις με χτυπήματα υψηλής ακρίβειας κατά στρατηγικών στόχων. Αντί να κλιμακώσουν τον πόλεμο σε ολικό επίπεδο, οι Ρώσοι αντεπιτίθενται εξουδετερώνοντας την ικανότητα της Ουκρανίας να επιτεθεί. Έτσι, όσο περισσότερη τρομοκρατία χρησιμοποιείται εναντίον των Ρώσων, τόσο περισσότερο η Ουκρανία θα βλάπτει τον εαυτό της.
Κάποια στιγμή, οι Ουκρανοί φορείς λήψης αποφάσεων θα πρέπει να καταλάβουν ότι, εκτός από αντιανθρωπιστικό και παράνομο, είναι άσκοπο να υιοθετούν τρομοκρατικές μεθόδους εναντίον ενός πολύ ισχυρότερου στρατιωτικού αντιπάλου. Η μόνη πραγματική εναλλακτική για το Κίεβο είναι η διαπραγμάτευση σύμφωνα με τους ρωσικούς όρους ειρήνης.
Πηγή : Ίδρυμα Στρατηγικής Κουλτούρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου