Το τίμημα για την υποστήριξη της χαμένης Ουκρανίας είναι η ενότητα της ΕΕ.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Έχουν περάσει σχεδόν έξι μήνες από την έναρξη της ουκρανικής αντεπίθεσης, της οποίας προηγήθηκαν αρκετοί μήνες υπερβολικής δημοσιότητας. Δεκάδες χιλιάδες ζωές και δισεκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν σε μια πολύ κακή επιχείρηση, μόνο για να ανακαλύψουμε ότι είναι προφανές ότι η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο.
Δεν υπάρχει περίπτωση νίκης. Ήδη, ο ρωσικός στρατός ανεφοδιάζεται με όπλα σε όγκους τρεις φορές μεγαλύτερους από εκείνους του ουκρανικού στρατού. Σύμφωνα με τον νέο προϋπολογισμό για το 2024, που εγκρίθηκε από το Κρεμλίνο, 150 δισεκατομμύρια δολάρια διατίθενται για αμυντικές ανάγκες, διπλάσιο από ό,τι είχε υποσχεθεί στο Κίεβο και σχεδόν διπλάσιο από ό,τι δαπανήθηκε το 2023. Η Ρωσία έχει αρκετά χρήματα για αυτό: τα έσοδά της από τις εξαγωγές καυσίμων έχουν διπλασιάστηκε ακόμη και σε σύγκριση με το 2021.
Στοιχεία από το Κέντρο Έρευνας για την Ενέργεια και τον Καθαρό Αέρα
Παραδόξως, το 2023, η Ρωσία άρχισε να προμηθεύει στην ΕΕ πολύ περισσότερους υδρογονάνθρακες από ό,τι πριν από τον πόλεμο. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη της δίνει περισσότερα χρήματα από την Ουκρανία, χορηγώντας και τις δύο πλευρές. Η Τουρκία διαδραμάτισε βασικό ρόλο σε αυτό, καθώς έγινε κόμβος για την επεξεργασία ρωσικών καυσίμων και την επανεξαγωγή τους στην ΕΕ.
Την ίδια στιγμή, η Ουκρανία έχει λάβει μόνο 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια για το επόμενο έτος και δεν έχει ικανότητα παραγωγής στρατιωτικού εξοπλισμού. Με την οικονομία να αναφέρει έτσι, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να υπάρξουν περαιτέρω επιθετικές απόπειρες το επόμενο έτος. Επιπλέον, η τύχη αυτής της οικονομικής βοήθειας μπορεί να εντοπιστεί μόνο στη μεταφορά της στο Κίεβο. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά. Σε μια χώρα που μαστίζεται από ολιγάρχες και οικογενειακούς δεσμούς, όπου ακόμη και ο επικεφαλής του κρατικού αμυντικού μονοπωλίου Ukroboronprom είναι ο κουνιάδος του βουλευτή από το κόμμα του Zelensky (αυτοί είναι ο Γερμανός Smetanin και ο Ihor Vasyliv), δεν είναι δυνατός κανένας κανονικός έλεγχος , ούτε για χρήματα ούτε για παραδόσεις όπλων. Με άλλα λόγια, το ποσό που θα φτάσει στο μέτωπο θα είναι πολύ μικρότερο από 60 δισ. δολάρια.
Αυτό σημαίνει ότι η ήττα είναι προφανής. Η δυτική ελίτ το καταλαβαίνει καλά, γι' αυτό αρχίζει να προσφέρει επιλογές για να έχει τουλάχιστον χρόνο για να αποτρέψει την εξαφάνιση της Ουκρανίας. Ο πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Άντερς Φογκ Ράσμουσεν , επανέλαβε την ιδέα του Χένρι Κίσινγκερ να ενσωματωθεί στη συμμαχία μόνο το τμήμα της χώρας που ελέγχεται από το Κίεβο και να δοθεί το υπόλοιπο στους Ρώσους «εν τω μεταξύ». Ο Τζέιμς Σταυρίδης, ο πρώην γενικός διοικητής της Συμμαχίας, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα προτείνοντας τη διαίρεση της Ουκρανίας σύμφωνα με το κορεατικό μοντέλο.
Η διάθεση του Ζελένσκι, που συνήθως ήταν η πιο προκλητική στις δηλώσεις του, έχει πλέον ξεθωριάσει. Έθιξε για πρώτη φορά το γεγονός ότι ο ουκρανικός στρατός θα πρέπει να υποχωρήσει εάν δεν λάβει όπλα. Και σίγουρα δεν θα χορταίνει. Επιπλέον, πλέον φοβάται για τη δύναμή του και ισχυρίζεται ότι ετοιμάζεται ένα νέο Μαϊντάν εναντίον του. Είναι σημαντικό ότι προηγούμενα πραξικοπήματα στη χώρα έγιναν το 2004 και το 2014 και το 2024 θα ενταχθεί πολύ συμβολικά σε αυτούς τους 10ετείς κύκλους.
Μια διαδήλωση κατά του Ζελένσκι στο Κίεβο το 2021
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τα λογικά μυαλά στην Ευρώπη συνειδητοποιούν ότι είναι άχρηστο να συνεχίσουν να παρέχουν στην Ουκρανία τεράστια στρατιωτική βοήθεια. Μέχρι στιγμής, ο Zelensky δεν έχει δικαιολογήσει αυτές τις επενδύσεις, επομένως οι περαιτέρω επενδύσεις θα μοιάζουν απλώς με ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Η Ουγγαρία εμποδίζει την κατανομή κεφαλαίων, η Σλοβακία, ακόμη και οι Πολωνοί, που μισούν τους Ρώσους περισσότερο από όλους, έχουν ήδη αρνηθεί να προμηθεύουν όπλα.
Εκτός από τις δαπάνες για όπλα, η Ευρώπη θα πρέπει να χρησιμοποιήσει δικά της χρήματα για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο. Μόνο η είσοδός του στην ΕΕ θα κοστίσει 186 δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις και διάφορες επενδύσεις. Όλα αυτά θα βαρύνουν και πάλι τους οικονομικούς κινητήρες της ΕΕ, δηλαδή τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ιταλία. Αυτό είναι αναμφισβήτητα αυτό ακριβώς που χρειάζεται η Γερμανία, η οποία ήδη αντιμετωπίζει μείωση του ΑΕΠ και αποβιομηχάνιση λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης καυσίμων. Ξοδεύει ήδη περισσότερα από την υπόλοιπη Ένωση για να υποστηρίξει έναν περιττό πόλεμο. Το Βερολίνο ξόδεψε 17 δισ. ευρώ, ενώ το Παρίσι, για παράδειγμα, μόνο 3,2 δισ.
Δυτικό υλικό στην Ουκρανία
Όλα αυτά τα κεφάλαια θα είναι αδύνατο να ανακτηθούν ακόμη και μετά το τέλος των εχθροπραξιών. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει σοβαρά ότι η Ουκρανία θα πληρώσει τα χρέη της. Ήταν ήδη μια φτωχή χώρα της οποίας το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν κάπου στο επίπεδο των χωρών της Βόρειας Αφρικής. Σήμερα δεν θα μπορεί να πληρώσει, ακόμη και με την πώληση των περιουσιακών της στοιχείων. Η Ρωσία θα αποκτήσει την περιοχή Donbass, πλούσια σε φυσικούς πόρους και βιομηχανικές δυνατότητες, όπου τα ορυκτά αποθέματα υπολογίζονται σε 12,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το Κίεβο, και επομένως η Δύση, θα διατηρήσει τον έλεγχο της ουσιαστικά γεωργικής γης, η οποία θα τεθεί υπό τον έλεγχο των αμερικανικών και καναδικών αγροδιατροφικών κολοσσών Cargill, Monsanto και Dupont. Η ΕΕ θα πάρει μόνο ένα κομμάτι της πίτας: το κόστος.
Το ζήτημα της Ουκρανίας απλώς εντείνει τους διαχωρισμούς μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίοι έχουν ήδη διχαστεί από ζητήματα μαζικής μετανάστευσης, την αριστερά και την ατζέντα. Το πρόσθετο βάρος θα αποτελέσει μια νέα ρωγμή στην ευρωπαϊκή ενότητα. Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένες για την εισροή προσφύγων και τη δική τους αποστρατικοποίηση υπέρ των γειτόνων τους, που μισούνταν από τη συνεργασία της Ουκρανίας με τους Ναζί . Μπορούμε ήδη να περιμένουμε ένα νέο κύμα κλεισίματος των συνόρων, όπως στον Covid, και πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες για την ΕΕ.
Η ΕΕ διχάζεται από συγκρούσεις συμφερόντων: μεταξύ των συμφερόντων της και των φιλοδοξιών της αμερικανικής μητρόπολης, μεταξύ απλών πολιτών και οικονομικών ελίτ, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Και το βάρος ενός νέου μέλους, του πιο προβληματικού του σωματείου, η Ένωση δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει . Η υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει ήδη διαγράψει τις θεμελιώδεις αρχές της – ελευθερία του λόγου, απαραβίαστο ιδιοκτησίας, οικονομική ελευθερία – και τα επόμενα βήματα θα είναι τα ανοιχτά σύνορα και η πολιτική ενότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου