Τόσο λίγοι άνθρωποι στα αριστερά της καλής πίστης μπορούν τώρα να αρνηθούν το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για χρόνια για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, έχει υιοθετήσει μια στρατηγική διάλυσης κατά το πρότυπο της ΕΣΣΔ και έχει συσσωρεύσει ένα οπλοστάσιο στα σύνορά του, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών. συζητείται η σκοπιμότητα της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία.
Ενώ ανακαλύπτουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν έναν πόλεμο με αντιπροσώπους τον οποίο η Ευρώπη πληρώνει και σε ποιο βαθμό ο Ολάντ και η Μέρκελ συμφώνησαν να παίξουν αυτό το παιχνίδι, τον τρόπο με τον οποίο έχουν καταχραστεί τη ρωσική καλή πίστη στην εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ, Η συνέχιση της καταγγελίας της ρωσικής «επιθετικότητας» είναι ένας τρόπος για να συνεχίσουμε να απορρίπτουμε το ΝΑΤΟ και τα θύματά του πίσω με την πλάτη, μια στάση στην οποία οι χειρότεροι πωλημένοι στο ΝΑΤΟ υπερέχουν. Ιδού λοιπόν τα ρωσικά επιχειρήματα ενάντια σε τέτοιους ισχυρισμούς.
Danielle Bleitrach
***
του Igor Karaulov
Το 2022, βρισκόμαστε σε μια εντελώς νέα πραγματικότητα. Σήμερα, καθώς η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της, μπορούμε ήδη να εκτιμήσουμε από κάποια ιστορική απόσταση το γεγονός που καθόρισε αυτήν την πραγματικότητα – την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου.
Η ιστορία, είμαστε σίγουροι, δεν είναι γραμμένη υπό όρους, αλλά όλοι θέλουμε να καταλάβουμε το ίδιο: ήταν αυτή η απόφαση αναπόφευκτη και χωρίς εναλλακτική; Ήταν δυνατόν να μην κάνεις τίποτα και να ζήσεις όπως πριν; Μακάρι να ήταν δυνατό! Χιλιάδες ζωές θα είχαν σωθεί, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα είχαν παραμείνει στη χώρα, οι διεθνείς και οι λαϊκοί δεσμοί δεν θα είχαν καταρρεύσει...
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να πάμε λίγο πίσω, σε εκείνα τα οκτώ χρόνια που, μπροστά στα μάτια μας, έγιναν εννιά. Τα γεγονότα αυτής της εποχής έχουν μια σειρά από σημεία καμπής, αλλά θα επικεντρωθούμε κυρίως σε μια μέρα - στις 21 Φεβρουαρίου 2014.
Εκείνη την ημέρα, υπογράφηκε «συμφωνία για τη διευθέτηση της πολιτικής κρίσης στην Ουκρανία» μεταξύ των ηγετών του Euromaidan και του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, η οποία προέβλεπε κυρίως πρόωρες προεδρικές εκλογές το αργότερο μέχρι το τέλος του έτους. Η συμφωνία κατέστησε δυνατή την ειρηνική επίλυση της ουσίας της εμφύλιας σύγκρουσης, τη διασφάλιση της ομαλής μεταφοράς της εξουσίας (πιθανότατα στον ίδιο τον Πέτρο Ποροσένκο), την αθόρυβη ανάπτυξη μηχανισμών για την προστασία των δικαιωμάτων του πληθυσμού και τη διατήρηση της νομιμότητας του «κράτους». Την ίδια στιγμή, η Κριμαία και το Ντονμπάς αναμφίβολα θα είχαν παραμείνει στα χέρια της Ουκρανίας.
Η συμφωνία κράτησε μόνο λίγες ώρες. Το ίδιο βράδυ, η αντιπολίτευση πραγματοποίησε πραξικόπημα, ο κ. Γιανουκόβιτς τράπηκε σε φυγή και η «επαναστατική» Βερκόβνα Ράντα κατήργησε πρώτα το Νόμο περί Γλωσσών, ο οποίος παρείχε ορισμένα δικαιώματα στη ρωσική γλώσσα.
Εγγυητές της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου ήταν οι Γερμανοί και οι Πολωνοί πρεσβευτές και ένας ανώτερος Γάλλος εκπρόσωπος. Μετά το πραξικόπημα, οι εγγυήτριες χώρες δεν προσπάθησαν καν να επιβάλουν τη συμφωνία. Δεν το είχαν ανάγκη. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, τους ενδιέφερε η πιο τραυματική διέξοδος από τη σύγκρουση, με το σπάσιμο της νομιμότητας. Επιπλέον, είχαν άμεσο συμφέρον σε μια εδαφική διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ήθελαν πάση θυσία να βάλουν σφήνα μεταξύ των αδελφών εθνών.
Η Ουκρανία ταυτόχρονα 1) έχασε τη νομιμότητά της και 2) δήλωσε ότι είναι αντιρωσική εθνοκρατία. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ουκρανικές περιοχές που ένιωθαν έλξη προς τη Ρωσία, δεν μπορούσαν παρά να αγανακτήσουν και η Ρωσία μόνο να αντιδράσει. Μια αποτυχία προστασίας των Ρώσων στην Ουκρανία θα είχε αναπόφευκτα οδηγήσει σε πτώση της εξουσίας της ρωσικής κυβέρνησης ή ακόμη και σε διάλυση του κράτους. Η Ρωσία θα είχε εμφανιστεί όχι ως δύναμη αλλά ως «έδαφος» που δεν έχει εσωτερική βάση για την ύπαρξή της και που επομένως επιβιώνει μόνο όσο μερικά από τα εδάφη της δεν χρειάζονται από τη δυτική κοινότητα υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ρωσία έπρεπε να δράσει και είναι σαφές ότι το 2014 ενήργησε στον ελάχιστο δυνατό βαθμό για την αυτοσυντήρησή της.
Είδαμε τι άξιζαν τότε οι εγγυήσεις των δυτικών κρατών, στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Υπήρξε το δημοψήφισμα της Κριμαίας, που διόρθωσε το λάθος του Χρουστσόφ, και ο πόλεμος για την ανεξαρτησία του DNR και του NRL, κατά τον οποίο η εθνική συνείδηση του οι κάτοικοι του Donbass άλλαξαν ριζικά μέσα σε λίγους μήνες: μια πρώην ουκρανική περιοχή, αν και είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, το Donbass όχι μόνο συνέδεσε το πεπρωμένο του με τη Ρωσία, αλλά έγινε επίσης αισθητή η πνευματική καρδιά της Ρωσίας. Μετά ήταν οι συμφωνίες του Μινσκ, η χρόνια μη εφαρμογή των οποίων ήταν ένας από τους λόγους για την έναρξη της Ειδικής Επιχείρησης.
Τώρα, μετά την αποκάλυψη της Άνγκελα Μέρκελ ότι κανείς δεν είχε καμία πρόθεση να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ και ότι ήταν απαραίτητες μόνο για τον οπλισμό της Ουκρανίας και την ενίσχυση του στρατού της, καταλαβαίνουμε καλύτερα τη συμπεριφορά των ευρωπαϊκών δυνάμεων την εποχή του πραξικοπήματος στο Κίεβο. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: η Ουκρανία ήταν να γίνει ο χειρότερος εχθρός της Ρωσίας. Πρώτον, για να τραβήξει αργά ή γρήγορα την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, να τοποθετήσει πυραύλους του ΝΑΤΟ μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Δεύτερον, να πολεμήσουμε τη Ρωσία μαζί με τους Ουκρανούς αν χρειαστεί: πολύτιμες ζωές Ευρωπαίων δεν επρόκειτο να θυσιαστούν στο νέο ανατολικό μέτωπο. Για τους ίδιους λόγους, προφανώς, η Δύση δεν ενδιαφέρθηκε για την ανάπτυξη της ουκρανικής οικονομίας:
Το ερώτημα είναι το εξής: δεν κατάλαβαν οι Ρώσοι ότι οι συμφωνίες του Μινσκ ήταν μια φαντασία που η άλλη πλευρά δεν επρόκειτο να εφαρμόσει; Ναι, μάλλον, αλλά για οκτώ ολόκληρα χρόνια καθυστέρησαν και προετοιμάστηκαν για τη νέα πραγματικότητα που ζούμε τώρα. Και ακόμη και πριν από το SVO, στην Ουκρανία προσφέρθηκε μια ειρηνική και ανώδυνη διέξοδος. Πρώτον, συμφωνείτε να μην γίνετε μέλος του ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ συμφωνεί να μην σας δεχτεί ως μέλος (αν και γνωρίζουμε πολύ καλά τι αξίζουν οι δεσμεύσεις σας). Δεύτερον, ξεκινάτε –τουλάχιστον– να εφαρμόζετε τις συμφωνίες του Μινσκ.
Όμως, μπορούμε να δούμε ότι αυτές οι δύο πιο ταπεινές απαιτήσεις ήταν ακριβώς αντίθετες με τις δύο πτυχές του «δυτικού σχεδίου για την Ουκρανία» που αναφέρθηκαν παραπάνω. Εάν δεν συνέβαινε αυτό, η σύγκρουση του Φεβρουαρίου 2022 θα μπορούσε να είχε επιλυθεί τόσο εύκολα όσο αυτή του Φεβρουαρίου 2014.
Η Δύση προετοίμαζε την Ουκρανία για μια στρατιωτική επίθεση και γνωρίζαμε καλά ότι το status quo δεν θα διατηρηθεί για πάντα. Ο δεύτερος πόλεμος του Καραμπάχ το έδειξε πολύ καλά, ο οποίος έδωσε τόση ενθάρρυνση στις αρχές του Κιέβου που άρχισαν να αγοράζουν εντατικά Τούρκους «Μπαϊρακτάρους». Ένας μεγάλος αριθμός άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού είχε φτάσει στην Ουκρανία ακόμη και πριν από την έναρξη του πολέμου. Αργά ή γρήγορα, η Ουκρανία έπρεπε να εισβάλει στο Ντονμπάς και μετά στην Κριμαία. Θα μπορούσε να είχε συμβεί ένα μήνα μετά τις 24 Φεβρουαρίου, ένα χρόνο αργότερα ή πέντε χρόνια αργότερα. Αυτό έπρεπε να συμβεί όταν η Δύση και το καθεστώς του Κιέβου ήταν καλύτερα προετοιμασμένα γι' αυτό.
Αυτό είναι το ουσιαστικό σημείο: διατηρώντας το status quo , η Ρωσία θα είχε δώσει στον εχθρό τη δυνατότητα να επιλέξει τη στιγμή της επίθεσης. Ήταν μια πολυτέλεια που η χώρα δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Αναβάλλοντας την άμεση δράση, ο Πρόεδρος της Ρωσίας θα είχε φέρει τους μελλοντικούς ηγέτες της χώρας σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέλαβε τη βαριά ευθύνη της δράσης όταν η ρωσική οικονομία είχε αποκτήσει το απαραίτητο περιθώριο ασφαλείας και οι ένοπλες δυνάμεις της είχαν αποκτήσει το πλεονέκτημα σε μια ολόκληρη σειρά όπλων, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών.
Ναι, το SVO αποκάλυψε επίσης μια σειρά από ελλείψεις, τόσο στον εφοδιασμό του στρατού όσο και στην εσωτερική διαχείριση. Αλλά και πάλι, είναι καλό που αυτές οι ελλείψεις εντοπίστηκαν τώρα, όταν είναι δυνατόν να διορθωθούν. Του χρόνου σίγουρα θα μπορέσουμε να μαζευτούμε, να συγκεντρωθούμε και να κερδίσουμε. Η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
Οι συστημικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται για να προωθούν πολέμους, να πυροδοτούν τον φόβο των πανδημιών, να παρουσιάζουν ψέματα για το κλίμα ως αλήθεια και να διαπράττουν αμέτρητες άλλες προδοσίες κατά της ανθρωπότητας. Επίσης στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους είναι η προώθηση του Διονυσιακού πολιτισμού, η κατάργηση της παιδείας, η προώθηση της βιας, και οτιδήποτε προκαλεί ανομία, αταξία και καταστροφή. Το Mpress έχει ως θεματολογία τα εθνικά θέματα, την γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία. Το Mytilenepress είναι το πρώτο ελεύθερο-δημοκρατικό-μοναδικό ιστολόγιο στον νομό Λέσβου και σε όλο το Αιγαίο-Θράκη. Αυτό είναι εμφανές από την επιλογή των θεμάτων για τα Ελληνοτουρκικά, την γεωστρατιγική-γεωπολιτική, τα εθνικά ζητήματα, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία και τα οποία δεν έχουν αναρτήσει ποτέ τα άλλα ιστολόγια στο Αιγαίο και την Θράκη. Η βασική θεματολογία του Mytilenepress είναι οι διεθνείς ειδήσεις, η γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τα εθνικά θέματα, οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και η Παιδεία. Εν τούτοις υπάρχουν και θέματα για την τοπική επικαιρότητα και την υγεία.
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες", η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Εν τούτοις ο Βολταίρος δεν έγραψε και δεν είπε ποτέ αυτά τα διάσημα λόγια, αν και το νόημα τους συμφωνούσε απόλυτα με τις απόψεις του. Τα λόγια ανήκουν στην Βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν-Μπίατρις Χολ και βιογράφο του Βολταίρου, που υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre. Το 1903 εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε για τον Βολταίρο και το 1906, το βιβλίο της με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η διάσημη φράση. Επάνω σε όλα αυτά τα προαναφερόμενα φιλοσοφικά-ηθικά αξιώματα ιδρύθηκε το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα για μια σωστή-υγιής κοινωνία χωρίς βία, αδικία και πολέμους.
Σε μια εποχή όπου ο υβριδικός πόλεμος βρίσκεται στο απόγειο του σε πνευματικό, κοινωνικό, οικονομικό και σε διαδικτυακό επίπεδο, με συνέπεια το έθνος να βιώνει τρομερά δεινά γίνε παρουσιάστρια στο δελτίο ειδήσεων του Mytilrnepress, το μοναδικό αντικειμενικό δελτίο σε Αιγαίο και Θράκη.
Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορείτε να πλαισιώσετε την συντακτική μας ομάδα υποστηρίξτε μας ως χορηγοί και διαφημίστε τις επιχειρήσεις σας στο ηλεκτρονικό περιοδικό και στο δελτίο ειδήσεων. Επίσης εάν και εφόσον το επιθυμείτε για να ξεκινήσουμε το δελτίο ειδήσεων υποστηρίξτε μας (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601), εφόσον δεν μπορείτε να συμμετέχετε στην συντακτική μας ομάδα, είτε να είσαστε χορηγοί.
Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά-τραγικά απαθείς-αδιάφοροι απέναντι στον υβριδικό πόλεμο, στους εμπρησμούς, τον Covid-19, τα μνημόνια, την αδικία, την ανομία, και με όλες τις υπόλοιπες εθνοκτόνες συνέπειες.
Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους. Όταν διαπιστώσουν ότι αυτές οι κοινωνικές-εθνικές μάστιγες ήταν και είναι υπόθεση όλων μας τότε είναι πολύ αργά, καθώς έχουν ήδη υποστεί οι ίδιοι ή κάποια από τα συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα θανάτους και απώλειες εξαιτίας του υβριδικού πολέμου. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις, περιφρονούν την παιδεία και την ηθική, με καταστροφικές συνέπειες για όλους. (Αποσπάσματα από την στήλη Γεωστρατηγική και ιστορία Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής).
Nα διευκρινίσουμε ότι λόγω της τεχνολογίας-διαδίκτυο είναι εφικτό να γίνει η συνεργασία για το δελτίο ειδήσεων εξ αποστάσεως. Συνεπώς δεν είναι απαραίτητο η παρουσιάστρια να κατοικεί στον ίδιο νομό με εμάς.
πηγή: VZGLYAD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου