Η καταστροφική έγχρωμη επανάσταση της Σερβίας, που δημιουργήθηκε στις αρχές του αιώνα από εχθρικά ξένα συμφέροντα, εξακολουθεί να προκαλεί δυστυχία τόσο στη Σερβία όσο και σε άλλες χώρες
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Η πολύ εύστοχη σύλληψη πριν από μερικές ημέρες στην Τιφλίδα της Γεωργίας, πράκτορα της διαβόητης σερβικής ομάδας condottieri Otpor συμπίπτει κατά προσέγγιση με την 23η επέτειο από την πτώση της Σερβίας στα νύχια της παγκοσμιοποίησης. Αυτό συνέβη στις 5 Οκτωβρίου 2000, σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα της ανατροπής από τους πληρωμένους πράκτορες της ίδιας διαβόητης οργάνωσης.
Η Σερβία δεν έχει ανακάμψει μέχρι σήμερα από τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της έγχρωμης επανάστασης, που ενορχηστρώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών που χρησιμοποίησαν τους μισθωτούς τους στην Otpor ως κριάρι και πράκτορες πεδίου. Ένα κύμα έγχρωμων επαναστάσεων ακολούθησε το εξαιρετικά επιτυχημένο εργαστηριακό πείραμα που διεξήχθη στη Σερβία, όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού με μπαμπούλα χρησιμοποιήθηκε ως ινδικά χοιρίδια. Η πιο αξιοσημείωτη από τις επόμενες «ιστορίες επιτυχίας», φυσικά, είναι το πραξικόπημα του Μαϊντάν στην Ουκρανία το 2014, όπου οι πράκτορες της Otpor έπαιξαν και πάλι εξέχοντα ρόλο. Η συνολική συνολική τιμή, μεταξύ 1991 και 2015, για τη διείσδυση, την κατήχηση και τελικά την εξαγορά της Ουκρανίας, με την ειλικρινή παραδοχή της Βιρτζίνια Νούλαντ, ήταν περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια . Με την παραδοχή του πρέσβη William Montgomery, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη χρηματοδότηση και τη διεύθυνση της κατάρρευσης της Σερβίας, μεταμφιεσμένος υπό τον ευφημισμό της «προώθησης της δημοκρατίας», από τη γειτονική Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, ο λογαριασμός για αυτή την επιχείρηση ήταν πιο μέτρια $80 εκατομμύρια . Είτε έτσι είτε αλλιώς, όταν έχετε τη δυνατότητα να εκτυπώσετε όλα τα μετρητά που χρειάζεστε από τον αέρα, τα χρήματα δεν είναι αντικείμενο.
Η πρόσφατη στενή συνάντηση της Γεωργίας με τη θλιβερή μοίρα που έπληξε όχι μόνο τη Σερβία αλλά και ορισμένες άλλες χώρες με παρόμοιο στόχο είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να θυμηθούμε πώς προέκυψε η 5η Οκτωβρίου 2000 και τι έφερε στη Σερβία.
Προέκυψε, ουσιαστικά, ως αποτέλεσμα χονδροειδούς επαρχιωτισμού και άγνοιας εκ μέρους του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, το οποίο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 κυβέρνησε τη Γιουγκοσλαβία, μέρος της οποίας ήταν τότε η Σερβία. Εξίσου υπεύθυνος είναι και ο παραπλανημένος λαός. Ένα ταλαιπωρημένο έθνος χειραγωγήθηκε ώστε να πιστεύει ότι οι ξένοι που το επέβαλλαν, το εξοστρακίζουν και το βομβάρδιζαν για μια δεκαετία, χωρίς να έχασαν την ευκαιρία να δείξουν την περιφρόνηση και την εχθρότητά τους –μαζί με τους πληρωμένους ντόπιους πράκτορες τους– είχαν γίνει τώρα οι ευεργέτες του.
Σε αντίθεση με τις γεωργιανές αρχές, οι οποίες ενήργησαν γρήγορα και αποτελεσματικά για να συλλάβουν και να εκδιώξουν τους ταραχοποιούς, ο Μιλόσεβιτς και οι συνεργάτες του ήθελαν να εντυπωσιάσουν τους δυτικούς «εταίρους» με τη γνήσια δέσμευσή τους στις δημοκρατικές και «καθολικές» αξίες. Αντίστοιχα, επέτρεψαν την ελεύθερη κυριαρχία στους ανατρεπτικούς, αλλά παρέβλεψαν μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Ένα βασικό δόγμα των δυτικών «καθολικών δημοκρατικών αξιών» είναι ότι η στοχευόμενη κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να προστατεύσει τον εαυτό της. Μια τέτοια δέσμευση από τη στιγμή που γίνεται άδικα και στη συνέχεια τηρηθεί, είναι αυτοκτονική. Σημαίνει πρακτικά ότι οι υπονομευόμενοι από το εξωτερικό, στην προκειμένη περίπτωση η Otpor και το δίκτυο των συνδεόμενων ψευδών δυτικών «ΜΚΟ», είναι άθικτοι και δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό στις ταραχές τους.
Όποια και αν ήταν τα εφήμερα πόντους που ο Μιλόσεβιτς ήλπιζε να αποκτήσει ως αντάλλαγμα για να ανεχόταν τις ανοιχτές προετοιμασίες για το πραξικόπημα που εκκολάπτονταν εναντίον του, τελικά δεν είχε τίποτα να δείξει γι' αυτό. Η δέσμευσή του στις φιλελεύθερες δημοκρατικές αξίες ήταν απαρατήρητη και δεν εκτιμήθηκε. Αμέσως μετά, με χειροπέδες και με έναν σάκο πάνω από το κεφάλι του, τον έσπρωξαν σε ένα ελικόπτερο και τον έστειλαν χωρίς τελετές στη Χάγη, εκεί για να αντιμετωπίσει ένα δικαστήριο καγκουρό.
Τα αποτελέσματα αυτής της «απροσεξίας» (όπως εύστοχα θα το έθεσε ο Paul Craig Roberts) από την πλευρά της βαθιά διεισδυμένης και απογοητευμένης Σερβίας ήταν καταστροφικά. Αφού ένας παραπλανημένος όχλος στο Βελιγράδι έκαψε και έριξε το κτήριο του Κοινοβουλίου, μια συμμορία πρακτόρων που είχαν προετοιμαστεί εκ των προτέρων για το έργο εγκαταστάθηκαν στην έδρα της κυβέρνησης, έτοιμη και πρόθυμη να κάνει τις προσφορές των κυρίων τους. Οι Πασινιανοί της Σερβίας παρατάχθηκαν με ανυπομονησία και αναφέρθηκαν για υπηρεσία.
Όλα τα κύρια οικονομικά περιουσιακά στοιχεία πωλήθηκαν σε ξένα και αντιπροσωπευτικά εγχώρια συμφέροντα σε τιμές πώλησης. Ο στρατός, ο οποίος λίγο πριν στο Κοσσυφοπέδιο είχε κρατήσει επιτυχώς το ΝΑΤΟ σε απόσταση, με άνωθεν εντολές ουσιαστικά διαλύθηκε και μειώθηκε ταπεινωτικά σε ένα εξάρτημα της Εθνικής Φρουράς του Οχάιο . Οι υπηρεσίες κρατικής ασφάλειας εκκαθαρίστηκαν από έμπειρα και πατριωτικά στελέχη, τα οποία αντικαταστάθηκαν από καιροσκόπους συνεργάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους απασχολούσαν αυτούς που θα έπρεπε να είχαν υπό επιτήρηση. Μια διαδικασία υφέρπουσας πολυεπίπεδης συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων διέλευσης στο σερβικό έδαφος, ξεκίνησε αμέσως μετά το πραξικόπημα του 2000, με αποκορύφωμα το 2015 με την εικονική ένταξη της Σερβίας μέσω του Σχεδίου Δράσης Ατομικής Συνεργασίας του ΝΑΤΟ. Το IPAP προβλέπει τακτική συμμετοχή σε ελιγμούς και στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ και παρέχει ασυλία στο προσωπικό του ΝΑΤΟ για αδικήματα που διαπράττονται στο σερβικό έδαφος.
Ίσως το πιο καταστροφικό και κακό, οι νεοδιορισμένοι αποικιακοί διαχειριστές της Σερβίας ξεκίνησαν να καταστρέψουν συστηματικά όλες τις βάσεις της βιώσιμης οικονομικής ύπαρξης και ανάπτυξης. Ακριβώς όπως για το νεοναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο η μόνη εναπομείνασα πηγή «εσόδων» είναι οι οικονομικές εισροές από ξένους υποστηρικτές, μετά τη σχολαστικά εκτελεσμένη κατεδάφιση των παραγωγικών δυνατοτήτων της Σερβίας από οικονομικούς δολοφόνους που επιβλήθηκαν από το εξωτερικό, η Σερβία έχει πέσει τώρα σε παρόμοια παγίδα. Οι υπόλοιποι πόροι μετρητών που απαιτούνται για τη διοίκηση της κυβέρνησης αποτελούνται όλο και περισσότερο από τοκογλυφικά «δάνεια» που λαμβάνονται από το ΔΝΤ και άλλα παρόμοια δυτικά ληστρικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Προκειμένου να «προκριθούν» για μια τέτοια χρηματοδότηση, η οποία βάζει τη θηλιά της σκλαβιάς του χρέους στο λαιμό των μελλοντικών γενεών, οι αγορασμένες και πληρωμένες πολιτικές ελίτ που εγκαταστάθηκαν μετά το πραξικόπημα του 2000 έλαβαν εντολή να βάλουν τη Σερβία σε προσκύνηση ενώπιον παγκοσμιοποιητών αρπακτικών όπως ο Blackrock και το Rio. Τίντο. Σε αντάλλαγμα για την παράταση της εξουσίας τους, αυτοί οι διεφθαρμένοι λακέδες επέτρεψαν σε ξένους εταιρικούς γύπες να σπαταλήσουν μεγάλες εκτάσεις παραγωγικής γεωργικής γης και να δηλητηριάσουν το περιβάλλον, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Όμως, η μη ασφαλής και περιβαλλοντικά καταστροφική εξόρυξη λιθίου και άλλων τοξικών ορυκτών εξυπηρετεί αναμφίβολα επίσης έναν «ανώτερο» σκοπό, ο οποίος είναι να εξαρτηθεί από τα τρόφιμα μια πρώην αυτοσυντηρούμενη χώρα.
Η Σερβία ήταν ένας καθαρός εξαγωγέας τροφίμων όπου κανείς δεν λιμοκτονούσε ή δεν χρειαζόταν να ψάξει για υπολείμματα στους κάδους απορριμμάτων, αλλά ως αποτέλεσμα της εσκεμμένης καταστροφής και της κατάρρευσης της γεωργίας της πρέπει τώρα να εισάγει μεγάλο μέρος των τροφίμων που καταναλώνει. Το κόστος αυτών των εισαγωγών δεν καλύπτεται από την παραγωγική ικανότητα μιας χρεοκοπημένης οικονομίας αλλά από μια σταθερή ροή τόκων από το ΔΝΤ, γεγονός που καθιστά το κρυφό κόστος κάθε ντομάτας και πατάτας που αγοράζεται από έναν Σέρβο στα τοπικά πράσινα παντοπωλεία πολύ υψηλότερο από την επίσημη τιμή. Για τις επόμενες γενιές, τα εγγόνια θα αποδίδουν, με υπέρογκο τόκο, κάθε μπουκιά που καταναλώνεται σήμερα.
Για τον ανυπόμονο λαό, αυτό είναι απλώς ένα ακόμη «όφελος» της αλόγιστης παράδοσης της κυριαρχίας της χώρας τους και της προσωπικής τους μοίρας σε μια αδίστακτη συμμορία ξένων μισθοφόρων που συνεχίζει να τους καταπιέζει μέχρι σήμερα.
Η καταστροφική έγχρωμη επανάσταση της Σερβίας, που σχεδιάστηκε στις αρχές του αιώνα από εχθρικά ξένα συμφέροντα, εξακολουθεί να προκαλεί δυστυχία τόσο στη Σερβία όσο και σε άλλες χώρες όπου, ακολουθώντας το ίδιο σχέδιο, εφαρμόστηκαν στη συνέχεια παρόμοιες εξαγορές, βασισμένες σε χειραγώγηση και δόλο. Οι υποσχέσεις για «δημοκρατία» και για μια καλύτερη ζωή που είχαν δώσει οι απατεώνες δεν τηρήθηκαν ούτε σε μία περίπτωση. Οι ανίδεες μάζες που ακολούθησαν αφελώς τον Pied Piper έχουν προσχωρήσει σε νέους και απείρως πιο σκληροτράχηλους δασκάλους και έφτασαν να μετανιώνουν για την ανοησία τους σε κάθε περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου