Η Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να είναι σε θέση να επιτύχει τους στόχους της στην Ουκρανία, αφού είχε προηγουμένως πειστεί ότι το στοίχημά της θα κερδίσει γρήγορα. Περισσότερο από αυτό, οι συμμαχίες της πολυπολικότητας και τα άλλα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε πλανητική κλίμακα καταστρέφουν τα σχέδια της Ουάσιγκτον να διατηρήσει την παγκόσμια επιταγή της.
Το στοίχημα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία αρχίζει να αποτυγχάνει γιατί δεν μπόρεσε να επιτύχει τους επιθυμητούς στόχους – γράφει ο Σερβοαμερικανός δημοσιογράφος Nebojsa Malic για την κινεζική αγγλόφωνη εφημερίδα Global Times . Σύμφωνα με τον συγγραφέα, όταν η Ρωσία ξεκινά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση τον Φεβρουάριο του 2022 – η διάθεση στην Ουάσιγκτον είναι σχεδόν πανηγυρική. Πράγματι και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η Μόσχα αρνιόταν επί οκτώ χρόνια να πέσει στην παγίδα που έστησε η έγχρωμη επανάσταση που υποστήριξαν οι ΗΠΑ στο Κίεβο – το Κρεμλίνο, σύμφωνα με τις αμερικανικές πεποιθήσεις, είχε τελικά το δόλωμα.
Το κατεστημένο των ΗΠΑ ήταν πεπεισμένο ότι η ρωσική οικονομία θα καταστραφεί από τις δυτικές κυρώσεις και ότι το εθνικό νόμισμα της χώρας – το ρούβλι – θα μετατρεπόταν σε ερείπια. Μόνο πρόβλημα για τους εμπνευστές: τίποτα από αυτά δεν συνέβη, θυμάται ο συγγραφέας του άρθρου. Η Μόσχα αντιστάθηκε στις μονομερείς δυτικές κυρώσεις πολύ καλύτερα από τον χώρο των Βρυξελλών – ενός συμμάχου των ΗΠΑ, των οποίων οι οικονομίες έχουν στερέψει χωρίς εισαγωγές ρωσικής ενέργειας. Σε στρατιωτικό επίπεδο – η σύγκρουση δεν έχει εξαντλήσει τις ένοπλες δυνατότητες της Ρωσίας, ενώ αντίθετα τα αποθέματα όπλων και πυρομαχικών στη Δύση και στην Ουκρανία μειώνονται δραστικά.
Και όλο αυτό το διάστημα, οι Ρώσοι και Κινέζοι ηγέτες επιβεβαίωσαν μόνο την κοινή τους δέσμευση στον πολυπολικό κόσμο. Και παρόλο που αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον συνεχίζουν να επιμένουν ότι η σύγκρουση εκτυλίσσεται με θετικό τρόπο, ότι η Ουκρανία φέρεται να κερδίζει, ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας λειτουργούν και ότι η στρατιωτική παραγωγή -η αμερικανική βιομηχανία θα αυξηθεί μαγικά από τη μια μέρα στην άλλη - όλο και περισσότεροι Αμερικανοί αρχίζουν να παρατηρήστε έστω και αργά ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Ακριβώς από την πλευρά της αμερικανικής πολιτικής ελίτ –ο Ρόμπερτ Φράνσις Κένεντι Τζούνιορ, που ανακοίνωσε τη συμμετοχή του στην προεδρική κούρσα την περασμένη εβδομάδα– είχε υποστηρίξει ότι δεν είναι προς το αμερικανικό εθνικό συμφέρον να φέρει τη Ρωσία πιο κοντά στην Κίνα, γιατί αντιπροσωπεύει έναν πραγματικό κατακλυσμό . Ενώ σημείωσε ότι οι Κινέζοι μόλις διαπραγματεύτηκαν μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, ότι η στρατηγική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή έχει καταρρεύσει πλήρως και ότι η αμερικανική οικονομία θα είχε επίσης καθοδική κλίση εάν δεν γίνει κάτι γρήγορα για να σταματήσουν όλα αυτά επιβλαβείς διαδικασίες για τις ΗΠΑ.
Ένα παρόμοιο επιχείρημα διατυπώθηκε στο περιοδικό American Thinker νωρίτερα αυτό το μήνα, όπου οι συντάκτες του άρθρου Patricia Adams και Lawrence Solomon αποκαλούν τις δυτικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία τον πιο μνημειώδη λάθος υπολογισμό της σύγχρονης ιστορίας.
Ο Nebojsa Malic υπενθυμίζει επίσης ότι το 1972 - ο Χένρι Κίσινγκερ είχε προσπαθήσει να αμβλύνει το τσίμπημα της ήττας των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, εγκαθιδρύοντας σχέσεις με την Κίνα και εκμεταλλευόμενος τη διάσπαση εκείνη την εποχή μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. Και αυτό κατά τα 50 χρόνια που ακολούθησαν – η πολιτική της Ουάσιγκτον ήταν ακριβώς να αποτρέψει οτιδήποτε θύμιζε συμμαχία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας.
Ωστόσο, καθώς προχωρούσε το 2022 – η Ουάσιγκτον έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να ανταγωνιστεί το Πεκίνο, του οποίου οι πολιτικοί εκπρόσωποι είχαν επανειλημμένα δηλώσει ότι το νησί της Ταϊβάν είναι μια άλλη Ουκρανία, που έχει ανάγκη από δυτικά όπλα ενάντια σε μια υποτιθέμενη κινεζική εισβολή.
Για τον συγγραφέα του άρθρου των Global Times , μια πιθανή εξήγηση για τις ενέργειες της Ουάσιγκτον είναι ότι το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποτελείται πλέον κυρίως από οπαδούς του Zbigniew Brzezinski και όχι από τον Kissinger. Το 1997 ο Μπρεζίνσκι έγραψε εύστοχα ένα βιβλίο για την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ με τίτλο « Η μεγάλη σκακιέρα », εστιάζοντας στον έλεγχο της Ουκρανίας ως μέσο αποτροπής της αναζωπύρωσης της Ρωσίας.
Η Nebojsa Malic ολοκληρώνει το άρθρο της με μια υπενθύμιση της αρχαίας σοφίας. Πιο συγκεκριμένα αυτό που ανέφερε ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος όταν ο βασιλιάς Κροίσος της Λυδίας ζήτησε από το Μαντείο των Δελφών συμβουλές για να πάει στον πόλεμο. Ο βασιλιάς είπε ότι θα κατέστρεφε μια μεγάλη αυτοκρατορία. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς Κροίσος κήρυξε τον πόλεμο στον Κύρο τον Μέγα της Περσίας - και έχασε τον πόλεμο. Η προφητεία έγινε πραγματικότητα, με κάποιο τρόπο: η αυτοκρατορία που καταστράφηκε από τον Κροίσο ήταν δική του.
Αυτό που σίγουρα θα ήταν δίκαιο να προσθέσουμε - είναι ότι οι προβλέψεις της Ουάσιγκτον και των ευρωπαίων οπαδών της όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν, αφού θεωρούσαν για πολλά χρόνια ότι η οικονομία ήταν δήθεν ο αδύναμος κρίκος της Ρωσίας - αλλά περισσότερα από αυτά γίνονται όλο και περισσότερα και πιο γελοίο. Έχοντας επιθυμήσει να απομονώσουν τη Ρωσία από το διεθνές εμπόριο – οι δυτικοί εχθροί της Μόσχας το έκαναν για άλλη μια φορά, παρά τους εαυτούς τους, μια μεγάλη υπηρεσία. Αυτό της επιτάχυνσης της μαζικής διαφοροποίησης των οικονομικών σχέσεων του ρωσικού κράτους με τον μη δυτικό κόσμο, που αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας.
Επιπλέον, η γελοιότητα είναι ακόμη πιο αισθητή καθώς η Δύση, και ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά καθεστώτα, αναγκάζονται να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες αγοράζοντας προϊόντα πετρελαίου και άλλα από τη Ρωσία ακριβώς μέσω εθνών που δεν είναι δυτικά. Υπονομεύοντας έτσι τις δικές τους προσπάθειες όσον αφορά τις κυρώσεις, στις οποίες, υπενθυμίζουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών στον κόσμο δεν έχει τηρήσει.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πρόσφατα ο Continental Observer – η άνοδος των BRICS σε παγκόσμια κλίμακα είναι επίσης εν μέρει αποτέλεσμα λανθασμένων υπολογισμών της Δύσης. Και αυτό όχι μόνο στο πλαίσιο της αυξανόμενης ελκυστικότητας των BRICS από άλλα μη δυτικά έθνη, αλλά και των αποτελεσμάτων που πέτυχε πρόσφατα η φιλοπολυπολική συμμαχία. Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις των κύριων δυτικών οικονομολόγων – το συνδυασμένο ΑΕΠ των πέντε χωρών BRICS επρόκειτο να ξεπεράσει αυτό της G7 όχι πριν από το 2030. Ωστόσο, αυτό έγινε πραγματικότητα στα τέλη του 2022.
Σε γενικές γραμμές, η ακραία αλαζονεία της Δύσης και των λίγων παραγόντων κέρδισε την υπόθεσή της – de facto επιτάχυνε μόνο διαδικασίες που ούτως ή άλλως θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Αλλά σίγουρα και μόνο χρόνια μετά. Και όχι μπροστά στα μάτια μας σήμερα. Ίσως γι' αυτό θα ήταν δίκαιο να «ευχαριστήσουμε» με κάποιο τρόπο εκείνους που νοσταλγούν τη μονοπολικότητα, αφού είχαν τυφλωθεί από την πεποίθηση ότι μπορούσαν να διατηρήσουν την πλανητική κυριαρχία τους και τώρα αναγκάζονται να παρατηρούν τα τρέχοντα γεγονότα χωρίς να γνωρίζουν πραγματικά τι αναλαμβάνουν.
πηγή: Continental Observer
Από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στο έδαφος της Ουκρανίας, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, οι δυτικοί θεσμοί -όχι διεθνείς όπως θέλουν να πουν Δυτικοί αξιωματούχοι με τον ισχυρισμό της παγκόσμιας αντιπροσωπευτικότητας, αλλά ότι οι Δυτικοί- ξεσηκώνονται με ιδιαίτερα γρήγορο τρόπο και υπενθυμίζεται ξαφνικά η σημασία και η συνάφεια του διεθνούς ποινικού δικαίου.
Υπενθυμίζουν τη σημασία και τη συνάφεια του διεθνούς ποινικού δικαίου που διέπει τη δίωξη προσώπων που ευθύνονται για διεθνή εγκλήματα, ιδίως εγκλήματα επίθεσης, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που παρέμειναν στη λήθη και των οποίων η ίδια η ύπαρξή τους φαινόταν αμφίβολη κατά τη διάρκεια των επιθετικών πολέμων από δυτικές χώρες και σε μεγάλο βαθμό συνοδεύεται από εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αυτό το δικαίωμα, τέλος, τίθεται υπό το καλοπροαίρετο προσκήνιο των διαχειριστών του "όμορφου μικρού κήπου που περιβάλλεται από ψηλούς τοίχους για να αποτρέψει την εισβολή της ζούγκλας ", σύμφωνα με την πολύχρωμη έκφραση του Josep Borrell, επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της " όμορφος μικρός κήπος.
Τα διπλά μέτρα και μέτρα
Από τη στιγμή που μια ένοπλη σύγκρουση δεν είναι από αυτές που ξεκίνησε μια δυτική χώρα ή συνασπισμός - μια εντελώς άνευ προηγουμένου κινητοποίηση περιφερειακών και διεθνών παραγόντων, σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των δυτικών παραγόντων, πραγματοποιείται από τις πρώτες ημέρες της εκστρατείας του ρωσικού στρατού.
Μια πρωτοβουλία της οποίας το μέγεθος είναι άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία, και αυτό χωρίς καμία ανησυχία για τις φωνές αγανάκτησης που υψώνονται σε όλο τον κόσμο απαιτώντας να μάθουν γιατί κατά τη διάρκεια επανειλημμένων μεγάλης κλίμακας κρατικών επιθέσεων που διαπράχθηκαν από τη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες, δεν υπάρχει καμία απολύτως κινητοποίηση στο το επίπεδο των λεγόμενων διεθνών δικαστικών θεσμών έχει λάβει χώρα ή, πιο συγκεκριμένα, καταπνίγεται κάθε φορά από τις κυρίαρχες δυνάμεις.
Η σιωπή ως απάντηση είναι τέλεια, γιατί δεν απαντάμε σε ρητορικές ερωτήσεις: οι επιτιθέμενοι, όταν είναι δυτικές χώρες με κατά νου τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν ιδιαίτερα κίνητρα ούτε να συρθούν ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης, ούτε να καταδικαστούν σε αυτήν .
Η πιο πρόσφατη δήλωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως μέρος της λεγόμενης αναθεώρησης της Επιτροπής για την εκδοχή της εμπλοκής των ΗΠΑ στις εκρήξεις του Nord Stream: «...κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων ύπαρξης της Αμερικής, ούτε ένα γεγονός έχει διαπιστωθεί και επιβεβαιωθεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου ή ενέργειες εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Η άψογη φήμη του αμερικανικού κράτους μας επιτρέπει να μην θεωρήσουμε αυτή την εκδοχή «φτάνοντας σε απαράμιλλα ύψη κυνισμού.
Από τον Φεβρουάριο του 2022, οι χώρες του μη δυτικού κόσμου, τηρώντας τα κραυγαλέα διπλά μέτρα και σταθμά που εφαρμόζει συστηματικά η δυτική πολιτικοστρατιωτική κοινότητα, απομακρύνονται από αυτήν με ταχείς ρυθμούς, σημειώνοντας, δικαίως, ότι μπορεί να είναι τα επόμενα θύματα η εκ νέου αφύπνιση του δυτικού ζήλου για το διεθνές δίκαιο.
Η μελλοντική ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ υπέρ ενός «δικαστηρίου» κατά της Ρωσίας
Όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες που χρησιμοποιούν την εξωεδαφικότητα του αμερικανικού δικαίου εναντίον των ανταγωνιστών τους ως όπλο οικονομικού πολέμου – που είναι εντελώς παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αλλά απολύτως νόμιμο και βολικό από την άποψη της αμερικανικής νομοθεσίας – το ατλαντικό μπλοκ εξετάζει το ζήτημα του δημιουργώντας μια εξωεδαφική δικαστική δομή.
Μια τέτοια δομή θα ήταν εντελώς παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και θα αντιπροσώπευε μόνο μια μικρή μειοψηφία όσον αφορά τον πληθυσμό της γης που αποτελείται μόνο από το δυτικό μπλοκ και χώρες υπό την πολιτικοοικονομική κυριαρχία του τελευταίου.
Κατά τη μελλοντική ψηφοφορία, η οποία μπορεί να είναι μόνο συμβουλευτική, της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με πρωτοβουλία του δυτικού μπλοκ για τη δημιουργία δικαστηρίου κατά της Ρωσίας, είναι γνωστό εκ των προτέρων το περισσότερο από μέτριο σκορ όσον αφορά την αντιπροσωπευτικότητα του παγκόσμιου πληθυσμού .
Άρα, θα υποβληθεί ο αριθμός των χωρών που θα το εγκρίνουν. Ο αριθμός που θα οφείλεται, ειδικότερα, στην έγκριση των κρατών-νάνων όπως ο Άγιος Μαρίνο, το Κιριμπάτι, το Λουξεμβούργο, το Βανουάτου, το Μαυροβούνιο, η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, το Λιχτενστάιν, οι Μπαχάμες, η Ισλανδία, το Ναουρού, η Ανδόρα, οι Κομόρες, τα Μπαρμπάντος, τα Φίτζι, Μάλτα, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Μονακό, Μαυροβούνιο, Παλάου, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Αγία Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Σαμόα, Λιθουανία, Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, Τόνγκα, Τουβαλού, Εσθονία, Κύπρος, Τζιμπουτί, Λετονία και Τρίνι Τομπάγκο. Όλες οι ψήφοι αυτών των 33 χωρών που αναφέρονται, των οποίων ο κοινός πληθυσμός δεν αντιπροσωπεύει, για παράδειγμα, ούτε το 10% του πληθυσμού μιας μεμονωμένης χώρας όπως η Βραζιλία, θα παρουσιαστούν από το μπλοκ των «ατλαντικών» ως «πλειοψηφία». του «ελεύθερου και δημοκρατικού» κόσμου.
Οι μη δυτικές χώρες που θα καταψηφίσουν τη Ρωσία θα είναι μόνο εκείνες που βρίσκονται υπό τη μερική ή ολική πολιτικοοικονομική κυριαρχία της Δύσης. Για παράδειγμα, η Ισλαμική Δημοκρατία των Κομορών – μια χώρα που γνωρίζω αρκετά καλά, έχοντας υπάρξει, για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, ειδικός σύμβουλος πρώην Υπουργού Εσωτερικών, πρώην υποψήφιος για την προεδρία των Κομορών και πρόεδρος ενός πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Μια χώρα που πιθανότατα θα ψηφίσει υπέρ της δημιουργίας Δικαστηρίου για την Ουκρανία, εκτός από το ότι οι Κομόρες έχουν καλή εμπειρία στον τομέα:
Τα «νόμιμα» θεμέλια του δικαστηρίου κατά της Ρωσίας ή μια άσκηση παράνομης δημαγωγίας
Σε αυτή τη σελίδα, η πρόθεσή μου δεν είναι ούτε να καταδείξω τα πολλά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία της πολύ ιδιαίτερης επιλεκτικότητας του δυτικού «ατλαντικού» στρατοπέδου έναντι της επιλογής των χωρών που στοχοποιούνται από τη λεγόμενη «πολιτισμένη» αγανάκτησή τους. βαρβαρότητα, ούτε να επιδείξουν τα δικά τους και πολυάριθμα εγκλήματα επίθεσης, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από τον κόσμο με σχεδόν ασυνεχή τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες και παρέμειναν εντελώς ατιμώρητα, ούτε να σχολιάσουν τα υλικά στοιχεία περισσότερο από αμφισβητήσιμα και τα υποτιθέμενα σκηνές που ανέλαβε η ουκρανική εξουσία στο θέατρο του πολέμου στην Ουκρανία, ούτε καν να κουνήσει το δάχτυλο στη γενική και σιωπηλή άρνηση της συλλογικής Δύσης να παραδεχθεί και να λάβει υπόψη του όχι δεκάδες,αλλά περισσότερα από χίλια εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από τους εκπροσώπους του ουκρανικού κράτους εναντίον μέρους του λαού του – εγκλήματα τέλεια τεκμηριωμένα και καταγεγραμμένα από τα δικαστικά όργανα του Ντονμπάς.
Η παρούσα πρόθεσή μου είναι μόνο να σχολιάσω τη νομική βάση του υποθετικού μελλοντικού διεθνούς δικαστηρίου κατά της Ρωσίας.
Στις 20 και 21 Οκτωβρίου 2022, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε καλέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μελετήσει τις επιλογές που θα επιτρέψουν « να διασφαλιστεί ότι οι υπεύθυνοι είναι πλήρως υπεύθυνοι για τις ενέργειές τους ».
Στις 30 Νοεμβρίου 2022, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία ενός ειδικού δικαστηρίου που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ για να δικάσει τη Ρωσία για « ωμότητες και εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία ». Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοινώνει: « Ενώ συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, προτείνουμε τη σύσταση ενός ειδικού δικαστηρίου, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών, για τη διερεύνηση και τη δίωξη του εγκλήματος της επιθετικότητας της Ρωσίας» .
Στις 9 Δεκεμβρίου 2022, το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθετεί αυτές τις προτάσεις και καλεί όλα τα κράτη μέλη να επιτρέψουν την άσκηση ενός δικαστηρίου καθολικής δικαιοδοσίας ή εθνικής δικαιοδοσίας , προκειμένου «να εγγυηθεί την επιτυχία των ερευνών και των διώξεων για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τη Ρωσία στην Ουκρανία ».
Οι δηλώσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι καθαρά δημαγωγικές.
Επειδή, αφενός, η προκαταρκτική καταφατική έκφραση και η κατάφωρη άγνοια του Συμβουλίου της Ευρώπης της βασικής αρχής της νομολογίας σε ποινικές υποθέσεις, που είναι το τεκμήριο της αθωότητας, κατοχυρώνεται, όσο και αν φαίνεται εκπληκτικό στην παρούσα περίπτωση, στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το οποίο βασίζεται στο άρθρο 11 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών – είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτικό στοιχείο για τη λειτουργία και την αντικειμενικότητα του λεγόμενου μελλοντικού «δικαστηρίου».
Όσο για τις εγγυήσεις για « επιτυχείς έρευνες » – αυτό είναι ήδη δεδομένο. Δεν έχει σημασία αν θα γίνουν σοβαρές έρευνες ή όχι: αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα από τις καταφατικές δηλώσεις κατά της Ρωσίας πριν ακόμη ξεκινήσει η μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων. Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα του «δικαστηρίου» που σκέφτεται να δημιουργήσει το δυτικό μπλοκ, είναι εντελώς αδιανόητο τα «στοιχεία» που παρουσιάζονται να είναι απαράδεκτα και να απορριφθούν.
Το αποτέλεσμα μιας «δίκης» κατά της Ρωσίας σε ένα τέτοιο «δικαστήριο» είναι γνωστό εκ των προτέρων. Δεν χρειάζονται στοιχεία, δικαστές ή δικηγόροι: η ετυμηγορία έχει ήδη εκδοθεί.
Από την άλλη πλευρά, η μόνη δυνατότητα εξασφάλισης της επιτυχίας της δίωξης των « εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε η Ρωσία στην Ουκρανία » είναι η προθυμία του δικαστικού συστήματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας να συμμετάσχει στην πολιτική παρωδία του κυνηγιού μαγισσών που οργανώνεται από ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που δεν έχουν νομική ή ηθική νομιμότητα με τη Ρωσία. Η μελλοντική ετυμηγορία, φυσικά, δεν θα εφαρμοστεί ποτέ ως αποτέλεσμα της παρανομίας όσον αφορά τις νομικές δεξιότητες του εκδότη της στα μάτια, τουλάχιστον, της δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ οι καταγγελτικές ομιλίες και οι ομιλίες για τη δημιουργία ενός νέου «δικαστηρίου» από πολιτικούς που εκπροσωπούν την «ατλαντιστική» δύναμη είναι απολύτως κατανοητό και λογικό, δεδομένης της πολιτικής στρατηγικής που εκπροσωπούν και των προσωπικών συμφερόντων για τη διαιώνιση των εδρών. απασχολούν, το να ακούγονται να απηχούν πολλοί λεγόμενοι ειδικοί, νομικοί και, κυρίως, δυτικοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές είναι ανησυχητικό. Η ατιμία στην αδυναμία τους να ξεπεράσουν την αναλυτική μυωπία, η αδυναμία να επιστρέψουν στην αληθινή προέλευση των γεγονότων και στις αδέξιες προσπάθειές τους να παράσχουν μια φαινομενική νομιμότητα σε τελείως παράνομες διαδικασίες είναι κατάφωρη.
Τεχνικά, η επιλογή που αναφέρεται συχνότερα για τη δημιουργία ενός Δικαστηρίου για να δικάσει τη Ρωσία θα συνίστατο στην έγκριση ψηφίσματος από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία.
Οι «μεγάλοι ειδικοί» του διεθνούς δικαίου, που δεν αξίζει να αναφερθούν ονομαστικά, αλλά που θα αναγνωρίσουν εύκολα τον εαυτό τους σε αυτές τις γραμμές, βεβαιώνουν: ακόμη και με το βέτο της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη δημιουργία ενός διεθνούς δικαστηρίου εναντίον της, λύση θα μπορούσε να είναι ένα ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που θα εξουσιοδοτούσε τις ουκρανικές αρχές να συνεργαστούν με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για την εκπόνηση μιας διεθνούς συμφωνίας που θα ίδρυε το μελλοντικό Δικαστήριο, στο οποίο θα όριζε τον τομέα αρμοδιοτήτων και τους κανόνες λειτουργίας .
Τέτοια επαγγελματική ανεπάρκεια εκ μέρους γνωστών και αναγνωρισμένων «ειδικών» στο διεθνές δίκαιο δεν μπορεί παρά να προκαλεί σύγχυση.
Μπορώ μόνο να τους υπενθυμίσω την πραγματικότητα: ακόμη και αν οι ουκρανικές αρχές θα έχουν την ευκαιρία να συνεργαστούν με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη σύνταξη μιας διεθνούς συμφωνίας για τη σύσταση ενός υποθετικού μελλοντικού δικαστηρίου, τέτοιες ενέργειες δεν θα είναι ποτέ νομικές αξία ενόψει του ισχύοντος διεθνούς δικαίου και θα παραμείνει μόνο συμβουλευτική, συμβολική και σε καμία περίπτωση εκτελεστή.
Άλλοι επιφανείς επαγγελματίες νομικοί εικάζουν: « Ποιες δυσκολίες θα μπορούσε να συναντήσει το μελλοντικό Δικαστήριο κατά την άσκηση των εξουσιών του; και ισχυρίζονται ότι τα εμπόδια είναι υποθετικά πολυάριθμα, αλλά ξεπεράσιμα.
Βρίσκουν τη λύση στο κύριο πρόβλημα που συνίσταται στην αρχή nullum crimen sine lege , που σημαίνει ότι καμία ενοχοποίηση, καμία ποινή δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε να επιβληθεί χωρίς να έχει προβλεφθεί από κείμενο νόμου που υπήρχε ήδη κατά τη στιγμή της υλοποίησης. ενός ενοχοποιημένου γεγονότος. Η λύση που παρουσιάζουν στη μελλοντική νομική απόλυση βρίσκεται στις τροποποιήσεις που έγιναν στο Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στο τέλος της διάσκεψης της Καμπάλα το 2010, και, ειδικότερα, στην προσθήκη του άρθρου 8α που ορίζει τον ορισμό του εγκλήματος της επιθετικότητας και, επομένως, σύμφωνα με την οποία μπορεί να κριθεί η Ρωσία.
Χωρίς να χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους επιφανείς γνώστες του επιλεκτικού δικαίου που είναι οι φορείς αυτής της «λύσης», για παράδειγμα, ότι η επίθεση στη Συρία το 2017 από τον δυτικό συνασπισμό χωρίς το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συνιστούσε άμεσα έγκλημα επιθετικότητα, σύμφωνα με τα σημεία "α", "β", "γ" και "δ" της παραγράφου "2" του άρθρου 8α του Καταστατικού της Ρώμης που αναφέρουν και των οποίων οι δράστες αυτού του εγκλήματος - ΗΠΑ, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά - δεν έχουν ποτέ διωχθεί,
Θέλω να τους θυμίσω τα 4 γεγονότα της πραγματικότητας που τους διαφεύγουν:
1. Στην περίπτωση της αντισυμβατικής ένοπλης σύγκρουσης που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, ο ορισμός του «εγκλήματος επιθετικότητας» ή παρόμοιος, δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτός από την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των κρατών στον κόσμο και ως εκ τούτου δεν θα γίνει σε καμία περίπτωση έχουν εθιμικό χαρακτήρα – που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση , λαμβανομένης υπόψη της αρχής της νομιμότητας.
2. Το διεθνές ποινικό δίκαιο διατηρεί ως αρχή την ανάγκη εμφάνισης του κατηγορουμένου ενώπιον του δικαστή του. Και είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι κανένας από τους μελλοντικούς κατηγορούμενους δεν θα εμφανιστεί ποτέ ενώπιον ενός τέτοιου πλαστού δικαστηρίου.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε το ίδιο το νόημα μιας τέτοιας δίκης και για το δίκαιο της απόφασης ερήμην – απουσία του κατηγορουμένου – που θα γίνει.
3. Στη μεγάλη επιθυμία του δυτικού συνασπισμού να εμφανιστεί ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν ενώπιον του «Δικαστηρίου για την Ουκρανία», οι υποστηρικτές αυτής της ιδέας ξεχνούν ή, πιο συγκεκριμένα, προσπαθούν να μην αναδείξουν ένα σημαντικό νομικό εμπόδιο. : το διεθνές δίκαιο παρέχει απόλυτη ασυλία στους εν ενεργεία αρχηγούς κρατών.
Οποιοδήποτε ένταλμα σύλληψης εκδοθεί από οποιοδήποτε δικαστικό όργανο θα ήταν εντελώς παράνομο.
4. Και, κυρίως: η Ρωσική Ομοσπονδία δεν είναι μία από τις χώρες που έχουν υπογράψει το Καταστατικό της Ρώμης. Επομένως, αυτό το καθεστώς δεν έχει νομική αξία έναντι της Ρωσίας και, εκ των πραγμάτων , δεν εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε μορφή.
Ως αποτέλεσμα, αφενός, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) που διαχειρίζεται αυτό το καταστατικό είναι αναρμόδιο στον τομέα και, αφετέρου, το νέο υποθετικό «Δικαστήριο για την Ουκρανία» δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το Καταστατικό της Ρώμης που δεν είναι δικό του ιδία, ούτε να έχουν δικαιοδοσία έναντι της Ρωσίας, με την ίδια ακριβώς ιδιότητα και για τους ίδιους νομικούς λόγους με το ΔΠΔ.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ένα δικαστήριο κατά της Ρωσίας δεν θα έχει νομική νομιμότητα.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές του υπερασπίζονται την ιδέα ότι στην περίπτωση της δημιουργίας μιας τέτοιας δομής δεν θα απαιτείται η συμμετοχή και η έγκριση της Ρωσίας, όπως δεν απαιτήθηκε η έγκριση της Γερμανίας κατά τη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945-46, ούτε αυτή της Η Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της δίκης του Τόκιο το 1948.
Από αυτή την άποψη, η άγνοια και η αντιφατική γελοιοποίηση των συντακτών της πρωτοβουλίας ενός «Δικαστηρίου για την Ουκρανία» είναι αβυσσαλέου βάθους.
Από τη μια πλευρά, η ιδέα να κριθεί ο Ρώσος Πρόεδρος όπως το δικαστήριο της Νυρεμβέργης είναι εντελώς τραβηγμένη: ήταν δυνατό να δικαστούν Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι μόνο το 1945-1946 μετά την απώλεια της ατομικής τους ασυλίας. Και αυτό έγινε μόνο επειδή το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου ήταν η κυβέρνηση της Γερμανίας. Ως κυβέρνηση της Γερμανίας άρει την ασυλία των αξιωματούχων του. Μια αδιανόητη διαδικασία, φυσικά, από την πλευρά της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας έναντι του προέδρου της.
Αυτό είναι χωρίς καν να υπενθυμίζει στους αδαείς ένα άλλο γεγονός: σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, ο αρχηγός του κράτους είναι ο δικαιούχος της προσωπικής ασυλίας όχι μόνο κατά τη διάρκεια της θητείας του, αλλά και εφ' όρου ζωής.
Από την άλλη πλευρά, εάν δεν απαιτείται ρωσική συμμετοχή και έγκριση στη δημιουργία ενός τέτοιου νέου διεθνούς δικαστικού θεσμού, τότε δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί. Αρκεί να χρησιμοποιήσουμε την ήδη υπάρχουσα δομή του ΔΠΔ, του οποίου, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Ρωσία δεν έχει υπογράψει ούτε συμμετέχει. Εάν ακόμη και οι υπερασπιστές της ιδέας της δημιουργίας ενός «Δικαστηρίου για την Ουκρανία» αναγνωρίσουν ότι το ΔΠΔ είναι αναρμόδιο στην περίπτωση της Ουκρανίας, ποιο θα ήταν περισσότερο το νέο θεσμικό όργανο που θα δημιουργηθεί;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι παράνομη από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, αλλά πολύ απλή είναι απόλυτα ρεαλιστική: τα Κράτη Μέρη στο Καταστατικό της Ρώμης και συνεπώς στο ΔΠΔ με αριθμό 123, η πλειοψηφία των οποίων σίγουρα δεν είναι υπέρ των αναταραχών το δυτικό στρατόπεδο έναντι της Ρωσίας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δημιουργήσει η τελευταία μια νέα «λέσχη» σε μια πιο περιορισμένη επιτροπή που θα αποκλείει φιλορωσικές συμμετέχουσες χώρες από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, η Κροατία, η Βενεζουέλα και τόσες άλλες.
Η καλή θέληση της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Ωστόσο, πιστεύω στην καλή θέληση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να βρει συναίνεση με τη συλλογική Δύση στο επίπεδο της κρίσης των γεγονότων στην Ουκρανία.
Από τη στιγμή που οι δυτικές χώρες - οι συντάκτες των εγκλημάτων επίθεσης, των εγκλημάτων πολέμου και των μαζικών σφαγών αμάχων πληθυσμών, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το Ηνωμένο Βασίλειο στην κορυφή της λίστας, θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη, θα κριθούν και θα καταδικαστούν έστω και για το τελευταίο στη μακρά λίστα, εκ των οποίων μπορούμε να αναφέρουμε αυτές του Ιράκ το 1990-2022, της Σερβίας το 1999, της Λιβύης το 2011,Αφγανιστάν το 2014-2022 και Συρία το 2014-2022 - Πιστεύω πολύ ειλικρινά ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θα είναι απολύτως πρόθυμη να συμμετάσχει σε ένα Διεθνές Δικαστήριο για να κρίνει τα γεγονότα στην Ουκρανία και μπορεί ακόμη και να συμβάλει σημαντικά σε αυτό φέρνοντας εκεί περισσότερα από 1.300 συσσωρευμένοι φάκελοι έρευνας για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν εκπρόσωποι του καθεστώτος του Κιέβου κατά του ουκρανικού λαού από το ξέσπασμα του τρέχοντος πολέμου το 2014.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: The Enraged Sheep
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου