Πως το Onlyfans εκμεταλλεύεται τη συστημική μοναξιά της σύγχρονης ζωής για να θησαυρίσει. Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια που ώθησαν κάποιους να γίνουν μοντέλα του Onlyfans; Ποιος είναι ο κοινωνικός αντίκτυπος αυτού ;
Το έτος είναι 2020 και είσαι γυναίκα. Ένας νέος κοροναϊός κάνει τον γύρο της υφηλίου με τα μίντια και τους πολιτικούς να κάνουν λόγο για την αρχή μιας “φονικής πανδημίας” που έχει τη δυνατότητα να αφανίσει την ανθρωπότητα. Η επιχείρηση στην οποία δούλευες έχει κλείσει κατά τις εντολές καραντίνας του κράτους και αδυνατείς να καλύψεις τα βασικά σου έξοδα. Μέσα στην απόγνωσή σου θυμάσαι για ένα σάιτ που σου επιτρέπει να πουλήσεις “καυτές” εικόνες και βίντεο σου, το οποίο έχεις ακούσει πως δίνει καλά λεφτά. Το ψάχνεις λίγο στo Google. Ναι, το σάιτ λέγεται Onlyfans και λέει πως σου δίνει πρόσβαση σε εκατομμύρια πιθανούς πελάτες ενώ κρατάει μόνο 20% παροχή από τα κέρδη σου. Το άλλο 80% αυτών πάει σε εσένα. “Τι έχω να χάσω;” σκέφτεσαι ενώ κάνεις εγγραφή.
Η μικρή αυτή ιστορία περιγράφει το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκαν εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες κατά την αρχή της “πανδημίας” πριν καταλήξουν να πειραματίζονται με το Onlyfans. Τι είναι όμως αυτό το Onlyfans και γιατί θα πρέπει να μας απασχολεί;
Μικρές Αρχές
Το Onlyfans είναι μια ιστοσελίδα δημιουργίας περιεχομένου η οποία δημιουργήθηκε το 2016 από τον Τίμοθι Στόκλεϋ. Η σελίδα αυτή επιτρέπει στους δημιουργούς περιεχομένου να χρεώνουν και να πληρώνονται για το υλικό το οποίο ανεβάζουν μέσω μηνιαίων συνδρομών από τους χρήστες τους. Οι συνδρομές αυτές κυμαίνονται οπουδήποτε μεταξύ 5 και 50 δολαρίων τον μήνα, ενώ κάθε χρήστης μπορεί να πληρώσει μέχρι 100 δολάρια σε φιλοδωρήματα.
Αν και η σελίδα θεωρητικά έχει φτιαχτεί για την δημιουργία και πώληση υλικού παντός τύπου, έχει γίνει διαβόητη για την παραγωγή πορνογραφικού υλικού, κομμένου και ραμμένου στα γούστα των συνδρομητών της. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη καθώς ο Στόκλεϋ στο παρελθόν είχε δημιουργήσει ιστοσελίδες αντίστοιχου πορνογραφικού περιεχομένου, ενώ ο κύριος ιδιοκτήτης της σελίδας, ο μυστηριώδης Λέονιντ Ραντβίνσκυ, είναι ένας βετεράνος και ζάπλουτος πορνογράφος.
Με τέτοιες καταβολές, το Onlyfans δεν άργησε να μετατραπεί και αυτό σε ένα κυρίως πορνογραφικό σάιτ αφιερωμένο στο φετίχ της Οικονομικής Κυριαρχίας/Financial Domination1. Στην αρχή η σελίδα δε τα πήγαινε πολύ καλά, έχοντας συγκεντρώσει κατά τα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας της (2016-2019) 7.5 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, εκ των οποίων 348.000 ήταν δημιουργοί περιεχομένου. Εάν συνέχιζε έτσι η κατάσταση ήταν προφανές πως η σελίδα δε θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της και θα κατέληγε στη στοίβα με τα άλλα αποτυχημένα σάιτ και πρότζεκτ του Στόκλεϋ. Αξάφνου όμως, κάτι μοναδικό συνέβη! Ένα θαύμα, που επέτρεψε στη σελίδα όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά να μεγαλώσει με ρυθμούς που δεν έχουμε δει σχεδόν πουθενά αλλού στον κόσμο των επιχειρήσεων. Ήρθε ο Covid!
«Αρρωστημένη» Άνοδος
Κατά τους πρώτους μήνες της υποτιθέμενης “πανδημίας”, εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο οι οποίοι βρέθηκαν σε δριμύτατη οικονομική κατάσταση κατέληξαν να εκπορνεύονται στο Onlyfans για να πληρώσουν το ενοίκιο και να βάλουν φαγητό στο τραπέζι. Αυτή η ατυχής κατάσταση οδήγησε σε εκρηκτική άνοδο της σελίδας και των κερδών της.
Η ακολουθία της σελίδας εξεράγει μέσα στο 2020, φτάνοντας τους 85 εκατομμύρια χρήστες και τα 2.7 δισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη για τους δημιουργούς. Θυμάστε αυτούς τους 348.000 δημιουργούς περιεχομένου που προανέφερα; Ναι, κατά τη πανδημία ξεπέρασαν τους 1.5 εκατομμύρια, με τη σελίδα να σημειώνει τον Μάιο του 2020, 7 με 8 χιλιάδες νέους δημιουργούς ανά μέρα.
Με άλλα λόγια, τα μέτρα καραντίνας σε συνδυασμό με το Onlyfans κατάφεραν να μετατρέψουν το επάγγελμα της πορνογραφίας σε μια part-time απασχόληση του ευρύτερου μέρους του πληθυσμού.
Ένας Πορνογραφικός Κολοσσός
Σήμερα το Onlyfans έχει μετατραπεί από ένα σάιτ που πριν 3 χρόνια αργοπέθαινε, σε έναν τιτάνα αξίας δισεκατομμυρίων.
Η σελίδα είναι πλέον το 47ο πιο επισκέψιμο σάιτ παγκοσμίως και αριθμεί πάνω από 170 εκατομμύρια χρήστες και 1.5 εκατομμύριο δημιουργούς, με τους αριθμούς αυτούς να αυξάνονται διαρκώς, καθώς η σελίδα σημειώνει 500.000 νέους χρήστες ανά μέρα. H σελίδα δηλώνει πως πληρώνει συνολικά τους δημιουργούς της περί τα 5 δισεκατομμύρια ανά έτος2, με το ανώτατο 1% των δημιουργών να συγκεντρώνει συνολικά το ⅓ αυτών των κερδών καθώς πάνω από 300 δημιουργοί κερδίζουν 1 εκατομμύριο+ δολάρια από τη σελίδα.
Ωραία, ωραία, σας βομβάρδισα με αριθμούς και στατιστικά (σε βαθμό που φοβάμαι πως ενδέχεται να παρότρυνα άθελά μου μερικούς να εκπορνευτούν στο Onlyfans) αλλά τι σημαίνουν όλα αυτά; Όλα αυτά σημαίνουν πως συγκεκριμένες καταστάσεις λειτούργησαν σαν τον καταλύτη που εκτόξευσε το Onlyfans στη κορυφή. Ήταν ο Covid αυτός ο καταλύτης; Όχι. Ο Covid και τα μέτρα καραντίνας έκαναν απλά πιο εμφανή τα δομικά προβλήματα που τρώνε τη σάρκα των σύγχρονων κοινωνιών εδώ και δεκαετίες. Η άνοδος σελίδων όπως το Onlyfans, είναι απλά ένα σύμπτωμα αυτών και όχι η αιτία. Ποιά είναι αυτά τα προβλήματα; Η πανδημία μοναξιάς που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη ζωή στις πόλεις και η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού.
Στη συνέχεια θα αναλύσουμε το πως χρήστες και δημιουργοί της σελίδας πέφτουν θύματα μιας κοινωνίας και ενός οικονομικού συστήματος που σκοπό έχει την εκμετάλλευση της δυστυχίας του σύγχρονου ανθρώπου για την οικονομική αποστράγγισή του και τον ηθικό εξευτελισμό του.
Πάμε τώρα να δούμε τα αληθινά αίτια πίσω από την επιτυχία του και τις παθογένειες της σύγχρονης κοινωνίας πάνω στις οποίες αυτή στηρίζεται.
LonelyFans
Για να καταλάβουμε το επιχειρηματικό μοντέλο του Onlyfans πρέπει να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση κάποιων γεγονότων. Δεν είναι μυστικό πως οι άνθρωποι εδώ και δεκαετίες απομονώνονται όλο και περισσότερο ο ένας από τον άλλον με αποτελέσμα σήμερα να νιώθουν πιο μόνοι και πιο δυστυχισμένοι από ποτέ.
Στην αρχή εγκαταλείψαμε μαζικά την ζωή στην “απόμακρη” και “βαρετή” επαρχία χάριν της ανώνυμης και ατομοκεντρικής ζωής στις πόλεις. Δεχθήκαμε άκριτα το αφήγημα πως το Α και το Ω στη ζωή μας είναι να κοιτάμε την πάρτη μας και την προσωρινή ικανοποίηση μας, μέσω της μαζικής κατανάλωσης και απόκτησης υλικών αγαθών.
Μετά με τον ερχομό του διαδικτύου και των social media υποκαταστήσαμε τις λίγες αληθινές σχέσεις που μας είχαν μείνει με διαδικτυακούς φίλους και θαυμαστές. Μάθαμε να διαδρούμε στο διαδίκτυο μέσω πλαστών εικόνων για τον εαυτό και τη ζωή μας, φτιάχνοντας πλασματικές σχέσεις επί τη βάση αυτών. Στο τέλος πιστέψαμε και οι ίδιοι τα ψέματά μας, πως δηλαδή είμαστε όντως αυτές οι περσόνες που προσποιούμαστε online και πως πράγματι ζούμε τις γκλαμουράτες ζωές που παρουσιάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όλα ήταν τέλεια. Εντάξει, μπορεί να αισθανόμασταν τελείως μόνοι, αποκομμένοι από τον κόσμο γύρω μας, να μας έτρωγε μόνιμα το άγχος μήπως οι άλλοι ανακαλύψουν τι φίδια πουλάμε ή μήπως βγάλουν καμία σέλφι που πάρει περισσότερα like από τη δική μας αλλά κατά τ’άλλα ήμασταν μια χαρά. Ο κόσμος μας έστελνε μηνύματα, βγαίναμε με τους διαδικτυακούς μας φίλους, βγάζαμε σέλφι σε μπουζούκια και κλαμπ με Πέλφε και Μοέτ στο χέρι, μας έστελναν άγνωστοι 70άρηδες που ήθελαν να μας κάνουν κόρτε και γενικά αισθανόμασταν πως ήμασταν το επίκεντρο του μικρού ναρκισσιστικού μας κόσμου.
Και ξαφνικά σκάει μύτη ο Covid…
Η πρώτη καραντίνα αποτέλεσε μια άγρια αφύπνιση για πολύ κόσμο όσων αφορά τη πλαστότητα της κοινωνικής του ζωής. Όλοι ξέρουμε ιστορίες γνωστών και φίλων που πριν τον Covid βομβαρδίζονταν με μηνύματα και προτάσεις για εξόδους, οι οποίοι κατά τη πρώτη καραντίνα ξεχάστηκαν από τους πάντες. Ήταν εκείνες τις δύσκολες μέρες φόβου, στρες και υποχρεωτικής καραντίνας που πάρα πολλοί άνθρωποι κατάλαβαν πόσο χαμηλά βρίσκονταν στην εκτίμηση των ατόμων που θεωρούσαν φίλους τους. Πολλοί πέρασαν εβδομάδες ακόμα και μήνες χωρίς κανενός είδους επικοινωνία με άλλα άτομα, πλην των τηλεπωλητών που τους έπαιρναν για να πουλήσουν πακέτα ρεύματος και τηλεφωνίας.
Πού κολλάει όλο αυτό με το Onlyfans; Κολλάει στο γεγονός πως το Onlyfans και τα “μοντέλα” του εκμεταλλεύονται αυτή την απελπιστική και συστημική μοναξιά για να κερδοφορήσουν.
Βλέπετε, αν είναι κάτι που θα βαρεθείτε να ακούτε σε συνεντεύξεις με επιτυχημένα μοντέλα του Onlyfans είναι πως η επιτυχία τους δε βασίζεται στα “καυτά” βίντεο και στις εικόνες που ανεβάζουν. Βασίζεται στο αίσθημα εγγύτητας που δημιουργούν μέσω της τακτικής επικοινωνίας με τους συνδρομητές τους. Στα λόγια της εκατομμυριούχου δημιουργού περιεχομένου, Ντάνι Χάργουντ:
“Μπορείς να βρεις πορνό δωρεάν. Οι άνδρες δε θέλουν να πληρώσουν για κάτι τέτοιο. Θέλουν την δυνατότητα να γνωρίσουν κάποιον που έχουν δει σε ένα περιοδικό ή στα social media. Είμαι κάτι σαν την διαδικτυακή κοπέλα τους”
Subscriber μόνος ψάχνει
Το κλειδί της επιτυχίας στο Onlyfans είναι να πείσεις αυτούς τους ασφυκτικά μόνους ακολούθους σου πως τους καταλαβαίνεις. Πως είσαι εκεί για να ακούσεις τα προβλήματά τους. Πως νοιάζεσαι γι αυτούς. Πως είσαι η κοπέλα τους … και να τους ζητήσεις στη συνέχεια φιλοδωρήματα για αυτό το ενδιαφέρον και τη προσοχή που τους δίνεις.
Η ουσία λοιπόν αυτής της σελίδας, η οποία τη διαφοροποιεί από κάθε άλλο πορνοσάιτ, είναι πως στο Onlyfans μπορείς να επικοινωνήσεις με τα μοντέλα που βλέπεις και πως αυτά θα απαντήσουν. Θα μοιραστούν τους προβληματισμούς και τις ανασφάλειές σου και θα σε κάνουν να ξεχάσεις για λίγο το πόσο μόνος πραγματικά είσαι. Μπροστά σε αυτό τον ασφυκτικό κλοιό μοναξιάς που καταπνίγει τη ζωή του μέσου ανθρώπου το 2023 τι είναι 5, 15, 50 ή ακόμα και 100 ευρώ αν είναι να αισθανθεί λιγότερο μόνος και κάπως καλύτερα;
Αποτέλεσμα αυτού είναι η δημιουργία ενός τοξικού συστήματος που θρέφει απομονωμένους ανθρώπους με προσωρινή ευχαρίστηση, μόνο και μόνο για να αισθανθούν περισσότερο μόνοι στη συνέχεια και να επιστρέψουν στο Onlyfans όπως ένα ναρκομανής στον ντίλερ του. Η επί πληρωμή προσοχή που τους παρέχουν τα μοντέλα αυτής της σελίδας λειτουργεί σαν ένα καταπραϋντικό που τους κρατάει ναρκομένους και τους εθίζει σε αυτή τη κατάσταση. Όσο υπάρχουν τα μοντέλα του Onlyfans δεν υπάρχει η ανάγκη προβληματισμού, αυτοβελτίωσης, πνευματικής αναζήτησης ή δόμησης αληθινών και υγιών σχέσεων. Γιατί να δουλέψεις με τον εαυτό σου, να βρεις έναν/μία αληθινό/ή σύντροφο και φίλους όταν το μοντέλο του Onlyfans μπορεί να γεμίσει προσωρινά όλους αυτούς τους ρόλους άκοπα με μόνο 5 ευρώ συνδρομή;
Αποτέλεσμα αυτού δεν είναι η ανατροπή του καθεστώτος συστημικής μοναξιάς που χαρακτηρίζει τις κοινωνίες μας αλλά η δημιουργία ψευδαισθήσεων που μας κάνουν να ζούμε με το πρόβλημα παρά να το αντιμετωπίζουμε. Ένα πρόβλημα που όπως θα δούμε στη συνέχεια διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό.
Ας δούμε τώρα και την άλλη πλευρά του νομίσματος, τη πλευρά των ανθρώπων που καταλήγουν ως μοντέλα του Onlyfans.
Αφραγκία + Ανομία = Εκπόρνευση
Όπως προανέφερα, χιλιάδες άνθρωποι κατά τους πρώτους μήνες της καραντίνας κατέφυγαν στο Onlyfans καθώς ήταν ανύμποροι να δουλέψουν και να βιοποριστούν. Αν και η οικονομική δυσχέρεια σίγουρα αποτέλεσε τη κινητήριο δύναμη για τη λήψη αυτής της απόφασης, δε μπορούμε να πούμε πως αποτέλεσε τον μόνο παράγοντα που ώθησε τον κόσμο να κάνει μια τόσο δραστική κίνηση με τόσο σημαντικές συνέπειες για το μέλλον του.
Κατ’ εμέ, η ζημιά είχε γίνει πολλά χρόνια πριν από την καραντίνα και τον Covid μέσω της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος ανομίας3, ειδικά από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και μετά. Με την δημιουργία μιας βαθιάς και χρόνιας οικονομικής κρίσης και την συνεπαγόμενη αποδοχή από τεράστια τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού πως ποτέ δε θα ζήσουν αυτό που παγκοσμίως πλασάρεται ως το “αμερικανικό όνειρο” (πως θα έχεις δηλαδή δική σου δουλειά, δικό σου σπίτι, λεφτά στην άκρη, κτλ.), κατέρρευσε και η πίστη πολλών ανθρώπων σε ένα καλύτερο αύριο.
Πολλοί άνθρωποι κατάλαβαν πως ασχέτως των δυνατοτήτων, της κατάρτισης και της εργατικότητάς τους, ήταν καταδικασμένοι να μη πάνε πουθενά στη ζωή τους καθώς η περίοδος των παχιών αγελάδων τελείωσε και οι μόνες καλές δουλειές προορίζονται για τους λακέδες των διαφόρων πολιτικών και εταιρικών παικτών. Αυτό κατέστρεψε το ηθικό μεγάλου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού (ειδικά αυτών που θυσίασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο) αποπροσανατολίζοντας την ηθική τους πυξίδα και μετατρέποντάς τους σε “ζόμπι”. Ζόμπι, που σέρνουν το κουφάρι τους σε μια δουλειά που δεν έχει μέλλον, με μόνο κίνητρο να λάβουν έναν μισθό που δεν επαρκεί για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της οικονομίας, με τον οποίο ελπίζουν να αγοράσουν αρκετές ώρες αποβλάκωσης και μέθης ώστε να μουδιάσουν την υπαρξιακή κρίση που βιώνουν.
Και μέσα σε αυτό το χάλι σκάει και η “πανδημία”...
Το τέλος της κανονικότητας
Η “πανδημία” παρουσιάστηκε εξαρχής σαν ένας Αρμαγεδδώνας, ένα εξωπραγματικό συμβάν που έρχεται για να τελειώσει τον κόσμο. Τούτων δοθέντων, οι περισσότεροι άνθρωποι δικαιολογημένα αισθάνθηκαν πως ζούσαν το σενάριο κάποιας ταινίας του Χόλυγουντ. Πως ήταν θύματα και πρωταγωνιστές συνάμα μιας ιστορίας, η αρχή της οποίας σήμανε και το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε.
Αν τώρα συνδυάσουμε αυτό το αίσθημα συμμετοχής σε κάτι εξωπραγματικό με την οικονομική δυσπραγία και τη χρόνια ανομία, μπορούμε να καταλάβουμε τη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που μέσα σε αυτό το χάος είδε το Onlyfans και είπε: “Να σου πω, δεν έχω και τίποτα να χάσω. Τι καλύτερο έχω να περιμένω άλλωστε;”. Σε ένα κόσμο όπου κάθε αφήγημα έχει καταρρεύσει και τώρα σβήνουν και τα τελευταία αποκαΐδια μιας υποτιθέμενα άτρωτης οικονομίας και κοινωνίας, το να γίνεις αφεντικό του εαυτού σου και να πληρώνεσαι από τους θαυμαστές σου δεν ακούγεται και τόσο άσχημη ιδέα, σωστά;
Η σκληρή πραγματικότητα του Onlyfans
Τρία άρθρα τώρα ακούτε τα στατιστικά του Onlyfans και τα ποσά που κερδίζουν τα πιο επιτυχημένα μοντέλα του. Τι από όλα αυτά όμως ισχύει για τον μέσο άνθρωπο που καταλήγει να ξεπουλήσει την αξιοπρέπεια του και να εκθέσει τον εαυτό του στο διαδίκτυο παράγοντας υλικό για το Onlyfans;
Τα διάφορα δημοσιεύματα, σάιτ και influencers μπορεί να πλασάρουν το Onlyfans σαν μια μέθοδο απόλυτης οικονομικής απελευθέρωσης λέγοντάς μας τις ιστορίες διάφορων καθημερινών ανθρώπων που έβγαλαν εκατομμύρια μέσα σε μερικές ώρες, αλλά αγνοούν σκοπίμως τη πραγματικότητα που βιώνουν όλοι οι υπόλοιποι δημιουργοί της σελίδας. Κατά μέσο όρο, ένας δημιουργός αναμένεται να έχει 21 ακολούθους και να κερδίζει περί τα 180 δολάρια τον μήνα και αυτό αφού ενδεχομένως περάσει μήνες ή και χρόνια παράγοντας υλικό χωρίς να βλέπει απολαβές.
Εν τέλει αυτό είναι η καρδιά του Onlyfans. Μόνοι και απελπισμένοι άνθρωποι οι οποίοι, ηθελημένα και μη, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης εξίσου απεγνωσμένων ανθρώπων, οι οποίοι βλέπουν στο Onlyfans την ελπίδα να ξεφύγουν από ένα αδιεξοδικό περιβάλλον εργασίας και μια κατεστραμμένη οικονομία. Οι μεν καταδικάζουν τους εαυτούς τους σε ένα τοξικό τρόπο ζωής και σε μια συναισθηματικά ανώριμη στάση εθισμού και διαρκούς φυγής από τα προβλήματα της πραγματικότητας. Οι δε, εκπαιδεύονται στην συναισθηματική εκμετάλλευση των συνανθρώπων τους, διαφθείροντας τους εαυτούς τους. Παράλληλα, εκθέτουν τους εαυτούς τους σε όλους τους κοινωνικούς κινδύνους που συνοδεύουν την αποκάλυψη πως κάποιος/α παράγει πορνογραφικό υλικό.
Το τελικό αποτέλεσμα;
Οι χρήστες ανταλλάσουν την απομόνωση με τον εθισμό, και οι δημιουργοί ανταλλάσουν τη συμμετοχή στο αδιεξοδικό περιβάλλον εργασίας με τη συμμετοχή στον αδιεξοδικό χώρο της πορνογραφίας. Οι κοινωνικές συνέπειες αυτού; Οι μεν παραμένουν νωθροί δεσμώτες ενός κόσμου εθελούσιων ψευδαισθήσεων και οι δε σπαταλούν όλη την ενέργεια, την ευφυΐα και την δημιουργικότητά τους για να κρατούν αυτούς τους δεσμώτες χαρούμενους στο Σπήλαιο.
Τι πιο ταιριαστό για τον ονειρικό κόσμο του 2030;
1 Λίγο πολύ, πληρώνεις κάποιον για να σε εξευτελίζει και να θέτει ασφυκτικά οικονομικά όρια στη καθημερινή ζωή σου. Για περισσότερα υπάρχει ένα περιέργως ενδιαφέρον άρθρο από το Vice.
2 Θυμίζω πως η σελίδα κρατάει 20% των κερδών των δημιουργών, άρα τα κέρδη της πρέπει να είναι περί το δισεκατομμύριο.
3 Ο όρος “ανομία” είναι όρος της κοινωνιολογίας και αναφέρεται σε ένα περιβάλλον όπου οι κοινωνικές αξίες έχουν παρακμάσει και έχει χαθεί κάθε νόημα από τη καθημερινότητα.
. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου