Το κινεζικό κράτος συνεχίζει να προβάλλει τη θέση του, καθώς και αυτή των BRICS, να διεκδικήσει μια πολιτική-διπλωματική λύση στις συνεχιζόμενες εντάσεις στην Παλαιστίνη, που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Αν ο άξονας των ΗΠΑ επιδιώκει να διατηρήσει τη σπείρα της βίας, η προσέγγιση του Πεκίνου και των στρατηγικών εταίρων του δείχνει ότι οι υποστηρικτές της πολυπολικότητας έχουν ένα σημαντικό χαρτί να παίξουν.
« Για να διευκολυνθεί η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, ο κόσμος θα πρέπει να ακούσει τη φωνή των BRICS » – γράφει η κινεζική αγγλόφωνη εφημερίδα Global Times . Το κύριο άρθρο του εν λόγω μέσου υπενθυμίζει τη θέση της Κίνας σχετικά με αυτό το θέμα και τονίζει τη σημασία του ρόλου των BRICS στη διαχείριση αυτής της σύγκρουσης που διαρκεί για αρκετές δεκαετίες.
Το άρθρο των Global Times υπενθυμίζει ότι η πρόσφατη Έκτακτη Βιντεοδιάσκεψη Κορυφής BRICS στις 21 Νοεμβρίου είναι η πρώτη έκτακτη διάσκεψη αφιερωμένη σε ένα διεθνές ζήτημα στην ιστορία του οργανισμού. Και ότι αυτή είναι επίσης η πρώτη συνάντηση των ηγετών του μπλοκ από την επέκτασή του σε νέα μέλη τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους. Ως η πιο διάσημη και ισχυρή πλατφόρμα συνεργασίας για τα αναδυόμενα έθνη και τις αναπτυσσόμενες χώρες, η διοργάνωση ειδικής συνόδου κορυφής BRICS σε μια κρίσιμη στιγμή της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης σηματοδοτεί μια καλή αρχή για αυξημένη συνεργασία στο εσωτερικό του οργανισμού.
Τα κινεζικά μέσα υπενθυμίζουν επίσης ότι, όπως δήλωσε ο αρχηγός του κράτους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Xi Jinping – είναι πολύ επίκαιρο και πολύ σημαντικό για τις χώρες BRICS να ενωθούν και να μιλήσουν για δικαιοσύνη και ειρήνη στο Παλαιστινιο-Ισραηλινό ζήτημα. Πράγματι, και μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa, ο Xi Jinping έλαβε μέρος στη σύνοδο κορυφής και εκφώνησε ομιλία με τίτλο Εργασία για κατάπαυση του πυρός και επίτευξη διαρκούς ειρήνης και ασφάλειας . Ως εκ τούτου, πρότεινε τρία επείγοντα καθήκοντα.
Πρώτον, τα μέρη στη σύγκρουση πρέπει να τερματίσουν τις εχθροπραξίες και να καταλήξουν σε εκεχειρία αμέσως, να τερματίσουν κάθε βία και επιθέσεις εναντίον αμάχων, να απελευθερώσουν τους αμάχους που κρατούνται σε αιχμαλωσία, να δράσουν για να αποφευχθούν περαιτέρω απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και να γλιτώσουν οι πληθυσμοί περισσότερη δυστυχία. Δεύτερον, οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι πρέπει να παραμείνουν ασφαλείς και δωρεάν, πρέπει να παρέχεται αυξημένη βοήθεια στον πληθυσμό της Γάζας. Πρέπει να σταματήσει η συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Γάζας με τη μορφή αναγκαστικής εκτόπισης ή στέρησης νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και καυσίμων.
Τρίτον, η διεθνής κοινότητα πρέπει να λάβει πρακτικά μέτρα για να αποτρέψει το βρασμό της σύγκρουσης και να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής στο σύνολό της. Επιπλέον, ο Πρόεδρος Xi Jinping τόνισε ότι ο μόνος βιώσιμος τρόπος για να σπάσει ο κύκλος της βίας στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση βρίσκεται στη λύση των δύο κρατών, ενώ ζήτησε την ταχεία σύγκληση μιας πιο έγκυρης διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης.
Τώρα πρέπει ασφαλώς να εξετάσουμε τις προοπτικές της θέσης της Κίνας τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο πλαίσιο. Πρώτα και κύρια, η πάγια θέση του Πεκίνου είναι ότι η σύγκρουση στην Παλαιστίνη μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω της λύσης των δύο κρατών. Αυτή είναι επίσης μια άποψη που συμμερίζονται οι περισσότεροι από τους στρατηγικούς εταίρους της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
Η Κίνα επιθυμεί πραγματικά να τονίσει τον ρόλο της διπλωματίας της, αφού μπόρεσε προς έκπληξη πολλών παρατηρητών, ιδίως εντός της δυτικής παγκόσμιας μειονότητας, να πιέσει για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Ένα γεγονός που ήταν πράγματι εξαιρετικά σημαντικό για ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και ολόκληρη τη διεθνή πολυπολική τάξη πραγμάτων.
Ωστόσο, υπάρχουν πράγματι αρκετά εμπόδια για την κινεζική πολιτική-διπλωματική προσέγγιση. Στην περίπτωση του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, παρά τις αμέτρητες προσπάθειες της Ουάσιγκτον να διατηρήσει και να επιμείνει τις εντάσεις μεταξύ των δύο μεγάλων χωρών της Μέσης Ανατολής, αυτό που διευκόλυνε σε μεγάλο βαθμό την κινεζική μεσολάβηση ήταν το γεγονός ότι το Ιράν – μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη που έχει διευρύνει σε μεγάλο βαθμό την επιρροή του διεθνώς. και πέρα από την περιοχή της – είναι σταθερός υποστηρικτής και υποστηρικτής, όπως η Κίνα και η Ρωσία, της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης. Όσο για τη Σαουδική Αραβία –αν και θεωρείται από καιρό σύμμαχος του δυτικού μπλοκ– η πραγματικότητα είναι ότι η σημερινή ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας έχει αναλύσει σχολαστικά τα σύγχρονα γεγονότα τα τελευταία χρόνια και έχει πλησιάσει περισσότερο από τους υποστηρικτές της πολυπολικότητας.
Έχοντας επομένως δύο χώρες, που προσκλήθηκαν επίσης να συμμετάσχουν στους BRICS κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής της συμμαχίας στη Νότια Αφρική, οι οποίες κατανοούν τη σημασία της πολυπολικής τάξης πραγμάτων, το κινεζικό έργο στην εξομάλυνση των σχέσεων Ιράν-Σαουδικής Αραβίας διευκολύνθηκε κατά πολύ. Αλλά στην περίπτωση του παλαιστινοσιωνιστικού κράτους - είναι πολύ πιο περίπλοκο.
Πρώτα απ 'όλα επειδή το Ισραήλ είναι μέρος της λέσχης εκείνων που νοσταλγούν τη μονοπολικότητα, ενωμένοι σε μια προφανή παγκόσμια μειονότητα και αντιπροσωπεύει τον κύριο σύμμαχο της Ουάσιγκτον όχι μόνο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και στο πλαίσιο της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από οι ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ειδικά από τη στιγμή που η Ουάσιγκτον δεν επιδίωξε ποτέ, όπως σε τόσα άλλα διεθνή ζητήματα, να παίξει έναν εποικοδομητικό, ειλικρινή και δίκαιο ρόλο στο ισραηλινο-παλαιστινιακό ζήτημα, πιο συγκεκριμένα στην αδικία που έχει υποστεί ο λαός της Παλαιστίνης εδώ και πολλές δεκαετίες. Μια πραγματικότητα που υπενθύμισε σε πολλές περιπτώσεις ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.
Βασισμένο στην υποστήριξη της Ουάσιγκτον και των δυτικών υποτελών της – το σιωνιστικό κράτος εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να ζήσει ατιμώρητα στα εγκλήματά του κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού. Μόνο που η ισορροπία δυνάμεων έχει ουσιαστικά αλλάξει ριζικά. Και αυτό – τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ αρχίζουν να το καταλαβαίνουν αυτό, χωρίς να το αναγνωρίζουν ρητά.
Διότι ό,τι και να πει κανείς –και παρόλο που το παλαιστινιακό κίνημα της Χαμάς έχει ενισχυθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την ένοπλη αντίσταση, αναλύοντας τις διάφορες εξελίξεις και τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε μια ένοπλη σύγκρουση– απέχει ακόμα πολύ από τις δυνατότητες αντίδρασης των περιφερειακών δυνάμεων αντίστασης. Ειδικά σε σύγκριση με τη λιβανική Χεζμπολάχ, τις ένοπλες δυνάμεις της Υεμένης ή την ιρακινή αντίσταση, μεταξύ άλλων, των οποίων οι μαχητικές δυνατότητες δεν πρέπει να παρουσιαστούν. Υπενθυμίζουμε ότι οι εν λόγω δυνάμεις έπαιξαν περισσότερο από σημαντικό ρόλο στη νίκη επί των τρομοκρατών του Νταές και άλλων τακφιριστικών ομάδων – στη Συρία όπως και στο Ιράκ.
Τα χτυπήματα που πραγματοποιούνται σήμερα από αυτήν την περιφερειακή αντίσταση – τόσο εναντίον του Ισραήλ όσο και των παράνομων βάσεων των ΗΠΑ στην περιοχή – αντιπροσωπεύουν προς το παρόν μόνο τσιμπήματα κατά του εχθρού και όχι επιθέσεις, μάχη μεγάλης κλίμακας. Και η προοπτική του ανοίγματος ενός ευρύτερου περιφερειακού μετώπου αντιπροσωπεύει μια πηγή ακραίας ανησυχίας τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον Ισραηλινό σύμμαχό της, παρά τη ρητορική τους που ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση ισχύος και απειλεί τις περιφερειακές δυνάμεις αντίστασης. Πολλοί σήμερα καταλαβαίνουν ότι οι μεγάλες μάχες σε περιφερειακή κλίμακα - σίγουρα δεν θα είναι διασκεδαστικές για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και δεν θα είναι σε καμία περίπτωση παρόμοιες με τις σφαγές του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού. Ειδικά δεδομένου ότι ακόμη και στο πλαίσιο του ισραηλοπαλαιστινιακού μετώπου – τα πράγματα απέχουν πολύ από το να γίνουν όπως θα ήθελαν τα αμερικανικά και τα ισραηλινά κόμματα. Οι στρατιωτικές και οικονομικές απώλειες είναι κάτι παραπάνω από πραγματικές και μπορεί να γίνουν ακόμη περισσότερες.
Ασφαλώς, έχοντας αυτό κατά νου, η Κίνα και οι κύριοι σύμμαχοί της, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο των BRICS, θα έχουν ένα σημαντικό χαρτί να παίξουν. Επειδή η εμπειρία μιας στρατηγικής πολιτικο-διπλωματικής ήττας για όσους νοσταλγούν τη μονοπολικότητα θα είναι σίγουρα πολύ οδυνηρή, αλλά το να βρεθούν αντιμέτωποι με έναν μεγάλο υπαρξιακό κίνδυνο – θα είναι πολύ περισσότερο. Προς το παρόν, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ ισχυρίζονται ότι διαψεύδουν αυτήν την πραγματικότητα, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τον τεχνητό παράλληλο κόσμο στον οποίο συνεχίζουν να ζουν αυτοί οι υποστηρικτές μιας περασμένης εποχής.
πηγή: Continental Observer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου