Η αποιστορικοποίηση που συμβαίνει στην Παλαιστίνη βοηθά το Ισραήλ να συνεχίσει τις γενοκτονικές πολιτικές του στη Γάζα.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Στις 24 Οκτωβρίου, μια δήλωση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Ισραήλ.
Απευθυνόμενος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ο επικεφαλής του ΟΗΕ είπε ότι καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο τη σφαγή που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, αλλά θέλησε να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι αυτή η σφαγή δεν έγινε στο κενό. Εξήγησε ότι δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε 56 χρόνια κατοχής από την αντίδρασή μας στην τραγωδία που εκτυλίχθηκε εκείνη την ημέρα.
Η ισραηλινή κυβέρνηση έσπευσε να καταδικάσει τη δήλωση. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ζήτησαν την παραίτηση του Γκουτέρες, λέγοντας ότι υποστηρίζει τη Χαμάς και δικαιολόγησε τη σφαγή που έκανε. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέβηκαν επίσης, υποστηρίζοντας συγκεκριμένα ότι ο επικεφαλής του ΟΗΕ « έχει επιδείξει μια εκπληκτική ηθική χρεοκοπία ».
Αυτή η αντίδραση υποδηλώνει ότι ένα νέο είδος κατηγορίας για αντισημιτισμό μπορεί να είναι τώρα στο τραπέζι.
Μέχρι τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ είχε πιέσει ώστε ο ορισμός του αντισημιτισμού να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει την κριτική του ισραηλινού κράτους και την αμφισβήτηση της ηθικής βάσης του Σιωνισμού. Τώρα, η δημιουργία συμφραζομένων και η ιστορικοποίηση αυτού που συμβαίνει θα μπορούσε επίσης να πυροδοτήσει μια κατηγορία για αντισημιτισμό.
Η αποιστορικοποίηση αυτών των γεγονότων βοηθά το Ισραήλ και τις δυτικές δυνάμεις να ακολουθήσουν πολιτικές που προτιμούσαν [όσο το δυνατόν] να αποφύγουν στο παρελθόν για ηθικούς, τακτικούς ή στρατηγικούς λόγους.
Έτσι, η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου εκμεταλλεύεται το Ισραήλ ως πρόσχημα για την άσκηση γενοκτονικών πολιτικών στη Λωρίδα της Γάζας.
Είναι επίσης πρόσχημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να προσπαθήσουν να επιβεβαιώσουν εκ νέου την παρουσία τους στη Μέση Ανατολή. Και είναι πρόσχημα για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες να παραβιάζουν και να περιορίζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες στο όνομα ενός νέου « πολέμου κατά της τρομοκρατίας ».
Αλλά αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Ισραήλ-Παλαιστίνη είναι μέρος πολλών ιστορικών πλαισίων που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Τρελλή από τα χτυπήματα της Παλαιστινιακής Αντίστασης,
η Σιωνιστική αποικιακή οντότητα βομβαρδίζει αδιακρίτως
τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας με τα πιο θανατηφόρα όπλα που έχει στη διάθεσή της.
Το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο χρονολογείται από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο δυτικός ευαγγελικός χριστιανισμός έκανε την ιδέα της «επιστροφής των Εβραίων» θρησκευτική επιταγή χιλιετιών και υποστήριξε την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη ως μέρος των βημάτων. που θα οδηγούσε στην « ανάσταση των νεκρών, στην επιστροφή του Μεσσία και στο τέλος του χρόνου ».
Η θεολογία έγινε πολιτική στα τέλη του 19ου αιώνα και στα χρόνια πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για δύο λόγους.
Πρώτον, εξυπηρετούσε τα συμφέροντα εκείνων στη Βρετανία που ήθελαν να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να ενσωματώσουν τμήματα της στη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Δεύτερον, είχε απήχηση στη βρετανική αριστοκρατία, τόσο εβραϊκή όσο και χριστιανική, που παρασύρθηκε από την ιδέα του σιωνισμού ως πανάκειας στο πρόβλημα του αντισημιτισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, που είχε προκαλέσει ένα κύμα ανεπιθύμητης εβραϊκής μετανάστευσης Βρετανία.
Η συγχώνευση αυτών των δύο συμφερόντων οδήγησε τη βρετανική κυβέρνηση να εκδώσει την περίφημη –ή περιβόητη– Διακήρυξη του Μπάλφουρ το 1917.
Εβραίοι στοχαστές και ακτιβιστές – που ήθελαν να επαναπροσδιορίσουν τον Ιουδαϊσμό ως εθνικισμό – ήλπιζαν ότι αυτός ο ορισμός θα προστατεύει τις εβραϊκές κοινότητες από τον υπαρξιακό κίνδυνο στην Ευρώπη εστιάζοντας στην Παλαιστίνη ως τον επιθυμητό χώρο για την «αναγέννηση του εβραϊκού έθνους » .
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το σιωνιστικό πολιτιστικό και πνευματικό εγχείρημα μετατράπηκε σε ένα αποικιακό σχέδιο αποικισμού, που στόχευε στον Ιουδαϊσμό της ιστορικής Παλαιστίνης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι κατοικούνταν από αυτόχθονα πληθυσμό.
Με τη σειρά της, η παλαιστινιακή κοινωνία, μάλλον ποιμενική εκείνη την εποχή και στην αρχική της φάση εκσυγχρονισμού και οικοδόμησης μιας εθνικής ταυτότητας, παρήγαγε το δικό της αντιαποικιακό κίνημα.
Η πρώτη σημαντική δράση της κατά του σιωνιστικού αποικιοκρατικού σχεδίου ήταν η εξέγερση του al-Buraq το 1929, και έκτοτε δεν έχει σταματήσει.
Ένα άλλο ιστορικό πλαίσιο σχετικό με την τρέχουσα κρίση είναι η εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης το 1948, η οποία περιελάμβανε την αναγκαστική εκδίωξη Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από χωριά στα ερείπια των οποίων χτίστηκαν ορισμένοι από τους ισραηλινούς οικισμούς που δέχθηκαν επίθεση στις 7 Οκτωβρίου.
Αυτοί οι ξεριζωμένοι Παλαιστίνιοι ήταν μεταξύ των 750.000 Παλαιστινίων που έχασαν τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες.
Αυτή η εθνοκάθαρση παρατηρήθηκε από όλο τον κόσμο αλλά δεν καταδικάστηκε.
Ως αποτέλεσμα, το Ισραήλ συνέχισε να καταφεύγει σε εθνοκάθαρση ως μέρος της προσπάθειάς του να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο της ιστορικής Παλαιστίνης, αφήνοντας όσο το δυνατόν λιγότερους Παλαιστίνιους.
Συγκεκριμένα, απέλασε 300.000 Παλαιστίνιους κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο του 1967 και περισσότερους από 600.000 από τη Δυτική Όχθη, την Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας έκτοτε.
Υπάρχει επίσης το πλαίσιο της ισραηλινής κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.
Τα τελευταία 50 χρόνια, οι δυνάμεις κατοχής έχουν επιβάλει επίμονες συλλογικές τιμωρίες στους Παλαιστίνιους σε αυτά τα εδάφη, εκθέτοντάς τους σε συνεχή παρενόχληση από εποίκους και ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και φυλακίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς.
Από την εκλογή της τρέχουσας μεσσιανικής φονταμενταλιστικής ισραηλινής κυβέρνησης τον Νοέμβριο του 2022, όλες αυτές οι σκληρές πολιτικές έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.
Ο αριθμός των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν και συνελήφθησαν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη έχει εκτοξευθεί. Επιπλέον, οι πολιτικές της ισραηλινής κυβέρνησης έναντι των χριστιανικών και μουσουλμανικών ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ έχουν γίνει ακόμη πιο επιθετικές.
Τέλος, υπάρχει και το ιστορικό πλαίσιο της πολιορκίας της Γάζας, που διαρκεί 16 χρόνια και όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός αποτελείται από παιδιά. Το 2018, ο ΟΗΕ είχε ήδη προειδοποιήσει ότι η Λωρίδα της Γάζας θα γίνει ένας τόπος ακατάλληλος για ανθρώπινη ζωή μέχρι το 2020.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πολιορκία επιβλήθηκε ως απάντηση στις δημοκρατικές εκλογές που κέρδισε η Χαμάς μετά τη μονομερή αποχώρηση του Ισραήλ από το έδαφος.
Η Λωρίδα της Γάζας, ένα πραγματικό γκέτο που σήμερα στεγάζει περισσότερους από δύο εκατομμύρια
κατοίκους, βρίσκεται υπό πλήρη ισραηλινό αποκλεισμό από το 2006, δηλαδή 17 χρόνια...
Είναι ακόμη πιο σημαντικό να επιστρέψουμε στη δεκαετία του 1990, όταν η Λωρίδα της Γάζας περικυκλώθηκε από συρματοπλέγματα και αποσυνδέθηκε από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ μετά τις Συμφωνίες του Όσλο .
Η απομόνωση της Γάζας, ο φράχτης που την περιβάλλει και ο αυξημένος ιουδαϊσμός της Δυτικής Όχθης καθιστούν σαφές ότι στα μάτια των Ισραηλινών, το Όσλο σημαίνει κατοχή με άλλα μέσα, όχι δρόμο προς την ειρήνη με δικαιοσύνη.
Το Ισραήλ έλεγχε τα σημεία εξόδου και εισόδου στο γκέτο της Γάζας , παρακολουθώντας ακόμη και το είδος του φαγητού που εισέρχονταν, μερικές φορές περιορίζοντας το σε έναν ορισμένο αριθμό θερμίδων. Η Χαμάς απάντησε στην εξαντλητική πολιορκία εκτοξεύοντας ρουκέτες σε περιοχές αμάχων στο Ισραήλ.
Η ισραηλινή κυβέρνηση υποστήριξε ότι αυτές οι επιθέσεις είχαν ως κίνητρο την επιθυμία του κινήματος να σκοτώσει απλώς Εβραίους - κατηγορώντας το για μια νέα μορφή ναζισμού - χωρίς να ληφθεί υπόψη το πλαίσιο της Nakba, η απάνθρωπη και βάρβαρη πολιορκία που επιβλήθηκε σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια άτομα και την καταπίεση των συμπατριωτών τους σε άλλα μέρη της ιστορικής Παλαιστίνης.
Η Χαμάς, από πολλές απόψεις, ήταν η μόνη παλαιστινιακή ομάδα που υποσχέθηκε εκδίκηση ή απάντηση σε αυτές τις πολιτικές. Ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε να απαντήσει, ωστόσο, μπορεί να οδηγήσει στον δικό του θάνατο, τουλάχιστον στη Λωρίδα της Γάζας, και μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως πρόσχημα για περαιτέρω καταπίεση του παλαιστινιακού λαού.
Η βία της επίθεσης [της 7ης Οκτωβρίου] δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να δικαιολογηθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξηγηθεί και να ενσωματωθεί.
Όσο βίαιη κι αν ήταν η επίθεση [της Παλαιστινιακής αντίστασης], δεν είναι ένα γεγονός που αλλάζει το παιχνίδι, παρά το τεράστιο ανθρώπινο κόστος και για τις δύο πλευρές.
Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον;
Το Ισραήλ θα παραμείνει ένα κράτος που δημιουργήθηκε από ένα κίνημα εποικισμών, το οποίο θα συνεχίσει να επηρεάζει το πολιτικό του DNA και να καθορίζει την ιδεολογική του φύση. Αυτό σημαίνει ότι παρότι παρουσιάζεται ως η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, θα παραμείνει δημοκρατία μόνο για τους Εβραίους πολίτες της .
Η εσωτερική πάλη στο Ισραήλ ανάμεσα σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε Κράτος της Ιουδαίας –το κράτος εποίκων που θέλει το Ισραήλ να είναι πιο θεοκρατικό και ρατσιστικό– και του Κράτους του Ισραήλ που θέλει να διατηρήσει το status quo– που απασχολούσε το Ισραήλ μέχρι τις 7 Οκτωβρίου, θα ξεσπάσει πάλι. Μάλιστα, ήδη υπάρχουν σημάδια επιστροφής του.
Το Ισραήλ θα παραμείνει ένα κράτος απαρτχάιντ –όπως έχουν δηλώσει αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων– ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσεται η κατάσταση στη Γάζα.
Οι Παλαιστίνιοι δεν θα εξαφανιστούν και θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για απελευθέρωση, με πολλές κοινωνίες των πολιτών στο πλευρό τους και αντιμετωπίζοντας τις κυβερνήσεις τους που υποστηρίζουν το Ισραήλ και του παρέχουν ασυναγώνιστη ασυλία.
Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: μια αλλαγή καθεστώτος στο Ισραήλ που φέρνει ίσα δικαιώματα για όλους, από ποτάμι σε θάλασσα, και επιτρέπει την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων.
Διαφορετικά, ο κύκλος της αιματοχυσίας δεν θα σταματήσει.
πηγή: Χρονικό της Παλαιστίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου