Σύμφωνα με την λογική του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η Χαμάς, (Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης / Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης), η εθνικιστική παλαιστινιακή σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση η οποία είναι ταυτόχρονα και πολιτικό κόμμα, το οποίο μέχρι τώρα είχε τον πλήρη έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, αποτελεί «ομάδα απελευθερωτών που προστατεύουν την γη τους και όχι τρομοκρατική οργάνωση».
Βέβαια πολλές χώρες όπως όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία επιθυμεί να ενταχθεί η Τουρκία, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το Ισραήλ θεωρούν την Χαμάς σαν τρομοκρατική οργάνωση η οποία απαγορεύεται και στην Ιορδανία, ενώ δύο ακόμα χώρες (Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο) θεωρούν σαν τρομοκρατική οργάνωση τις Ταξιαρχίες Izz ad-Din al-Qassam, δηλαδή την στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς. Επί πλέον η Χαμάς κατηγορείται από διεθνείς οργανισμούς για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και Ε.Ε. - ΗΠΑ έχουν εφαρμόσει περιοριστικά μέτρα κατά της Χαμάς σε διεθνές επίπεδο.
Μόλις πρόσφατα (13/10/2023) ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σόλτς μιλώντας στην Ολομέλεια της Γερμανικής βουλής δήλωσε πως «κάθε δράση υπέρ των τρομοκρατών της Χαμάς ή κάθε πράξη ή ρητορική με αντισημιτικό χαρακτήρα αποτελούν αξιόποινες πράξεις στην Γερμανία».
Ο Ρετζέπ Τ. Ερντογάν («Απατεώνας Δικτάτορας» κατά τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου), από την εποχή ακόμα που προκάλεσε το επεισόδιο με το Τουρκικού νηολογίου πλοίο Mavi Marmara (31 Μαΐου 2010), προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποκτήσει λόγο στην Παλαιστίνη την οποία θεωρεί κληρονομιά της πεθαμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επιπλέον φιλοδοξούσε να επιβάλει, σε συνεργασία με Παλαιστίνιους «φίλους», ένα «μνημόνιο συνεργασίας» ανάλογο με εκείνο που επέβαλε, δέκα περίπου χρόνια αργότερα, με τους εγκάθετους του στην εμπόλεμη Λιβύη.
Υπενθυμίζεται ότι η νηοπομπή του 2010 είχε στόχο να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να παραδώσει «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Παλαιστίνιους χωρίς έλεγχο από τις Ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας στα μεταφερόμενα φορτία. Για τον λόγο αυτό αρνήθηκε την πρόταση της τότε Ισραηλινής κυβέρνησης να πλεύσει στο λιμάνι του Ασντόντ για τον σχετικό έλεγχο πριν από την διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Το αποτέλεσμα ήταν η επέμβαση των Ισραηλινών δυνάμεων στο πλοίο, ο θάνατος 9 ακτιβιστών και ο τραυματισμός άλλων 60, ενώ οι Ισραηλινοί είχαν έξι τραυματίες μεταξύ των οποίων οι δύο σε σοβαρή κατάσταση.
Στις 7 Οκτωβρίου 2023 η επίθεση της Χαμάς αποτέλεσε για το Ισραήλ ένα αιφνιδιασμό 11ης
Η αυτονόητη αντίδραση του Ισραήλ οδήγησε τον Ρ. Τ. Ερντογάν στα κάγκελα με καθημερινές ύβρεις και προκλήσεις, αλλά και αγωνιώδη προσφορά «υπηρεσιών μεσολάβησης» και διακήρυξη της τουρκικής πρόθεσης να καταστεί «εγγυητής» του μελλοντικού Παλαιστινιακού κράτους ώστε να βάλει πόδι και στην Παλαιστίνη, κατά το πρότυπο της κατάληψης του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας με το πρόσχημα του «εγγυητή».
Σύμφωνα με ομιλία του Ρ. Τ. Ερντογάν προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του (25/10/2023) «Ολόκληρη η Δύση έχει ενωθεί με το Ισραήλ και βλέπει τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση… Ισραήλ, μπορεί η Δύση να σου χρωστάει πολλά, αλλά η Τουρκία δεν σου χρωστάει τίποτα…. Η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση αλλά μια ομάδα απελευθέρωσης και μουτζαχεντίν που αγωνίζεται να προστατεύσει τη γη της… η Τουρκία είναι έτοιμη να αποτελέσει εγγυήτρια χώρα για την Παλαιστίνη τόσο με πολιτική όσο και με στρατιωτική παρουσία... Το Ισραήλ σκοτώνει παιδιά. Δεν μπορούμε ποτέ να το επιτρέψουμε... Έσφιξα το χέρι του Νετανιάχου μια φορά στη ζωή μου, στο Τουρκεβί στην Αμερική. Έκανε κατάχρηση της καλής μας θέλησης. Είχαμε ένα σχέδιο να πάμε στο Ισραήλ, αλλά το ακυρώσαμε. Καταχράστηκαν την καλή μας θέληση…».
Βέβαια η ύπουλη δολιότητα και οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις του «Απατεώνα Δικτάτορα» της Τουρκίας «ξεχνούν» σκοπίμως πώς χωρίς την αποφασιστική υποστήριξη του Ισραήλ, αντί να κάνουν περίπατο - εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1974 θα είχαν αρκεστεί σε μια βόλτα στην τουαλέτα του σπιτιού τους και πως χωρίς την βοήθεια της Μοσάντ θα έψαχναν ακόμα να βρουν τον φυλακισμένο ηγέτη των ηρωικών Κούρδων καθώς και πολλά, πολλά άλλα...
Ο Ερντογάν εκστασιασμένος από την απήχηση που βρίσκουν οι επιθέσεις του εναντίον του Ισραήλ σε αμόρφωτους μουσουλμανικούς πληθυσμούς μέσα και έξω από την Τουρκία και εξυπηρετώντας τις φαντασιώσεις μετατροπής της σύγχρονης Τουρκίας σε ένα πολιτικό-θρησκευτικό κράτος με κεντρική διακυβέρνηση των ανά τον κόσμο μουσουλμάνων (δηλαδή χαλιφάτο), εντείνει καθημερινά τις επιθέσεις του εναντίον του Ισραήλ («το Ισραήλ πραγματοποιεί μια από τις πιο βίαιες επιθέσεις στην ιστορία εναντίον του καταπιεσμένου λαού στη Γάζα»... «Οι μισοί από τους νεκρούς είναι παιδιά, οι υπόλοιποι μισοί είναι οι μητέρες τους και οι γέροντες της οικογένειας»... «Αυτό από μόνο του είναι θηριωδία»).
Παράλληλα, οι διάφοροι υποτακτικοί του τουρκικού καθεστώτος, όπως ο πρώην αρχηγός της ΜΙΤ και νυν ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν («οι μάχες στη Λωρίδα της Γάζας είναι σφαγή», «όσοι υποστηρίζουν τις ενέργειες του Ισραήλ από αλληλεγγύη υποστηρίζουν τα εγκλήματά του», «τα μόνα πιθανά αποτελέσματα είναι μόνιμη ειρήνη ή παγκόσμιος πόλεμος» κ.α.π.) καθώς και σύσσωμος ο μηχανισμός του καθεστώτος (υπουργοί, ελεγχόμενα ΜΜΕ, κλήρος, στρατός παρατρεχάμενων κλπ) με εμπρηστικές ομιλίες, άρθρα, εκπομπές και κηρύγματα «διαμορφώνουν» την κοινή γνώμη στην «επιθυμητή» κατεύθυνση.
Όλα όμως αυτά που το τουρκικό καθεστώς λέει ότι διαπράττουν οι Ισραηλινοί εναντίον των Παλαιστινίων τα κάνουν στο πολλαπλάσιο οι ίδιοι οι Τούρκοι εναντίον των Κούρδων μέσα στην Τουρκία, στην Συρία, στο Ιράκ και όπου μπορούν σε ολόκληρο τον κόσμο, εδώ και ολόκληρες δεκαετίες!
Ο ατέλειωτος κατάλογος των διαφόρων «επιχειρήσεων» του τουρκικού στρατού και της τουρκικής ΜΙΤ εναντίον Κουρδικών πληθυσμών και Κούρδων αγωνιστών είχε σαν αποτέλεσμα τον ψυχρό θάνατο χιλιάδων αθώων ανθρώπων, ενώ οι αποκρουστικές, διαχρονικές πολιτικές γενοκτονίας και αφομοίωσης Κουρδικών πληθυσμών πραγματικά συγκλονίζουν.
Στο μακρινό 1960 ο τότε Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Cemal Gursel, είχε εφεύρει και επιβάλει το σλόγκαν «Να φτύνετε στο πρόσωπο εκείνον που σας αποκαλεί Κούρδο!». Στις 31 Ιουλίου 1990 ο τότε Τούρκος Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ Ακμπουλούτ, είχε προχωρήσει ακόμα πιο πολύ: «Δηλώνω απερίφραστα ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν Κούρδοι, αλλά μόνο Τούρκοι. Όλοι όσοι ζουν πάνω σ' αυτά τα εδάφη είναι Τούρκοι. Είναι υποχρεωμένοι να είναι Τούρκοι!».
Η τουρκική αυτή «φιλοσοφία» εφαρμόζεται σταθερά επί ολόκληρες δεκαετίες «στην πράξη» από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην τουρκική εξουσία δολοφονώντας ή καταπιεζοντας απάνθρωπα όσους αισθάνονται ή δηλώνουν Κούρδοι.
Στο Τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν το οποίο βρίσκεται μονίμως κάτω από ένα καθεστώς τυραννίας και διοικείται συνήθως με Στρατιωτικό Νόμο, έχουν κατά καιρούς πυρποληθεί, λεηλατηθεί και καταστραφεί ολόκληρα χωριά από τον Τουρκικό στρατό και οι Κουρδικοί πληθυσμοί εξορίστηκαν ώστε να χάσουν την επαφή με τους τόπους και την εθνική τους ταυτότητα.
Σε περιόδους «εκλογών», παρά την βία και την νοθεία που είναι μόνιμα δεδομένη, όσοι Κούρδοι εκλέγονται σαν δήμαρχοι καταργούνται μετά τις εκλογές με έκτακτα διατάγματα και στην θέση τους διορίζονται άνθρωποι του καθεστώτος.
Η συστηματική, υποχρεωτική αλλαγή των Κουρδικών τοπωνυμίων αποτελεί μια από τις συνηθισμένες πρακτικές των Τούρκων για την αναγκαστική αφομοίωση των Κουρδικών πληθυσμών. Έτσι το Dersim όπου το 1925 ο Μουσταφά Κεμάλ έπνιξε στο αίμα μια από τις πολλές εξεγέρσεις των Κούρδων με μια ανελέητη σφαγή, μετονομάστηκε σε Tunceli, το Meydin έγινε Seslice, τo Berkavir, Tekcinar, το Spivyan, Karagecit, τo Osyan, Doganli και ούτω καθεξής σ' ένα ατέλειωτο κατάλογο νέων ονομάτων που επιχειρούν να σβήσουν απ' τον χάρτη τα Κουρδικά τοπωνύμια.
Η μαζική μετανάστευση Κουρδικών πληθυσμών από το τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν οργανώνεται, καθοδηγείται και υποστηρίζεται από το ίδιο το Τουρκικό κράτος σε μια προσπάθεια διάλυσης των συμπαγών, Κουρδικών εστιών μέσα στην Τουρκία.
Μπροστά σε αυτή την μεσαιωνική κατάσταση εθνοκάθαρσης, διώξεων, σφαγών και δολοφονιών, όπου δεν υφίσταται ούτε ίχνος ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και μπροστά σε καθόλου σπάνιες, ανάλογες «πρακτικές» από τις γειτονικές χώρες Ιράκ, Συρία και Περσία, κηρύχτηκε (15 Αυγούστου 1984) ο Εθνικός Απελευθερωτικός Αγώνας του Κουρδιστάν ο οποίος καλύπτει Κουρδικούς πληθυσμούς που πλησιάζουν τα 40 εκατομμύρια ανθρώπους σε Τουρκία, Ιράκ, Συρία και Περσία.
Το γεγονός αυτό έδωσε αφορμή στο τουρκικό κράτος να πλημμυρίσει με 300.000 πάνοπλους στρατιώτες ολόκληρο το τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν για την εκτέλεση του φρικιαστικού έργου εξόντωσης Κουρδικών πληθυσμών με το πρόσχημα της «τρομοκρατίας».
40.000 ακόμα Τούρκοι, ειδικευμένοι σε δύσκολες αποστολές, καθώς και 10.000 άνδρες των «ειδικών δυνάμεων», ανέλαβαν συμπληρωματικές αποστολές (βασανιστήρια, οργάνωση ομάδων «κυνηγών κεφαλών» Κούρδων με ειδική αμοιβή κ.α.π). Κοινός στόχος όλων, ο βίαιος στραγγαλισμός της μαζικής λαϊκής υποστήριξης προς το Ρ.Κ.Κ.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α : Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά την κήρυξη του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα του Κουρδιστάν (Το ΡΚΚ, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, είχε ήδη ιδρυθεί από τις 27 Νοεμβρίου 1978 στο μικρό χωριό Φις της περιοχής Λίτσε του Ντιγιάρμπακιρ, από μια ομάδα Κούρδων φοιτητών με επικεφαλής τον φυλακισμένο σήμερα Αμπντουλάχ Οτσαλάν), η Τουρκία δεν αρκείται μόνο στην συστηματική γενοκτονία Κουρδικών πληθυσμών μέσα στην Τουρκία, αλλά με το πρόσχημα «εθνικής ασφαλείας» εισέβαλε στην Συρία και εισβάλλει τακτικά στο Ιράκ, με στόχο την δολοφονία μαχητών του Κουρδικού αγώνα.
Με βάση όλα τα παραπάνω, το ΡΚΚ, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν δεν θα πρέπει να θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση αλλά μια ομάδα απελευθέρωσης και μουτζαχεντίν που αγωνίζεται να προστατεύσει τη γη της στην οποία ήταν ριζωμένη πολλούς αιώνες πριν από την άφιξη των Οθωμανών κατακτητών.
Την δεκαετία του 1990 η Τουρκία (με την υποστήριξη Συρίας, Ιράκ και Συρίας) κατάφερε να χαρακτηρίσει το ΡΚΚ σαν «τρομοκρατική οργάνωση» από το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και ορισμένες χώρες όπως η Ρωσία και άλλες, με την ίδια ακριβώς νοοτροπία που «επέβαλε» στην Κυπριακή Δημοκρατία απαγόρευση εξοπλισμού από ΗΠΑ και Βρετανία όταν η ίδια η Τουρκία είχε ήδη εγκατασταθεί σε εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας με χιλιάδες πάνοπλου στρατού!
Σήμερα όμως, πολλές δεκαετίες μετά, πολλά έχουν πλέον αλλάξει. Το ΡΚΚ έχει εγκαταλείψει τον Μαρξιστικό-Λενινιστικό χαρακτήρα του και έχει υιοθετήσει μια νέα πολιτική προσέγγιση (Δημοκρατική Συνομοσπονδία) κηρύσσοντας από το 2013 «επίσημη παύση πυρός» με τη Τουρκία. Αυτό βέβαια δεν συνέφερε στα σχέδια του Ρ. Τ. Ερντογάν ο οποίος εξαπέλυσε βομβαρδισμό των θέσεων του ΡΚΚ μέσα στο Ιράκ (Ιούλιος 2015) με αεροσκάφη, μη επανδρωμένα drones και απαγορευμένα χημικά αέρια προκειμένου να το υποχρεώσει σε «ανταπόδοση».
Εφ΄όσον όμως η Τουρκία δεν θεωρεί πλέον «τρομοκρατική οργάνωση» την Χαμάς, γιατί το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. συνεχίζουν να θεωρούν το ΡΚΚ σαν τρομοκρατική οργάνωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου