Διακόπτω το κανονικό μας πρόγραμμα για να σας μεταφέρω ένα φλας ειδήσεων από τη διάσκεψη του Νταβός που διεξάγεται αυτή τη στιγμή. Περισσότεροι από 2.700 συμμετέχοντες είναι παρόντες, χωρίς Ρώσους, Κινέζους ή Ιρανούς, και παρότι παρευρίσκονται αντιπροσωπείες από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο αριθμός τους δεν είναι συγκρίσιμος με αυτόν των προηγούμενων ετών.
Τα θέματα συζήτησης είναι πολλά, αλλά το κυριότερο είναι η ύφεση – πιο συγκεκριμένα, όχι η ύφεση αυτή καθαυτή, αλλά η προσδοκία της επικείμενης άφιξής της.
Από τους 4.410 ηγέτες επιχειρήσεων που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση της PriceWaterhouseCoopers τον περασμένο Οκτώβριο και Νοέμβριο, το 74% ανέμενε πτώση της παγκόσμιας ανάπτυξης τους επόμενους 12 μήνες. Αυτός ο δείκτης είναι ο χειρότερος από τότε που η PWC άρχισε να πραγματοποιεί αυτές τις έρευνες το 2011. Δύο στους πέντε ηγέτες επιχειρήσεων εξέφρασαν επίσης την ανησυχία ότι η εταιρεία τους δεν θα λειτουργούσε σε δέκα χρόνια.
Η τρέχουσα διάσκεψη του Νταβός είναι ενδιαφέρουσα στο ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Δύση έχει διαχωριστεί από τους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της με τόσο κραυγαλέο και δημόσιο τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι το όνομα " Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ παραμένει ένα απλό απομεινάρι ενός παρελθόντος εποχή: δεν αντιπροσωπεύει πλέον ολόκληρο τον κόσμο.
Το WEF δημοσίευσε μια ξεχωριστή έρευνα με επικεφαλής οικονομολόγους, τα δύο τρίτα των οποίων πιστεύουν ότι η ύφεση πρόκειται να φτάσει το 2023, με το 18% να λέει ότι η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας είναι « πολύ πιθανή και αναπόφευκτη ».
Είναι αξιοσημείωτο ότι τα τελευταία χρόνια το Νταβός έχει μετατραπεί σε πολιτικό κόμμα και όχι σε οικονομικό συνέδριο, αλλά το 2023 αναγκάστηκε να επιστρέψει σε αυτό το μη δημοφιλές θέμα των οικονομικών. προφανώς ο φόβος για τη μοίρα των πορτοφολιών τους υπερτερεί της παρόρμησης να παρενοχλήσουν ατελείωτα τη μεγάλη κακή Ρωσία, τον άσχημο Πούτιν, την αυταρχική Κίνα και τον ρεβιζιονιστή Σι. Το Νταβός εμποδίζει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας να συζητήσει τα προφανή κοινά προβλήματά της. Αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται σαφώς από μια συγκεκριμένη ιδέα που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά.
Αυτή η ιδέα είναι ότι οι μυστικοί οικονομικοί άρχοντες του κόσμου –αν υπήρξαν ποτέ– έχουν χάσει το mojo τους και οι μυστικοί μοχλοί ελέγχου τους δεν συνδέονται πλέον με τίποτα πραγματικό. Αν είχαν ακόμα τον έλεγχο, η απόλυτη τρέλα της σύγχρονης Ουκρανίας δεν θα επιτρεπόταν να υπάρχει. Μπορεί να πιστεύετε ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί είναι ηλίθιοι (είναι δύσκολο να μην το σκεφτεί κανείς), αλλά όχι οι ηγέτες μεγάλων βιομηχανικών ομίλων, και το γεγονός ότι η Δύση βυθίζεται σε μια δομική κρίση λέει πολλά για την αποσύνθεση ενός ενιαίου συστήματος διακυβέρνησης. τουλάχιστον όσον αφορά τη Δύση.
Τον τελευταίο χρόνο, κατέστη σαφές ότι ο ρόλος της Ρωσίας στην παγκόσμια οικονομία δεν είναι τόσο ασήμαντος όσο φαίνεται. Με ένα μόνο κύμα του χεριού, το Κρεμλίνο μπορεί να ταλαντώσει όχι μόνο τις αγορές ενέργειας, αλλά και πολλές άλλες αγορές, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, των λιπασμάτων, των μετάλλων, των βιομηχανικών αερίων και των σπάνιων γαιών.
Και όταν πρόκειται για την Κίνα, οποιαδήποτε προσπάθεια αποσύνδεσης κινεζικών αυτοκινήτων από το παγκόσμιο τρένο κινδυνεύει να μετατραπεί σε πράξη αυτοκτονίας. Πράγματι, για δεκαετίες η Δύση χύνει χρήματα, τεχνολογία και εξοπλισμό στην Κίνα για να κατασκευάσει ό,τι η ίδια έκρινε ανεπαρκώς επικερδές ή υπερβολικά ρυπογόνο.
Και τώρα η Δύση, ξυπνημένη σαν από κακό όνειρο, αποφασίζει ξαφνικά να επιστρέψει στις συνθήκες που επικρατούσαν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, χωρίς ενέργεια και μέταλλα από τη Ρωσία και χωρίς σπάνιες γαίες ή βιομηχανική παραγωγή της Κίνας. Το σημερινό Νταβός είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς: έχουμε δει δυτικούς καπετάνιους της βιομηχανίας να σκέφτονται ρεαλιστικά την πιθανότητα επιβίωσης χωρίς όλα αυτά και ξαφνικά να συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μια σειρά από προϊόντα και εμπορεύματα που δεν θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν – όχι τώρα, όχι πάντα.
Υπάρχει ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας που ανησυχεί τις δυτικές επιχειρήσεις ακόμη περισσότερο από το πολιτικό, ακόμη και το στρατιωτικό χάος, και αυτός είναι η ταχέως συρρικνούμενη αγορά εργασίας. Ξαφνικά αποδεικνύεται ότι η τεχνική δεξιότητα είναι πολύ πιο σημαντική σε αυτόν τον γενναίο νέο κόσμο από τη διαφορετικότητα, τους κουβάδες που ξεχειλίζουν από είδη ή ακόμα και τα πολύχρωμα φτερά που προεξέχουν από το πίσω μέρος ενός ατόμου. Η Δύση, η οποία εδώ και γενιές σπρώχνει βασικό τεχνικό προσωπικό πίσω στη Νοτιοδυτική Ασία, δεν ξέρει πώς να τα πάρει πίσω και δεν είναι καν σίγουρο ότι είναι δυνατό.
Ακολουθεί ένα απλό παράδειγμα: πριν από λίγο καιρό, ο κινεζικός όμιλος FAW εξαπέλυσε λαθραία τους βασικούς μηχανικούς και ειδικούς της Rolls Royce, καθώς και τον επικεφαλής σχεδιαστή της. Οι Κινέζοι δεν διαθέτουν μόνο σύγχρονες τεχνολογίες, αλλά και εξαιρετικό σχεδιασμό και δεν διστάζουν να πληρώσουν σε αυτούς τους ανθρώπους μισθούς που οι δυτικές εταιρείες δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά. Και καθώς δεν έχουν την πολυτέλεια να ανταγωνίζονται με μισθό, είναι αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστούν χαμογελαστοί Κινέζοι επιχειρηματίες με βαλίτσες με μετρητά και θα αρπάξουν την πιο πρόσφατη τεχνολογία αιχμής. Έτσι έχασε η Δύση τη Volvo και τη Lotus και ένα σωρό άλλες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.
Παρά την επικείμενη ύφεση, το 60% των διευθυντών δεν σχεδιάζει να απολύσει εργαζομένους και το 80% δεν σχεδιάζει να μειώσει τους μισθούς: διατηρούν το τεχνικό τους προσωπικό. Ωστόσο, οι φετινές τους κυκλοφορίες θα πρέπει να είναι αρκετά σημαντικές. « Η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων που έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες », είπε ο Bob Moritz.
Κάθε κατάσταση είναι διαφορετική, αλλά γενικά, οι Κινέζοι είναι καλά προετοιμασμένοι για τεχνολογικές ανακαλύψεις που δεν είναι πλέον δυνατές για τη Δύση τόσο για οικονομικούς όσο και για πολιτικούς λόγους. Ο καταραμένος αυταρχικός και ρεβιζιονιστής Xi είναι σε θέση να εστιάσει τους πόρους σε πολλά υποσχόμενες κατευθύνσεις όταν οι δυτικές εταιρείες δεν μπορούν πλέον να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Όχι επειδή δεν μπορούν, αλλά επειδή δεν έχουν πλέον τους απαραίτητους πόρους και ότι δεν θα τους έχουν ποτέ, εκτός εάν Η ενωμένη Δύση ασπάζεται ξαφνικά και ολόψυχα τον κομμουνισμό. και αν το κάνει, τότε ποιος θα ήταν ο ακριβής σκοπός του Ψυχρού Πολέμου;
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ενώ όλοι αισθάνονται ότι χρειάζεται μια τεράστια μεταμόρφωση, κανένας από αυτούς δεν ξέρει πώς ή πού πρέπει να πάει. Σίγουρα ένιωσαν το λάκτισμα στον κώλο και νιώθουν ότι τους έκανε να πετάξουν, αλλά δεν έχουν ιδέα πού πάνε και δεν υπάρχει GPS για να τους βοηθήσει. Πετάνε προς την Αμερική (όπου το σχιστολιθικό πετρέλαιο έχει κορυφωθεί και πρόκειται να μειωθεί γρήγορα), ή προς την Κίνα, ή τη Βραζιλία, ή ακόμα και τη Ρωσία; Δεν έχουν ιδέα, αλλά είναι βέβαιοι ότι είναι άχρηστο και πολύ ακριβό να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη, δεδομένων των απεριόριστων τιμών της ενέργειας και των πρώτων υλών.
Το σημερινό Νταβός επιβεβαιώνει ότι λαμβάνει χώρα διαζύγιο μεταξύ της παγκόσμιας Δύσης και του υπόλοιπου κόσμου και αυτό που θα ακολουθήσει δεν γεμίζει αισιοδοξία ούτε τους συμμετέχοντες ούτε τους διοργανωτές του WEF. Φαίνεται ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα κρατήσει το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα παιδιά και τους τραπεζικούς λογαριασμούς, ενώ η Δύση θα αναγκαστεί να μπει σε ένα φορτηγό δίπλα στο ποτάμι και να πιει βαριά θρηνώντας τη μοίρα του.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
πηγή: Club Orlov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου